ΡΟΥΘ

Αν και το όνομα του συγγραφέα δεν είναι σίγουρο, κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Σαμουήλ έγραψε αυτό το βιβλίο. Η χρονική περίοδος που συμβαίνουν τα γεγονότα του βιβλίου είναι η εποχή των Κριτών. Οι κύριοι χαρακτήρες είναι η Ναομί, η Ορφά, η Ρουθ και ο Βοόζ.

 

Ι. Η στέρηση της Ναομί και οι δύο κόρες της.

1.   Αυτές οι γυναίκες είναι τύποι τριών κατηγοριών ανθρώπων: η Ναομί είναι τύπος των αποστατών, η Ορφά αυτών που αρνούνται το ευαγγέλιο και η Ρουθ αυτών που αποδέχονται τον αληθινό Θεό της Βίβλου. Στην ιστορία της Ρουθ, βρίσκουμε ένα απ’ τους πιο όμορφους τύπους της νύμφης του Χριστού.

2.   Η Ναομί στην αρχή ζούσε στη Βηθλεέμ του Ιούδα. Εξαιτίας της αμαρτίας του Ισραήλ, ο Θεός έφερε πείνα στη γη, προσπαθώντας να φέρει τους ανθρώπους σε μετάνοια (Ιεζ.ιδ:13).

·     Αντί να μείνει στη γη Χαναάν, η Ναομί, ο άντρας της και τα δύο παιδιά της φεύγουν για τη γη Μωάβ σε αναζήτηση καλύτερης ζωής. Και οι δύο γιοι της παντρεύονται ειδωλολάτρισσες γυναίκες. Σύντομα ο άντρας της πεθαίνει και ακολουθούν οι δύο γιοι της.

·     Ο Θεός δεν είχε υποσχεθεί στον Ισραήλ καμία προστασία έξω απ’ τη γη Χαναάν. Ο Θεός δεν μας υπόσχεται προστασία και ευλογίες εκτός αν μένουμε σταθεροί εν Αυτώ. Στη Γεν.κς:2-3 ο Θεός λέει στον Ισαάκ ότι δεν χρειάζεται να εγκαταλείψει τη Χαναάν εξαιτίας της πείνας, γιατί αυτό το μέρος διάλεξε ο Θεός για να κατοικεί ο Ισραήλ. Στο Ιωαν.ιε:4 προτρεπόμαστε να μένουμε εν Χριστώ.

·     Ανυπακοή στο θέλημα του Θεού δημιουργεί προβλήματα και θάνατο. Ο Θεός είχε προειδοποιήσει τον Ισραήλ για τις θλίψεις που θα ακολουθούσαν την ανυπακοή τους Ιεζ.ε:17.

 

ΙΙ. Επιστροφή στη γη Ιούδα.

1.   Η θλίψη της Ναομί τη φέρνει πίσω στη Βηθλεέμ. Αυτό είναι τύπος της Θλίψης που θα έχει σαν αποτέλεσμα να επιστρέψει ο Ισραήλ στο Θεό. Ιωήλ γ:2   Ιερ.λ:7,11  

Είναι ακόμα τύπος των θλίψεων που φέρνουν τον κάθε αποστάτη πίσω στο Θεό, όπως τον άσωτο γιο. Η φτώχεια που περνούσε του θύμισε τον πλούτο που υπήρχε στο σπίτι του πατέρα του.

2.   Όταν επιστρέφει η Ναομί, η Ρουθ πηγαίνει μαζί της (Κεφ.α:14-16). Όταν κάποιος αποστάτης επιστρέφει, και κάποιος άλλος επηρεάζεται θετικά προς το Θεό (Ρωμ.ιδ:7). Κανείς δεν μπορεί να ζήσει, ακόμα και να πεθάνει, χωρίς να επηρεάσει κάποιους με κάποιο τρόπο.

Όταν ο Ισραήλ επιστρέψει στο Θεό, όλη η γη θα ευλογηθεί (Ρωμ.ια:12,15). Όταν ο Ισραήλ σαν έθνος δέχεται το Χριστό, ξεκινάει η Χιλιετής Βασιλεία με όλες τις ευλογίες της επίγειας Βασιλείας του Χριστού.

3.   Η σπουδαιότητα της απόφασης της Ρουθ είναι ότι δέχεται το Θεό του Ισραήλ σαν Θεό της  (Κεφ.α:16  β:12).

Το κυρίως θέμα του πρώτου κεφαλαίου είναι «αποφασίζοντας για το Χριστό», του δεύτερου «δουλεύοντας για το Χριστό», του τρίτου «αναπαυμένοι στο Χριστό», του τέταρτου «βραβευμένοι απ’ το Χριστό».

Τί πιο καλό υλικό θα μπορούσε κανείς να διαλέξει για μια απλή ευαγγελιστική παρουσίαση σε αμαρτωλούς! Αυτό είναι ένα από τα αληθινά μεγάλα δράματα της Βίβλου.

