Η Αρπαγή της εκκλησίας δεν είναι η Δεύτερη Έλευση του Χριστού, για πολλούς λόγους!

Αυτοί που δεν πιστεύουν στην Βιβλική διδασκαλία της Αρπαγής της εκκλησίας, συνήθως υποστηρίζουν ότι υπάρχει μόνο μία έλευση ή επιστροφή του Χριστού στη γη για να κρίνει τα έθνη. Ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτή η μοναδική έλευση, είναι απλά για να πάρει τους πιστούς στο σπίτι τους στον ουρανό, με την κρίση που ακολουθεί.

Όσοι πιστεύουν στην αρπαγή της εκκλησίας, είναι πολύ πιο προσεκτικοί να παρατηρούν τι λέει η Αγία Γραφή για το θέμα. Μπορούν να δουν το απλό γεγονός, ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ του πάνω και του κάτω. Οι πιστοί ανεβαίνουν πάνω για να συναντήσουν τον Χριστό στον αέρα. Η δεύτερη έλευση είναι πράγματι μια «έλευση» του Κυρίου κάτω στη γη σωματικά, για να εγκαθιδρύσει τη χιλιετή Βασιλεία που υποσχέθηκε με τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.

Παρακάτω είναι μια λίστα εδαφίων και σημείων, όπως φαίνονται στη Βίβλο, που επισημαίνουν τη διαφορά μεταξύ της Αρπαγής και της δεύτερης έλευσης του Κυρίου για να βασιλεύσει στη γη. Ορισμένοι αναρωτιούνται γιατί υπάρχει τόσο έντονη συζήτηση σχετικά με αυτό το ζήτημα. Είναι σημαντικό για τους εξής λόγους:

Πρώτο, αν η αρπαγή αναφέρεται πραγματικά στην Αγία Γραφή, αυτό είναι αρκετό ώστε να είναι σημαντικό θέμα. Με άλλα λόγια, κάθε διδασκαλία που μας έχει δώσει ο Κύριος, έχει ένα σκοπό και είναι σημαντική, απλά επειδή μας την έχει δώσει!

Η αρπαγή ονομάζεται και η ευλογημένη ελπίδα. Υπόσχεται απολύτρωση από την τρομερή επταετή Μεγάλη Θλίψη που αναφέρεται με θαυμαστές λεπτομέρειες στο βιβλίο της Αποκάλυψης.

Σε γενικές γραμμές, εκείνοι που αρνούνται την Αρπαγή της εκκλησίας, ερμηνεύουν τη Βίβλο μ’ ένα «πνευματικοποιημένο» ή «αλληγορικό» τρόπο. Ακόμα, αδυνατούν να εξετάσουν «τα συμφραζόμενα» και αρνούνται ορισμένα κυριολεκτικά εδάφια της Αγίας Γραφής. Αφήνοντας τον λόγο του Θεού να μας μιλάει καθαρά καθώς μας διδάσκει, τιμούμε τον Κύριο. Παίρνουμε το λόγο Του όπως είναι!

Δύο γενικοί κανόνες που πρέπει να προσέξουμε:

(1) Τα εδάφια της Αρπαγής απευθύνονται σε πιστούς στο σώμα του Χριστού. Είναι εδάφια που μιλούν για άνοδο στον ουρανό προς συνάντηση του Κυρίου.

(2) Τα εδάφια για την δεύτερη έλευση, έχουν να κάνουν με τον Κύριο που έρχεται κάτω στη γη για να ευλογήσει τον Ισραήλ, να κρίνει τα έθνη, και να κυβερνήσει τη γη με ράβδο σιδηρά!

Σύγκριση των εδαφίων της Αρπαγής και της δεύτερης έλευσης:

(Α.= Αρπαγή    ΔΕ.= Δεύτερη έλευση)

Α. Ο Χριστός ετοιμάζει ένα τόπο για εμάς και μας παίρνει στον ουρανό. «πάλιν έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν» (Ιωάν.ιδ:1-3).

ΔΕ. Ερχόμενος να βασιλεύσει και να διοικήσει από την Ιερουσαλήμ, πατάει πάνω στο όρος των Ελαιών. «Και οι πόδες αυτού θέλουσι σταθή κατά την ημέραν εκείνην επί του όρους των ελαιών, του απέναντι της Ιερουσαλήμ εξ ανατολών· και το όρος των ελαιών θέλει σχισθή κατά το μέσον αυτού προς ανατολάς και προς δυσμάς και θέλει γείνει κοιλάς μεγάλη σφόδρα· και το ήμισυ του όρους θέλει συρθή προς βορράν και το ήμισυ αυτού προς νότον» (Ζαχ.ιδ:4).

