ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

 

Η παραπάνω έκφραση εμφανίζεται μόνο τρεις φορές στην Καινή Διαθήκη:

Ρωμ.ιε:16 εις το να ήμαι υπηρέτης του Ιησού Χριστού προς τα έθνη, ιερουργών το ευαγγέλιον του Θεού, διά να γείνη η προσφορά των εθνών ευπρόσδεκτος, ηγιασμένη διά του Πνεύματος του Αγίου.

Β’ Θεσ.β:13 Ημείς όμως οφείλομεν να ευχαριστώμεν πάντοτε τον Θεόν διά σας, αδελφοί ηγαπημένοι υπό του Κυρίου, ότι σας εξέλεξεν ο Θεός απ' αρχής εις σωτηρίαν διά του αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της αληθείας,

Α’ Πέτρ.α:2 εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού Πατρός, διά του αγιασμού του Πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν του αίματος του Ιησού Χριστού· πληθυνθείη χάρις και ειρήνη εις εσάς.

Ωστόσο, η αλήθεια που εκφράζεται σε αυτή, προβάλλεται συνεχώς στις Επιστολές.

Στην πραγματικότητα, ο σκοπός της συγγραφής των Επιστολών ήταν και είναι, ο λαός του Θεού να μπορέσει να ακολουθήσει τον αγιασμό του Πνεύματος.

Θα παρατηρήσετε ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ του αγιασμού του Πνεύματος και του αγιασμού του αίματος.

Ο αγιασμός του αίματος μας εξάγνισε όταν πιστέψαμε και μας έκανε κατάλληλους για την κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος, ενώ ο αγιασμός του Πνεύματος είναι ένα προοδευτικό έργο στους αγίους του Θεού.

Η τέλεια θέση που αποκτά ο πιστός μέσω του αίματος θα πρέπει να είναι δυνατή κλήση για να ζήσει μια άγια και νικηφόρα ζωή.

Όταν καταλαβαίνει την ένδοξη νίκη που κέρδισε γι' αυτόν ο Χριστός, ωθείται από θεϊκή αγάπη να προχωρήσει νικηφόρα μέσω της χάρης.

Αγιασμός, για τους πιο πολλούς ανθρώπους σήμερα, είναι μία ξεπερασμένη ιδέα παλαιών αρχών, ακόμη και για κάποιους «Χριστιανούς».

Όμως ο Θεός πάντα έδινε εντολές στο λαό Του, να είναι άγιος. Ο αγιασμός είναι βασική αρχή του Βιβλικού Χριστιανισμού.

Οι ειλικρινείς Χριστιανοί δίνουν έμφαση στον παραδοσιακό αγιασμό και απορρίπτουν διάφορες πτυχές της κοσμικής ζωής.

Τα τελευταία χρόνια όμως, πολλές Χριστιανικές ομάδες έχουν απορρίψει αρκετά πράγματα από αυτή τη διδασκαλία.

Μελετώντας και αναπτύσσοντας τη διδασκαλία του Βιβλικού αγιασμού, είναι σημαντικό να κάνουμε μερικές ερωτήσεις - κλειδιά, όπως:

· Τι είναι αγιασμός;

· Ποιες είναι οι σημαντικές αρχές του αγιασμού  και πως πρέπει να εφαρμοστούν πρακτικά στη ζωή μας;

· Πώς μπορούμε να είμαστε άγιοι και γιατί πρέπει σήμερα να είμαστε άγιοι;

· Ποιος θέτει τα κριτήρια του αγιασμού; Είναι Βιβλικά ή ανθρώπινα; Είναι παγκόσμια και διαχρονικά, ή προσωρινά και για μια ορισμένη κοινωνία;

· Είναι δυνατόν να τηρήσουμε το Βιβλικό αγιασμό, όταν αποφεύγουμε να υπακούσουμε στο νόμο του Θεού και υποστηρίζουμε τη Χριστιανική «ελευθερία»;

 

Κλήση για Αγιασμό

 

Η Βίβλος καλεί τους πιστούς του Ιησού Χριστού σε μία ζωή αγιασμού δίνοντας μεγάλη έμφαση στη σπουδαιότητά του.

“Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς  του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον” (Εβρ.ιβ:14).

Η αναγέννηση είναι η αρχική εμπειρία της σωτηρίας, αλλά το έργο της σωτηρίας δεν τελειώνει εκεί.

