Ο μεγάλος απών

«Εάν ο Θεός αποφάσιζε να αποσύρει από τον κόσμο μας το Άγιο Πνεύμα, περισσότερα απ’ αυτά που η εκκλησία κάνει, θα συνέχιζε να τα κάνει, και πιθανότατα κανένας δε θα αντιλαμβανόταν τη διαφορά»  

 

Συχνά αναρωτιέμαι ποιο άραγε να ήταν το μυστικό της «πετυχημένης» διακονίας του Ιησού Χριστού όσο καιρό υπηρετούσε εδώ κάτω στη γη μας. Παρόλο που ήταν ο Θεός εν σαρκί, εργαζόταν, κοπίαζε, μοχθούσε και υπηρετούσε, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που γνώριζε ότι οι δικοί Του κάποια μέρα θα εργαστούν, κοπιάσουν μοχθήσουν, και υπηρετήσουν, ώστε το θέλημα του Θεού να πραγματοποιηθεί στη γενιά τους.

Πιστεύω ότι το μυστικό της «πετυχημένης» διακονίας Του ήταν η ολοκληρωτική, η απόλυτη, η 100% εξάρτηση Του από το Άγιο Πνεύμα. «Πνεύμα Κυρίου είναι επ' εμέ», (Λουκ.δ:18).

Πόσο ευλογημένα διατύπωσε την αλήθεια αυτή ο απόστολος Πέτρος μ’ ένα μόνο εδάφιο, το οποίο μάλιστα αποτελεί και τη σύνοψη της διακονίας του Ιησού Χριστού:

«πως ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ με Πνεύμα Άγιον και με δύναμιν, όστις διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου, διότι ο Θεός ήτο μετ' αυτού» (Πραξ.ι:38).

Και ο Ιωάννης διευκρινίζει:

«διότι ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλεν ὁ Θεός, τοὺς λόγους τοῦ Θεοῦ λαλεῖ· ἐπειδὴ ὁ Θεὸς δὲν δίδει εἰς αὐτὸν τὸ Πνεῦμα μὲ μέτρον» (Ιωαν.γ:34).

Αν ο αναμάρτητος Ιησούς, ο Υιός του Θεού, είχε ανάγκη από τη δύναμη και την παρουσία του Αγίου Πνεύματος για να επιτελέσει τη διακονία Του, πόσο μεγάλη ανάγκη άραγε έχουμε εμείς οι αδύνατοι και μολυσμένοι με το μικρόβιο της αμαρτίας μαθητές Του, τα αδαμόπουλα του 21ου αιώνα;

Την αποστολική εποχή, ο κόσμος έκπληκτος παρακολουθούσε όλα όσα ο Θεός πραγματοποιούσε δια μέσου απλών ψαράδων, συνηθισμένων ανθρώπων, όπως τον Πέτρο, τον Ανδρέα, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη.

Η πρώτη εκκλησία δε διέθετε όλα εκείνα που εμείς θεωρούμε απαραίτητα για να λειτουργήσουμε σωστά και αποδοτικά.

Δεν είχε Βιβλικά σχολεία, σεμινάρια, διπλώματα και εργάτες με αξιοζήλευτο υψηλό ακαδημαϊκό επίπεδο.

«θεωροῦντες δὲ τὴν παρρησίαν τοῦ Πέτρου καὶ ᾽Ιωάννου, καὶ πληροφορηθέντες ὅτι εἶναι ἄνθρωποι ἀγράμματοι καὶ ἰδιῶται, ἐθαύμαζον καὶ ἀνεγνώριζον αὐτοὺς ὅτι ἦσαν μετὰ τοῦ ᾽Ιησοῦ» (Πραξ.δ:13).

Συχνά η αλαζονεία της μόρφωσης αντίκειται στην ταπείνωση της προσευχής και την απόλυτη εξάρτηση από τον Παράκλητο. Εξάρτηση στις ανθρώπινες ικανότητες σημαίνει απεξάρτηση από τον Θεό.

Δεν είχε οικονομική άνεση,

«ο δὲ Πέτρος εἶπεν· ᾽Αργύριον καὶ χρυσίον ἐγὼ δὲν ἔχω· ἀλλ' ὅ,τι ἔχω, τοῦτο σοὶ δίδω· ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου σηκώθητι καὶ περιπάτει» (Πραξ.γ:6).

