Εισαγωγή
Εκατομμύρια ανθρώπων έχουν την εμπειρία της βάπτισης του Αγίου
Πνεύματος. Οπουδήποτε κηρύττεται αυτό το μήνυμα, η ερώτηση που υποβάλλεται
είναι «γιατί ο Θεός επέλεξε την ομιλία σε γλώσσες σαν το αρχικό, σημείο του
βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος;»
Μπορούν να δοθούν πολλές απαντήσεις σ’ αυτή την ερώτηση, και ίσως δεν τις ξέρουμε όλες. Εντούτοις, διάφορα βασικά σημεία είναι προφανή.
Η
κυριαρχία του Θεού
Πρώτα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο Θεός δεν είναι υποχρεωμένος
να μας δώσει λόγο για ό,τι κάνει.
Ο Ησαΐας αναρωτήθηκε: «Τις
εστάθμισε το πνεύμα του Κυρίου ή έγεινε σύμβουλος αυτού και, εδίδαξεν αυτόν;
Μετά τίνος συνεβουλεύθη, και τις εσυνέτισεν αυτόν και εδίδαξεν αυτόν την οδόν
της κρίσεως και παρέδωκεν εις αυτόν επιστήμην και έδειξεν εις αυτόν την οδόν
της συνέσεως;» (Ης.μ:13-14).
Δεν έχουμε το δικαίωμα να εξετάζουμε τους τρόπους του Θεού ή να
αμφισβητούμε τις ενέργειές Του. Οι σκοποί Του είναι υψηλότατοι, οι υποσχέσεις
Του σίγουρες, οι ενέργειές Του υγιείς και λογικές. Τα παρακάτω εδάφια της Αγίας
Γραφής, όταν μελετηθούν με προσευχή, πεινασμένη καρδιά και ανοιχτό μυαλό,
δείχνουν ότι υπάρχει σαφής σύνδεση μεταξύ γλωσσολαλιάς και βάπτισης του Αγίου
Πνεύματος Ης.κη:11-12, Μάρκ.ις:17, Πράξ.β:4, ι:44-46, ιθ:6, Ρωμ.η:15-16,
Γαλ.δ:6
Γιατί ο Θεός διάλεξε το αίμα σαν βάση για την απολύτρωση; Γιατί ο
Θεός διάλεξε το νερό σαν στοιχείο στο βάπτισμα; Γιατί ο Θεός διάλεξε το χρυσό σαν
μέταλλο επικάλυψης για την κιβωτό της Διαθήκης; Γιατί ο Θεός διάλεξε την πέτρα σαν
υλικό πάνω στο οποίο έγραψε τις δέκα εντολές; Γιατί ο Θεός επέλεξε την
Ιερουσαλήμ σαν τόπο για το ναό; Γιατί ο Θεός αποφάσισε να πλάσει τον άνθρωπο
από χώμα;
Υπάρχει θείος σκοπός πίσω από αυτές τις επιλογές, αν και δεν
μπορούμε να καταλάβουμε όλους τους λόγους. Και βέβαια, δεν μπορούμε να
αρνηθούμε ή να αποκηρύξουμε το κυρίαρχο δικαίωμα του Θεού να επιλέγει και να κάνει
ότι θέλει[ΑΜ1] .
Άμεση,
εξωτερική μαρτυρία
Ένας ζωτικής σημασίας λόγος για τον οποίο ο Θεός διάλεξε τις
γλώσσες σαν το αρχικό σημείο της λήψης
του Αγίου Πνεύματος είναι ότι η ομιλία σε γλώσσες είναι άμεση, εξωτερική μαρτυρία.
Σίγουρα υπάρχουν πολλές άλλες μαρτυρίες της λειτουργίας του πνεύματος του Θεού
στη ζωή ενός ατόμου, αλλά απαιτείται χρόνος μέχρι αυτές να εμφανιστούν.
Για παράδειγμα, ο καρπός του Πνεύματος που αναφέρεται στη Γαλάτες ε:22-23
ακολουθεί την πλήρωση με Άγιο Πνεύμα.