4.   Η Ορφά γυρνάει πίσω στα σύνορα. Αποφασίζει ότι δεν μπορεί ν’ αφήσει το σπίτι της και τα είδωλά της για να υπηρετήσει το Θεό του Ισραήλ (Κεφ.α:15). Έτσι γίνεται τύπος αυτών που αρνούνται τον Ιησού. Η απροθυμία ν’ αφήσουν τον κόσμο και ο φόβος να μην τους περιγελάσουν οι συγγενείς, είναι αιτίες που πολλοί στρέφουν την πλάτη στην οδό της σωτηρίας (Ματθ.ζ:26  ι:37).

 

ΙΙΙ. Η Ρουθ σταχυολογεί στο χωράφι   Κεφ.β

1.   Η Ρουθ δεν είναι ικανοποιημένη με το να είναι απλά κάποια μέσα στο λαό του Θεού κι έτσι αρχίζει να επωφελείται από ένα νόμο του Θεού. Μαθαίνει από ένα νόμο του Ισραήλ, ότι οι θεριστές δεν έχουν δικαίωμα να καθαρίσουν τελείως το χωράφι με τα σπαρτά αλλά τα κοτσάνια του σταριού που έχουν πεταχτεί εδώ κι εκεί πρέπει να τ’ αφήσουν για τους φτωχούς (Λευιτ.ιθ:10).

Το ίδιο κι εμείς δεν πρέπει να μένουμε ευχαριστημένοι  με το ότι οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί κι ότι ανήκουμε στο λαό του Θεού, αλλά αμέσως πρέπει ν’ αρχίσουμε να επωφελούμαστε απ’ τις τόσες υποσχέσεις του Θεού (Β’ Πετρ.α:4).

2.   Η πιστότητα της Ρουθ στο να καθαρίσει το χωράφι είναι τύπος του χριστιανού που υπηρετεί στον αγρό του Κυρίου. Κάποιοι που θα έπρεπε να δουλεύουν για τον Κύριο στέκονται «αργοί εν τη αγορά». Αισθάνονται ότι κανείς δεν τους έχει μισθώσει. Όμως όσο η ώρα περνάει, γίνονται περισσότερο απαραίτητοι (Ματθ.κ:3-4).

3.   Ο Βοόζ πληροφορείται την πιστότητα με την οποία δουλεύει η Ρουθ και παραγγέλλει στους υπηρέτες του να αφήνουν «να πίπτει τι από των χειροβόλων διά αυτήν» για να μην μένει με άδεια χέρια στο τέλος της ημέρας (Κεφ.β:16). Αυτός ο πλούσιος άνθρωπος, ο Βοόζ, είναι τύπος του Χριστού που δεν θ’ αφήσει τους θεριστές Του να φτάσουν μπροστά Του με άδεια χέρια, αν είναι πιστοί διάκονοι στο χωράφι Του (Ψαλμ.ρκς:6    Α’ Κορ.ιε:58).

4.   Η Ρουθ προειδοποιείται απ’ την πεθερά της να μη βρεθεί να δουλεύει σε άλλο χωράφι (Κεφ.β:22). Και οι χριστιανοί προτρέπονται επίσης να μην κάνουν παρέα ή να έχουν σχέσεις με αμαρτωλούς (Β’ Κορ.ς:14-16).

 

IV. Η Ρουθ αναπαύεται στα πόδια του Βοόζ  Κεφ.γ - το κεφάλαιο της ανάπαυσης

1.   Αυτό το κεφάλαιο αρχίζει με ανάπαυση και τελειώνει με ανάπαυση.

2.   Η Ναομί συμβουλεύει τη Ρουθ να ζητήσει απ’ τον Βοόζ το δικαίωμα που έχει σ’ αυτόν σαν ο κοντινός συγγενής του πεθαμένου άντρα της (Εδ.2-4). Βλέπουμε τη Ρουθ να επωφελείται από άλλο ένα νόμο του Θεού.

Στο Νόμο που ο Θεός είχε δώσει στον Ισραήλ, μια χήρα δεν μπορούσε να παντρευτεί όποιον ήθελε, αλλά (αν ήταν χωρίς παιδιά) ο πιο κοντινός συγγενής του νεκρού άντρα της έπρεπε να την παντρευτεί για τη διαιώνιση του ονόματος του νεκρού άντρα της (Δευτ.κε:5-6).

3.   Η Ρουθ ξαπλώνει στα πόδια του Βοόζ μέχρι το πρωί και σκεπάζεται μ’ ένα κομμάτι από το πανωφόρι του. Από τον Ιεζ.ις:8 πληροφορούμαστε ότι αυτό ήταν ένα σημάδι αρραβώνα σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής.

·     Στην προετοιμασία μας να γίνουμε νύμφη του Χριστού, πρέπει:

(1)  να καθίσουμε στα πόδια του Ιησού για να γεμίσουμε με αλήθεια: (Λουκ.ι:39  Ιωαν.α:14)

(2)  να σκεπαστούμε με το ένδυμα της χάρης: (Ησ.νβ:1  ξα:3  Ματθ.κβ:11  Ησ.λ:1).

