Α. Σε σύγκριση με την αρχή του
χρόνου
Είναι
ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τα δύο τελευταία κεφάλαια της Βίβλου, με τα τρία
πρώτα κεφάλαια της Γένεσης. Πολλά από τα πράγματα που ο Θεός έφερε στην ύπαρξη
κατά τη δημιουργία, μετά την πτώση του ανθρώπου καταργούνται. Η Βίβλος ξεκινάει
με τη δήλωση της δημιουργίας του ουρανού και της Γης. Αυτά θα διαλυθούν και ο
Θεός θα δημιουργήσει νέο ουρανό και νέα Γη.
Στην αρχή
της δημιουργίας, ο Θεός διαχώρισε τα νερά από την ξηρά και έτσι εμφανίστηκαν οι
θάλασσες. Στην αρχή της αιωνιότητας, δεν θα υπάρχει πλέον θάλασσα. Κατά τον
ίδιο τρόπο, στη Γένεση διαβάζουμε για την αρχή του σκότους, της νύχτας, του
ήλιου, της σελήνης, του θανάτου, του πόνου και της κατάρας. Όλα αυτά θα
τελειώσουν. Ωστόσο, αντίθετα, κάποια πράγματα που εξαφανίστηκαν θα
επανεμφανιστούν: το δέντρο της ζωής και ο ποταμός της ζωής. Στην αρχή, ο
άνθρωπος οδηγείτο από την παρουσία του Θεού, αλλά στην αρχή της αιωνιότητας, ο
Θεός θα «κατέβει» για να «συγκατοικήσει» με τους ανθρώπους.
«Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων,
και θέλει σκηνώσει μετ' αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός
ο Θεός θέλει είσθαι μετ' αυτών Θεός αυτών» (Αποκ.κα:3).
Κυριολεκτικά,
η έννοια αυτού του εδαφίου είναι ότι ο τόπος κατοίκησης του Θεού θα είναι με
τους ανθρώπους. Πόσο διαφορετικό είναι αυτό, από το να φανερώνεται περιστασιακά
και να οδηγεί τον άνθρωπο! Ο Θεός θα κατοικεί και πάλι μαζί με τον άνθρωπο.
Τι θαυμαστή
εμπειρία που θα είναι αυτό! Κάθε αποτέλεσμα της αμαρτίας θα εξαφανιστεί και
κάθε τι λάθος θα διορθωθεί.
Β. Τα πάντα θα είναι αιώνια
Μια από τις
μεγαλύτερες αλλαγές που θα συμβούν είναι ότι ο χρόνος θα γίνει αιωνιότητα.
Εμείς που είμαστε κτίσματα και η ζωή μας περιορίζεται από το χρόνο, δεν έχουν
την πνευματική ικανότητα να καταλάβουμε πλήρως την αιωνιότητα.
Δεν θα
υπάρχει πλέον μέρα και νύχτα που να διαρκεί 24 ώρες. Δεν θα υπάρχουν μήνες, δεν
θα γυρίζουμε φύλα ημερολογίων. Δεν θα υπάρχουν εποχές, καλοκαιρινοί καύσωνες
και χειμωνιάτικοι παγετοί.
Στα πρώτα 20
κεφάλαια της Αποκάλυψης, ο χρόνος εκφράζεται σε μέρες (Αποκ.ιβ:6), σε μήνες (Αποκ.ια:2),
και σε χρόνια (Αποκ.κ:2). Όμως, στο 21ο κεφάλαιο, τα πάντα
περιγράφονται σαν αιώνια.
