Στο τελευταίο μας μάθημα, είδαμε
μεταξύ των άλλων αληθειών, δύο σημαντικά γεγονότα: Πρώτο, ότι το βάπτισμα του
Αγίου Πνεύματος ήταν για όλους τους πιστούς. Ο Ιωάννης είπε ότι ήταν για όλους
εκείνους που αυτός είχε βαφτίσει στο νερό (Ματθ.γ:11) και ο Ιησούς είπε ότι
ήταν για όποιον θα πίστευε σ’ Αυτόν (Ιωάν.ζ:38). Το δεύτερο σημαντικό σημείο
ήταν ότι ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να βαφτίσει κανένα με το Άγιο Πνεύμα μέχρι να
πάρει τη θέση του Αρχιερέα, εισερχόμενος στον ουρανό.
Θα εξετάσουμε τώρα ποια είναι η
απόδειξη ότι κάποιος είναι βαπτισμένος με Άγιο Πνεύμα: «Όταν όμως έλθη ο Παράκλητος, τον οποίον εγώ θέλω πέμψει προς εσάς παρά
του Πατρός, το Πνεύμα της αληθείας, το οποίον εκπορεύεται παρά του Πατρός,
εκείνος θέλει μαρτυρήσει περί εμού. Αλλά και σεις μαρτυρείτε, διότι απ' αρχής
μετ' εμού είσθε» (Ιωάν.ιε:26,27). Εδώ βρίσκουμε δύο μαρτυρίες: πρώτο, το
Άγιο Πνεύμα, μαρτυρεί για τον Ιησού. Στην πραγματικότητα είναι ο Ιησούς που μιλάει
για τον εαυτό Του, γιατί ο Ιωάν.ιδ:20 μας λέει, «Εν εκείνη τη ημέρα σεις θέλετε γνωρίσει, ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί μου
και σεις εν εμοί και εγώ εν υμίν».
Στη συνέχεια πρέπει κι εμείς να
μαρτυρήσουμε. Δες Πράξ.α:8. Την ημέρα της Πεντηκοστής, οι 120 μαθητές, ήταν
μαζεμένοι σ’ ένα τόπο «ομοθυμαδόν», κανείς
ξένος δεν ήταν παρών, και ήταν όλοι γεμάτοι με το Άγιο Πνεύμα και άρχισαν να
μιλούν με άλλες γλώσσες. Πράξ.β:4. Εδώ βλέπουμε ότι το Άγιο Πνεύμα έδωσε
μαρτυρία για τον Ιησού. Στη συνέχεια, αφού ενώθηκε όλος ο κόσμος, οι μαθητές
έδωσαν επίσης μαρτυρία, όταν ο Πέτρος τους είπε, «αλλά τούτο είναι το…, κλπ».
Κρατώντας αυτή την αναφορά του Πράξ.β:4,
όπου ήταν όλοι γεμάτοι με το Άγιο Πνεύμα και άρχισαν να μιλάνε με άλλες
γλώσσες, σαν πατρόν ή πρότυπό μας, θέλουμε να πάμε στις Πράξ.ι:44-47, όπου
βρίσκουμε την αναφορά της έκχυσης του Αγίου Πνεύματος στα έθνη: «Ενώ έτι ελάλει ο Πέτρος τους λόγους τούτους,
επήλθε το Πνεύμα το Άγιον επί πάντας τους ακούοντας τον λόγον. Και εξεπλάγησαν
οι εκ περιτομής πιστοί, όσοι ήλθον μετά του Πέτρου, ότι η δωρεά του Αγίου
Πνεύματος εξεχύθη και επί τα έθνη· διότι ήκουον αυτούς λαλούντας γλώσσας και
μεγαλύνοντας τον Θεόν. Τότε απεκρίθη ο Πέτρος. Μήπως δύναταί τις να
εμποδίση το ύδωρ, ώστε να μη βαπτισθώσιν ούτοι, οίτινες έλαβον το Πνεύμα το
Άγιον καθώς και ημείς;».
Γυρίζουμε τώρα στο τρίτο εδάφιο, Πράξ.ιθ:6,
όπου ο απόστολος Παύλος, είκοσι τρία χρόνια μετά την Πεντηκοστή, επιθέτει τα
χέρια του σε αυτούς τους μαθητές, και κατά το πατρόν που καθιερώθηκε την Πεντηκοστή (Πράξ.β:4),
καθώς και στο σπίτι του Κορνήλιου (Πράξ.ι:46), μίλησαν με γλώσσες.
