Λέγεται ακόμα ότι σύμφωνα με το Πράξ.β:38, η μετάνοια και το
βάπτισμα στο νερό είναι υποχρέωση του ανθρώπου, αλλά το βάπτισμα με Πνεύμα Άγιο
είναι «επαγγελία, υπόσχεση Θεού, δώρο Θεού - ενέργεια Θεού».
Και βέβαια η βάπτιση με Πνεύμα Άγιο είναι επαγγελία,
υπόσχεση, ενέργεια Θεού, αλλά όλα αυτά δεν υπονοούν ότι υπάρχει συγκεκριμένη
στιγμή, προκαθορισμένη από τον Θεό, για το πότε θα γίνει αυτό!
Υπάρχει ακόμα η ερώτηση, «Οι απόστολοι δηλαδή μέχρι να
γλωσσολαλήσουν την ημέρα της Πεντηκοστής, δεν ήταν σωσμένοι;;;;».
Ας απαντήσουμε στην πρώτη θέση, ότι ο Θεός ορίζει την στιγμή
που θα βαπτιστεί με Πνεύμα Άγιο ο κάθε άνθρωπος κι ότι το συγκεκριμένο γεγονός
δεν είναι προϋπόθεση σωτηρίας.
Ο Θεός έχει εκφράσει το θέλημά Του στο συγκεκριμένο θέμα:
Ιωήλ β:28 Και μετά ταύτα θέλω
εκχέει το πνεύμα μου επί πάσαν σάρκα…
Ο Πέτρος, την ημέρα της Πεντηκοστής είπε: Πράξ.β:16 αλλά τούτο είναι το ρηθέν διά του προφήτου Ιωήλ·
Αναγνώρισε ότι αυτό που έγινε στο ανώγειο, ήταν μέρος αυτού
που είχε υποσχεθεί ο Θεός με τον Ιωήλ.
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, όταν έπρεπε ν’ ανακοινώσει το σκοπό του ερχομού
του Ιησού, είπε, «αυτός θέλει σας
βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Ματθ.γ:11).
Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα λοιπόν, είναι μία από τις πιο
φανερές και αναμφισβήτητες πραγματικότητες της Βίβλου. Είχε προφητευτεί από
τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής το επιβεβαίωσε και ο
Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα συνέβαινε μερικές μόλις μέρες μετά την ανάληψή Του.
Στις Πραξ.ιθ βλέπουμε τον Παύλο να συναντιέται με μια ομάδα
πιστών στην Έφεσο. Αν ο Παύλος ήταν Μοντερνιστής
θα μπορούσε να είχε πει: «Είναι πιστοί, είναι αδελφοί, έστω κι αν δεν έχουν
λάβει το Άγιο Πνεύμα όπως εγώ, ας τους αφήσω ήσυχους τώρα, ας μην δογματιζόμαστε
κτλ». «Ο Θεός ξέρει πότε θα τους το δώσει, δεν είναι δικό τους θέμα». Όμως ο
Παύλος, όπως κι όλοι οι μαθητές δεν έμενε ικανοποιημένος μέχρι ο κάθε πιστός
που διακονούσε ν’ αναγεννηθεί πλήρως, κατά το πρότυπο της Καινής Διαθήκης. Από
τη συζήτηση που είχε ο Παύλος μ’ αυτούς τους μαθητές στα πρώτα εδάφια αυτού του
κεφαλαίου, βλέπουμε ότι ενώ αυτοί οι άνθρωποι ήταν μαθητές, η πρώτη ερώτηση που
τους κάνει ο Παύλος είναι καθοριστική: «Ελάβετε
Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε;».
Γιατί τους ρωτάει τόσο επιτακτικά, αν δεν είναι στο χέρι τους,
αλλά στο χέρι του Θεού, πότε θα βαπτιστούν;
Πολλοί σήμερα ίσως πουν ότι δεν είναι το πρώτο πράγμα που
πρέπει να ρωτήσεις κάποιον γιατί γίνεσαι δογματικός κι ότι απλά πρέπει ν’
αγαπάς τους αδελφούς, ό,τι και να είναι!
Αυτοί απάντησαν ότι δεν ξέρουν ότι υπάρχει Πνεύμα Άγιο.
