Γένεση Κεφ.β

 

 

Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

Η έβδομη μέρα, ήταν η μέρα της ανάπαυσης του Θεού. Στο τέλος της 6^ης χιλιετηρίδας από τη Δημιουργία, ξεκινάει η μέρα της ανάπαυσης.

Ο Ησαΐας περιγράφει αυτή τη χρονική περίοδο σαν ανάπαυση του Θεού (Ης.ια:6-11). Μας λέει ότι τότε «ο λύκος θέλει συγκατοικεί μετά του αρνίου, και λεοπάρδαλις θέλει αναπαύεσθαι μετά του εριφίου· και ο μόσχος και ο σκύμνος και τα σιτευτά ομού, και μικρόν παιδίον θέλει οδηγεί αυτά» (εδ.6).

Τελειώνοντας, στο εδ.10 λέει ότι «η ανάπαυσις αυτού θέλει είσθαι δόξα». Η ανάπαυση του Θεού σημαίνει την ανάπαυση ολόκληρης της Δημιουργίας από την κατάρα που της είχε δοθεί.

Στον Ης.ιδ:7 λέει: «Πάσα η γη αναπαύεται, ησυχάζει». Αργότερα, ο Θεός διέταξε την τήρηση της ημέρας του Σαββάτου σαν μέρα ανάπαυσης, προεικονίζοντας έτσι τη μέρα της ανάπαυσης του Θεού που θα ερχόταν (Κολ.β:16-17).

Επίσης,  είναι τύπος της ανάπαυσης που έρχεται με το Άγιο Πνεύμα (Ησ.κη:11-12, Εβρ.δ:10, Ματθ.ια:28). Ο Ησαΐας μας λέει ότι τα «ψελλίζοντα χείλη και η άλλη γλώσσα», «Αύτη είναι η ανάπαυσις».

Ο Θεός δεν μπορεί να αναπαυθεί, όταν η γη είναι γεμάτη από θλίψη, πόνο και θάνατο. Ο Ιησούς είπε στο Ιωάν.ε:17 «Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι», αλλά την ημέρα της ανάπαυσης του Θεού, «η λύπη δε και ο στεναγμός θέλουσι φύγει», γιατί «η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Κυρίου, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν» (Ης.λε:10, ια:9, νδ:13).

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

Έχουμε μια πολύ απλή αναφορά για τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπου (Γεν.β:7). «Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης. και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν».

Κάποιοι προσπαθούν να πουν εδώ ότι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο ψυχή κι ότι αυτή η ψυχή ήταν αθάνατη, αλλά δεν διαβάζουμε κάτι τέτοιο εδώ. Ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και πνεύμα. Ο άνθρωπος, που αποτελείται από σώμα και πνεύμα, ο Θεός λέει ότι «έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν». Δεν του έδωσε ψυχή, ήταν ψυχή (Ιάκ.β:26, Εκκλ.ιβ:7).

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΣ

Η Εύα δημιουργήθηκε από μία πλευρά που ο Θεός πήρε από τον Αδάμ, αφού τον κοίμισε βαθιά. «Και είπεν ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς, διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη. Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού· και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν» (Γεν.β:23).

Ο Ιησούς είναι ο δεύτερος Αδάμ και μια νύμφη ετοιμάζεται γι’ Αυτόν. Ο Δεύτερος Αδάμ «κοιμήθηκε» κι Αυτός βαθιά όταν μπήκε στον τάφο. Από την τραυματισμένη πλευρά Του έτρεξε αίμα και νερό. Εμείς, γινόμαστε νύμφη, όταν γεννιόμαστε από το νερό και το πνεύμα κι έτσι τοποθετείται το αίμα στις καρδιές μας.

Στην Α΄Ιωάν.ε:8 διαβάζουμε «και τρεις είναι οι μαρτυρούντες εν τη γη, το Πνεύμα και το ύδωρ και το αίμα, και οι τρεις ούτοι αναφέρονται εις το εν». Το νερό, το αίμα και το Πνεύμα αναφέρονται σ’ εμάς όταν υπακούμε την εντολή που δόθηκε στις Πράξ.β:38, όταν μετανοούμε, βαπτιζόμαστε στο όνομα του Ιησού και γεμίζουμε με το Πνεύμα.

Στην Εφες.ε:23-33 βλέπουμε πως ο Παύλος παίρνει την εικόνα ενός άντρα και μιας γυναίκας για να απεικονίσει την ένωση του Χριστού με την εκκλησία: «επειδή μέλη είμεθα του σώματος αυτού, εκ της σαρκός αυτού και εκ των οστέων αυτού» (Εφες.ε:30), το ίδιο που είπε και ο Αδάμ για τη γυναίκα του.

 

Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Είναι σημαντικό να σημειώσουμε τις διαφορετικές μεθόδους που χρησιμοποίησε ο σατανάς προκειμένου να ρίξει τον άνθρωπο. Ο Ιησούς μας νουθετεί στο Ματθ.ι:16 να γίνουμε «φρόνιμοι ως οι όφεις και απλοί ως αι περιστεραί».