Ο Πέτρος και οι έξι Εβραίοι Χριστιανοί που πήγαν μαζί του στην
Καισάρεια, ήξεραν ότι οι εθνικοί είχαν λάβει το Άγιο Πνεύμα, όχι εξαιτίας της
μακροθυμίας τους, ή λόγω της ευγένειάς τους, της πραότητας, ή της εγκράτειάς
τους, αλλά επειδή τους άκουσαν να μιλάνε με γλώσσες και να μεγαλύνουν το Θεό (Πράξεις
ι:46). Ο Πέτρος μάλιστα είπε (όταν τους άκουσε), ότι έλαβον το Πνεύμα το Άγιον καθώς και ημείς (ι:47), εννοώντας την
ημέρα της Πεντηκοστής, τότε που ήρχισαν
να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν (Πράξ.β:4).
Η ομιλία σε γλώσσες είναι η εξωτερίκευση, το εξωτερικό σημείο που
μπορεί κανείς να δει και να ακούσει.
Αντιθέτως, η ειρήνη, η χαρά, η δικαιοσύνη, και ο καρπός του
Πνεύματος είναι ενδόμυχα, εσωτερικά αποτελέσματα της πλήρωσης με το Άγιο Πνεύμα
που γίνονται εμφανή με το πέρασμα του χρόνου.
Κοινή μαρτυρία για όλους
Ένας άλλος λόγος που ο Θεός διάλεξε τις «άλλες γλώσσες» σαν το
αρχικό σημείο της βάπτισης με το Άγιο Πνεύμα είναι ότι μπορεί να εφαρμοστεί
στον καθένα άσχετα από φυλή, κουλτούρα ή γλώσσα.
Κάποιοι χρησιμοποιούν το Α’ Κορ.ιβ:30 σε μια προσπάθεια να
αποδείξουν ότι δεν μιλάνε όλοι με γλώσσες όταν βαπτίζονται με Άγιο Πνεύμα: «μη πάντες λαλούσι γλώσσας;». Ωστόσο, αυτό
το εδάφιο αναφέρεται στο χάρισμα των γλωσσών, το να φέρεις δημόσια ένα μήνυμα
σε άλλη γλώσσα το οποίο πρέπει να ερμηνευτεί για την οικοδομή της εκκλησίας, πνευματικό
χάρισμα που ένα άτομο μπορεί να εξασκήσει αφού βαπτιστεί με το Πνεύμα.
Αν και οι γλώσσες, είτε σαν αρχικό σημείο του βαπτίσματος του
Αγίου Πνεύματος, είτε σαν πνευματικό χάρισμα αργότερα, στην ουσία είναι το ίδιο
πράγμα, είναι διαφορετικές ως προς τη διαχείριση και τη λειτουργία. Για
παράδειγμα, οι κανόνες σχετικά με το χάρισμα των γλωσσών στην Α’ Κορινθίους
ιδ:27-28 δεν ισχύουν για τις αναφορές βάπτισης με Πνεύμα Άγιο στο βιβλίο των
Πράξεων, όπου πολλοί άνθρωποι μιλούσαν σε γλώσσες ταυτόχρονα, χωρίς ερμηνεία, σαν
σημείο της πλήρωσης με το Πνεύμα.
Κάποιοι μπορεί να αμφισβητούν αυτή τη διάκριση μεταξύ των γλωσσών
σαν αρχικό σημείο στο βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος και τη μετέπειτα χρήση των
γλωσσών σαν πνευματικό χάρισμα στη ζωή ενός Χριστιανού. Όμως, η ίδια διάκριση
ισχύει και για την πίστη. Για να σωθεί κάποιος πρέπει να έχει πίστη
(Ιωάν.γ:16, Ρωμ.ι:9, Εφες.β:8). Ωστόσο,
η Α’ Κορ.ιβ:9 αποκαλύπτει ότι υπάρχει ένα ειδικό, υπερφυσικό χάρισμα πίστης που
μπορεί να ενεργηθεί στη ζωή ενός βαπτισμένου με Πνεύμα Άγιο ατόμου πάνω και
πέρα από την πίστη που απαιτείται για να σωθεί. Η σώζουσα πίστη και το χάρισμα
της πίστης είναι το ίδιο, σαν ουσία, διαφορετικό όμως στη χρήση και τη λειτουργία.
