ΑΝΟΙΧΤΗΚΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ
Το πρώτο αποτέλεσμα της παρακοής τους
και της αναζήτησης γνώσης έξω απ’ τα σχέδια του Θεού ήταν η αποκάλυψη ότι ήταν
γυμνοί. Έτσι, μόλις ανακαλύπτουν ότι είναι γυμνοί, αρχίζουν να ψάχνουν για
κάλυμμα. Αυτό το γεγονός σηματοδοτεί το τέλος της οικονομίας της αθωότητας και
την αρχή της οικονομίας της συνείδησης.
Βλέπουμε για πρώτη φορά τον άνθρωπο να
προσπαθεί να κρυφτεί απ’ το Θεό. Ο φυσικός άνθρωπος ρέπει στο να κρύβει τις
αμαρτίες του, αντί να εκζητήσει το Θεό να τον ελευθερώσει.
Δεν βλέπουμε τον Αδάμ να ψάχνει το Θεό για να λύσει το πρόβλημά του, αλλά μάλλον ο Θεός ψάχνει τον Αδάμ.
Αν σήμερα είμαστε σωσμένοι, δεν είναι
επειδή εμείς ενδιαφερθήκαμε, αλλά μάλλον επειδή Αυτός ενδιαφέρθηκε και
ενδιαφέρεται για μας (Α’ Ιωάν.δ:19
Ρωμ.ε:8).
Ο Θεός δεν φανερώθηκε εν σαρκί επειδή
οι άνθρωποι Τον ζήτησαν, αλλά για να ψάξει και να σώσει τους αμαρτωλούς.
Ο Θεός ρωτά τον Αδάμ: «Που είσαι». Η ερώτηση αυτή δεν ζητά απ’
τον Αδάμ ν’ απαντήσει σε ποιο σημείο του κήπου βρίσκεται, αλλά να αναγνωρίσει
την κατάστασή του μπροστά στο Θεό.
Είναι ευθύνη του κάθε εργάτη να δείχνει
στους αμαρτωλούς που στέκονται σε σχέση με το Θεό. Με το λόγο του Θεού σαν φως
που θα φωτίζει το δρόμο τους, θα τους δείχνει το επικίνδυνο έδαφος πάνω στο
οποίο στέκονται.
Κανείς δεν πρόκειται να πάρει τη θέση
του άγιου στον ουρανό, αν δεν καθίσει πρώτα στην καρέκλα του αμαρτωλού. Πρέπει
πρώτα να καταλάβει ότι είναι χαμένος και τότε μόνο θα είναι σε θέση ν’
αναγνωρίσει ότι είναι αυτός τον οποίο ο Χριστός ήρθε να ψάξει για να σώσει.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΜΜΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ
Στη Γεν.γ:7 διαβάζουμε ότι έραψαν φύλα
από συκιά για να καλύψουν τη γύμνια τους. Ωστόσο, αυτό το κάλυμμα δεν έγινε
δεκτό, γιατί ανθρώπινο κάλυμμα, δεν θα μπορέσει ποτέ να ικανοποιήσει το Θεό.
Η φύση του Αδάμ προσπαθεί να καλύψει
την αμαρτία αντί να την ομολογήσει και να την εγκαταλείψει. Αυτό που έφτιαξαν
με τα φύλα της συκιάς, είναι όμορφος τύπος των ανθρώπινων προσπαθειών για δικαίωση
μέσω καλών έργων. Το ανθρώπινο κάλυμμα περιγράφεται στον Ης.ξδ:6: «πάσα η
δικαιοσύνη ημών είναι ως ρυπαρόν ιμάτιον».
Επίσης, στον Ης.λ:1 ο Θεός λέει ότι
κάποιοι καλύπτονται, αλλά «ουχί διά του πνεύματός μου». Η σωτηρία μας
δεν βασίζεται στα καλά μας έργα για να μην καυχηθεί κάποιος: Εφες.β:3, 8-9 Γαλ.β:16.