Αν γίνουμε φρόνιμοι όπως ο σατανάς, θα καταλαβαίνουμε τις μεθόδους που χρησιμοποιεί προκειμένου να παγιδέψει τις ψυχές των ανθρώπων, κι έτσι γνωρίζοντας τις πανουργίες του, μπορούμε ευκολότερα να τις υπερνικούμε.

1.     Η πρώτη μέθοδος που χρησιμοποίησε ο σατανάς, ήταν να βάλει αμφιβολία στο μυαλό της Εύας όσο αφορά στην αξιοπιστία της προειδοποίησης του Θεού, ρωτώντας «Τω όντι είπεν ο Θεός» (Γέν.γ:1). Σήμερα, μέσα από τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τις αθεϊστικές κοινωνίες, ο σατανάς κάνει υπερωρίες προκειμένου να βάλει στους ανθρώπους αμφιβολίες σχετικά με το λόγο του Θεού. Ο Χριστιανός δεν μπορεί να νικήσει αν δεν πιστεύει στο λόγο του Θεού, ιδιαίτερα στις περιστάσεις που φαίνεται ότι ισχύει το αντίθετο.

2.     Ο τρίπτυχος πειρασμός: θα δούμε ότι η Εύα πειράχτηκε και με τους τρεις τρόπους που αναφέρονται στην Α΄Ιωάν.β:16 «διότι παν το εν τω κόσμω, (1) η επιθυμία της σαρκός και (2) η επιθυμία των οφθαλμών και (3) η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου». Όταν η Εύα είδε «ότι το δένδρον ήτο καλόν εις βρώσιν», πειράστηκε στην επιθυμία της σάρκας. Όταν είδε «ότι ήτο αρεστόν εις τους οφθαλμούς», πειράστηκε στην επιθυμία των οφθαλμών, και αφού το καλοσκέφτηκε επιθύμησε το δέντρο «ως δίδον γνώσιν», πειράστηκε στην αλαζονεία του βίου. Εδώ έχουμε μια πολύ καλή εικόνα της φύσης του Αδάμ. Στον Ιάκ.α:14 διαβάζουμε «Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος».

3.     Ο τριπλός πειρασμός της Εύας, ρίχνει φως στο γεγονός ότι ο Ιησούς πειράχτηκε «κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας» (Εβρ.δ:15). Στο Ματθ.δ:1-10, βλέπουμε ότι ο Ιησούς πειράχτηκε ακριβώς στα τρία σημεία που πειράχτηκε και η Εύα. Όταν ο Σατανάς του ζήτησε να κάνει τις πέτρες ψωμί, πειράχτηκε στην «επιθυμία της σάρκας». Όταν του ζήτησε να πέσει από το πτερύγιο του Ναού, πειράχτηκε στην «αλαζονεία του βίου». Όταν του έδειξε όλα τα βασίλεια της γης, Τον πείραξε στην «επιθυμία των οφθαλμών». Ακόμα, σ’ αυτά τα εδάφια, ο Σατανάς εισηγείται ότι μπορεί ο λόγος του Θεού να μην είναι αληθινός, όπως έκανε και με την Εύα, λέγοντας: «Αν είσαι υιός του Θεού», όταν ο Θεός είχε πει: «Ούτος είναι ο υιός μου ο αγαπητός».

4.     Η μέθοδος του Σατανά ήταν ιδιαίτερα ύπουλη επειδή χρησιμοποίησε αναμεμιγμένη αλήθεια με ψέμα. Όταν παραδέχτηκε ότι θα γνωρίζουν το καλό και το κακό, έλεγε αλήθεια, αλλά όταν είπε: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει», είπε το πρώτο ψέμα που καταγράφεται μέσα στο λόγο του Θεού. Πολλές φορές, για να πάρουν τα παιδιά ένα πικρό φάρμακο, αυτό είναι επικαλυμμένο με ζάχαρη. Ο πειρασμός του διαβόλου, ήταν ακριβώς ένα τέτοιο χάπι που αποδεδειγμένα οδηγεί στο θάνατο, αφού «η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον» (Ιάκ.α:15). Οι περισσότερες ψευδοδιδασκαλίες στον κόσμο σήμερα έχουν αρκετή αναμεμιγμένη αλήθεια ώστε να πλανήσουν, αλλά και αρκετό ψέμα ώστε να κρατήσουν τους πλανεμένους έξω από την κληρονομιά που ο Θεός έχει γι’ αυτούς. Μισή αλήθεια και μισό ψέμα είναι πιο ύπουλο από το ολοκληρωτικό ψέμα, γιατί έχει μεγαλύτερη δύναμη παραπλάνησης. Είναι έργο του Αγίου Πνεύματος αλλά και της διακονίας, να λειτουργήσει έτσι ώστε η αμαρτία «να φανή αμαρτία» (Ρωμ.ζ:13). Ο Σατανάς είπε στην Εύα ότι θα γνωρίσει το καλό, αλλά δεν της είπε ότι δεν θα έχει τη δύναμη να το εκτελέσει. Της είπε ότι θα γνωρίσει το κακό, αλλά δεν της εξήγησε ότι δεν θα έχει δύναμη να του αντισταθεί. Όταν ο Σατανάς πειράζει, σκοπό έχει να τυφλώσει τα μάτια του θύματός του, ώστε να μην δει τις θλίψεις που σίγουρα θα ακολουθήσουν.