Α. Ο
νόμος
Ζούμε σ’ ένα κόσμο που κυβερνάται από νόμους.
Αν διαλέξουμε να καταπατήσουμε κάποιο νόμο, τότε υποφέρουμε. Για παράδειγμα, ο
νόμος της βαρύτητας, είναι ένας νόμος που δεν μπορούμε να τον προκαλούμε γιατί
οι συνέπειες θα είναι δυστυχία!
Κι ο Θεός έχει νόμους. Ο Θεός λέει ότι όταν
κάποιος αμαρτάνει, θα υποφέρει. Ο Θεός δεν στέλνει κανένα στην κόλαση. Ο
καθένας πηγαίνει εκεί από το δικό του ελεύθερο θέλω, σε πείσμα όλων αυτών που ο
Θεός έχει κάνει εν Χριστώ για να προλάβει το κακό.
Β.
Ελεύθερο θέλω
Μπορεί κάποιος να ρωτήσει: Ποιος έφτιαξε την
κόλαση; Από μία άποψη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο πλούσιος της ιστορίας που
είπε ο Ιησούς, έσκαβε τη δική του κόλαση μέρα με τη μέρα, πόντο με τον πόντο,
και το ίδιο ισχύει για όλους που θα πάνε εκεί. Η κόλαση ποτέ δεν σχεδιάστηκε
για να φιλοξενήσει ανθρώπους. Σχεδιάστηκε για το διάβολο και τους αγγέλους του.
Ο άνθρωπος είναι πάντα ένας εισβολέας στην κόλαση. Ο άνθρωπος έχει αποφασίσει
να πάει στην κόλαση πριν ο Θεός τον στείλει εκεί.
Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στην τιμωρία
και τη συνέπεια, με την κοινή έννοια αυτών των όρων. Όταν ο Ιησούς έλεγε: «Όστις πιστεύση και βαπτισθή θέλει σωθή,
όστις όμως απιστήση θέλει κατακριθή», πρόφερε μια συνέπεια, δεν εκτόξευσε
μια τιμωρία με την κοινή έννοια της λέξης.
Η συνέπεια, είναι το άμεσο και αναπόφευκτο
αποτέλεσμα μια συγκεκριμένης διαδικασίας, που τη γεύεσαι και δεν θες να την
αποχωριστείς. Η τιμωρία όμως, πιθανόν να είναι κάτι διαφορετικό, κάτι που δόθηκε
αυθαίρετα, άσχετα από την αιτία ή το μέγεθος. Κρυώνει κάποιος, σαν συνέπεια της
έκθεσής του σε κρύο αέρα, όμως αν αρρωστήσει μετά απ’ αυτό, αυτό είναι τιμωρία.
Η αιώνια καταδίκη είναι η συνέπεια της απόρριψης του ευαγγελίου, δεν είναι η
ποινή για κάποιο έγκλημα.
Μπορεί να μη δεχόμαστε την ύπαρξη της
κόλασης, όμως αυτή η θέση δεν την καταργεί. Η φωτιά καίει, είτε το πιστεύουμε
είτε όχι. Το δηλητήριο σκοτώνει, είτε το πιστεύουμε, είτε όχι. Ο πάγος παγώνει,
είτε το πιστεύουμε, είτε όχι. Αν απορρίπτουμε το Θεό, θα πάμε στην κόλαση είτε
το πιστεύουμε, είτε όχι.
Γ.
Σπορά και θερισμός
Η Γραφή μας λέει ότι θερίζουμε ότι σπείρουμε.
Δεν μπορούμε να σπείρουμε βλασφημία και να θερίσουμε ευλογία, να σπείρουμε
ασωτία και να θερίσουμε χαρά, να σπείρουμε ψέματα και να θερίσουμε γέλιο, να
σπείρουμε αμαρτία και να θερίσουμε σωτηρία, να σπείρουμε κόλαση και να
θερίσουμε ουρανό.
Αν κάποιος χαθεί, κανείς δεν θα τον
κατηγορήσει, παρά μονάχα ο ίδιος του ο εαυτός. Πήρε το δρόμο για την κόλαση
κάνοντας ελεύθερα την εκλογή του.
Υπάρχουν 5 φοβερά γεγονότα που βρίσκουμε στην
Αγία Γραφή:
1. Δεν
θα σωθούν όλοι (Ματθ.ζ:21)
2. Περισσότεροι
θα είναι οι χαμένοι από τους σωσμένους (Ματθ.ζ:13)
3. Πολλοί
που περίμεναν ότι θα είναι σωσμένοι, θα χαθούν (Ματθ.ζ:22)
4. Κανείς
δεν σώζεται μετά από το θάνατο (Αποκ.κ:14)
5. Ίσως
τώρα να είναι η τελευταία ευκαιρία για σένα να σωθείς (Β’ Κορ.ς:2)
Υπάρχει όμως και κάτι ένδοξο: δεν χρειάζεται
να χαθούμε. Ο Ιησούς Χριστός πήγε στο Γολγοθά για να εξαγοράσει τη σωτηρία μας.
Ο σταυρός είναι η γέφυρα πάνω από την κόλαση. Ο σταυρός φανερώνει την αγάπη του
Θεού, που είναι το πιο μεγάλο θέμα στη Βίβλο.
