ΕΣΘΗΡ

Ι. Είναι γενικά αποδεκτό, ότι ο Μαροδοχαίος είναι ο συγγραφέας του βιβλίου. Η πολύ στενή σχέση του με την υπόθεση της Εσθήρ τον καθιστούσε ικανό να περιγράψει τις παραμικρές λεπτομέρειες από το συμπόσιο και τα έθιμα του παλατιού. Ήταν επίσης έντιμος άνθρωπος που κατάλαβε τις σχέσεις του Θεού με τον εκλεκτό λαό Του.

Ο βασιλιάς Ασσουήρης λέγεται ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Ξέρξη, τον βασιλιά της Περσίας. Το βιβλίο της Εσθήρ μας δίνει μια εικόνα των Εβραίων στην εξορία, στη χώρα της Περσίας. Το παλάτι του Ξέρξη που καταστράφηκε από φωτιά 30 χρόνια αργότερα, έχει πρόσφατα ανασκαφτεί από Γάλους αρχαιολόγους, και το σχέδιό του ακολουθεί σε κάθε λεπτομέρεια την περιγραφή που μας δίνει το βιβλίο της Εσθήρ.

Οι βασικοί χαρακτήρες είναι ο Ασσουήρης, η βασίλισσα Αστίν, η Εσθήρ, ο Μαραδοχαίος και ο Αμάν.

 

II.  Οι δύο κύριες διαιρέσεις του βιβλίου είναι:

·     Η απόρριψη της βασίλισσας Αστίν και η ενθρόνιση της Εσθήρ στη θέση της.

·     Η πρόνοια του Θεού σχετικά με την απελευθέρωση του εκλεκτού λαού Του όταν ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με το θάνατο.

 

III.Απόρριψη της βασίλισσας Αστίν.  Πρώτο κεφάλαιο. Η βασίλισσα Αστίν αρνείται να δείξει την ομορφιά της στη γιορτή και εκθρονίζεται για την ανυπακοή της.

Αυτή η βασίλισσα που χάνει την υψηλή της θέση είναι τύπος των Εβραίων που ενώ είχαν ονομαστεί «νενυμφευμένη», πήραν διαζύγιο σαν έθνος κι ο Θεός στρέφεται στα έθνη για να πάρει απ’ εκεί λαό για τ’ όνομά Του.

Στον Ησ.νδ:5 ο Θεός λέει στο Ισραήλ: «Διότι ο ανήρ σου είναι ο ποιητής σου» δείχνοντας μ’ αυτό τον τρόπο ότι ο Ισραήλ ήταν η γυναίκα του Γιάχβε. Αυτή η γυναίκα εκθρονίστηκε όταν ο Ιησούς «εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι δεν εδέχθησαν αυτόν» με αποτέλεσμα να στραφεί στα έθνη «ώστε να λάβη εξ αυτών λαόν δια το όνομα αυτού» (Πραξ.ιε:14).

Η παραβολή που είπε ο Ιησούς στο Ματθ.κα:33-41 απεικονίζει αυτή την αλήθεια. Όταν ο Κύριος ρώτησε τι έπρεπε να κάνει ο ιδιοκτήτης του αμπελιού σ’ αυτούς τους υπηρέτες, αυτοί απάντησαν ότι έπρεπε «να τους απολέση κακώς» και να μισθώσει το αμπέλι σε άλλους γεωργούς που θ’ αποδώσουν τους καρπούς του στον καιρό τους.

Ο Κύριος μίσθωσε το αμπέλι του πρώτα στους Ισραηλίτες οι οποίοι όμως «φόνευσαν τους προφήτας και λιθοβόλησαν τους απεσταλμένους» (Ματθ.κγ:37). Τώρα το έδωσε στα έθνη, σε ανθρώπους που θα φέρουν τον καρπό του στον καιρό του θερισμού. Το αμπέλι του Θεού έχει εμπιστευθεί τώρα στην εκκλησία (Ιακ.ε:7-8).