Και τέλος, δεν είχε καμία απολύτως πολιτική διασύνδεση και κοσμική ισχύ,

«τότε ὑπῆγεν ὁ στρατηγὸς μετὰ τῶν ὑπηρετῶν καὶ ἔφερεν αὐτούς, οὐχὶ μετὰ βίας· διότι ἐφοβοῦντο τὸν λαόν, μὴ λιθοβοληθῶσι», «καὶ προσκαλέσαντες τοὺς ἀποστόλους, ἔδειραν καὶ παρήγγειλαν νὰ μὴ λαλῶσιν ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ ᾽Ιησοῦ, καὶ ἀπέλυσαν αὐτούς» (Πραξ.ε:26,40).

 

Ποιο ήταν τότε το μυστικό της  «πετυχημένης» διακονίας τους;

«Καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου» (Πραξ.β:4).

Τι ήταν οι απόστολοι;

Πρόσωπα χαμηλού φωτισμού που όταν φωτίστηκαν από το Άγιο Πνεύμα φώτισαν όλη την οικουμένη. Αδύνατα συρματάκια που πυρακτώθηκαν και δυνάμωσαν όταν τους διαπέρασε το ρεύμα που ονομάζεται Άγιο Πνεύμα.

Η πλήρωση με το Άγιο Πνεύμα δεν είναι πολυτέλεια. Δεν είναι κάτι που το χρειάζεται μόνο η «ελίτ» της εκκλησίας, οι «χρισμένοι» υπηρέτες ή το ευσεβέστατο πιστό υπόλοιπο. Η πλήρωση με το Άγιο Πνεύμα είναι αναγκαιότητα, είναι για ΟΛΟΥΣ.

Η πλήρωση με το Άγιο Πνεύμα αποτελούσε την επαναλαμβανόμενη εμπειρία ολόκληρης της εκκλησίας:

«μετὰ δὲ τὴν δέησιν αὐτῶν ἐσείσθη ὁ τόπος ὅπου ἦσαν συνηγμένοι, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου καὶ ἐλάλουν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ μετὰ παρρησίας» (Πραξ.δ:31).

Η φωτιά της Πεντηκοστής συνεχόμενα άγγιζε τις καρδιές τους, φούντωνε τον ζήλο τους, πυράκτωνε το είναι τους ολόκληρο.

Η λέξη που εδώ μας ενδιαφέρει είναι το ρήμα «ἐπλήσθησαν», αόριστος παθητικής φωνής του ρήματος πίμπλημι, που σημαίνει είμαι γεμάτος, είμαι πλήρης, κοντρολάρομαι.

Σημειώστε το περιεχόμενο του συγκεκριμένου ρήματος στα εδάφια που ακολουθούν:

«οὕτω καὶ σεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε εἰς τοὺς ἀνθρώπους δίκαιοι, ἔσωθεν ὅμως εἶσθε πλήρεις ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας» (Ματθ.κγ:28)

«καὶ ἐπλήσθησαν πάντες θυμοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ, ἀκούοντες ταῦτα» (Λουκ.δ:28)

«ιδόντες δὲ οἱ ᾽Ιουδαῖοι τὰ πλή0η, ἐπλήσθησαν φθόνου καὶ ἠναντιοῦντο εἰς τὰ ὑπὸ τοῦ Παύλου λεγόμενα, ἀντιλέγοντες καὶ βλασφημοῦντες» (Πραξ.ιγ:45).

Τα εδάφια μας περιγράφουν μια ζωή που ελέγχεται από υποκρισία, θυμό και ζήλια.

Όταν γεμίζουμε με Άγιο Πνεύμα, το Άγιο Πνεύμα ζωοποιεί, ενεργοποιεί και καθοδηγεί τις σκέψεις και τις επιθυμίες μας, με αποτέλεσμα να πραγματοποιούμε όλα όσα Εκείνος επιθυμεί.

Όποιος είναι γεμάτος με κρασί χάνει τον έλεγχό του, λέει και κάνει πράγματα ανόητα. Αυτός όμως που είναι γεμάτος με Άγιο Πνεύμα γίνεται ακόμα σοφότερος και έχει ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στη ζωή του (Εφεσ.ε:15-16).

