Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ
ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
Ας δούμε τι μορφή ή τι συνθήκες υπήρχαν πάνω στη γη
κατά την πρώτη πράξη της δημιουργίας.
Στο εδ.2 διαβάσαμε, «Η δε γη ήτο άμορφος
και έρημος». Αν
ο Θεός είχε σταματήσει εδώ, θα είχε μάλλον μια άμορφη μάζα ύλης, σε μια χαοτική
κατάσταση, που θα Του ήταν άχρηστη, και πόσο μάλλον στον άνθρωπο.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να ζήσει πάνω στη γη. Αυτό είναι μια καθαρή εικόνα, ένας τέλειος τύπος, της πρώτης και δεύτερης δημιουργίας του Θεού όσον αφορά στον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος που έχει γεννηθεί μόνο μια φορά, σ’ αυτή
την μη αναγεννημένη φάση της ζωής του, είναι ακριβώς σαν μια άμορφη μάζα. Έχει βέβαια
μια υπόσταση, αλλά είναι άχρηστος στο Θεό, έως ότου ο Κύριος πάρει αυτό το
άτομο και το αναγεννήσει, ή το κάνει ένα πλάσμα που «θα περπατήσει με το Θεό».
Ότι ο άνθρωπος που έχει γεννηθεί μόνο μια φορά
είναι μόνο μια «άμορφη μάζα» φαίνεται στον Ιερ.ιζ:9 «Η καρδία είναι
απατηλή υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη· τις δύναται να γνωρίση αυτήν;»
Επίσης στο Ρωμ.γ:10-18 έχουμε μια πολύ έντονη
περιγραφή του ανθρώπου που έχει γεννηθεί μόνο από σάρκα. Επιπλέον, μετά από την
πρώτη πράξη της δημιουργίας, ήταν «σκότος επί του
προσώπου της αβύσσου». Ο άνθρωπος που έχει γεννηθεί μόνο μια
φορά είναι στο σκοτάδι γιατί, ο Ιησούς είναι «το φως το αληθινόν, το οποίον φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον
εις τον κόσμον» Ιωάν.α:9.
Συνέβη όμως και κάτι άλλο πριν ολοκληρωθεί η
δεύτερη δημιουργική πράξη: «Και πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων». Έτσι κινείται το Πνεύμα του Θεού πάνω
στον αμαρτωλό. Χωρίς αυτή την κίνηση του Πνεύματος, κανένας δεν θα μπορούσε να
σωθεί, γιατί όπως ο Ιησούς είπε, «Ουδείς δύναται να έλθη προς εμέ, εάν δεν ελκύση αυτόν
ο Πατήρ» Ιωάν.ς:44.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
Στην Β΄ Κορ.δ:6 βρίσκουμε το εδάφιο κλειδί που μας
δίνει το δικαίωμα να πάρουμε τη δημιουργία σαν τύπο της πρώτης και δεύτερης
γέννησης:
«Διότι ο Θεός ο ειπών να λάμψη φως εκ του σκότους, (η δεύτερη πράξη της δημιουργίας) είναι όστις έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών προς φωτισμόν της γνώσεως της
δόξης του Θεού διά του προσώπου του Ιησού Χριστού».
Η δεύτερη πράξη της δημιουργίας του Θεού ήταν να
διαιρέσει το νερό από τη στεριά, το φως από το σκοτάδι, και να φέρει την τέλεια
τάξη από το χάος. Ο Θεός που έφερε την τάξη από το χάος, είναι Αυτός που φέρνει
ηρεμία σε μια βασανισμένη, άρρωστη από την αμαρτία ψυχή. Ο Παύλος απλά λέει ότι
ο ίδιος Θεός που είπε να λάμψει φως από το σκοτάδι, όταν δημιούργησε τον κόσμο,
είναι Αυτός που κάνει το φως του Ευαγγελίου να λάμψει στα σκοτάδια των καρδιών μας.