Αυτό ισχύει και για την εκκλησία, γιατί δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε μέλη της νύμφης του Χριστού, αν δεν μπορούμε να υπακούσουμε τον ουράνιο Νυμφίο και να φανερώσουμε την ομορφιά Του σ’ ένα κόσμο που είναι βουτηγμένος μέσα στην αμαρτία.

Όπως διαβάζουμε στο Ασμ. Ασμάτων δ:7 η νύμφη δεν πρέπει να έχει κηλίδα. Στο Λουκ.ς:46  βλέπουμε ότι δεν έχουμε το δικαίωμα ν’ αποκαλέσουμε τον Ιησού Κύριο που μπορεί να σημαίνει και Σύζυγο, αν δεν τηρούμε το λόγο Του. Δες ακόμα Εφεσ.ε:27.

Είναι αλήθεια ότι κάποιοι διδάσκουν ότι αν βαπτιστούμε με Πνεύμα Άγιο, δεν χάνουμε ποτέ αυτή τη θέση μας εν Χριστώ, αλλά ο απόστολος Παύλος λέει ότι αν δε συνεχίσουμε και δεν επιμείνουμε στη χρηστότητα του Θεού, θ’ αποκοπούμε όπως οι φυσικοί κλάδοι (ο φυσικός Ισραήλ) Ρωμ.ια:17-22.

 

IV. Η ενθρόνιση της Εσθήρ. Κεφάλαιο Β’

Στις παρθένες δινόταν χρόνος προετοιμασίας και καθαρισμού 12 μηνών. Έξι μήνες αλείφονταν με έλαιο σμύρνινο που είναι πικρό και έξι μήνες με γλυκά γυναικεία αρώματα.

Αυτό συμβολίζει τον καθαρισμό και εξαγνισμό της νύμφης του Χριστού που γίνεται με δοκιμασίες καθώς και με ευλογίες. 

Δαν.ιβ:10 Εδώ βλέπουμε ότι η εκκλησία με τις δοκιμασίες λευκαίνεται. Συνήθως οι ασεβείς χλευάζουν το χριστιανό που δοκιμάζεται, γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι απαραίτητο για να ετοιμαστεί η νύμφη και να μπορέσει να σταθεί μπροστά στο Βασιλιά.

Στη Β’ Κορ.ιβ:7-9 ο Παύλος αναγνωρίζει ότι μια απ’ τις πιο δύσκολες δοκιμασίες του, αυτό που ονομάζουμε «σκόλοψ εις την σάρκα», του δόθηκε «δια να μη υπεραίρεται δια την υπερβολήν των αποκαλύψεων». Έτσι, ο Παύλος έμαθε «να ταπεινώνεται και να περισσεύεται» (Φιλιπ.δ:12). 

Στο Ασμ.Ασμάτων δ:16 βλέπουμε ότι χρειάζονται και οι κρύοι άνεμοι των δυσκολιών καθώς και οι ζεστοί των ευλογιών, για να κάνουν τη ζωή μας να φέρει τους καρπούς που ο γεωργός περιμένει να βρει όταν έρθει (Α’ Πετρ.δ:12-14).

Στο Ματθ.ε:11-12 ο Ιησούς λέει ότι «είμαστε μακάριοι όταν μας ονειδίζουν»! Ναι, οι δοκιμασίες είναι μεταμφιεσμένες ευλογίες σύμφωνα με τον Κύριο. Ευλογούμαστε με δύο τρόπους: οι δοκιμασίες μας βοηθούν να καθαριστούμε και μας κρατάνε σ’ ετοιμότητα για τον ερχομό Του, ενώ την ίδια στιγμή ο μισθός μας είναι πολύς στον ουρανό (Ιακ.α:12).