Ο
Παύλος αμέσως τους ρωτάει σε ποιο βάπτισμα βαπτίστηκαν. Συνδέει τη βάπτιση με
Πνεύμα Άγιο με το σωστό βάπτισμα. Θα ήταν αδύνατον να είχαν βαπτιστεί στο όνομα
του Ιησού και να μην είχαν ακούσει για το Άγιο Πνεύμα. Άρα, η πρώτη εκκλησία
δεν άφηνε το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος στην προγραμματισμένη ημερομηνία από
τον Θεό, αλλά το δίδασκε σαν ευθύνη του ανθρώπου, άσχετα αν σε κάθε περίπτωση,
ο βαπτίζων είναι ο Ιησούς.
Σαν απόστολος των εθνών ξέρει ότι αυτά τα άτομα δεν είναι
σωσμένα, δεν μπορεί να τα προσπεράσει, να τα αφήσει μέσα στην ψευδαίσθησή τους
και γι’ αυτό τους κηρύττει το ευαγγέλιο της σωτηρίας. Αν το σωστό βάπτισμα στο
νερό και στο Πνεύμα το Άγιο δεν ήταν θεμελιώδη για τη σωτηρία τους, ο Παύλος
δεν θα ενεργούσε τόσο άμεσα, αλλά βλέπουμε ότι μετά το σωστό κήρυγμα, αυτοί
ζητούν να βαπτιστούν και βαπτίζονται στο όνομα του Κυρίου Ιησού. Και αφού ο Παύλος επέθηκεν έπ’ αυτών τας
χείρας, ήλθε το Πνεύμα το Άγιον έπ’ αυτούς, και ελάλουν
γλώσσας και προεφήτευον.
Σήμερα κάποιοι δεν θέλουν να βιάζονται, ξέρει ο Θεός πότε,
αλλά ο Παύλος, ο απόστολος των εθνών βιαζόταν. Ήταν το πρώτο πράγμα που
ρωτούσε, δεν μπορούσε να τους αφήσει έτσι. Και όταν προσευχήθηκε επ’ αυτούς, αυτοί
ελάλουν γλώσσας, και οι 12. Αν
άρχιζαν από τους 12 να γλωσσολαλούν οι 10, θα τους άφηνε, θα έλεγε ότι όλοι
βαπτίστηκαν με Πνεύμα Άγιο; Όχι βέβαια!
Είναι διαφωτιστικό, να προσέξουμε την προσέγγιση του Παύλου
σ’ αυτούς τους «πιστούς». Δεν ήταν ικανοποιημένος μέχρι να τους κάνει δύο
σημαντικές ερωτήσεις (1) «Ελάβετε Πνεύμα
Άγιον αφού επιστεύσατε;» και (2) «Εις
τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» Τους δίδαξε και έμεινε μαζί τους μέχρι που
βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού και έλαβαν το Άγιο Πνεύμα με το σημείο της
γλωσσολαλιάς.
Αυτό το περιστατικό είναι πολύ σημαντικό για μας σήμερα,
γιατί μας δίνει μια πολύ δυνατή μαρτυρία ότι το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού
και το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα με το σημείο των γλωσσών ήταν κανόνας για όλη
την εκκλησία της Καινής Διαθήκης. Αυτό γίνεται καταφανές όχι τόσο από τις δύο
ερωτήσεις του Παύλου προς τους «πιστούς», αλλά από το γεγονός ότι ο Θεός
φρόντισε να καταγραφεί.
Αν δεν υπήρχε αυτή η αναφορά στις Πράξ.ιθ, οι άλλες αναφορές
πιθανόν να ερμηνευόταν σαν ασυνήθιστα φαινόμενα που έγιναν μόνο μια φορά. Για
παράδειγμα, στις Πράξ.β αναφέρεται η γέννηση της εκκλησίας ανάμεσα στους
Εβραίους, στις Πράξ.η περιγράφεται η επέκταση του Ευαγγελίου στους Σαμαρείτες,
και στις Πράξ.ι στους Εθνικούς.
Ωστόσο, στις Πράξ.ιθ δεν έχουμε τέτοιου είδους καταστάσεις.
Εδώ, δείχνει ότι το βάπτισμα με Πνεύμα Άγιο, με το σημείο της γλωσσολαλιάς
είναι για όλους όσους πιστεύουν στον Ιησού.
Στο πρώτο κεφάλαιο των Πράξεων και στο εδάφιο 8 ο Ιησούς
έδωσε μια άλλη πτυχή της σπουδαιότητας και της αναγκαιότητας αυτής της
εμπειρίας όταν είπε: «αλλά θέλετε λάβει δύναμιν,
όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ’ υμάς». Για ποιο λόγο δύναμη; Ο Ιησούς συνέχισε:
«και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και
εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γής».