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΡΩΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ο Θεός δείχνει το έλεός Του απέναντι
στον πεσμένο άνθρωπο, δίνοντάς του υπόσχεση για τον λυτρωτή, πριν του πει τις
συνέπειες της αμαρτίας του.
Στη Γεν.γ:15 έχουμε την πρώτη υπόσχεση
για τον Μεσσία:
«και
έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός
σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ
θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού».
Το σπέρμα της γυναίκας είναι ο Ιησούς,
γιατί γεννήθηκε από παρθένο. Ο Σατανάς του κέντησε την πτέρνα ή σταμάτησε το
βάδισμά του για 3 μέρες, όσο ήταν στο μνήμα. Όταν ένδοξα αναστήθηκε από τους
νεκρούς, ο Χριστός σύντριψε το κεφάλι του φιδιού με το να εξαγοράσει το
ανθρώπινο γένος από τα δεσμά του Σατανά.
Στο γ:21 διαβάζουμε ότι ο Κύριος
έφτιαξε χιτώνες από δέρματα κι έντυσε τον Αδάμ και την Εύα. Ο Θεός ο ίδιος
έφτιαξε καλύμματα, αλλά πως έγινε αυτό; Προφανώς κάποιο ζώο έπρεπε να πεθάνει,
έπρεπε να χυθεί αίμα και η ζωή που χάθηκε προδιέγραφε τον αληθινό αμνό, το
σπέρμα της γυναίκας, που θα έχυνε το αίμα του για τις αμαρτίες όλου του κόσμου.
Όπως το αθώο ζώο πέθανε για να καλύψει
τον Αδάμ και την Εύα, έτσι και ο Ιησούς που δεν γνώρισε αμαρτία, πέθανε
προκειμένου να ντύσει τους αμαρτωλούς με το ένδυμα της δικαιοσύνης Του,
αποδεκτό από το Πνεύμα Του (Ης.ξα:10, νγ:7).
ΚΑΤΑΡΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ
Απαγγέλλεται θλίψη κατά τη γέννα των
παιδιών για τη γυναίκα. Η γη είναι επικατάρατη για τον άντρα, ο οποίος από δω
και στο εξής πρέπει να κερδίζει τα προς το ζην με τον ιδρώτα του προσώπου του.
Τώρα, ο άνθρωπος έχει να παλεύει με
αγκάθια και τριβόλους. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να επιστρέψουν στη γη απ’ όπου
ελήφθησαν (γ:16-19).
ΕΚΔΙΩΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ
Ο Κύριος έδιωξε τον Αδάμ και την Εύα
από τον κήπο της Εδέμ, «μήπως εκτείνη την
χείρα αυτού, και λάβη και από του ξύλου της ζωής, και φάγη, και ζήση αιωνίως»
μέσα στην αμαρτωλότητά του (εδ.22).
Ο Κύριος επίσης περιφρούρησε την Εδέμ
με «Χερουβείμ, και την ρομφαίαν την
φλογίνην, την περιστρεφομένην, διά να φυλάττωσι την οδόν του ξύλου της ζωής».
Είναι πολύ καθαρό ότι ο λόγος που
εκδιώχτηκαν από την Εδέμ ήταν για να μην φάνε από το ξύλο της ζωής, γιατί αν
έτρωγαν θα ζούσαν αιώνια.
Είναι αντίθετο με το σχέδιο του Θεού, ο
άνθρωπος να ζήσει αιώνια έξω από τον Ιησού Χριστό. Αυτή η αναφορά καταργεί την
ψευδοδιδασκαλία ότι ένας αμαρτωλός μπορεί να έχει αιώνια ζωή κοντά στο Θεό.
Στην Α΄Ιωάν.γ:15 διαβάζουμε ότι: «πας ανθρωποκτόνος δεν έχει ζωήν αιώνιον
μένουσαν εν εαυτώ».