Μόνο μια εκλεγόταν. Πολλές παρθένες (σωσμένοι άνθρωποι) φιλοδοξούν να είναι στη νύμφη, αλλά μόνο αυτοί που πληρούν τις προϋποθέσεις θα εκλεγούν (Ασμ.Ασμ.ς:8-9).

Ο Παύλος εκφράζει αυτή τη σκέψη όταν παρομοιάζει τη χριστιανική ζωή με αγώνα δρόμου και μας υπενθυμίζει ότι πολλοί τρέχουν, αλλά μόνο ένας παίρνει το βραβείο (Α’Κορ.θ:24).

Οι υπακούοντες σ’ όλους τους κανονισμούς, είναι αυτοί που θα πάρουν το βραβείο. Δεν έχει σημασία πόσο γρήγορος μπορεί να είναι κάποιος, γιατί αποβάλλεται απ’ τον αγώνα αν δεν τηρήσει τους κανόνες. Δεν έχει σημασία πόσο καλή ζωή μπορεί να φαίνεται ότι κάποιος ζει, γιατί αν δεν έρχεται όπως ο Θεός θέλει, δεν θα είναι μέσα στη νύμφη όταν ο Χριστός επιστρέψει. 

 

V. O βασιλιάς κάνει συμπόσιο. Κεφάλαιο Β’

Εδάφιο 17: Η νύμφη, ή η εκκλησία, θ’ αποτελείται απ’ αυτούς που θα έχουν βρει «χάρη» στα μάτια του Βασιλιά Ιησού. Ας δούμε τι σημαίνει να κερδίσεις τη χάρη του Βασιλιά. 

Στις Παρ.ις:15 διαβάζουμε ότι την κερδίζουν αυτοί που θα λάβουν την όψιμη βροχή, που είναι το βάπτισμα με το Άγιο Πνεύμα. Αυτό θα τους προετοιμάσει για τη γιορτή του γάμου που πρόκειται να γίνει (Παρ.ιθ:12).

Εδάφιο 18:  Αυτό το συμπόσιο συμβολίζει το τραπέζι του γάμου του Αρνίου που γίνεται αμέσως μετά την εκλογή της νύμφης την ώρα της Αρπαγής (Αποκ.ιθ:7-9).

Η επιστολή Εφεσ.ε:23-32 αποδεικνύει ότι οι όροι: νύμφη του Χριστού, εκκλησία και σώμα αναφέρονται στο ίδιο πράγμα, είναι ένα και το αυτό.  Δες ακόμα Ματθ.κβ:2  Ησ.ξβ:5  Β’ Κορ.ια:2  Ματθ.θ:15.

 

Þ Αναφέρονται δύο σημαντικά γεγονότα σ’ αυτό το συμπόσιο: ο βασιλιάς έδωσε δώρα, τύπος των βραβείων που θα δοθούν όταν ο Ιησούς επιστρέψει (Αποκ.κβ:12).

Þ Ο βασιλιάς ακόμα έδωσε άφεση στις επαρχίες για να μπορέσουν να γιορτάσουν την ενθρόνιση της νέας βασίλισσας. Ο Ιησούς, μετά την ενθρόνιση της νύμφης, θα ελευθερώσει όλο τον κόσμο απ’ τη δύναμη του Σατανά κατά τη διάρκεια της χιλιετηρίδας (Αποκ.κ:2  Ησ.ια:6-10 & ξε:19-25).

 

VI. Ο Αμάν συνωμοτεί να αφανίσει τους Εβραίους με δωροδοκία και ψεύτικες κατηγορίες. Ο βασιλιάς του επιτρέπει να τους εξολοθρεύσει.

Αυτή η συνωμοσία είναι ένα παράδειγμα των πολλών προσπαθειών του Σατανά για να καταστρέψει «το σπέρμα της γυναικός» κι  έτσι να ματαιώσει το απολυτρωτικό σχέδιο του Θεού δια Ιησού Χριστού (Γεν.γ:15).