Δεν είναι ν’ απορεί κανείς λοιπόν, γιατί ο Παύλος
είπε: «Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα» Β΄ Κορ.ε:17.
Όπως ο αγγειοπλάστης παίρνει τον πηλό, τον χτυπάει
πάνω στον πάγκο, τον πλάθει, και τον διαμορφώνει σ’ ένα τελείως διαφορετικό σκεύος,
αλλά από τον ήδη υπάρχοντα πηλό, έτσι και ο άνθρωπος μπορεί να γίνει μια νέα δημιουργία
με την αναγέννηση.
Διαβάζουμε στην Εφες.β:10, «Διότι αυτού ποίημα
είμεθα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού προς έργα καλά». Είμαστε το έργο του Θεού ή με άλλα
λόγια, είμαστε αυτοί πάνω στους οποίους ο Θεός εργάζεται για να τους κάνει όπως
το Χριστό.
Σημειώστε ότι ο Παύλος λέει ότι είμαστε: κτισθέντες εν Χριστώ
Ιησού.
Επομένως, όταν τοποθετούμαστε στο Χριστό, αυτό γίνεται από μια πράξη
δημιουργίας, σίγουρα όχι την πρώτη - γιατί στον Αδάμ (την πρώτη δημιουργία) όλοι
πεθαίνουν, αλλά στο Χριστό (την αρχή αυτής της νέας δημιουργίας) όπου όλοι θα ζωοποιηθούν
(Α΄ Κορ.ιε:22).
Ναι, ο Χριστός ήταν η αρχή αυτής της νέας τάξης
πραγμάτων, όπως διαβάζουμε στην Αποκ.γ:14, «….Ταύτα λέγει ο Αμήν,
ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού». Ο Χριστός ήταν ο πρώτος σπόρος που
φυτεύτηκε, που θα παράγει μια σοδιά ξαναδημιουργημένων όντων.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ
Οι έξι ημέρες της δημιουργίας, όπως καταγράφονται
στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης, είναι οι ακόλουθες:
1.
Πρώτη μέρα: Το φως λάμπει, αφού έχει
διαχωριστεί από το σκοτάδι.
2.
Δεύτερη μέρα: Διαμορφώνεται το στερέωμα, ή
ουρανός.
3. Τρίτη μέρα: Η ξηρά εμφανίζεται και η γη
βλαστάνει οπορωφόρα δέντρα, χλόη και χορτάρια, το καθένα κατά το είδος αυτού.
4.
Τέταρτη μέρα: Ο ήλιος, το φεγγάρι, και τα αστέρια
εμφανίζονται.
5.
Πέμπτη μέρα: Ο Θεός κάνει τα ψάρια τα κήτη και
τα πτηνά.
6.
Έκτη μέρα: Ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο.
Όταν έφθασε η έκτη περίοδος δημιουργίας, ο Θεός
είπε: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα
ημών, καθ' ομοίωσιν ημών».
Αυτό το εδάφιο έχει γίνει αντικείμενο πολλών
διενέξεων, αλλά είναι πολύ ξεκάθαρο όταν το δούμε στο φως του λόγου του Θεού.
Στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης, όπου εξηγούνται οι έξι μέρες της δημιουργίας,
έχουμε το σχεδιάγραμμα του Θεού για τη δημιουργία ή τον τρόπο που Θεός θ’
ακολουθήσει.
Διαβάζοντας το λόγο του Θεού, βλέπουμε ότι το
σχέδιο της δημιουργίας του Θεού, όσο αφορά στον
άνθρωπο, δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Καλούμαστε λοιπόν να πιστέψουμε ότι αυτή η
δήλωση είναι μια προφητική έκφραση.
Ο Θεός είπε: «Ας
κάμωμεν». Η λέξη «κάμωμεν» είναι
σε πολλούς ένας γρίφος, γιατί σαφώς είναι μια λέξη πληθυντικού αριθμού. Αυτή η
έκφραση γίνεται κατανοητή όταν τη δούμε κατά την έννοια της λέξης Θεός, στο
Γέν.α:1.