Υπάρχει ένα συνεχές έργο αγιασμού, και μία εξελικτική πορεία για να μοιάσουμε προοδευτικά περισσότερο με το Χριστό, πράγμα το οποίο αρχίζει με την αναγέννηση και συνεχίζεται σ’ ολόκληρη τη χριστιανική ζωή.

Αυτό συμβαίνει, καθώς υποτασσόμαστε καθημερινά στην οδηγία και τον έλεγχο του Αγίου Πνεύματος:

Β’ Θεσ.β:13 Ημείς όμως οφείλομεν να ευχαριστώμεν πάντοτε τον Θεόν διά σας, αδελφοί ηγαπημένοι υπό του Κυρίου, ότι σας εξέλεξεν ο Θεός απ' αρχής εις σωτηρίαν διά του αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της αληθείας,

Ακριβώς όπως πρέπει ν’ αναγεννηθούμε για να δούμε τη Βασιλεία του Θεού (Ιωάν.γ:3-5), έτσι πρέπει να επιδιώκουμε τον αγιασμό και την αφιέρωση, για να μπορέσουμε να δούμε τον Κύριο (Εβρ.ιβ:14).

 

Καθώς συνεχίζουμε το θέμα του αγιασμού δια του Πνεύματος, ας θυμηθούμε ξανά με βεβαιότητα, ότι ο Θεός, μας έχει προσφέρει πλήρη και δωρεάν αδιάσπαστη νίκη για μια ζωή, έναντι σε κάθε μορφή αμαρτίας.

Αυτό όχι μόνο διδάσκεται ξεκάθαρα στο λόγο, αλλά ήταν η ευτυχισμένη εμπειρία χιλιάδων καλών και χρήσιμων ανθρώπων σε όλη τη χριστιανική εποχή.

Είναι γενικά αποδεκτό ότι μπορούμε να ζήσουμε αυτή τη νικηφόρα ζωή.

Αλλά όταν πρόκειται για το πως επιτυγχάνεται, υπάρχουν αρκετές αντικρουόμενες απόψεις.

 

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΤΙΜΩΡΙΑ: Οι Ρωμαιοκαθολικοί, οι Ορθόδοξοι και άλλοι, πιστεύουν ότι η ψυχή μπορεί να καθαριστεί με την πρακτική της αυτοτιμωρίας.

Προσπαθούν να υποτάξουν την αμαρτωλή φύση αρνούμενοι στον εαυτό τους ξεκούραση και τροφή, φορώντας ρούχα που ερεθίζουν το σώμα τους και κάνοντας πολλά άλλα πράγματα για να επιβάλουν τιμωρία στον εαυτό τους.

Πρέπει να τους θαυμάζουμε για το φιλότιμό τους, αλλά δυστυχώς όταν τελειώνουν με όλες αυτές τις διάφορες μορφές βασανιστηρίων, είναι εξίσου αμαρτωλοί όπως ήταν στην αρχή.

Ο Ιησούς δεν δίδαξε αγιασμό αρνούμενοι τους εαυτούς μας ή τις φυσικές επιθυμίες μας, αλλά δίδαξε ότι μπορεί να επιτευχθεί με την απόκτηση μιας νέας καρδιάς και νου που θα χαίρεται να κάνει τα πράγματα που ευχαριστούν το Θεό.

Είναι αλήθεια ότι η Γραφή μιλάει για αυταπάρνηση, αλλά όχι το είδος που μας στερεί κάποιο νόμιμο πράγμα για να αγιαστούμε με αυτόν τον τρόπο.

Αν αρνηθούμε στους εαυτούς μας κάποια αναγκαιότητα ώστε να ωφεληθεί ο λαός του Θεού, θα ανταμειφθούμε γι' αυτό, αλλά δεν θα γίνουμε πιο άγιοι από αυτό. Η νίκη κατά της αμαρτίας δεν έρχεται έτσι.

 

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ. Υπάρχει μια άλλη τάξη χριστιανών που επιδιώκουν την απελευθέρωση από την παλιά-φύση με την καταστολή.

Η εκκλησία τους προτείνει κάποιο πρότυπο δικαιοσύνης και προσπαθούν με το θέλω τους, τη δύναμη και την προσπάθεια να ανταποκριθούν σε αυτό.

Μπορείς να καταστείλεις την αμαρτωλή φύση σε ένα σημείο και θα εμφανιστεί σε ένα άλλο. Αν καταφέρεις να αναμορφωθείς με τις δικές σου προσπάθειες, είναι πιθανό να γεμίσεις με υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση.

