Γένεση Κεφ.α (1)

Ο Μωυσής είναι ο συγγραφέας του Βιβλίου της Γένεσης. Τα πρώτα 11 κεφάλαια σ’ αυτό το βιβλίο καλύπτουν μια περίοδο περίπου 2.000 ετών, από Αδάμ μέχρι τον Αβραάμ. Αυτή η χρονική περίοδος περιλαμβάνει τις τρεις πρώτες οικονομίες: Της αθωότητας, της συνείδησης, και της ανθρώπινης διακυβέρνησης. Η ίδια η λέξη, «Γένεση» σημαίνει «αρχή».

Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι είναι ένα βιβλίο αρχών. Στην πραγματικότητα το θεμέλιο για όλα τα επόμενα, δόγματα της Βίβλου βρίσκονται στο βιβλίο της Γένεσης.

Εδώ βρίσκονται οι βασικές αλήθειες που αναπτύσσονται στην υπόλοιπη Βίβλο. Η Καινή Διαθήκη είναι η ανθοφορία του αρχικού σχεδίου του Θεού, όπως καταγράφεται στη Γένεση.

 

Μερικές σημαντικές αρχές σ’ αυτό το βιβλίο είναι:

Ø  Η αρχή της δημιουργίας.                                                Γέν.α:1

Ø  Η αρχή της ανθρώπινης φυλής.                                      Γεν.α:27

Ø  Η αρχή του γάμου.                                                          Γεν.β:22-24    

Ø  Η αρχή της αμαρτίας.                                                      Γεν.β:16,17 – Γέν.γ:6

Ø  Η αρχή του απολυτρωτικού έργου του Θεού.                 Γένγ:21

Ø  Η αρχή της προφητείας.                                                  Γέν.γ:15

Ø  Η αρχή του Ισραήλ.                                                         Γέν.ιβ:1-3

 

 

ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

 

Το ίδιο πράγμα που ισχύει για ολόκληρη τη Βίβλο, ισχύει και για το βιβλίο της Γένεσης: είναι ένα βιβλίο προοδευτικής αποκάλυψης. Αυτός ο όρος σημαίνει βαθμιαίο ξεδίπλωμα των χαρακτηριστικών και του σχεδίου του Θεού.

Προσέξτε στα ακόλουθα κύρια γεγονότα που καταγράφονται σ’ αυτό το βιβλίο, πώς οι ιδιότητες του Θεού ξετυλίγονται βαθμιαία στον αναγνώστη:

 

Το δημιουργικό έργο του Θεού μας αποκαλύπτει τη δύναμη και τη σοφία του Θεού. Στην Εφες.γ:9 διαβάζουμε ότι ο Θεός έκανε τα πάντα δια Ιησού Χριστού και στην Α΄Κορ.α:24 διαπιστώνουμε ότι ο Χριστός είναι η δύναμη και η σοφία του Θεού, έτσι είναι σαφές ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα με τη δύναμη και τη σοφία Του.

Το να δημιουργήσεις μια υπόσταση από το τίποτα σίγουρα απαιτεί δύναμη, ενώ το να φέρεις σε τέλεια τάξη κάποια πράγματα, τα οποία υπάρχουν από πολύ παλιά, αυτό απαιτεί σοφία. 

Αν δεν διαβάζαμε παρακάτω από τα πρώτα δύο κεφάλαια της Γένεσης, τουλάχιστον θα ξέραμε ότι υπήρξε μια ανώτατη ύπαρξη, ο Θεός του σύμπαντος, που είναι πάνσοφος και παντοδύναμος.

 

Το πρώτο απολυτρωτικό έργο του Θεού, τότε που έχυσε αίμα, προκειμένου να προμηθεύσει κάλυμμα στον άνθρωπο που αμάρτησε, αποκαλύπτει την αγάπη και το έλεος του Θεού. Η ανθρώπινη ανυπακοή δεν ανάγκασε το Θεό να παραπετάξει τον άνθρωπο, εξαιτίας της μεγάλης Του αγάπης.

Πολλοί έχουν αναρωτηθεί γιατί ο Θεός επέτρεψε να πειραστεί ο άνθρωπος, αφού ήξερε το τέλος από την αρχή, και ήξερε πολύ καλά ότι ο άνθρωπος θα απετύγχανε εάν προσπαθούσε. Όμως, δεν θα ξέραμε ποτέ το έλεος του Θεού εάν αυτό το μέρος του σχεδίου Του δεν είχε διενεργηθεί.