Είναι πολύ σημαντικό, να προσέξουμε ώστε οι υπερβολές, ή οι κίβδηλες εμπειρίες ορισμένων ανθρώπων και ομάδων, να μη μας οδηγήσουν στο να υιοθετήσουμε μια στάση αδιάφορη και αρνητική απέναντι στις εκδηλώσεις, τα χαρίσματα και τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος.

Ούτε βέβαια τυφλά και αφελώς να μιμηθούμε τον οποιονδήποτε. Το πνευματικό φραντσάιζινγκ, αν κατανοώ καλά τις Γραφές, πουθενά δε συστήνεται στο λόγο του Θεού. Το Άγιο Πνεύμα είναι η προίκα του Νυμφίου στη Νύμφη Του, για να μπορέσει να πραγματοποιήσει με ακρίβεια όλα όσα ο Ιησούς επιθυμεί και διατάζει.

Αναμφίβολα, οι δυναμικές επεμβάσεις του Θεού έχουν να κάνουν πρωταρχικά με το κυρίαρχο θέλημά Του. Εμείς δεν μπορούμε ούτε να παράγουμε ούτε να οργανώσουμε αναζωπύρωση. Από την άλλη, ανυπολόγιστη σε αξία είναι η ανταπόκριση της καρδιάς που διψά για το πρόσωπο του Κυρίου και ποθεί τις μοναδικές Του επεμβάσεις.

Έτσι, ενώ δεν μπορούμε να παράγουμε και να οργανώσουμε αναζωπύρωση, σίγουρα μπορούμε να ανοίξουμε τα πανιά μας για να αξιοποιήσουμε τον ουράνιο άνεμο, όταν ο Θεός αποφασίσει να τον στείλει στο λαό Του. Ευκολότερο είναι να σηκώσουμε τα πανιά και να συντονιστούμε με τον ουρανό παρά να κωπηλατούμε άσκοπα, εφ’ όρου ζωής.

Είμαστε διανομείς και όχι παραγωγοί. Δοχεία του Αγίου Πνεύματος, δεξαμενές, αναμεταδότες. Γι’ αυτό:

«εὰν τις διψᾷ, ἄς ἔρχηται πρὸς ἐμὲ καὶ ἄς πίνῃ. ῞Οστις πιστεύει εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ὕδατος ζῶντος θέλουσι ῥεύσει ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ. Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος, τὸ ὁποῖον ἔμελλον νὰ λαμβάνωσιν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· διότι δὲν ἦτο ἔτι δεδομένον Πνεῦμα ῞Αγιον, ἐπειδὴ ὁ ᾽Ιησοῦς ἔτι δὲν ἐδοξάσθη» (Ιωαν.ζ:37-39).

Είναι επιτακτική η ανάγκη, η κυριαρχία και η καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος να επεκταθούν σ’ όλο μας το είναι, στα μύχια της ύπαρξής μας. Να γευτούμε μια αδιάκοπη Πεντηκοστή!

Να είμαστε ανοιχτοί στις επεμβάσεις, στις ευλογίες, στον έλεγχο και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός δε μας δίνει το Άγιο Πνεύμα με το σταγονόμετρο, πλουσιοπάροχα μας το χαρίζει. Οι καταρράκτες του ουρανού είναι διαθέσιμοι για την κάθε πεινασμένη και διψασμένη ψυχή, που συνεχώς φοιτά στο φροντιστήριο του Αγίου Πνεύματος και ποθεί αδιάκοπα να συζεί με το Θεό.

Επειδή η εποχή της Καινής Διαθήκης είναι η εποχή του Αγίου Πνεύματος, είναι τόσο σημαντικό να γνωρίσουμε τον Παράκλητο. Να τον αφήσουμε επιτέλους να κινηθεί όπως Εκείνος θέλει. Χρειαζόμαστε ένα ισχυρό και ευεργετικό ηλεκτρικό ρεύμα, που θα διαπεράσει όλο το εκκλησιαστικό μας σώμα, με πρώτο τον άμβωνα, για να διαλύσει τα κάθε είδους άλατα της δυσκινησίας, της ρουτίνας, της παθητικότητας.