Μιλώντας για την εκ Πνεύματος γέννηση, ο Ιησούς τόνισε την ομοιότητα
της εμπειρίας: «Ο άνεμος όπου θέλει
πνέει, και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλά δεν εξεύρεις πόθεν έρχεται και
που υπάγει· ούτως είναι πας, όστις εγεννήθη εκ του Πνεύματος»
(Ιωάν.γ:8), τονίζοντας τη φωνή του ανέμου
που δεν είναι κάτι που το βλέπεις ή το αισθάνεσαι, αλλά κάτι που το ακούς. Η
φωνή του ανέμου είναι η απόδειξη της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος.
Κάποιοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Ιησούς αναφερόταν μόνο στο
«ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως
φερομένου» που συνέβη την ημέρα της Πεντηκοστής. Αλλά αυτός ο ήχος ανέμου
δεν αναφέρεται σε καμία μεταγενέστερη αναφορά βάπτισης με το Άγιο Πνεύμα, ενώ η
γλωσσολαλιά αναφέρεται.
Η ομιλία σε ξένες γλώσσες ήταν το γεγονός που ανάγκασε τους Εβραίους
Χριστιανούς να αναγνωρίσουν ότι η εμπειρία των Εθνικών στην Καισάρεια ήταν
πανομοιότυπη με τη δική τους κατά την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.ι:44-47, ια:15-17).
Ως εκ τούτου, η σημαντική, τελειωτική μαρτυρία της εκδήλωσης του Πνεύματος την
Πεντηκοστή, ήταν η ομιλία σε άλλες γλώσσες. Ο ήχος του ανέμου ήταν κάτι απρόσωπο,
ενώ η ομιλία σε γλώσσες ήταν κάτι προσωπικό. Ήταν η μαρτυρία του καθένα
προσωπικά ότι πληρώθηκε με το Άγιο Πνεύμα.
Στην Καισάρεια όλοι όσοι άκουσαν το λόγο του Θεού πληρώθηκαν με το
Πνεύμα, και όλοι όσοι άκουσαν το λόγο μίλησαν σε ξένες γλώσσες. Αν κάποιοι απ’
αυτούς δεν είχαν μιλήσει σε ξένες γλώσσες, οι Εβραίοι Χριστιανοί θα δεχόταν ότι
είχαν βαπτιστεί; Σαφώς όχι.
Και οι δώδεκα άντρες που αναφέρονται στις Πράξεις ιθ:6 είχαν την
ίδια όμορφη εμπειρία. Αν δέκα από τους δώδεκα είχαν μιλήσει σε ξένες γλώσσες
και οι άλλοι δύο δεν είχαν, ο Παύλος θα πίστευε ότι και οι δύο είχαν λάβει το
Άγιο Πνεύμα, όπως ακριβώς οι δέκα; Σίγουρα όχι. Ο Παύλος δεν θα είχε αποδεχτεί
την εμπειρία τους, αν δεν είχαν τις ίδιες εκδηλώσεις.
Σημάδι πλήρους ελέγχου
Η ομιλία σε γλώσσες συμβολίζει τον πλήρη έλεγχο του πιστού από το
Θεό. Ίσως αυτός να είναι ένας από τους ισχυρότερους λόγους για τους οποίους ο
Θεός επέλεξε τη γλωσσολαλιά σαν αρχική απόδειξη του βαπτίσματος του Αγίου
Πνεύματος. Αυτός ο συμβολισμός γίνεται κατανοητός όταν μελετήσουμε το τρίτο
κεφάλαιο της επιστολής του Ιακώβου, στο οποίο βρίσκουμε περισσότερες
πληροφορίες σχετικά με τη γλώσσα από οποιοδήποτε άλλο κεφάλαιο στην Καινή
Διαθήκη.
