ΜΕΡΟΣ ΙΙ
Κεφάλαια 3 & 4
Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ
1. Προειδοποίηση κατά των Ιουδαϊζόντων
γ:1,2
Προφανώς, μερικοί Ιουδαΐζοντες
είχαν έρθει στους Φιλίππους και δίδασκαν τους πιστούς ότι πρέπει να κρατάνε τις
Ιουδαϊκές παραδόσεις.
Σ’ αυτά τα εδάφια, ο Παύλος δε γράφει στους Φιλιππησίους εναντίον τριών κατηγοριών ανθρώπων, αλλά για μια κατηγορία με τρία χαρακτηριστικά: κύνες, κακοί εργάτες, κατατομή.
Στις μέρες του Παύλου, ήταν σπάνιο
φαινόμενο να έχει κάποιος σκύλο στο σπίτι του. Τα σκυλιά περιπλανιόταν σε
αγέλες σαν ακάθαρτα ζώα που έτρωγαν
οτιδήποτε.
Πριν απ’ αυτό, οι εθνικοί
ονομαζόταν σκυλιά, αλλά τώρα ο απόστολος Παύλος το αντιστρέφει και ονομάζει
έτσι τους Ιουδαίους που ήθελαν να γυρίσουν τους χριστιανούς πίσω στις Ιουδαϊκές
παραδόσεις. Ήταν μια έκφραση περιφρόνησης.
Αντί να χρησιμοποιήσει τη λέξη
«περιτομή», ο Παύλος χρησιμοποιεί τον όρο «κατατομή» που σημαίνει «αυτούς που
ακρωτηριάζουν την σάρκα». Χρησιμοποιώντας αυτή τη λέξη, ο Παύλος φανερώνει
κάποια ειρωνεία σχετικά με τον θεσμό της περιτομής.
2. Η ανθρώπινη δικαιοσύνη του Παύλου
γ:3-9
Εδώ ο Παύλος περιγράφει πλήρως την
καταγωγή του που τον δικαίωνε και που αν ήθελε μπορούσε να καυχηθεί.
Όταν το έθνος του Ισραήλ χωρίστηκε
σε δύο βασίλεια, το βόρειο βασίλειο το απετέλεσαν 10 φυλές. Το νότιο, συστήθηκε
από δύο φυλές που θεωρούντο ορθόδοξες επειδή είχαν το ναό. Αυτές ήταν οι φυλές
του Ιούδα και του Βενιαμίν.
Όταν λοιπόν ο Παύλος δηλώνει ότι
είναι από τη φυλή Βενιαμίν, θέλει να πει ότι είναι άντρας με την ορθόδοξη
κληρονομιά. Ο όρος «Εβραίος εξ Εβραίων» σημαίνει ότι και αυτός ήταν μέτοχος της
διαθήκης του Αβραάμ και σαν Φαρισαίος κρατούσε το νόμο με κάθε λεπτομέρεια.
Βεβαίως, είχε πολλά φυσικά προσόντα
στα οποία μπορούσε να καυχηθεί, αλλά τα θεώρησε όλα αυτά σαν σκύβαλα για να
κερδίσει το Χριστό και να έχει τη δικαιοσύνη του Θεού δια της πίστεως.
Στο εδ.3 γράφει ότι αυτοί που
λατρεύουν τον Θεό εν πνεύματι και καυχώνται στον Χριστό είναι οι αληθινά
περιτετμημένοι και όχι αυτοί που ακρωτηριάζουν τη σάρκα αλλά αυτοί που έχουν τη
δικαιοσύνη του Χριστού δια της πίστεως.
3. Ο ουράνιος στόχος του Παύλου.
γ:10-16
Ο Παύλος μας παρουσιάζεται σαν
ένας δρομέας που καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να πετύχει το στόχο του,
που δεν είναι τίποτε άλλο από το να καταντήσει στην εξανάσταση των νεκρών.
Ο Παύλος είχε πάρει μια γεύση του
ουρανού (Β’ Κορ.ιβ:4) και αυτό τον έκανε να είναι αποφασισμένος να φτάσει εκεί
άσχετα με το κόστος.
Όπως γράφει, έπρεπε ν’ αφήνει το
παρελθόν πίσω του και να στερεώνει τα μάτια του στο μέλλον, στο βραβείο της άνω
κλήσης του Θεού δια Ιησού Χριστού.
4. Ουράνιο πολίτευμα
γ:17-21
Προειδοποιεί τους Φιλιππησίους
εναντίον εκείνων που ήταν λαίμαργοι και ζούσαν μόνο για σαρκικές απολαύσεις.
Στο τελευταίο εδάφιο, ξαναεκφράζει την ελπίδα του για την ανάσταση.