Εδώ η λέξη Θεός, είναι μεταφρασμένη από το Ελοχίμ.
«Ελ» σημαίνει Θεός και «χιμ» έχει την έννοια, «στον οποίο υπάρχουν πολλοί».
Αυτός ο όρος δεν υπονοεί πλειονότητα Θεών, αλλά ένα Θεό από τον οποίο θα
προέλθουν πολλοί.
Όπως στο Ρωμ.ε:19, «διά της υπακοής του ενός (Ιησού)
οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι». Έτσι, βλέπουμε ότι Ελοχίμ είναι ένας
Θεός, αλλά έχει τη δύναμη να πολλαπλασιάσει πολλούς γιους. Η Γραφή μας λέει ότι
κάθε σπόρος που δεν πεθαίνει, «μόνος
μένει» αλλά όταν φυτεύεται, πολύ καρπό φέρει (Ιωάν.ιβ:24). Έτσι λοιπόν,
αφού ο Ιησούς φυτεύτηκε στη γη, ήταν αναμενόμενος ο θερισμός πολλών γιων κατά
την εικόνα Του.
Η επόμενη ερώτηση είναι, «ποια είναι η εικόνα του
Θεού»; Στην Κολ.α:15, μιλώντας για τον Ιησού, διαβάζουμε, «όστις είναι εικών του Θεού του αοράτου».
Επίσης στους Εβρ.α:3 διαβάζουμε ότι ο Ιησούς είναι
ο «χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού»
(του Θεού). Αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς εκφράζει ό,τι ο Θεός είναι, είναι η
ορατή έκφραση του Θεού.
Για να γίνει λοιπόν ο άνθρωπος κατ’ εικόνα Θεού,
πρέπει να γίνει όπως τον Ιησού! Πουθενά στην Καινή Διαθήκη δεν βλέπουμε ότι
ένας αμαρτωλός είναι κατ’ εικόνα Θεού. Αντίθετα, ο Ιησούς είπε στους Φαρισαίους,
«Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου» Ιωάν.η:44.
Αλλά ο Ιησούς ήταν άγνωστος σ’ αυτούς.
Όμως, ένας γιος μοιάζει στον πατέρα του, όχι σε
κάποιο άγνωστο. Πολλοί έχουν αναφωνήσει βλέποντας ένα παιδί για πρώτη φορά, «Πω,
πω, είναι ο ίδιος ο πατέρας του»! Αυτό ισχύει επειδή το παιδί έχει γεννηθεί μέσα
σ’ εκείνη την οικογένεια. Αν θέλεις να φέρεις την εικόνα του ουράνιου Πατέρα σου,
θα πρέπει να γεννηθείς μέσα στην οικογένειά Του! Οι γιοι του Θεού Του μοιάζουν!
Ο Παύλος είναι πολύ σαφής στις οδηγίες του ως προς
τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να γίνει κάποιος καθ’ ομοιότητα Θεού.
Στην Εφες.δ:24 λέει, «και να ενδυθήτε τον
νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας».
Ο νέος άνθρωπος δημιουργείται για να
μοιάσει με το Θεό. Ο Παύλος μας διατάζει να ντυθούμε το νέο άνθρωπο, αν θέλουμε
να μοιάσουμε στο Θεό, ή να γίνουμε κατά την εικόνα Του.
Στην Κολ.γ:10 τονίζεται η ίδια σκέψη:
«και ενεδύθητε τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις
επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν».
Δείτε επίσης το Γαλ.γ:27. Μια
προσεκτική ανάγνωση του Α΄ Κορ.ιε:45-49 θα δείξει ότι ο πρώτος Αδάμ ήταν μια
φυσική ύπαρξη, αλλά ο δεύτερος Αδάμ (Ιησούς) ήταν ένα πνευματικό όν. Το εδ.49
δείχνει ότι οι αμαρτωλοί φέρουν την εικόνα του πρώτου Αδάμ, ενώ οι άγιοι είναι
αυτοί που «θα φορέσουν την εικόνα του επουρανίου».
