Α. Ο
Θεός είναι πρόθυμος ν’ αποκαλύψει την οργή Του
Η Γραφή λέει ότι «Ο Θεός είναι αγάπη» (Α΄Ιωάν.δ:8).
Όμως, η Γραφή επίσης λέει ότι ο
Θεός είναι πρόθυμος ν’ αποκαλύψει την οργή Του. Το βλέπουμε ν’ απεικονίζεται
στο γεγονός ότι ο Θεός έδιωξε από τον ουρανό τους αγγέλους που επαναστάτησαν.
Ένα άλλο παράδειγμα της διάθεσης του Θεού να
δείξει την οργή Του, είναι η περίπτωση του κατακλυσμού στις μέρες του Νώε.
Ακόμη μια περίπτωση θείας εκδίκησης είναι η
καταστροφή των Σοδόμων. Αυτή την αμαρτωλή πόλη ο Θεός την κατέστρεψε με μια
μεγαλειώδη επίδειξη της οργής και της δυσαρέσκειάς Του.
Ο Θεός είναι έτοιμος να δείξει την αγανάκτησή
Του όπου εμπερικλείεται αμαρτία. Αν μπορούσαμε να αντιληφθούμε τη διάθεση του
Θεού απέναντι στην αμαρτία, θα μπορούσαμε να καταλάβουμε γιατί την μισεί τόσο
πολύ. Η αμαρτία ήταν αυτή που κατέστρεψε
τον κήπο της Εδέμ. Η αμαρτία ήταν η αιτία που μπήκε το καταπέτασμα στη σκηνή,
συμβολίζοντας το χώρισμα της αμαρτίας ανάμεσα στον άγιο Θεό και τον αμαρτωλό
άνθρωπο. Ο Θεός μισεί την αμαρτία και είναι πρόθυμος να την κρίνει.
Κάποιος μπορεί να πει: Μα, καλά, ο Θεός είναι
αγάπη!
Όμως, δεν πρέπει ποτέ να μπερδεύουμε την αγάπη με την ανεκτικότητα. Ναι,
ο Θεός είναι αγάπη, αλλά είναι και δίκαιος. Αν ποτέ έρθει καιρός που η μοιχεία
θεωρηθεί μη επιλήψιμη πράξη, το ψέμα θεωρείται αλήθεια, η κλεψιά είναι τίμια,
το μίσος ονομαστεί αγάπη, η ακολασία σαν προτέρημα, τότε και μόνο τότε η κόλαση
πρέπει να κλείσει. Ο Θεός δεν θα ήταν δίκαιος αν δεν έκρινε την αμαρτία.
Β. Ο
άνθρωπος διαισθάνεται ότι υπάρχει κόλαση
Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του θέση σ’ αυτή τη ζωή και στην αιώνια, κάθε άνθρωπος
φτιάχνει αυτή τη θέση σ’ αυτή τη ζωή
και στην αιώνια, κάθε άνθρωπος βρίσκει
αυτή τη θέση σ’ αυτή τη ζωή και στην αιώνια. Κάθε άνθρωπος αισθάνεται ότι αυτή είναι η θέση του σ’ αυτή τη ζωή και στην
αιώνια. Όταν περάσουμε απ’ αυτή τη ζωή στην επόμενη, θα αισθανόμαστε ότι εδώ
είναι ο τόπος που ανήκουμε.
Καθώς συλλογιζόμαστε όλα αυτά με τη λογική
μας, πως θα μπορούσε ένας Θεός αγάπης να επιτρέψει σε αχρείους ανθρώπους να
μπουν στον ουρανό; Η απάντηση είναι ότι δεν θα το κάνει. Υπάρχει ένας τόπος που
λειτουργεί σαν σκουπιδότοπος για τις ακαθαρσίες της γης και αυτός ο τόπος είναι
η κόλαση!
Γ. Οι
νόμοι του χρόνου και της αιωνιότητας
Ο νόμος του χρόνου αλλάζει. Όσο υπάρχει ζωή,
υπάρχει αλλαγή. Ένας αμαρτωλός μπορεί να έρθει στο Θεό και να καθαριστεί.
Μπορεί ν’ αλλάξει. Ο νόμος της ζωής αλλάζει.
Απ’ την άλλη μεριά, νόμος του θανάτου είναι
μόνιμος. Μετά το θάνατο δεν μπορεί να γίνει καμία αλλαγή. Ο καθένας μπαίνει
στην αιωνιότητα με το χαρακτήρα που είχε πριν πεθάνει.
Φτιάχνουμε τον χαρακτήρα μας για να περάσει
την αιωνιότητα στον ουρανό ή στην κόλαση. Θα πάμε εκεί που έχουμε προετοιμαστεί
να πάμε. Τώρα κάνουμε την εκλογή μας, μακριά στην αιώνια καταδίκη, ή μαζί με
όλους αυτούς που πάνε για την αιώνια ζωή; Η αβεβαιότητα της ζωής και η σιγουριά
ότι τίποτα δεν αλλάζει μετά το θάνατο, κάνει αναγκαία τη λήψη μιας απόφασης.
Εφόσον τώρα φτιάχνουμε το χαρακτήρα μας για
την επόμενη ζωή, η κόλαση είναι τόσο μέρος της αγάπης του Θεού, όσο και ο
ουρανός. Μη αναγεννημένοι άνθρωποι δεν ανήκουν στον ουρανό. Αν κάποιος ζει τη
ζωή του μέσα σε απόλυτη ασέβεια όσον αφορά στο αποκεκαλυμμένο θέλημα του Θεού
για τον ίδιο, απορρίπτει κάθε ηθικό περιορισμό και θεωρεί ασήμαντο το σταυρό
του Χριστού, είναι αδιανόητο ότι θα μπορούσε να βρει έστω κι ένα ίχνος ευτυχίας
στον ουρανό.