Ο φόνος του δίκαιου Άβελ ήταν η πρώτη απόπειρα του Σατανά να καταστρέψει αυτό το σπέρμα, αλλά ο Θεός σήκωσε τον Σηθ στη θέση του.

Ας θυμηθούμε ακόμα την προστασία του Θεού πάνω στο βρέφος Μωυσή, τον ελευθερωτή των Ισραηλιτών, όταν με το διάταγμα του Φαραώ έπρεπε όλα τα αρσενικά μωρά των Ισραηλιτών να φονευθούν.

Ακόμα, αμέσως μετά τη γέννηση του Ιησού, ο βασιλιάς Ηρώδης φοβούμενος να μη χάσει το θρόνο του, διατάζει να θανατωθούν όλα τ΄ αρσενικά. Αλλά ο Θεός με όνειρο προειδοποιεί τη Μαρία και τον Ιωσήφ οι οποίοι δραπετεύουν στην Αίγυπτο κι έτσι γλυτώνουν το φονικό χέρι του Ηρώδη. Ο Ησαΐας προφήτεψε γι’ αυτό (Ησ.θ:6). Το σπέρμα της γυναίκας προστατευόταν απ’ το χέρι του Θεού μέχρι που δόθηκε στο Γολγοθά.

Ο Αμάν, το δεξί χέρι του βασιλιά, θύμωσε πάρα πολύ όταν έμαθε ότι ο Μαραδοχαίος αρνείται να κλείνει γόνυ και να τον προσκυνήσει. Προκειμένου να τον εκδικηθεί, συνωμοτεί ν’ αφανίσει όλους τους Εβραίους.

Þ Εδώ μπορούμε να δούμε σε τύπο την προσπάθεια των εθνών ν’ αφανίσουν το φυσικό Ισραήλ (Ζαχ.ιδ:2  Ιωήλ γ:2).

Þ Ακόμα μπορούμε να δούμε τον Αντίχριστο που θα προσπαθήσει να αφανίσει το λαό του Θεού που δεν θα θελήσει να πάρει το χάραγμα του θηρίου (Αποκ.κ:4).

Ο θυμός του Σατανά ενάντια στο λαό του Θεού μπορεί να εξηγηθεί όταν διαβάσουμε την Εβρ.β:16-17.

Όταν ο άνθρωπος έπεσε, ο Κύριος φρόντισε για την απολύτρωσή του με τη θυσία του σώματος του Χριστού ο οποίος ανέλαβε φύση «σπέρματος Αβραάμ», προκειμένου να ικανοποιηθεί κάθε δίκαιη απαίτηση του Άγιου Θεού απ’ τον αμαρτωλό άνθρωπο.

Όταν οι άγγελοι εξέπεσαν, κανείς δεν ανέλαβε «φύση αγγέλων» ούτε υπήρξε πρόνοια προκειμένου να μπορέσουν να επανέλθουν στη θέση τους.

Ο Σατανάς παίρνει πολλές μορφές στην προσπάθειά του να καταστρέψει το λαό του Θεού. Είναι καλό να καταλαβαίνουμε τις ενέργειές του για να προφυλαγόμαστε. Μπορεί να φανερωθεί σαν άγγελος φωτός, σαν ένα πνεύμα ψεύδους, σαν πανούργος πειράζων ή σαν ωρυόμενο λιοντάρι.

Ωστόσο δεν πρέπει να φοβόμαστε τις ενέργειες του Σατανά, γιατί όπως θα δούμε αμέσως παρακάτω, ο Θεός έχει στο πρόγραμμά Του να ελευθερώσει όλους αυτούς που  θα Τον εμπιστευθούν, που είναι ντυμένοι την πανοπλία του Θεού και θ’ αντισταθούν στο διάβολο όπως προτρεπόμαστε να κάνουμε (Ιακ.δ:7).