·     Ο Βοόζ της λέει ότι το πρωί η κληρονομιά της θα εξαγοραστεί. Τα σώματά μας δεν έχουν ακόμα απολυτρωθεί, αλλά αν παραμείνουμε στα πόδια του Ιησού όλες τις νυχτερινές ώρες αυτής της οικονομίας, η απολύτρωση των σωμάτων μας θα εκπληρωθεί όταν ο Κύριος έρθει για να αρπάξει το λαό Του. Αυτό το γεγονός θα συμβεί το πρωί, ή την αυγή της Χιλιετηρίδας.

Αν βρεθούμε καθισμένοι στα πόδια του Ιησού και καλυμμένοι με το ένδυμα του Πνεύματός Του, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε αλλά να συλλογιζόμαστε ότι η κληρονομιά μας θ’ απολυτρωθεί «το πρωί» (Ασμ.Ασμ.δ:6). Θα γίνει πραγματικότητα όταν «πνεύση η αύρα της ημέρας και φύγωσι αι σκιαί».

 

V. Ο γάμος της Ρουθ  Κεφ.δ - το κεφάλαιο της βράβευσης

1.   Η Ρουθ βρίσκει ότι υπάρχει κάποιος πιο κοντινός συγγενής απ’ τον Βοόζ, του οποίου οι απαιτήσεις πρέπει να δοκιμαστούν πρώτα (Κεφ.γ:12-13).

2.   Ο Βοόζ δίνει στον πιο κοντινό συγγενή μια ευκαιρία να ξανακερδίσει την κληρονομιά της Ναομί. Σύμφωνα με το Νόμο, μια κληρονομιά που είχε χαθεί, μπορούσε να ξανακερδηθεί από τον πιο κοντινό συγγενή το έτος της αφέσεως (Λευιτ.κε:10,25).

3.   Αυτός ο συγγενής αρνήθηκε λέγοντας «Δεν δύναμαι να εκπληρώσω το χρέος το συγγενικόν....εκπλήρωσον συ το χρέος μου...» (εδ.6). Ο Νόμος είχε την ευκαιρία πρώτα να λυτρώσει τον άνθρωπο, αλλά δεν μπορούσε, γιατί δεν άλλαζε τη φύση του ανθρώπου. Ωστόσο, αυτό που ο Νόμος δεν μπορούσε να κάνει, γιατί ήταν αδύνατος εξαιτίας της σαρκός (ενεργούσε μέσω της αδύνατης ανθρώπινης φύσης), ο Ιησούς το έκανε για μας με το θάνατο και την ανάστασή του (Ρωμ.η:3  Εβρ.ζ:19 & Γαλ.γ:13).

4.   Η Ρουθ γίνεται η νύμφη του Βοόζ, η ιδιοκτήτης του αγρού.

Θα γίνουμε μέρος της νύμφης του Χριστού, αν με πιστότητα σταχυολογήσουμε το χωράφι Του, και Τον εμπιστευθούμε για την απολύτρωση της κληρονομιάς μας (Ρωμ.η:23  Εφεσ.α:13-14  Α’ Κορ.ιε:52).

 

VΙ. Άλλα μαθήματα που μπορούμε να μάθουμε

1.   Αν και η Ρουθ καταγόταν απ’ τη μισητή γενιά των Μωαβιτών, με την εμπιστοσύνη της και την εξάρτησή της από το Θεό του Ισραήλ, έγινε αρκετά ευγενής ώστε να γίνει η μητέρα του Ωβήδ, του παππού του μεγάλου βασιλιά Δαβίδ, από τον οποίο πέρασε το βασιλικό σπέρμα για να γεννηθεί ο Μεσσίας.

Αυτή η αναφορά  της υιοθεσίας μιας εθνικής γυναίκας στην οικογένεια από την οποία θα γεννιόταν ο Χριστός, είναι τύπος της τελικής αποδοχής των εθνικών μέσα στην αληθινή εκκλησία του Θεού, με το να γίνουν συγκληρονόμοι των Εβραίων (Πραξ.ιε:14  Εφεσ.β:13  Πραξ.β:39).

2.   Μια απλή εμπιστοσύνη στη δύναμη του Θεού, ποτέ δεν μένει άκαρπη. Άσχετα με το πόσο απελπισμένοι είμαστε, ο Θεός είναι δυνατός να μας υψώσει πάνω από κάθε κατάσταση που μας φαίνεται αξεπέραστη. Η εμπιστοσύνη της Ρουθ στο Θεό, έφερε πλούσια αποτελέσματα και είναι ένα θαυμαστό παράδειγμα για την εκκλησία.

Στους Εβρ.ι:35 προτρεπόμαστε «Μη αποβάλητε λοιπόν την παρρησίαν σας, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην».

Ο Δαβίδ στον Ψαλμό της απελευθέρωσης (ιη:19-24) δίνει την ομολογία του πώς ο Θεός τον δικαίωσε και του έδωσε νίκη εναντίον όλων των εχθρών του επειδή η εμπιστοσύνη του ήταν στον Γιάχβε που ανταπέδωσε κατά την ακεραιότητα του Δαβίδ.

3.   Το μεγαλύτερο βραβείο για μας θα είναι κατά την επιστροφή του Κυρίου Ιησού στο μεσουράνημα για να παραλάβει τους αγίους Του.