Το σώμα της ταπείνωσης είναι αυτό
το εύθραυστο σώμα μας που επιστρέφει στο χώμα. Ωστόσο, αν και είναι ο ναός του
Αγίου Πνεύματος όσο ζούμε, το σώμα έχει φτιαχτεί για ένα υψηλότερο προορισμό
από το να ξαναγίνει χώμα. Όταν ο Ιησούς επιστρέψει, αυτό το εύθραυστο σώμα θα
αλλαχτεί και θα γίνει όμοιο με το δικό Του ένδοξο σώμα.
Β. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ
1. Προτροπή σε δύο γυναίκες
Η Ευωδία και η Συντύχη ήταν δύο
επιφανείς γυναίκες στην εκκλησία των Φιλίππων, που όμως είχαν κάποιες
προσωπικές διαφορές που ενοχλούσαν όλη την εκκλησία. Ο Παύλος τις παρακαλεί να
ζουν αρμονικά και να προσπαθήσουν να τακτοποιήσουν τη διαφορά τους.
Προέτρεψε κάποιο αδελφό εκεί, που
τον αποκαλεί “γνήσιο σύντροφο”, να βοηθήσει αυτές τις γυναίκες που εργάστηκαν
μαζί του για το ευαγγέλιο.
2. Μη στεναχωριέσαι και μην αγχώνεσαι
δ:5-7
Επειδή ο Κύριος είναι πλησίον, ο
Παύλος νουθετεί τους πιστούς να είναι λογικοί σε κάθε περίπτωση, διακριτικοί,
χωρίς να φτάνουν στα άκρα.
Τους προτρέπει να εμπιστεύονται
απόλυτα τον Κύριο, που σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει τόπος για
στεναχώριες, ανησυχίες και ερεθισμούς. Αντί γι’ αυτά, θα πρέπει να προσεύχονται
πολύ ευχαριστώντας τον Θεό, και τότε η ειρήνη του Θεού που ξεπερνάει κάθε
ανθρώπινο νου, θα φυλάξει τις καρδιές τους και τα διανοήματα τους δια του Ιησού
Χριστού.
3. Διανοητική υγεία
δ:8,9
Εδώ έχουμε μια παράγραφο που
αναφέρεται στο να σκέφτεται κανείς θετικά. Στο φυσικό τομέα, ένας άνθρωπος
είναι ό,τι τρώει. Στον πνευματικό τομέα είναι ό,τι σκέφτεται. Οι σκέψεις του
ελέγχουν και ωθούν τις πράξεις του. Πόσο σημαντικό είναι αυτό, να σκέφτεται
κανείς ευγενικά και καθαρά πράγματα μόνο!
Ο Παύλος απαριθμεί αυτά που ένας
χριστιανός πρέπει να σκέφτεται: όσα είναι αληθινά, όσα είναι σεμνά, όσα είναι δίκαια, καθαρά, προσφιλή, εύφημα,
αν υπάρχει κάποια αρετή, κάποιος έπαινος, αυτά να σκεφτόμαστε.
Αν πρέπει να προσηλώνουμε την
προσοχή μας σε τέτοια πράγματα, είναι καταφανές ότι ο απόστολος Παύλος πίστευε
ότι ο άνθρωπος μπορεί να ελέγξει τις σκέψεις του.
4. Η ικανότητα του Παύλου
δ:13
Ο απόστολος Παύλος ομολογεί εδώ
ότι όλη η δύναμή του είναι εν Χριστώ. Με τον όρο «τα πάντα» αναφέρεται σε κάθε
τι που είναι στο θέλημα του Θεού γι’ αυτόν. Μπορούσε να είναι ευχαριστημένος
κάτω απ’ οποιεσδήποτε συνθήκες της ζωής. Και στην έλλειψη και στην αφθονία, ο
απόστολος Παύλος μπορούσε να βγαίνει νικητής δια Ιησού Χριστού. Δεν
εμπιστευόταν τη δύναμή του, αλλά τη δύναμη της παρουσίας του Ιησού στη ζωή του.
5. Υπόσχεση προμήθειας αναγκών
δ:19
Ο Θεός δεν υπόσχεται να
προμηθεύσει τις επιθυμίες μας, αλλά μάλλον όλες τις ανάγκες μας.
Το κλειδί αυτής της υπόσχεσης είναι η φράση «κατά τον πλούτον της δόξης αυτού».
Στον Κύριο ανήκουν τα πάντα, είναι
ο Κύριος του παντός, και δε θα γίνει φτωχός προμηθεύοντας τις ανάγκες των
παιδιών Του. Θα προμηθεύσει στο πλήρες κάθε ανάγκη, πρόσκαιρη ή αιώνια, που
έχει ένα παιδί του Θεού.