Ο Κύριος, ξέροντας το σκοτάδι που υπάρχει στον κόσμο και την αδυναμία της
ανθρώπινης φύσης, κατάλαβε την ανάγκη της εκκλησίας Του για θεία δύναμη, κάτι
που δεν έχουμε απ’ τον εαυτό μας, για να μπορούμε σαν αντιπρόσωποί Του, να
γίνουμε σωστοί μάρτυρες.
Στην επιστολή προς Ρωμαίους, διαβάζουμε:
(η:11) Εάν δε κατοική εν υμίν το Πνεύμα του
αναστήσαντος τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει
ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών διά του Πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν
υμίν.
Αν δεν είσαι βαπτισμένος με Πνεύμα Άγιο, αν δεν κατοικεί
μέσα σου το Πνεύμα, το σώμα σου δεν πρόκειται να ζωοποιηθεί! Μπορεί ακόμα
κάποιος να ισχυρίζεται ότι το Πνεύμα είναι απλά απαραίτητο για την μετέπειτα
πορεία μας, ότι δεν είναι σωτηριακό;
Ο απόστολος Παύλος, μας λέει ακόμα ότι:
Α’ Κορ.ιβ:13 διότι ημείς πάντες διά
του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες,
είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν.
Ο απόστολος Παύλος, μ’ αυτά τα λόγια, αναφέρεται στην ίδια
εμπειρία που ο Ιησούς υποσχέθηκε στις Πράξ.α:5
«Διότι ο μεν Ιωάννης εβάπτισεν εν ύδατι,
σεις όμως θέλετε βαπτισθή εν Πνεύματι Αγίω ουχί μετά πολλάς ταύτας ημέρας».
Αν θέλουμε να λεγόμαστε μέλη του σώματος του Χριστού, της εκκλησίας,
αυτό γίνεται διά του ενός Πνεύματος,
έτσι βαπτιζόμαστε στο σώμα του Χριστού με το Πνεύμα που εποτίσθημεν.
Και γιατί οι γλώσσες να είναι το σημείο ότι κάποιος είναι
βαπτισμένος με το Πνεύμα, θα ρωτήσουν ορισμένοι.
Πρώτα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο Θεός δεν είναι υποχρεωμένος
να μας δώσει λόγο για ότι κάνει. Ο Ησαΐας αναρωτήθηκε: «Τις εστάθμισε το πνεύμα του Κυρίου ή έγεινε σύμβουλος αυτού και,
εδίδαξεν αυτόν; Μετά τίνος συνεβουλεύθη, και τις εσυνέτισεν αυτόν και εδίδαξεν
αυτόν την οδόν της κρίσεως και παρέδωκεν εις αυτόν επιστήμην και έδειξεν εις
αυτόν την οδόν της συνέσεως;» (Ης.μ:13-14).
Δεν έχουμε το δικαίωμα να εξετάζουμε τους τρόπους του Θεού ή
να αμφισβητούμε τις ενέργειές Του. Οι σκοποί Του είναι υψηλότατοι, οι
υποσχέσεις Του σίγουρες, οι ενέργειές Του υγιείς και λογικές. Τα παρακάτω
εδάφια της Αγίας Γραφής, όταν μελετηθούν με προσευχή, πεινασμένη καρδιά και
ανοιχτό μυαλό, δείχνουν ότι υπάρχει σαφής σύνδεση μεταξύ γλωσσολαλιάς και βάπτισης
του Αγίου Πνεύματος Ης.κη:11-12, Μάρκ.ις:17, Πράξ.β:4, ι:44-46, ιθ:6,
Ρωμ.η:15-16, Γαλ.δ:6
Γιατί ο Θεός διάλεξε το αίμα σαν βάση για την απολύτρωση;
Γιατί ο Θεός διάλεξε το νερό σαν στοιχείο στο βάπτισμα; Γιατί ο Θεός διάλεξε το
χρυσό σαν μέταλλο επικάλυψης για την κιβωτό της Διαθήκης; Γιατί ο Θεός διάλεξε
την πέτρα σαν υλικό πάνω στο οποίο έγραψε τις δέκα εντολές; Γιατί ο Θεός
επέλεξε την Ιερουσαλήμ σαν τόπο για το ναό; Γιατί ο Θεός αποφάσισε να πλάσει
τον άνθρωπο από χώμα;
Υπάρχει θείος σκοπός πίσω από αυτές τις επιλογές, αν και δεν
μπορούμε να καταλάβουμε όλους τους λόγους. Και βέβαια, δεν μπορούμε να
αρνηθούμε ή να αποκηρύξουμε το κυρίαρχο δικαίωμα του Θεού να επιλέγει και να κάνει
ότι θέλει.