 

Ι. Η πρόνοια του Θεού για την απελευθέρωση του λαού Του. Κεφ.Δ’ -Θ’

 

Πριν ακόμα δημιουργηθεί αυτή η επείγουσα ανάγκη, ο Θεός έχει τοποθετήσει την Εσθήρ σε τέτοια θέση που θα μπορέσει να σώσει τους Εβραίους. Είναι η ίδια πρόνοια που τοποθέτησε τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο όπου χρησιμοποιήθηκε σαν ελευθερωτής του λαού του.

Þ Ο Μαραδοχαίος αναγνωρίζει το χέρι της πρόνοιας του Θεού και γι’ αυτό λέει στην απολογία του για την Εσθήρ να μεσολαβήσει μπροστά στο βασιλιά (δ:14).

Þ Πριν δώσει η Εσθήρ την τελική της απολογία, ο Θεός έχει ήδη προετοιμάσει την καρδιά του βασιλιά: εδώ έχουμε μια όμορφη εικόνα του πώς ο Θεός εργάζεται όταν εμείς έχουμε αφήσει τα πάντα πάνω στο θυσιαστήριο. Ο βασιλιάς μη μπορώντας να κοιμηθεί, ζητάει να του διαβάσουν το βιβλίο των υπομνημάτων των χρονικών (ς:1) κι εκεί βρίσκει ότι ο Μαραδοχαίος του είχε σώσει τη ζωή. Οι υπηρέτες ερωτώνται αν τιμήθηκε ο Μαραδοχαίος γι’ αυτή του την πράξη και ανακαλύπτεται ότι τίποτα δεν έχει γίνει γι’ αυτό. Την ίδια στιγμή, ο Αμάν είναι στην εξωτερική αυλή του παλατιού με σκοπό να πει στο βασιλιά να κρεμάσει το Μαραδοχαίο στην κρεμάλα που έχει ετοιμάσει γι’ αυτόν. Ο βασιλιάς επιτρέπει στον Αμάν να εισέλθει και τον ρωτά τι μπορεί να κάνει ο βασιλιάς για να τιμήσει κάποιον στον οποίο ευαρεστείται.

Þ Ο Αμάν είναι τώρα υποχρεωμένος να τιμήσει τον Μαραδοχαίο μ’ ένα τρόπο που νομίζει ότι είναι γι’ αυτόν (ς:8).

Ο βασιλιάς αμέσως διατάσσει τον Αμάν να πάρει τη στολή και τα άλογα και να κάνει στο Μαραδοχαίο όλα όσα είπε προσθέτοντας: «ας μη λείψη μηδέν εκ πάντων όσα είπας» (εδ.10). Η ταπείνωση αυτή του Αμάν είναι ένα καλό παράδειγμα για τους λόγους του Ιησού στο Ματθ.κγ:12

Ο βασιλιάς παραχωρεί το δικαίωμα στους Ιουδαίους να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους.

Η Εσθήρ αποκαλύπτει τη συνωμοσία του Αμάν στο βασιλιά και καταδικάζεται σε θάνατο. Την προσδιορισμένη ημερομηνία οι Ιουδαίοι πάταξαν όλους τους εχθρούς τους με πάταγμα ρομφαίας (θ:1-5). Αυτό είναι τύπος της ελευθερίας που ο Θεός θα φέρει στο φυσικό Ισραήλ όταν όλα τα έθνη θα ενωθούν σε πόλεμο εναντίον της Ιερουσαλήμ  Ζαχ.ιδ:3  Ιωήλ β:32  γ:16  Ζαχ.ιβ:9  β:8  Γεν.ιβ:3.

Ο Θεός έχει υποσχεθεί απελευθέρωση και στην εκκλησία. Τέτοια υπόσχεση απελευθέρωσης από τον πειραστή βρίσκεται στην Α’ Κορ.ι:13.