 

Ο κατακλυσμός, αποκαλύπτει τη δικαιοσύνη του Θεού, ή την οργή Του προς την  αμαρτία που δεν έχει εξομολογηθεί. Επειδή ο Θεός είναι Άγιος, η αμαρτία πρέπει να τιμωρηθεί όταν απορρίπτεται το έλεός Του. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής είχαν την ευκαιρία να μετανοήσουν όταν άκουσαν το κήρυγμα του Νώε. Αυτό επαναλαμβάνεται στο διασκορπισμό των ανθρώπων στην οικοδόμηση του πύργου της Βαβέλ.

 

Η ζωή του Αβραάμ αποκαλύπτει την πιστότητα του Θεού. Τα γεγονότα της ζωής του Αβραάμ επικεντρώνονται γύρω από την υπόσχεση του Θεού για ένα γιο, μέσω του οποίου θα ευλογούντο όλα τα έθνη. Οι περιστάσεις ήταν όλες αντίθετες, και τα χρόνια πέρασαν χωρίς ένδειξη εκπλήρωσης, αλλά για άλλη μια φορά ο Θεός απέδειξε την πιστότητά Του σε κάθε υπόσχεση που είχε κάνει. Η γνώση αυτής της συμπεριφοράς του Θεού, έχει κάνει πολλούς πιστούς να διατηρήσουν την ελπίδα της απελευθέρωσης παρά τις δυσμενείς περιστάσεις, ξέροντας ότι «είναι πιστός ο υποσχεθείς».

 

Η ζωή του Ιακώβ αποκαλύπτει τη χάρη του Θεού, την εύνοια σ’ αυτούς που δεν την άξιζαν. Δεν υπήρχε τίποτα στον ηθικό ή φυσικό κόσμο του Ιακώβ που να άξιζε την ευλογία του Θεού. Από νεογέννητο προσπάθησε να υποσκελίσει τον αδελφό του. Καθότι δευτερότοκος, δεν είχε κανένα δικαίωμα στην ευλογία ή τα πρωτοτόκια. Τις ευλογίες που πλημύρισαν τη ζωή του Ιακώβ, σίγουρα δεν τις άξιζε. Τι όμορφη εικόνα της χάρης του Θεού στα παιδιά Του σήμερα που περπάτησαν κάποτε «υπό τα στοιχεία του κόσμου». Η ζωή του Ιακώβ είναι μια καλή απεικόνιση της αλήθειας που ο Παύλος υπογράμμισε όταν είπε, «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον» (Εφες.β:8).

 

Η ζωή του Ιωσήφ είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα της πρόνοιας του Θεού ή του τρόπου που ο Θεός απελευθερώνει, σύμφωνα με τα προαιώνια σχέδιά Του. Η αντίληψη της πρόνοιας του Θεού κάνει τους πιστούς να χαίρονται μέσα σε μεγάλες δυσκολίες, ξέροντας ότι: «πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού» (Ρωμ.η:28).

Αν και ο Ιωσήφ πουλήθηκε σαν σκλάβος στην Αίγυπτο, και αργότερα εξαιτίας ψεύτικης κατηγορίας ρίχτηκε στη φυλακή, ο Θεός επέτρεψε αυτά τα γεγονότα ώστε να βρίσκεται στη σωστή θέση στο σωστό χρόνο για την απελευθέρωση του λαού από το λιμό κατά τη διάρκεια των ετών της πείνας.

Ο Ιωσήφ αναγνώρισε την πρόνοια του Θεού στη Γέν.με:7, όταν είπε στους αδελφούς του που του είχαν φερθεί απάνθρωπα, «ο Θεός με απέστειλεν έμπροσθέν σας διά να διατηρήσω εις εσάς διαδοχήν επί της γης και να διαφυλάξω την ζωήν σας μετά μεγάλης λυτρώσεως».

 

Η τοποθέτηση της Εσθήρ στο θρόνο, φανερώνει επίσης την πρόνοια του Θεού στη διάσωση των Εβραίων από θάνατο. Ο Μαραδοχαίος το κατάλαβε αυτό όταν είπε, «και τις εξεύρει εάν συ ήλθες εις την βασιλείαν διά τοιούτον καιρόν οποίος ούτος;» (Εσθήρ δ:14).

 

Ο Παύλος αποτύπωσε αυτή τη σημαντική αλήθεια στην Καινή Διαθήκη όταν έγραψε σχετικά σε διαφορετικές περιπτώσεις. Χωρίς αμφιβολία, πολλοί αναρωτιούνται γιατί ο Παύλος έπρεπε να περάσει τόσο μεγάλο μέρος του χρόνου του στη φυλακή. Αυτός από τη μεριά του, υποστήριξε ακλόνητα την πίστη του ότι το χέρι του Κυρίου ήταν μαζί του ακόμη και στα δεσμά του. Βεβαίωνε τους Αγίους για την πρόνοια του Θεού όταν τους έλεγε «Θέλω δε να εξεύρητε, αδελφοί, ότι τα συμβάντα εις εμέ συνέτρεξαν μάλλον εις πρόοδον του ευαγγελίου» (Φιλ.α:12).  