Ένας ζωτικής σημασίας λόγος για τον οποίο ο Θεός διάλεξε τις
γλώσσες σαν το αρχικό σημείο της λήψης
του Αγίου Πνεύματος είναι ότι η ομιλία σε γλώσσες είναι άμεση, εξωτερική μαρτυρία.
Σίγουρα υπάρχουν πολλές άλλες μαρτυρίες της λειτουργίας του πνεύματος του Θεού
στη ζωή ενός ατόμου, αλλά απαιτείται χρόνος μέχρι αυτές να εμφανιστούν.
Για παράδειγμα, ο καρπός του Πνεύματος που αναφέρεται στη Γαλάτες
ε:22-23 ακολουθεί την πλήρωση με Άγιο Πνεύμα.
Ο Πέτρος και οι έξι Εβραίοι Χριστιανοί που πήγαν μαζί του
στην Καισάρεια, ήξεραν ότι οι εθνικοί είχαν λάβει το Άγιο Πνεύμα, όχι εξαιτίας
της μακροθυμίας τους, ή λόγω της ευγένειάς τους, της πραότητας, ή της
εγκράτειάς τους, αλλά επειδή τους άκουσαν να μιλάνε με γλώσσες και να
μεγαλύνουν το Θεό (Πράξεις ι:46). Ο Πέτρος μάλιστα είπε (όταν τους άκουσε), ότι
έλαβον το Πνεύμα το Άγιον καθώς και ημείς
(ι:47), εννοώντας την ημέρα της Πεντηκοστής, τότε που ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να
λαλώσιν (Πράξ.β:4).
Η ομιλία σε γλώσσες είναι η εξωτερίκευση, το εξωτερικό σημείο
που μπορεί κανείς να δει και να ακούσει.
Αντιθέτως, η ειρήνη, η χαρά, η δικαιοσύνη, και ο καρπός του
Πνεύματος είναι ενδόμυχα, εσωτερικά αποτελέσματα της πλήρωσης με το Άγιο Πνεύμα
που γίνονται εμφανή με το πέρασμα του χρόνου.
Η ομιλία σε γλώσσες συμβολίζει τον πλήρη έλεγχο του πιστού από
το Θεό. Ίσως αυτός να είναι ένας από τους ισχυρότερους λόγους για τους οποίους
ο Θεός επέλεξε τη γλωσσολαλιά σαν αρχική απόδειξη του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος.
Αυτός ο συμβολισμός γίνεται κατανοητός όταν μελετήσουμε το τρίτο κεφάλαιο της
επιστολής του Ιακώβου, στο οποίο βρίσκουμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με
τη γλώσσα από οποιοδήποτε άλλο κεφάλαιο στην Καινή Διαθήκη.
Λέει στο γ:6 ότι, η
γλώσσα είναι η μολύνουσα όλον το σώμα. Αν είναι έτσι, δεν μπορούμε να
ισχυριστούμε και ότι η γλώσσα μπορεί να συμβολίζει τον αγιασμό ολόκληρου του
σώματος;
Η γλώσσα αν και είναι μικρόν
μέλος, ουδείς των ανθρώπων δύναται να
δαμάση (γ:5,8). Είναι το πιο ανυπάκουο μέλος του σώματός μας. Άρα, δεν
είναι απαραίτητο να υποταχτεί πρώτα η γλώσσα, πριν ολόκληρο το σώμα αφιερωθεί
στο Θεό;
Ο Ιάκωβος μας δείχνει τη σπουδαιότητα της γλώσσας,
συγκρίνοντας την με το χαλινάρι που βάζουμε στο στόμα του αλόγου, το οποίο δίνει
στον αναβάτη τον πλήρη έλεγχο πάνω στο άλογο, και με το τιμόνι ενός μεγάλου
πλοίου, το οποίο δίνει στον καπετάνιο πλήρη έλεγχο του σκάφους. Με άλλα λόγια,
όποιος ελέγχει τη γλώσσα ενός ατόμου, ελέγχει αυτό. Κανείς δεν μπορεί να
δαμάσει τη γλώσσα του από μόνος του. Μόνο ο Θεός μπορεί να το κάνει αυτό.
