Ι. Της
ανθρώπινης αθωότητας.
1. Αυτή η
οικονομία αρχίζει με τη δημιουργία του ανθρώπου και προχωράει μέχρι το σημείο
που ο Αδάμ και η Εύα ενέδωσαν στα λόγια του πειραστή και έπεσαν σε αμαρτία
(Γεν.γ:6). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο άνθρωπος είναι χωρίς αμαρτία
και δεν έχει ούτε τη γνώση του κακού.
2. Αυτή η οικονομία (το ίδιο ισχύει και για τις εφτά) τελειώνει με κρίση. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο Αδάμ και η Εύα εκδιώκονται από τον κήπο της Εδέμ. Αυτή η κρίση περιλαμβάνει και την κατάρα της γης να φυτρώνουν αγκάθια και τριβόλια και ο άνθρωπος να βγάζει το ψωμί του με τον ιδρώτα του προσώπου του (Γεν.γ:17-24). Ο θάνατος ήρθε πάνω σ’ όλους τους ανθρώπους.
ΙΙ.
Της συνείδησης
1. Αυτή η
οικονομία διαρκεί από την πτώση του ανθρώπου μέχρι τον κατακλυσμό. Ο άνθρωπος
τώρα έχει συνείδηση, μια έμφυτη γνώση του καλού και του κακού.
2. Κατά
τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η κακία του ανθρώπου αυξήθηκε τόσο πολύ πάνω
στη γη που ο Θεός “μετεμελήθη που έκανε
τον άνθρωπο”. Τελειώνει με την κρίση του κατακλυσμού.
ΙΙΙ.
Της ανθρώπινης κυβέρνησης
1. Αυτή η
οικονομία καλύπτει το χρονικό διάστημα απ’ τον κατακλυσμό μέχρι το χτίσιμο του
πύργου της Βαβέλ. Αφού η κυβέρνηση δεν ελεγχόταν κατ’ ευθείαν από κάποιο
προφήτη, αυτή η περίοδος ονομάζεται “της ανθρώπινης διακυβέρνησης”.
2. Η
κρίση που ήρθε σ’ αυτή την περίοδο ήταν η σύγχυση των γλωσσών, κατά τη διάρκεια
του χτισίματος του πύργου, που έγινε η αιτία να σκορπίσουν οι άνθρωποι σ’ όλο
το πρόσωπο της γης (Γεν.ια:7-8).
IV.
Της υπόσχεσης
1. Κατά
τη διάρκεια αυτής της περιόδου διαβάζουμε για τις υποσχέσεις του Θεού με τις
οποίες οδηγούντο οι άνθρωποι. Μπορούμε να σημειώσουμε ιδιαίτερα τις υποσχέσεις
του Θεού στον Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ (Γαλ.γ:16).
2. Το
τέλος αυτής της περιόδου βρίσκει το λαό Ισραήλ κάτω από δεσμά στην Αίγυπτο. Η
Χαναάν ήταν η γη της “υπόσχεσης”. Προβλήματα και φασαρίες ήταν να έρθουν όταν
άφησαν τη γη που ο Θεός τους είχε δώσει για να κατοικούν. Αυτοί που είναι
γεμάτοι με το Άγιο Πνεύμα βρίσκονται στην “υποσχεθείσα γη”. Το να αποστατήσεις
από τη ζωή αυτή του Πνεύματος σημαίνει δουλεία κάτω απ’ την κυριαρχία του Σατανά.
V. Του
νόμου
1. Αυτή η
οικονομία καλύπτει τη χρονική περίοδο από τότε που δόθηκε ο νόμος στα χέρια του
Μωυσή, μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής. Σ’ αυτή την περίοδο, ο Ισραήλ
κυβερνάται απ’ το νόμο της Παλαιάς Διαθήκης.
2. Στο
τέλος αυτής της περιόδου η κρίση πέφτει πάνω στο Χριστό, κλείνοντας την
οικονομία του νόμου με τη θυσία πάνω στο σταυρό. Ο Ιησούς που δεν γνώρισε
αμαρτία, έγινε για μας αμαρτία παίρνοντας πάνω Του την ποινή που ανήκε σ’ όλους
που είχαν παραβεί το νόμο (Ησ.νγ:6 Ρωμ.ε:6
Εβρ.θ:28 Α’ Πέτρ.β:24).
VI.
Της χάρης
1. Η
οικονομία της χάρης είναι αυτή που ζούμε σήμερα. Ξεκινάει απ’ την ημέρα της
Πεντηκοστής, όταν αυτό το μήνυμα της “χάρης” κηρύχτηκε για πρώτη φορά, μέχρι τη
Δεύτερη Έλευση του Κυρίου μας. Είμαστε σωσμένοι κατά χάρη και όχι από τα έργα
μας (Ρωμ.ια:6 & Εφεσ.β:8-9).
2. Κρίση
θα έρθει πάνω στη γη στο τέλος κι αυτής της οικονομίας της εκκλησίας ή της
χάρης, με τη μορφή της Μεγάλης Θλίψης (Ματθ.κδ:21 &
Λουκ.κα:25-28).
VII.
Της Βασιλείας
1. Αυτή
είναι η περίοδος των χιλίων χρόνων που θα ακολουθήσει τη Δεύτερη Έλευση του
Κυρίου (Β’ Πέτρ.γ:8-12). Αυτή την περίοδο, ο Ιησούς θα κυβερνήσει σαν ο
Βασιλιάς των βασιλιάδων και ο Κύριος των κυρίων (Ησ.θ:6 Ζαχ.ιδ:9
Αποκ.κ:5 Β’ Τιμ.β:12 Ησ.ξε:18-25
Ιερ.λα:34).
2. Αυτή η
οικονομία τελειώνει με την κρίση του Λευκού Θρόνου (Πραξ.ιζ:31 Εβρ.θ:27
Αποκ.κ:12).
Κάποιοι, βλέπουν ανάμεσα στην οικονομία της Χάρης και την οικονομία της Βασιλείας,
την οικονομία της Θλίψης (τα 7 χρόνια).