Μέχρι τώρα έχουμε δει ότι κατά το
πνεύμα, γινόμαστε όμοιοι με Αυτόν, όταν ντυνόμαστε το νέο άνθρωπο. Αλλά ο
άνθρωπος είναι και σώμα και πνεύμα. Ο Χριστός έχει ένα δοξασμένο, αθάνατο σώμα.
Επομένως θα γίνουμε κατά την εικόνα Του, σωματικά και πνευματικά, όταν τα
σώματά μας μετασχηματιστούν και γίνουν σαν το δικό Του στη δεύτερη έλευσή Του.
Το Φιλιπ.γ:20-21 μιλάει για την επιστροφή
του Σωτήρα από τον ουρανό, «όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να
γείνη σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν, διά της οποίας
δύναται και να υποτάξη τα πάντα εις εαυτόν».
Ο Παύλος αναφερόταν στην ίδια αλήθεια
στην Α΄ Κορ.ιε:51-54. Εδώ μας λέει ότι «πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το
θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν».
Ο Ιωάννης, καθώς περιμένει να ευρεθεί
κατά την ομοιότητα του Χριστού, μας λέει στο Α΄ Ιωάν.γ:2: «εξεύρομεν όμως ότι
όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς
είναι».
Ο Θεός μας έχει δώσει τη διακονία να
εργαζόμαστε μαζί Του προκειμένου οι άνθρωποι να γίνουν κατά την ομοιότητα του Χριστού.
Ο Παύλος το ονομάζει αυτό «διακονίαν της διαλλαγής». Διαβάστε προσεκτικά Β΄ Κορ.ε:17-20: «Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα· τα
αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα. Τα δε πάντα είναι εκ του Θεού, όστις διήλλαξεν ημάς προς εαυτόν
διά του Ιησού Χριστού και έδωκεν εις ημάς την διακονίαν της διαλλαγής, δηλονότι ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ διαλλάσσων τον κόσμον προς
εαυτόν, μη λογαριάζων εις αυτούς τα πταίσματα αυτών, και ενεπιστεύθη εις ημάς
τον λόγον της διαλλαγής. Υπέρ του Χριστού λοιπόν
είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι' ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του
Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν».
Ο Παύλος αρχίζει με την περιγραφή του νέου κτίσματος, το
οποίο είναι κατά την εικόνα του δημιουργού του. Κατόπιν λέει ότι ο Θεός μας έχει
δώσει τη διακονία της ικεσίας ώστε οι άνθρωποι να συμφιλιωθούν με το
Θεό και να γίνουν μέρος αυτής της νέας δημιουργίας.
Εφόσον, λοιπόν, Ελοχίμ σημαίνει «ένας
Θεός στον οποίο υπάρχουν πολλοί», αυτό σημαίνει ότι ο Θεός έχει συμπεριλάβει
τους πολλούς γιους Του στην κατεργασία της τελειοποίησης μιας ομάδας ανθρώπων
που θα είναι όμοιοι με Αυτόν.
Διαβάστε Εφες.δ:11-13. Οι ευαγγελιστές, οι ποιμένες και οι δάσκαλοι,
είναι για την τελειοποίηση των αγίων, μέχρι να γίνουμε όλοι στο μέτρο της
ηλικίας του πληρώματος του Χριστού.
Συμπερασματικά, διαπιστώνουμε ότι ο Αδάμ ήταν η απαρχή
της φυσικής τάξης, ενώ ο Χριστός ήταν η αρχή της πνευματικής τάξης: η εικόνα
του Θεού, γιατί ο σπόρος δεν είχε φυτευτεί ακόμα, ο οποίος θα μπορούσε να
παραγάγει γιους κατά το είδος του.