Όταν οι άνθρωποι έλαβαν
το Άγιο Πνεύμα στις πρώτες αποστολικές εκκλησίες, διαβάζουμε στις Πράξεις των
Αποστόλων ότι μίλησαν με άλλες γλώσσες:
Οι Ιουδαίοι την ημέρα
της Πεντηκοστής:
Πράξ.β:4 και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος
Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς
να λαλώσιν.
Πράξ.β:6 και καθώς έγεινεν η φωνή αύτη,
συνήλθε το πλήθος και συνεταράχθη, διότι ήκουον αυτούς εις έκαστος λαλούντας με
την ιδίαν αυτού διάλεκτον.
Οι Εθνικοί στην
Καισαρεία:
Πράξ.ι:46 διότι ήκουον
αυτούς λαλούντας γλώσσας και μεγαλύνοντας τον Θεόν.
Οι Εφέσιοι
Πράξ.ιθ:6 Και αφού ο Παύλος επέθηκεν επ' αυτών
τας χείρας, ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επ' αυτούς, και ελάλουν γλώσσας και
προεφήτευον.
Οι Κορίνθιοι
Α' Κορ. κεφ.ιβ, και ιδ
Ο απόστολος Παύλος
Α’ Κορ.ιδ:18 Ευχαριστώ εις τον Θεόν μου ότι λαλώ
πλειοτέρας γλώσσας παρά πάντας υμάς·
Η γλωσσολαλιά, είναι λοιπόν
η απόδειξη της Βίβλου για το Βάπτισμα με το Άγιο Πνεύμα. Όποιος ζητά το Πνεύμα
του Θεού, δεν πρέπει να αναζητά τη γλωσσολαλιά, αλλά μάλλον το δώρο του Αγίου
Πνεύματος. Εμφανίζεται η απόδειξη, όταν το Άγιο Πνεύμα μπει στην καρδιά του
πιστού.
Το βάπτισμα λοιπόν με το
Άγιο Πνεύμα είναι μέρος της σωτηρίας, δεν είναι εμπειρία που ακολουθεί τη
σωτηρία.
Το βάπτισμα του Αγίου
Πνεύματος είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Ιησούς έρχεται στη ζωή κάποιου. Δεν
υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στον Ιησού Χριστό και το Άγιο Πνεύμα, γιατί το Άγιο
Πνεύμα είναι το Πνεύμα του Χριστού (Ρωμ.η:9). Ο Ιησούς κατοικεί μέσα μας με την
κατοίκηση του Πνεύματος (Εφες.γ:16-17). «Ο
δε Κύριος είναι το Πνεύμα» και το Άγιο Πνεύμα είναι «το Πνεύμα του Κυρίου». Δεν είναι δυνατόν να λάβει κανείς το Χριστό
σε μια περίπτωση και σε άλλη περίπτωση να λάβει το Άγιο Πνεύμα, γιατί υπάρχει
μόνο ένα Πνεύμα (Εφες.δ:4, Α΄Κορ.ιβ:13). Όταν βαπτιζόμαστε με το Άγιο Πνεύμα,
λαμβάνουμε το Χριστό στη ζωή μας.
Διαβάζουμε στις Πράξ.ε:32 για το Άγιο Πνεύμα, ότι το «έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις
αυτόν».
Μια προϋπόθεση λοιπόν για
να δώσει ο Θεός το Πνεύμα Του είναι η πειθαρχία του αιτούντα.
Ο Θεός θέλει να το δώσει,
αλλά ο άνθρωπος δεν πειθαρχεί, έστω κι αν το ζητάει. Φταίει ο Θεός για την
καθυστέρηση; Έχει ορίσει άλλη ώρα; Όχι βέβαια.
Πολλές φορές απεκδυόμαστε
τη δική μας ευθύνη για κάποια πράγματα και χρεώνουμε την καθυστέρηση στον Θεό, «θα
το κάνει όποτε Αυτός θέλει». Λάθος! Ο Θεός θέλει, εμείς δεν υπακούμε!!
Ας έρθουμε τώρα στο θέμα, αν οι απόστολοι ήταν σωσμένοι πριν
λάβουν το Άγιο Πνεύμα.
Ο Θεός δεν μας ζητάει πράγματα που δεν μας έχει δώσει.
