Συμπεράσματα από τα κεφάλαια Α΄ Κορ.ιβ-ιδ

 

(1)  Η γλωσσολαλιά είναι κάτι φυσικό για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης. Ο απόστολος Παύλος μιλούσε σε γλώσσες και ενθάρρυνε τους πιστούς να κάνουν το ίδιο. Έδωσε οδηγίες για την σωστή χρήση των γλωσσών και είπε να μην εμποδίζεται αυτό το φαινόμενο.

(2)  Η ομιλία σε γλώσσες είναι το ίδιο γεγονός στις Πράξεις και στην Α’ Κορινθίους. Ο απόστολος Παύλος εννοούσε αληθινές γλώσσες, όπως στις Πράξ.β, όχι ακατανόητες, ούτε εκστατικές ασυναρτησίες (Α΄Κορ.ιγ:1).

(3)  Στις Πράξεις, η ομιλία σε γλώσσες είναι το αρχικό σημείο της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο. Όμως, στην Α’ Κορινθίους, οι γλώσσες έχουν δύο επιπλέον σκοπούς: την οικοδομή του πιστού, μεμονωμένα, κατά την προσωπική λατρεία και την οικοδομή της εκκλησίας όταν ερμηνεύονται.

(4)  Ένα δημόσιο μήνυμα σε γλώσσες έχει αξία μόνο όταν ερμηνεύεται.

(5)  Η ομιλία σε γλώσσες είναι πάρα πολύ ευεργετική κατά την προσωπική λατρεία.

Παγκόσμιες απαντήσεις στο θέμα της σχέσης του ανθρώπου με το Θεό:

Όταν ζητηθεί απ’ τους ανθρώπους να σκεφτούν για λίγο πάνω σε θέματα όπως η ανθρώπινη φύση, η θρησκεία, η καταγωγή του ανθρώπου, η ζωή μετά το θάνατο, η δυνατότητα συγχώρεσης των αμαρτιών, τότε έχουν την τάση να βρίσκουν τις ίδιες απαντήσεις, είτε βρίσκονται στην Ανατολή, είτε στη Δύση, στο Βορά ή στο Νότο!