Στους Ψαλμ.πα:13-16 βλέπουμε ότι όταν ο λαός του Θεού «περιπατεί εις τας οδούς Του», τότε Αυτός, αμέσως θα καταβάλει τους εχθρούς του λαού Του στρέφοντας το χέρι Του εναντίον τους. Ακόμα στον Ησ.νδ:17. Η τελική απελευθέρωση της εκκλησίας λαμβάνει χώρα στην επιστροφή του Κυρίου για να την παραλάβει προς τον εαυτό Του (Α’ Θεσ.δ:17).

Ο νόμος της σποράς και του θερισμού αποδεικνύεται όταν βλέπουμε τον Αμάν κρεμασμένο στην κρεμάλα που ετοίμασε για το Μαραδοχαίο Γαλ.ς:7  Παρ.κη:10.

Αυτοί που σχεδίαζαν να καταστρέψουν το Δανιήλ φαγώθηκαν απ’ τα λιοντάρια, κι αυτοί που έριξαν τα τρία Εβραιόπουλα στο αναμμένο καμίνι κάηκαν οι ίδιοι απ’ τη φωτιά.

 

ΙΙ. Η εορτή του Φουρείμ.  Κεφ.θ     

Ο Μαραδοχαίος γράφει στους Ιουδαίους «να φυλάττωσι την δεκάτην τετάρτην ημέραν του μηνός Αδάρ (Μάρτιος)........» (θ:20-23).

Αυτή η γιορτή που καθιερώθηκε να γίνεται κάθε χρόνο σε ανάμνηση της απελευθέρωσης των Εβραίων απ’ το θάνατο είναι τύπος του Δείπνου του Κυρίου, το οποίο σύστησε ο Ίδιος ο Κύριος, σαν ανάμνηση της θυσίας Του με την οποία η εκκλησία απέφυγε το δεύτερο θάνατο (Εβρ.β:14-15  Α’ Κορ.ια:26).

 

ΙΙΙ. Η προαγωγή του Μαραδοχαίου.  Κεφ.ι

Το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου της Εσθήρ μα δείχνει πώς ο Μαραδοχαίος, αν και ο κακός Αμάν συνωμότησε εναντίον του, προβιβάστηκε σε μια πολύ υψηλή θέση μέσα στο παλάτι (ι:3).

Αυτό είναι ένα θαυμαστό παράδειγμα του γεγονότος ότι η ύψωση έρχεται από τον Κύριο (Ψαλμ.οε:6,7).

Στη Γεν.λθ:5 βλέπουμε πώς ο Ιωσήφ, αφού απέδειξε τον εαυτό του πιστό σαν δούλος, υψώθηκε σαν επιστάτης σ’ όλο το σπίτι του Πετεφρή, και ο Κύριος ευλογούσε ολόκληρο το σπίτι εξαιτίας του.

Ακόμα επειδή στάθηκε πιστός στην ομολογία του μέσα στη φυλακή όπου βρέθηκε άδικα, υψώθηκε σαν γενικός διευθυντής πάνω σ’ όλη τη γη της Αιγύπτου (μα:41).

Πάντοτε ισχύει ο λόγος του Κυρίου στο Ματθ.κε:23 ότι αυτοί που μένουν πιστοί στα λίγα, ο Κύριος τους καθιστά στα πολλά.

Πολλοί χριστιανοί αφήνουν ευκαιρίες να χάνονται προσπαθώντας να δουλέψουν στο έργο του Κυρίου όπως αυτοί νομίζουν, περιμένοντας την κλήση του Θεού για κάτι πολύ μεγάλο. Όμως αυτό που βλέπουμε παντού μέσα στο λόγο του Θεού, είναι ότι ο Θεός καλεί σε υπεύθυνες θέσεις αυτούς που έχουν δουλέψει με πιστότητα μέσα στην τοπική τους συνάθροιση και με ταπείνωση εκπληρώνουν κάθε μικρό έργο που τους ανατίθεται από τους υπεύθυνους.