Ο ληστής στο σταυρό, σώθηκε χωρίς βάπτισμα στο νερό, χωρίς
Πνεύμα Άγιο, γιατί απλά βρισκόταν στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Ιησούς δεν είχε
πεθάνει, άρα δεν είχε ξεκινήσει η Καινή Διαθήκη.
Το ίδιο και οι απόστολοι, μέχρι που πέθανε ο Ιησούς,
βρισκόταν κάτω από την Παλαιά Διαθήκη, ακόμη κι αν ήταν κάθε μέρα μαζί Του.
Την περίοδο που ο Ιησούς διακονούσε πάνω στη γη, υποστήριζε
την Παλιά Διαθήκη σαν το μονοπάτι που οδηγούσε στην αιώνια ζωή (Λουκ.ι:25-28)
και έλεγε στους ακολούθους Του να υπακούν στο νόμο του Μωυσή (Ματθ.ιθ:16-19,
κγ:1-3, 23).
Οι μαθητές πριν την Πεντηκοστή ήταν σωσμένοι σύμφωνα με τα
μέχρι τότε δεδομένα. Δεν ήταν βαπτισμένοι με το Άγιο Πνεύμα, επειδή ο Ιησούς
δεν είχε δοξαστεί.
Πριν τεθεί σε ισχύ η Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς έπρεπε να
πεθάνει «Και διά τούτο είναι μεσίτης
διαθήκης καινής, ίνα διά του θανάτου, όστις έγεινε προς απολύτρωσιν των επί της
πρώτης διαθήκης παραβάσεων, λάβωσιν οι κεκλημένοι την επαγγελίαν της αιωνίου
κληρονομίας. Διότι όπου είναι διαθήκη, ανάγκη να υπάρχη θάνατος εκείνου, όστις
έκαμε την διαθήκην» (Εβρ.θ:15-16). Ο Ιησούς έγινε μεσίτης αυτής της Νέας
Διαθήκης με το θάνατό Του και η ανάστασή Του έκανε το θάνατο αποτελεσματικό
(Ρωμ.δ:24-25). Γι’ αυτό, το Άγιο Πνεύμα δόθηκε μόνο μετά το θάνατο και την
ανάσταση του Ιησού:
Ιωάν.ζ:39 Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος,
το οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες εις αυτόν· διότι δεν ήτο έτι
δεδομένον Πνεύμα Άγιον, επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη.
Στο διάστημα της διακονίας του Ιησού Χριστού, η εκκλησία της
Καινής Διαθήκης δεν υπήρχε. Ο ίδιος μίλησε γι’ αυτή την εκκλησία σε μελλοντικό
χρόνο «επί ταύτης της πέτρας θέλω
οικοδομήσει την εκκλησίαν μου» (Ματθ.ις:18). Πριν την ανάληψή Του, είπε
στους μαθητές Του πολύ περιληπτικά «να
κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη,
γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ» (Λουκ.κδ:47). Τους είπε ακόμα να περιμένουν
στην Ιερουσαλήμ μέχρι να βαπτιστούν με Πνεύμα Άγιο. Το Πνεύμα θα τους έδινε τη
δύναμη να γίνουν μάρτυρές Του (Λουκ.κδ:49, Πράξ.α:4-8).
Ο Ιησούς, είχε πει στον Πέτρο, ότι θα του έδινε τα κλειδιά της
Βασιλείας των ουρανών, πως δηλαδή θα μπορούσε να μπει στη Βασιλεία, πως θα
ξεκλείδωνε η πόρτα της Βασιλείας:
Ματθ.ις:19 Και θέλω σοι δώσει τα κλειδία της βασιλείας
των ουρανών,…
Την ημέρα της Πεντηκοστής,
ο Πέτρος μπροστά στο πλήθος και με την υποστήριξη των υπόλοιπων αποστόλων,
φανέρωσε τον τρόπο, έκανε χρήση των κλειδιών και ξεκλείδωσε τη Βασιλεία των
ουρανών για όποιον θέλει!
Τον ρώτησαν: Τι πρέπει
να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί;
Και τους απάντησε: Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις
το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του
Αγίου Πνεύματος (Πράξ.β:37,38).
Από τη στιγμή λοιπόν
που κηρύχτηκε το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού (Α’ Κορ.ιε:1-4), για να σωθεί
κάποιος, πρέπει να μετανοήσει, να βαπτιστεί στο νερό στο όνομα του Ιησού
Χριστού και να λάβει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είπε ο Ιησούς και στον
Νικόδημο!