Α. Ο Χριστός προετοιμάζει ένα τόπο στον ουρανό. «υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον» (Ιωάν.ιδ:2).

ΔΕ. Ο Χριστός γίνεται ο κυβερνών Βασιλιάς σε όλη τη γη. «Και ο Κύριος θέλει είσθαι βασιλεύς εφ' όλην την γήν» (Ζαχ.ιδ:9).

Α. Η εκκλησία είναι με τον Κύριο στον ουρανό. «διά να είσθε και σεις, όπου είμαι εγώ» (Ιωάν.ιδ:3).

ΔΕ. Οι Εβραίοι είναι με τον Βασιλιά τους στη γη. «Και θέλουσι κατοικήσει εν αυτή, (Ιερουσαλήμ) και δεν θέλει είσθαι πλέον αφανισμός· και η Ιερουσαλήμ θέλει κάθησθαι εν ασφαλεία» (Ζαχ.ιδ:11).

Α. Ανακοινώνεται από σάλπιγγα Θεού (Α’ Θες.δ:16).

ΔΕ. Ανακοινώνεται απλά από σάλπιγγος φωνής μεγάλης (αλλά όχι από σάλπιγγα Θεού) (Ματθ.κδ:31).

Α. Αυτοί οι «εν Χριστώ» αρπάζονται «εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα» (Α’ Θες.δ:17).

ΔΕ. Οι «εκλεκτοί» συνάγονται (Εβραίοι και Εθνικοί) (Ματθ.κδ:31) για να σταθούν μπροστά στο επίγειο θρόνο της δόξας Του (Ματθ.κε:31).

Α. Ο Κύριος κατεβαίνει από τον ουρανό με «κέλευσμα» (Α’ Θες.δ:16).

ΔΕ. Οι Γραφές δεν μας φανερώνουν κάτι αντίστοιχο.

Α. Ακούγεται φωνή αρχαγγέλου (Α’ Θες.δ:16).

ΔΕ. Πολλοί άγγελοι σαλπίζουν σάλπιγγα φωνής μεγάλης, αλλά δεν ακούγονται οι φωνές τους (Ματθ.κδ:31).

Α. Δεν δίδεται κανένα σημείο του ερχομού Του.

ΔΕ. Δίδεται σημείο (Ματθ.κδ:30).

Α. Αποκαλείται ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός (Α’ Θες.ε:9).

ΔΕ. Ονομάζεται Υιός του ανθρώπου. Ένας καθαρά Μεσσιανικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον επίγειο από το σπέρμα του Δαβίδ Βασιλιά, που θα βασιλεύσει στην Ιερουσαλήμ (Ματθ.κδ:30).

Α. Παρηγορητικά λόγια για την εκκλησία. Η εκκλησία δεν θρηνεί. «παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους» (Α’ Θες.δ:18).

ΔΕ. Το έθνος Ισραήλ θα θρηνήσει. «εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει» (Αποκ.α:7).

Α. Οι Γραφές δεν δείχνουν ότι οι χαμένοι του κόσμου θα δουν τον Ιησού να έρχεται για την Αρπαγή.

ΔΕ. Ολόκληρος ο κόσμος θα δει τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται. «Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» (Ματθ.κδ:30). Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης. Ναι, αμήν (Αποκ.α:7).

Α. Οι άγιοι της εκκλησίας (όσοι είναι του Χριστού) θα αρπαχτούν ζωντανοί «εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα» (μαζί με τους αναστημένους αγίους) «και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου» (Α’ Θες.δ:17).

ΔΕ. Ο Μεσσίας, ο Υιός του ανθρώπου, έρχεται μετά των νεφελών (Αποκ.α:7, Ματθ.κδ:30) να μαζέψει τους εκλεκτούς στον τόπο του επίγειου θρόνου Του (Ματθ.κε:31).

Α. Η δύναμη του Χριστού δεν εκδηλώνεται απαραίτητα ανοιχτά σε όλο τον κόσμο.

ΔΕ. Έρχεται «μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» σαν ο Υιός του ανθρώπου για να κυβερνήσει πάνω στη γη (Ματθ.κδ:31).

Α. Ονομάζεται ημέρα του Χριστού (Φιλιπ.α:6,10, β:16). Ημέρα ευλογίας για τον πιστό.

ΔΕ. Ονομάζεται ημέρα του Κυρίου (Α’ Θες.ε:2, Β’ Θες.β:2). Ημέρα κρίσης όλου του κόσμου, «όταν λέγωσιν (ο κόσμος), Ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ' αυτούς αιφνίδιος όλεθρος» (Α’ Θες.ε:3).

Α. Η ημέρα του Κυρίου «δεν θα σας καταφθάση ως κλέπτης» (Α’ Θες.ε:4).

ΔΕ. Η ημέρα του Κυρίου «ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται» πάνω στον κόσμο (Α’ Θες.ε:2).

Α. Οι πιστοί στην περίοδο της εκκλησίας θα αρπαχτούν και θα γλυτώσουν από τη Μ. Θλίψη, γιατί είναι υιοί φωτός, τέκνα της ημέρας (Α’ Θεσ.ε:5).

ΔΕ. Οι άπιστοι αφήνονται για να αντιμετωπίσουν τη Μ. Θλίψη (την ημέρα του Κυρίου), επειδή είναι της νύχτας, του σκότους (Α’ Θεσ.ε:5).

Α. Οι πιστοί θα αρπαχτούν επειδή δεν έχουν προοριστεί για οργή (Α’ Θεσ.ε:9).

ΔΕ. Οι άπιστοι θα αντιμετωπίσουν την ημέρα του Κυρίου, διότι (συνεπάγεται) είναι  προορισμένοι για οργή (Α’ Θεσ.ε:9).

Α. Οι νεκροί «εν Χριστώ» ανασταίνονται (Α’ Θεσ.δ:16).

ΔΕ. Καμία αναφορά για νεκρούς «εν Χριστώ» δεν διακρίνεται.

Α. Η αρπαγή πραγματοποιείται χωρίς καμία αναφορά στο ζήτημα της αμαρτίας.

ΔΕ. Στη δεύτερη έλευση, ο Χριστός έρχεται να κρίνει εξαιτίας της κακίας του κόσμου.

Α. Καμία αναφορά ότι ο Ιησούς έρχεται για να κυβερνήσει την Γη.

ΔΕ. Πολλές αναφορές ότι με τον ερχομό Του εγκαθίσταται η επίγεια Βασιλεία Του (Ματθ.κε:31-34).

Α. Καμία αναφορά σε πιστούς για να  «κληρονομήσουν την ητοιμασμένην εις αυτούς βασιλείαν» (Ματθ.κε:34).

ΔΕ. Οι δίκαιοι «κληρονομούν την βασιλείαν» (Ματθ.κε:34).

Α. Ο Χριστός δεν πολεμάει τους εχθρούς Του κατά την Αρπαγή.

ΔΕ. Ο Χριστός πολεμάει με τους εχθρούς Του κατά τη Δεύτερη Έλευση (Αποκ.ιθ:17-21).

Α. Ο Χριστός δεν έρχεται στη γη σαν κατακτητής πολεμιστής.

ΔΕ. Έρχεται στη γη σαν  κατακτητής πολεμιστής (Αποκ.ιθ:11-16).

Α. Έρχεται σαν κεφαλή της εκκλησίας.

ΔΕ. Έρχεται σαν «Βασιλιάς βασιλιάδων και Κύριος κυρίων» (Αποκ.ιθ:16).

Α. Καμία επίγεια βασιλεία.

ΔΕ. Βασιλεύει για 1.000 χρόνια (Αποκ.κ:1-5).

Α. Όταν οι αναστημένοι άγιοι μαζί με τους ζωντανούς αγίους αρπάζονται εν νεφέλαις, η Γραφή λέει: «και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου» (Α’ Θες.δ:17). Συνεπώς, όταν ο Ιησούς επιστρέψει για να βασιλεύσει στη Γη για χίλια χρόνια, οι άγιοι που αρπάχτηκαν θα επιστρέψουν μαζί Του.

ΔΕ.  Αυτοί που ανασταίνονται στην αρχή της χιλιετούς Βασιλείας, είναι προφανώς αυτοί που πέθαναν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης (Αποκ.κ:6).

Α. Το έθνος Ισραήλ παραμένει το ίδιο κατά την Αρπαγή.

ΔΕ. Το έθνος Ισραήλ συγκεντρώνεται, κρίνεται, και οι δίκαιοι Εβραίοι εισέρχονται στη Βασιλεία.

Α. Μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή.

ΔΕ. Συμβαίνει στο τέλος της επταετούς Θλίψης.

Α. Δεν είχε αποκαλυφθεί ποτέ πριν ο Παύλος μιλήσει γι’ αυτήν στην Α’ Θες.δ:13. Γι’ αυτό ο Παύλος λέει ότι πρέπει μιλήσει στους πιστούς γι’ αυτό το θέμα για να μην αγνοούν αυτό το γεγονός.

ΔΕ. Εκτενώς αποκεκαλυμμένη υπόσχεση σε όλη την Παλαιά Διαθήκη  και από τον Ίδιο τον Κύριο στα ευαγγέλια.

Α. Ονομάζεται «μυστήριον», ακριβώς γιατί δεν ήταν πριν αποκεκαλυμμένο (Α’ Κορ.ιε:51).

ΔΕ. Η δεύτερη έλευση είναι ένα πολύ γνωστό γεγονός που διδάσκεται σε όλη την Παλαιά Διαθήκη από τους προφήτες.

Α. Οι πιστοί μεταμορφώνονται (Α’ Κορ.ιε:51).

ΔΕ. Δεν υπάρχει ένδειξη ότι οι πιστοί μεταμορφώνονται.

Α. Πριν την Αρπαγή, οι πιστοί ονομάζονται οι «εν Χριστώ» (Α’ Θες.δ:16).

ΔΕ. Όσοι ζουν στην Χιλιετή Βασιλεία δεν ονομάζονται εκκλησία ούτε «εν Χριστώ».

Α. Κατά την Αρπαγή, όσοι είναι «εν Χριστώ», μεταμορφώνονται, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, (Α’ Κορ.ιε:51-52).

ΔΕ. Αν και η Δεύτερη Έλευση συμβαίνει σύντομα, η όλη διαδικασία παίρνει κάποιο χρόνο. Φαίνεται ένα σημείο στον ουρανό, γίνεται η συλλογή των εκλεκτών πάνω σε όλο το πρόσωπο της γης, Εβραίοι και Εθνικοί πενθούν κατά την επιστροφή Του, πατάει πάνω στο όρος των Ελαιών, μπαίνει στην Ιερουσαλήμ.

Α.  Η προτροπή να προσμένουμε την «επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τίτος β:13) χάνει τη σημασία της, αν πρέπει να παρέμβει πρώτα η επταετία. Η Εκκλησία, τότε, πρέπει να αναζητά σημεία. Αλλά δεν λέει έτσι.

Α. Η Δημιουργία παραμένει ανέπαφη.

ΔΕ. Η Δημιουργία αλλάζει από τις ευλογίες της Βασιλείας (Ης.ξε:25). «Ο λύκος και το αρνίον θέλουσι βόσκεσθαι ομού, και ο λέων θέλει τρώγει άχυρον ως ο βούς· άρτος δε του όφεως θέλει είσθαι το χώμα· εν όλω τω αγίω μου όρει δεν θέλουσι κάμνει ζημίαν ουδέ φθοράν, λέγει Κύριος». 

Α. Κατά την Αρπαγή ή πριν από αυτήν, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι άγιοι θα δουν τον Αντίχριστο ή την «ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους» (Β’ Θες.β:8-9).

ΔΕ. Μετά την Αρπαγή και πριν την Δεύτερη Έλευση του Ιησού Χριστού, ο Αντίχριστος θα επιδιώξει «να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός» (Β’ Θες.β:4, 8-9).

Α. Η «παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η εις αυτόν επισύναξις ημών» δεν είναι η Δεύτερη Έλευση (Β’ Θες.β:1).

ΔΕ. Η ημέρα του Κυρίου έρχεται στη γη, δεν είναι το δικό μας μάζεμα στους ουρανούς (Β’ Θες.β:2).

Α. Δεν λέει ότι ο Χριστός «θέλει απολέσει [τον Αντίχριστο] με το πνεύμα του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού» (Β’ Θες.β:8).

ΔΕ. Ο Χριστός έρχεται ενάντια στον Αντίχριστο με τον ερχομό Του και τον εξαφανίζει (Β’ Θες.β:8).

Α. Για όσους ψάχνουν τώρα για την αρπαγή, είναι δεδομένη μια ελπίδα που καθαρίζει (Α’ Ιωάν.γ:2-3).

ΔΕ. Αυτό δεν λέγεται για όσους περιμένουν τη δεύτερη έλευση, γιατί αυτό είναι ένα ένδοξο και λαμπρό γεγονός από μόνο του!