Λέει στο γ:6 ότι, η γλώσσα
είναι η μολύνουσα όλον το σώμα. Αν είναι έτσι, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε
και ότι η γλώσσα μπορεί να συμβολίζει τον αγιασμό ολόκληρου του σώματος;
Η γλώσσα αν και είναι μικρόν μέλος, ουδείς των
ανθρώπων δύναται να δαμάση (γ:5,8). Είναι το πιο ανυπάκουο μέλος του
σώματός μας. Άρα, δεν είναι απαραίτητο να υποταχτεί πρώτα η γλώσσα, πριν
ολόκληρο το σώμα αφιερωθεί στο Θεό;
Ο Ιάκωβος μας δείχνει τη σπουδαιότητα της γλώσσας, συγκρίνοντας
την με το χαλινάρι που βάζουμε στο στόμα του αλόγου, το οποίο δίνει στον
αναβάτη τον πλήρη έλεγχο πάνω στο άλογο, και με το τιμόνι ενός μεγάλου πλοίου,
το οποίο δίνει στον καπετάνιο πλήρη έλεγχο του σκάφους. Με άλλα λόγια, όποιος
ελέγχει τη γλώσσα ενός ατόμου, ελέγχει αυτό. Κανείς δεν μπορεί να δαμάσει τη
γλώσσα του από μόνος του. Μόνο ο Θεός μπορεί να το κάνει αυτό.
Σύμφωνα με το Ματθ.ιβ:29, πως δύναταί τις να εισέλθη εις την οικίαν
του δυνατού και να διαρπάση τα σκεύη αυτού, εάν πρώτον δεν δέση τον δυνατόν;
και τότε θέλει διαρπάσει την οικίαν αυτού. Ο ισχυρός άνδρας του σπιτιού
μας, είναι η γλώσσα. Μπορούμε να δαμάσουμε κάθε μέλος του σώματος εκτός απ’
αυτήν. Όταν ο Θεός τιθασεύει τη γλώσσα κάποιου, το πρόσωπο αυτό τελεί υπό τον
πλήρη έλεγχο του Θεού. Είναι στα χέρια του Παντοδύναμου. Έχει κατακτηθεί από το
Χριστό και είναι προικισμένο με πνευματική δύναμη από ψηλά και εξουσιοδοτημένο
για το έργο του Θεού.
Μετά απ’ όλα αυτά, υπάρχουν
κάποιοι, που επειδή δεν μπορούν να στηρίξουν τη θεωρία τους στα χειροπιαστά
γεγονότα του λόγου του Θεού, αρχίζουν να «θεολογούν» με υποθέσεις.
Λένε λοιπόν: «Δεν αναφέρεται το
σημείο της γλωσσολαλιάς για τον "πιο σημαντικό εργάτη" του
Ευαγγελίου. Και το λέω αυτό για να σας βοηθήσω να δείτε ότι η γλωσσολαλιά δεν
είναι σώνει και καλά απόδειξη λήψης του Πνεύματος».
Μα, η Γραφή δεν λέει ούτε αν
βαπτίστηκε με Πνεύμα Άγιο!!!! Αυτό τι σημαίνει, ότι δεν ήταν βαπτισμένος; Στις Πράξεις θ:17 ο
Ανανίας λέει τι ο Θεός του είπε να πει στον Παύλο, αλλά δεν μας λέει αν
βαπτίστηκε με Πνεύμα άγιο, όπως βλέπουμε στην ημέρα της Πεντηκοστής, στην
Καισάρεια ή στην Έφεσο. Αυτό τι σημαίνει;
Με ασφάλεια μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο Παύλος έλαβε
το Άγιο Πνεύμα την ίδια στιγμή, αν και η Βίβλος δεν περιγράφει συγκεκριμένα τη
βάπτιση του Παύλου με Πνεύμα. Ξέρουμε όμως ότι ο σκοπός του Θεού πρέπει να
εκπληρώθηκε. Τα γραπτά και η διακονία του Παύλου μαρτυρούν και επιβεβαιώνουν
ότι βαπτίστηκε με το Άγιο Πνεύμα.
