Α΄ Κορ.ιγ:8-10 «Η
αγάπη ουδέποτε εκπίπτει· τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι, θέλουσι
καταργηθή· είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει· είτε γνώσις, θέλει καταργηθή. Διότι
κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν· όταν όμως έλθη το τέλειον,
τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή».
Κάποιοι χρησιμοποιούν αυτό το εδάφιο για να
διδάξουν ότι οι γλώσσες έχουν «παύσει», ταυτίζοντας το «τέλειον» με τη συμπλήρωση της Καινής Διαθήκης. Αυτό το επιχείρημα
δεν στέκει, για πολλούς λόγους:
1. Τα πνευματικά χαρίσματα, συμπεριλαμβανομένων και των γλωσσών, θα παραμείνουν στην εκκλησία μέχρι την επιστροφή του Χριστού (Α΄Κορ.α:2,7).
2. Εφόσον είναι έτσι, τότε η έννοια του «τέλειου»
πρέπει να ταυτιστεί με τον Ιησού Χριστό και πιο συγκεκριμένα με την επιστροφή Του.
3. Οι γλώσσες θα παύσουν την ίδια στιγμή με την
προφητεία και την γνώση σύμφωνα με το εδάφιο 8, αλλά η εκκλησία προφανώς έχει
ακόμα προφητεία και γνώση.
4. Η Γραφή και τα θαύματα δεν έχουν εναλλακτικές
λειτουργίες. Η Γραφή είναι ο λόγος του Θεού σε γραπτή μορφή, αλλά ο Θεός
συνεχίζει να χρησιμοποιεί θαύματα, σημεία και πνευματικά χαρίσματα για να
βεβαιώνει το λόγο Του (Μάρκ.ις:20
Εβρ.β:4).
5. Στην Α΄Κορ.ιγ:11-13 ο Παύλος συγκρίνει την
πνευματική αύξηση με τη φυσική και διανοητική αύξηση, αλλά δεν χαρακτηρίζει τις
γλώσσες σαν νηπιώδεις. Συγκρίνει την κατά μέρος γνώση μας με την τέλεια γνώση
που θα έχουμε όταν ο Ιησούς επιστρέψει. Αν έχουμε ήδη φτάσει στο τέλειο, όπως
κάποιοι ισχυρίζονται, τότε είμαστε πιο ώριμοι από τον απόστολο Παύλο, αφού
πέθανε πριν την ολοκλήρωση της Καινής Διαθήκης. Αν το να μιλάς γλώσσες είναι
νηπιότητα, τότε ο απόστολος Παύλος ποτέ δεν βγήκε απ’ αυτή την κατάσταση γιατί
συνεχώς μιλούσε σε γλώσσες (Α΄Κορ.ιδ:18).
6. Η Καινή Διαθήκη είναι ο λόγος του Θεού, αλλά
δεν είμαστε ακόμα τέλειοι, ούτε ο κόσμος είναι τέλειος. Τελειότητα θα υπάρξει
μόνο μετά την επιστροφή του Ιησού.
7. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως η
συμπλήρωση της Καινής Διαθήκης βάζει φραγμό στις γλώσσες, την προφητεία, και την
γνώση. Δηλαδή, τη στιγμή που ο Ιωάννης έγραφε την τελευταία λέξη της Αποκάλυψης
(Αμήν), αυτομάτως σταμάτησε η γλωσσολαλιά σ’ όλο τον κόσμο; Μήπως καθένας που
θα διαβάσει ολόκληρη την Καινή Διαθήκη για πρώτη φορά αυτόματα σταματάει να
μιλά σε γλώσσες;
Μπορεί
κάποιος να λάβει το Άγιο Πνεύμα χωρίς γλωσσολαλιά;
Αναλύσαμε και τις πέντε βιβλικές αναφορές
σχετικά με το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος και είδαμε ότι κάθε φορά οι γλώσσες
ήταν το σημείο. Υπάρχουν εδάφια που περιγράφουν ανθρώπους που «πληρώθηκαν με το
Πνεύμα» χωρίς να αναφέρουν ομιλία γλωσσών, αλλά αυτά τα εδάφια αναφέρονται σε
άτομα που ήταν ήδη βαπτισμένα με Πνεύμα Άγιο. Οι γλώσσες δεν ακολουθούν
απαραίτητα κάθε επακολουθούσα εμπειρία με το Θεό μετά το αρχικό βάπτισμα.