Ο Ιησούς είπε στο Ιωάν.ς:53 «Εάν δεν φάγητε την σάρκα του υιού του
ανθρώπου και πίητε το αίμα αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς».
Αυτοί που έχουν αιώνια ζωή κι αυτοί που
δεν την έχουν, περιγράφονται στο Α΄Ιωάν.ε:10-12 «Όστις πιστεύει εις τον Υιόν του Θεού έχει την μαρτυρίαν εν εαυτώ· όστις
δεν πιστεύει εις τον Θεόν, έκαμεν αυτόν ψεύστην, διότι δεν επίστευσεν εις την
μαρτυρίαν, την οποίαν εμαρτύρησεν ο Θεός περί του Υιού αυτού. Και αύτη είναι
μαρτυρία, ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν εις ημάς ο Θεός, και αύτη η ζωή είναι εν τω
Υιώ αυτού. Όστις έχει τον Υιόν έχει την ζωήν· όστις δεν έχει τον Υιόν του Θεού,
την ζωήν δεν έχει».
Στην Α΄Τιμ.ς:16 διαβάζουμε για το Θεό «όστις μόνος έχει την αθανασίαν».
Η αιώνια ζωή είναι ένα δώρο που
προέρχεται από το Θεό, γιατί λέει στη Ρωμ.ς:23 «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή
αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών».
Στη Ρωμ.β:7 βλέπουμε ότι η αιώνια ζωή
είναι κάτι που πρέπει να ζητάμε αγαθοποιούντες με υπομονή. Η άποψη ότι η ψυχή
του αμαρτωλού δεν πεθαίνει είναι αντίθετη με το Ιεζεκ.ιη:4 «…..ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει».
Εφόσον το δέντρο της ζωής φυλασσόταν
από την περιστρεφόμενη ρομφαία, κανείς δεν μπορούσε να φάει απ’ αυτό, χωρίς να
θανατωθεί από τη ρομφαία.
Ο Ιησούς ήταν το πρώτο θύμα της ρομφαίας της φλογίνης, γιατί γεύτηκε
θάνατο υπέρ παντός ανθρώπου (Εβρ.β:9).
Η αιώνια ζωή είναι εν Αυτώ, αλλά το κάλυμμα της σάρκας Του έπρεπε να κοπεί για να
γίνει προσιτή στους ανθρώπους. Ο Ιησούς είναι τώρα το δέντρο της ζωής και δια
της υπακοής στο λόγο του Θεού, που είναι «κοπτερώτερος
υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν» (Εβρ.δ:12), πεθαίνουμε ως προς τον κόσμο,
γιατί το να είναι κανείς φίλος του κόσμου σημαίνει ότι είναι εχθρός του Θεού (Ιάκ.δ:4).
Δες ακόμα Α΄Ιωάν.β:15-17.
Στην Γαλ.β:20 βλέπουμε ότι πρέπει να
σταυρωθούμε μαζί με το Χριστό. «Διότι εάν
συναπεθάνομεν, θέλομεν και συζήσει» (Β΄Τιμ.β:11). Επίσης Ρωμ.ς:8.
Σημείωση: Τι τεράστια διαφορά ανάμεσα
στον κήπο που έφτιαξε ο Θεός και στις θλίψεις και τα προβλήματα που έχουν
επισωρευτεί στον κόσμο εξαιτίας της αμαρτίας.
Η ίδια διαφορά υπάρχει ανάμεσα στην
καρδιά που παραδίδεται στο Θεό και σ’ αυτή που επιμένει να βαδίζει όπως
νομίζει. Η ανυπότακτη καρδιά είναι γεμάτη με αναστάτωση και χάος, ενώ η πλυμένη
με το αίμα καρδιά υπερχειλίζει από την ειρήνη του Θεού που ξεπερνά κάθε γνώση.