 

Σημείωση: Ολόκληρο το σχέδιο και ο σκοπός της Βίβλου γίνονται ξεκάθαρα όταν συνειδητοποιήσουμε ότι προτού τελειώσουν τα τρία πρώτα κεφάλαια στο βιβλίο της Γένεσης, ο Θεός φανερώνει το σχέδιο της απολύτρωσης. Αυτό από μόνο του αποδεικνύει ότι ο σκοπός της Βίβλου είναι να αποκαλυφθεί το θείο σχέδιο της απολύτρωσης εν Χριστώ Ιησού. Η λεπτομερής γνώση της Βίβλου, απαιτεί τη μελέτη του βιβλίου της Γένεσης.

 

Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΠΡΟΕΙΚΟΝΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

 

Ο σκοπός του Θεού από την αρχή, πριν από τη θεμελίωση του κόσμου, ήταν να δημιουργήσει μια ομάδα ανθρώπων που θα είναι σαν Αυτόν. Κάθε γεγονός που περιγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη γράφεται «προς νουθεσίαν ημών».

Έτσι, βρίσκουμε το βιβλίο της Γένεσης γεμάτο από τύπους του Χριστού, του σωτήρα του κόσμου. Τύπος είναι μια εσκεμμένη θεία απεικόνιση κάποιας αλήθειας. Δεν είναι λοιπόν παράξενο, ότι βρίσκουμε το Χριστό στο πρώτο εδάφιο της Βίβλου και την αναγέννηση κρυμμένη στην ιστορία της δημιουργίας.

 

ΙΗΣΟΥΣ, Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

 

Ο Ιησούς είπε ότι οι Γραφές «μαρτυρούν περί αυτού» (Ιωάν.ε:39). Δεν μπορούμε να διαβάσουμε τις πρώτες πέντε λέξεις της Γένεσης, χωρίς να διαβάσουμε κάτι που μαρτυρεί Αυτόν. Οι πρώτες πέντε λέξεις είναι, «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός».

Όταν ο Ιωάννης συστήνει τον Ιησού στο πρώτο κεφάλαιο του ευαγγελίου του, μας λέει ότι ο Ιησούς ήταν ο λόγος που έγινε σάρκα (Ιωάν.α:1 με Ιωάν.α:14). Στο τρίτο εδάφιο μας λέει ότι, «Πάντα δι' αυτού έγειναν, και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ εν, το οποίον έγεινεν».

Ο Ιησούς ήταν ο Θεός και άνθρωπος, είχε δύο φύσεις. Η θεία φύση του, ο Θεός, ήταν που μίλησε και ξεκίνησε η δημιουργία. Συγκρίνοντας το Ης.μδ:24 με το Ιωάν.α:10, διαπιστώνουμε ότι ο Γιάχβε αξιώνει ότι είναι: «ο μόνος εκτείνας τους ουρανούς, ο στερεώσας την γην απ' εμαυτού».

Και όμως ο Ιωάννης μας λέει ότι ο Ιησούς  «Ήτο εν τω κόσμω, και ο κόσμος έγεινε δι' αυτού, και ο κόσμος δεν εγνώρισεν αυτόν».  Αυτό φανερώνει ότι ο Ιησούς της Καινής Διαθήκης είναι ο Γιάχβε της Παλαιάς.

 

ΔΥΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

 

Στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης, έχουμε δύο πράξεις της δημιουργίας, οι οποίες θα δούμε ότι είναι καθαροί τύποι της πρώτης και της δεύτερης γέννησης που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη.

Στα Εβραϊκά, χρησιμοποιούνται δύο διαφορετικές λέξεις. «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην». Η λέξη, εποίησεν, στα Εβραϊκά, προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει δημιουργώ κάτι εκ του μηδενός, από το τίποτα. Ενώ στο Γέν.α:7, «Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα» η αντίστοιχη Εβραϊκή λέξη του εποίησεν, προέρχεται από τη ρίζα που σημαίνει δίνω μορφή σε κάτι από μια ουσία που ήδη υπάρχει.

Η πρώτη δημιουργική πράξη του Θεού Του έδωσε το υλικό για να εργαστεί, αλλά Του ήταν άχρηστο μέχρι που εφάρμοσε τη δεύτερη δημιουργική πράξη, και διαμόρφωσε τη γη όπως είναι τώρα. Αυτό πραγματοποιήθηκε όταν χώρισε την ξερή γη από τα ύδατα, και ανάγκασε το φως να λάμψει από το σκοτάδι.