Αυτά είναι πιο επικίνδυνα από τις προηγούμενες αμαρτίες σου γιατί είναι πιο δύσκολο να τα καταφέρεις με το Ευαγγέλιο της σωτηρίας.

Πολλοί άνθρωποι έχουν αποκηρύξει κάποια σοβαρή αμαρτία μόνο και μόνο για να υπερηφανευτούν και να καυχηθούν για την ηθική τους.

Είναι αδύνατο να νικήσεις την υπερηφάνεια, το φθόνο, τη ζήλια, το ασυγχωρητικό πνεύμα, κακές επιθυμίες, μια κακή ιδιοσυγκρασία με την μέθοδο της καταστολής.

 

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΕΚΡΙΖΩΣΗ: Δεν είναι λίγοι οι χριστιανοί που πιστεύουν ότι ο αγιασμός μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την εξάλειψη της σαρκικής, αμαρτωλής φύσης.

Με αυτή τη μέθοδο, υποτίθεται ότι ελευθερώνονται τελείως από τον παλαιό άνθρωπο, όπως ένα κούτσουρο ξεριζώνεται από το έδαφος ή ένα ζιζάνιο από τον κήπο.

Διδάσκουν ότι αυτή η υπέροχη εμπειρία έρχεται σαν ένα δεύτερο στιγμιαίο έργο της Χάρης. Αφού λάβουν αυτή την εμπειρία ισχυρίζονται ότι μπορούν στη συνέχεια να γεμίσουν με το Άγιο Πνεύμα και να έχουν ασφαλή πορεία.

Μια προσεκτική μελέτη των εικοσιπέντε ή περισσότερων εδαφίων στην Καινή Διαθήκη σχετικά με το θέμα του αγιασμού, αποκαλύπτει ότι κανένα από αυτά δεν διδάσκει ένα δεύτερο έργο χάρης, την εξάλειψη του παλαιού ανθρώπου.

Αν κάτι τέτοιο ήταν δυνατό, το άτομο με μια τέτοια εμπειρία θα ξεπερνούσε τον πειρασμό, γιατί «Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος» (Ιάκ.α:14).

Πώς θα μπορούσε κάποιος να παρασυρθεί από τις επιθυμίες του και να δελεαστεί αν όλα εξαλείφθηκαν και αφαιρέθηκαν ρίζα και κλαδιά;

Στην Ρωμ.ς:12 ο Παύλος λέει: «Ας μη βασιλεύη λοιπόν η αμαρτία εν τω θνητώ υμών σώματι, ώστε κατά τας επιθυμίας αυτού να υπακούητε εις αυτήν».

Αν δεν ήταν δυνατόν να βασιλέψει η αμαρτία πάνω μας, γιατί ο Παύλος έδωσε αυτή την προειδοποίηση;

Το γεγονός είναι ότι η εξάλειψη της παλιάς φύσης δεν είναι μόνο αντιγραφική, αλλά και αντιεπιστημονική.

Αν διαχωρίσεις την Αδαμιαία ή την ηθική φύση από έναν άνθρωπο, θα έχεις ένα νεκρό. Η φύση είναι ουσιαστικό μέρος του θνητού ανθρώπου που η εξάλειψή της θα σήμαινε την καταστροφή του ίδιου του ανθρώπου.

Μερικοί θα έλεγαν, «Αν δεν πιστεύετε στην αυτοπροκαλούμενη τιμωρία, την καταστολή ή την εκρίζωση, πώς τότε μπορείτε να διεκδικήσετε τη νίκη ενώ η σαρκική φύση εξακολουθεί να υπάρχει»;

Θα μπορούσαμε κι εμείς να ρωτήσουμε πώς ελευθερώθηκαν οι σκλάβοι χωρίς να σκοτώσουν τους δουλεμπόρους;

Ελευθερώθηκαν με την εισαγωγή μιας μεγαλύτερης δύναμης.

Δόξα τω Θεώ, υπάρχει αρκετή δύναμη πίσω από το πλυμένο με το αίμα του Χριστού παιδί του Θεού για να το ελευθερώσει από την εξουσία της παλιάς φύσης.

Ρωμ.ζ:21-25 Ευρίσκω λοιπόν τον νόμον τούτον ότι, ενώ εγώ θέλω να πράττω το καλόν, πάρεστιν εις εμέ το κακόν· διότι ηδύνομαι μεν εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον, βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας, τον όντα εν τοις μέλεσί μου. Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου; Ευχαριστώ εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.

Ρωμ.η:2 Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου.