Λουκ.ζ:11-17
1. Τα γεγονότα.
Το θαύμα αυτό έγινε ακριβώς έξω απ’ την πύλη
της Ναίν. Η Ναίν ήταν μια περιτειχισμένη πόλη, περίπου 40 χλμ. νοτιοδυτικά απ’ την Καπερναούμ. Περίπου 1,5
χλμ. στ’ ανατολικά της πόλης είναι ένα παλιό νεκροταφείο που ακόμα
χρησιμοποιείται.
Κατά το βράδυ ο Ιησούς πλησίαζε την Ναίν μ’
ένα μεγάλο πλήθος να Τον ακολουθεί χαρούμενο απ’ τα πολλά θαύματα που είχαν δει
και περιμένοντας να δουν πολλά περισσότερα. Καθώς πλησίαζαν την πόλη συνάντησαν
ένα άλλο πλήθος που βρισκόταν σε τελείως διαφορετική κατάσταση. Οδηγός αυτής
της πομπής ήταν μια τεθλιμμένη χήρα και μητέρα που είχε χάσει τον μοναδικό της
γιο. Πίσω της ερχόταν ένα πλήθος από γυναίκες που θρηνούσαν δυνατά. Μετά ήταν
οι άνδρες που κουβαλούσαν το φέρετρο. Η καρδιά της χήρας είχε ραγίσει γιατί όλη
της η ελπίδα για το μέλλον ήταν συγκεντρωμένη σ’ αυτόν τον γιο που τώρα ήταν
νεκρός κι αυτή έμενε μόνη στη θλίψη και τη μοναξιά της. Ήταν τόσο βαριά η λύπη
που δεν φαινόταν να υπάρχει παρηγοριά.
2. Η ανάγκη.
Ένας νέος έχει πεθάνει, και η σωρός του
μεταφέρεται στο νεκροταφείο.
3. Πώς έγινε το θαύμα.
Δεν ήταν απλή σύμπτωση που οι δύο πομπές
συναντήθηκαν εδώ στον δρόμο έξω απ’ την Ναίν. Ο Ιησούς φρόντισε να φθάσει την
σωστή στιγμή. Αν ερχόταν λίγο αργότερα η κηδεία θα είχε τελειώσει.
Ο Ιησούς σπλαχνίστηκε την λυπημένη μητέρα και
της είπε να μην κλαίει. Σταμάτησε την νεκρώσιμη ακολουθία, πλησίασε το φέρετρο,
και το άγγιξε. Αυτό ήταν μίασμα του χειρότερου βαθμού, κι όλοι τρόμαξαν. Ο
Ιησούς όμως δεν έδωσε προσοχή στις προλήψεις του κόσμου.
Ξαφνικά η φωνή Του αντήχησε: «Νεανίσκε, προς σε λέγω, σηκώθητι»
Αμέσως ο νεαρός σηκώθηκε και επέστρεψε σε μια χαρούμενη και ευτυχισμένη μητέρα.
Ο νεαρός άρχισε να μιλάει κι είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τι έλεγε.
4. Αποτελέσματα και τι διδασκόμαστε.
Αυτό είναι άλλο ένα θαύμα που αποδεικνύει ότι
ο Ιησούς είναι η ανάσταση και η ζωή κι ότι δεν μπορεί να μολυνθεί με λύπη και θάνατο.
Κάτι που πρέπει να μάθουμε απ’ αυτό είναι ότι
η ευσπλαχνία και η συμπόνια μας θα πρέπει πάντοτε να είναι ενεργητική. Πρέπει
να βρίσκουμε γρήγορα τρόπους να υπηρετούμε τους λυπημένους.