Η Γραφή δεν λέει ότι δεν πρέπει να καπνίζουμε ή να
παίρνουμε ναρκωτικά. Αυτό τι σημαίνει, ότι μπορούμε;
Η Γραφή δεν λέει ότι ο Σίλας βαπτίστηκε με Πνεύμα Άγιο,
αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν βαπτισμένος;
Η Γραφή δεν αναφέρει πουθενά ότι ο
Ιησούς έκανε λουτρό καθαριότητας. Αυτό σημαίνει ότι έμεινε άπλυτος 33 ½ χρόνια;
Κάποιοι διατείνονται ότι άνθρωποι στο βιβλίο των Πράξεων
σώθηκαν χωρίς να λάβουν το Άγιο Πνεύμα. Για παράδειγμα, η Βίβλος δεν αναφέρει
καθαρά ότι οι παρακάτω έλαβαν το Άγιο Πνεύμα: οι 5.000 που πίστεψαν μετά τη
θεραπεία του παραλυτικού (Πράξ.δ:4), ο Αιθίοπας ευνούχος (Πράξ.η), η Λυδία
(Πράξ.ις) και ο δεσμοφύλακας των Φιλίππων (Πράξ.ις).
Όμως, αυτό είναι ένα επιχείρημα «σιωπής». Κανένα εδάφιο
δεν λέει ότι δεν έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Απλά, η Γραφή δεν μπαίνει στη
διαδικασία περιγραφής λεπτομερειών σε κάθε περίπτωση που κάποιος σωζόταν.
Ακριβώς όπως τα ευαγγέλια περιγράφουν αντιπροσωπευτικά
θαύματα και γεγονότα της ζωής του Χριστού λόγω έλλειψης χώρου (Ιωάν.κα:25),
έτσι και στις Πράξεις περιγράφονται μόνο μερικά παραδείγματα για το πώς σωζόταν
οι άνθρωποι.
Ο Θεός ενέπνευσε το Λουκά να διαλέξει 5 περιπτώσεις
βαπτίσματος με Πνεύμα Άγιο που θα έχουν μεγάλη συμβολική σημασία για τις
επόμενες γενιές. Ο Λουκάς ανάφερε αρκετά ώστε να εδραιώσει ένα προηγούμενο για
κάθε περίπτωση, ώστε να μην είναι απαραίτητο κάθε φορά να περιγράφει τα ίδια
πράγματα λεπτομερώς, ή κάθε περίπτωση ξεχωριστά.
Ακόμα κι έτσι, υπάρχει απόδειξη ότι όλοι που αποδέχτηκαν
το κήρυγμα της σωτηρίας, έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Οι 5.000 «πίστεψαν» και η Λυδία
«πίστεψε», και η αληθινή πίστη οδηγεί στη λήψη του Αγίου Πνεύματος. Ο ευνούχος
και ο δεσμοφύλακας είχαν μια εμπειρία που τους έκανε να χαρούν, που ήταν
προφανώς το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος.
Συμπερασματικά, πέντε παραδείγματα κλειδιά, περιλαμβάνουν
το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος σαν μέρος της σωτηρίας και αυτές οι πέντε
περιπτώσεις συμπεριλαμβάνουν όλες τις τάξεις των ανθρώπων. Πολλές άλλες
περιπτώσεις σωτηρίας δεν περιγράφονται λεπτομερώς, αλλά οι αναφορές κάποιων απ’
αυτές υπονοούν το βάπτισμα του Πνεύματος, ενώ καμία δεν το αποκλείει ρητά. Οι
πέντε αυτές περιπτώσεις είχαν σκοπό να εδραιώσουν το πρότυπο. Οι λιγότερο
συγκεκριμένες περιπτώσεις πρέπει να διαβάζονται στο φως των πέντε παραδειγμάτων
που μας έχουν δοθεί. Σε καμία περίπτωση η σιωπή ή η έλλειψη πλήρους περιγραφής
δεν υπερκαλύπτει το καθαρό γεγονός των πέντε περιπτώσεων που αναφέρουν οι
Πράξεις.