Μερικές περιγραφές ανθρώπων που πίστεψαν, στο
βιβλίο των Πράξεων, δεν αναφέρουν ομιλία σε γλώσσες. Το σχέδιο του βιβλίου των
Πράξεων είναι να περιγράψει μερικές αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις με
λεπτομέρειες, και μετά αναφέρεται στις υπόλοιπες περιληπτικά. Τρία πολύ
σημαντικά εδάφια περιγράφουν την ομιλία σε γλώσσες και αυτές οι λεπτομερείς
αναφορές θέτουν το πρότυπο ή τον κανόνα για τις άλλες γενικές αναφορές και όχι
το αντίθετο. Κανένα επιχείρημα σιωπής δεν μπορεί να υποσκελίσει ή να εξαλείψει
αυτές τις αναμφίβολες ομολογίες.
Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι η ομιλία σε
γλώσσες δεν αναφέρεται τόσες πολλές φορές. Τα σημαντικά πράγματα είναι η
μετάνοια, η πίστη, και η λήψη του Αγίου Πνεύματος. Οι γλώσσες απλά ακολουθούν
τη βάπτιση με το Πνεύμα και δεν έχουν ξεχωριστή σπουδαιότητα απ’ αυτή την
εμπειρία.
Η Βίβλος, σωστά δίνει περισσότερη έμφαση στο
να πιστέψει κάποιος και να λάβει το Άγιο Πνεύμα, δίνοντάς μας τις πληροφορίες
που χρειαζόμαστε ώστε να περιμένουμε τις γλώσσες, χωρίς να δίνει υπερβολική
έμφαση σ’ αυτό.
Κάποιοι, αναφερόμενοι στη μεταστροφή του
Κορνήλιου (Πράξ.ι:45-46), λένε: «Δεν μπορούμε να πούμε σίγουρα αν το χάρισμα
των γλωσσών ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του ερχομού του Πνεύματος». Με άλλα
λόγια, παραδέχονται ότι στις Βιβλικές μαρτυρίες, οι γλώσσες πάντοτε
ακολουθούσαν τη βάπτιση με Πνεύμα Άγιο.
Συμπέρασμα.
1. Ομιλία σε γλώσσες είναι η θαυματουργική
άρθρωση μιας ξένης γλώσσας άγνωστης στον ομιλούντα.
2. Δεν δίδεται η άγνωστη γλώσσα σαν βοήθεια των
ιεραποστολών.
3. Είναι πραγματική γλώσσα, όχι ασυναρτησίες.
4. Μπορεί να είναι γλώσσα ουράνια ή γήινη.
5. Η ομιλία σε γλώσσες στην Κόρινθο ήταν ομιλία
σε πραγματικές γλώσσες.
6. Η ομιλία σε γλώσσες είναι σύμβολο της ενότητας
της εκκλησίας του Ιησού Χριστού.
Συμπερασματικά, η ομιλία σε γλώσσες έχει τρεις
πτυχές:
1. Είναι το αρχικό σημείο της βάπτισης με Άγιο Πνεύμα
(Πράξ.β:4, ι:46, ιθ:6). Είναι διαφορετικό από το χάρισμα των γλωσσών που ο Θεός
δίνει σε πληρωμένους με Πνεύμα Άγιο πιστούς.
2. Ένα άτομο που έχει βαπτιστεί με Πνεύμα Άγιο,
μπορεί να εξασκήσει το χάρισμα των γλωσσών στη λατρεία του (ιδιωτικά ή στην εκκλησία)
για την προσωπική του οικοδομή (Α΄Κορ.ιβ:8-10, ιδ:1-5, 14-18, 23, 28).
3. Ένα βαπτισμένο με Πνεύμα Άγιο άτομο μπορεί να
εξασκήσει το χάρισμα των γλωσσών για την οικοδομή της τοπικής εκκλησίας. Αυτό
συμβαίνει όταν δίδεται δημόσια ένα μήνυμα σε γλώσσες και διερμηνεύεται
(Α΄Κορ.ιβ:8-10, 28-30, ιδ:5, 12-13, 27-28).
Αν καταλάβουμε τι σημαίνει «μιλάω σε γλώσσες»,
και το σκοπό που δόθηκαν, τότε θα μπορούμε να κατανοήσουμε και να εναρμονίσουμε
όλες τις Γραφικές διδασκαλίες πάνω σ’ αυτό το θέμα. Η ομιλία σε γλώσσες είναι
ένα φυσιολογικό μέρος της εμπειρίας του πιστού με το Θεό, είναι φυσιολογικό για
την προσωπική οικοδομή του πιστού και την οικοδομή της εκκλησίας.