Ακόμα λένε: «ότι ο ίδιος ο Παύλος
ζητά από τους πιστούς να ζητούν το χάρισμα της προφητείας καλύτερα παρά το να
λαλούν γλώσσες» (Α’ Κορ.ιδ:5).
Βασικά παραβλέπουν το «Θέλω δε πάντες να λαλήτε γλώσσας», και ασχολούνται με το «μάλλον δε να προφητεύητε».
Όταν ο Παύλος λέει ότι θέλει μάλλον να προφητεύουν από το
να λαλούν με γλώσσες, αυτό δεν σημαίνει ότι αρνείται τις γλώσσες αφού λέει: θέλω δε πάντες να λαλείτε γλώσσας, αλλά
επειδή το θέμα του είναι η οικοδομή της εκκλησίας την ώρα της προσευχής, γι'
αυτό λέει ότι με την προφητεία οικοδομείται όλη η εκκλησία ενώ με τις γλώσσες
οικοδομείται μόνο αυτός που μιλά.
Και συνεχίζουν: «όταν ο Παύλος λέει ότι μιλά γλώσσες
αναφέρεται σε υπαρκτές ανθρώπινες γλώσσες και ήταν δώρο απαραίτητο για την
διακονία του.
Όταν ο Παύλος μιλάει για γλώσσες δεν εννοεί υπαρκτές
ανθρώπινες γλώσσες γιατί το θέμα του κεφαλαίου δεν είναι τα φροντιστήρια ξένων
γλωσσών αλλά τα χαρίσματα του Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα ποτέ δεν θα διδάξει
Ισπανικά σε κάποιον που θα πάει τα υπηρετήσει το Θεό στην Ισπανία!
Η
υψηλότερη έκφραση του ανθρώπου
Η γλώσσα δίνει τις μεγαλύτερες εκφράσεις του ανθρώπινου πνεύματος.
Οι άνθρωποι είμαστε πνευματικά και συναισθηματικά όντα, και σαν τέτοια πρέπει
να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Η ικανότητα να συντονίζουμε τη σκέψη και τη
γλώσσα σε λογική ομιλία είναι ένα από τα υψηλότερα προνόμια μας, που μας ανεβάζουν
πάνω από τα θηρία του αγρού. Αυτή η ικανότητα μας κάνει ανώτερα όντα από την
υπόλοιπη δημιουργία του Θεού στη γη, και αυτό είναι το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα
της ύπαρξής μας.
Η γλώσσα γίνεται το όχημα της έκφρασης του πνεύματος. Όλα τα
συναισθήματα - όπως η αγάπη, το μίσος, ο θυμός, θλίψη, η χαρά, η ευτυχία, η ανακούφιση,
η γαλήνη – επικοινωνούν μέσω της γλώσσας. Η γλώσσα είναι η πύλη προς την
καρδιά, τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά, και το πνεύμα.
Συμπέρασμα
Στο φως αυτών των αληθειών,
δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί ο Θεός διάλεξε τη γλωσσολαλιά για να
εκφράσει τη μεγαλύτερη, την πιο θαυμαστή εμπειρία που εμείς οι θνητοί άνθρωποι
μπορούμε να έχουμε. Με το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος, το Πνεύμα Του και το πνεύμα
μας γίνονται ένα. Χρησιμοποιεί τη γλώσσα και τη φωνή μας για να εκφράσει αυτή
την ένωση. Είναι θαύμα θαυμάτων, δεν είναι ανθρώπινη επιλογή, αλλά του Θεού,
του κυρίαρχου κυβερνήτη του σύμπαντος.
Γιατί μάχεσαι το Θεό; Πίστεψε στο
λόγο Του, αποδέξου ό, τι λέει, και μπορείς κι εσύ να βαφτιστείς με το Άγιο
Πνεύμα με το σημείο της γλωσσολαλιάς, γιατί ο Θεός θα δώσει το Άγιο Πνεύμα σε
όλους όσοι μετανοούν και το ζητάνε με πίστη (Λουκάς ια:13, Πράξεις β:38-39).
[ΑΜ1]Για
Τζένη Αθανασοπούλου τα πράσινα