Πάμε τώρα στην τελευταία αναφορά
έκχυσης του Αγίου Πνεύματος. Πράξ.η:16-17. Εδώ μπορούμε να βρούμε τους μαθητές
του Ευαγγελιστή Φίλιππου που είχαν πιστέψει κατά τη διάρκεια της θαυμαστής αναζωπύρωσης
στη Σαμάρια. Ενώ είχαν βαφτιστεί στο νερό, κανένας από αυτούς δεν είχε λάβει το
Άγιο Πνεύμα. Η απόδειξη ότι και αυτοί μίλησαν με γλώσσες, είναι ότι Σίμων ο
μάγος που μαρτύρησε για τα θαύματα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της διακονίας
του Φίλιππου (Διότι εκ πολλών εχόντων
πνεύματα ακάθαρτα εξήρχοντο αυτά φωνάζοντα μετά μεγάλης φωνής, και πολλοί
παραλυτικοί και χωλοί εθεραπεύθησαν Πράξ.η:7) δεν πρόσφερε χρήματα για να
του δοθεί η εξουσία να κάνει τέτοια θαύματα. Αλλά όταν είδε τη θαυμαστή έκχυση
του Αγίου Πνεύματος, πρόσφερε χρήματα στον Πέτρο, ώστε να μπορεί να επιθέτει τα
χέρια του, και να λαμβάνουν το Άγιο Πνεύμα. Δεν θα είδε τίποτα λιγότερο από
αυτό που συνέβη την Πεντηκοστή, που τον ώθησε να προσφέρει χρήματα για να
μπορεί κι αυτός να κάνει τέτοια θαυμάσια πράγματα.
Ναι, αγαπητέ αναγνώστη, το πρότυπο
του σημείου της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο, εδραιώθηκε στην πρώτη εκκλησία σύμφωνα
με το λόγο του Θεού γι’ αυτή την οικονομία του Ευαγγελίου. Αναρωτιόμαστε όμως, πώς
είναι δυνατόν ειλικρινείς καρδιές, που αναζητούν την αλήθεια του Θεού, να
αξιώνουν ότι είναι βαπτισμένοι με Άγιο Πνεύμα, εκτός εάν μίλησαν με γλώσσες «καθὼς τὸ πνεῦμα ἐδίδου ἀποφθέγγεσθαι αὐτοῖς».
Ποιο εδάφιο θα μπορούσαν να βάλουν σαν πρότυπο και να πουν: «Ευχαριστώ το Θεό
που έλαβα το Άγιο Πνεύμα, ακριβώς όπως καταγράφεται εκεί;».
Πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι
ο «καρπός του Πνεύματος» είναι η απόδειξη για το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος,
αλλά ο λόγος του Θεού δεν καταγράφει ούτε ένα παράδειγμα, όπου κάποιος να λάβει
το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος με τα στοιχεία αυτά σαν απόδειξη. Αντίθετα,
διαβάζουμε στις Πράξ.η:8 ότι «έγεινε
χαρά μεγάλη εν εκείνη τη πόλει» μετά που πίστεψαν οι Σαμαρείτες, και το
εδ.16 μας λέει ξεκάθαρα ότι το Άγιο Πνεύμα «δεν
είχεν έτι επιπέσει επ' ουδένα εξ αυτών». Επίσης διαβάζουμε στο Λουκ.κδ:52-53,
ότι η ομάδα των μαθητών που ήταν μάρτυρες της Ανάληψης του Ιησού επέστρεψε στην
Ιερουσαλήμ «μετά χαράς μεγάλης,
και ήσαν διαπαντός εν τω ιερώ, αινούντες και ευλογούντες τον Θεόν». Έτσι,
βλέπουμε ότι η ΧΑΡΑ και η ΕΥΛΟΓΙΑ δεν είναι απόδειξη, αφού οι μαθητές δεν έλαβαν
το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής. Πράξ.β:4.
Επίσης πολλοί, αποτυγχάνοντας να βάλουν
τα βιβλία της Αγίας Γραφής στη σωστή σειρά, συγχέουν τη διδασκαλία του Παύλου
στην Α’ Κορ.ιβ και ιδ με αυτές τις αναφορές στις Πράξεις. Ο Παύλος, στην επιστολή
του προς Κορινθίους, διδάσκει αυτούς που ήδη έχουν λάβει το βάπτισμα του Αγίου
Πνεύματος πως να λειτουργούν μέσα στην εκκλησία, όταν χρησιμοποιούν τα
χαρίσματα του Πνεύματος. Δίνει οδηγίες σχετικά με το ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑΣ,
ενώ οι ΓΛΩΣΣΕΣ που είδαμε στις Πράξεις δεν είναι το ΧΑΡΙΣΜΑ της γλωσσολαλιάς,
γιατί δεν χρειάζεται ερμηνεία η ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ όταν κάποιος λαμβάνει το βάπτισμα
του Αγίου Πνεύματος. Αλλά ο Παύλος γράφοντας σ’ αυτούς που ήδη είχαν λάβει το
βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος, τους διδάσκει ότι η ερμηνεία απαιτείται για να
οικοδομηθεί η εκκλησία, σε περίπτωση που υπάρχουν μηνύματα σε άγνωστες γλώσσες.
Συνοψίζοντας λοιπόν: οι Πράξεις
των αποστόλων περιγράφουν πως οι άνθρωποι γινόταν μέλη της εκκλησίας, ενώ η
προς Κορινθίους επιστολή μας διδάσκει πως να ενεργούμε αφού έχουμε γίνει μέλη
της εκκλησίας, ή με άλλα λόγια, πως τα χαρίσματα του Πνεύματος πρέπει να
λειτουργούν μέσα από βαπτισμένους με Πνεύμα Άγιο πιστούς.
Είναι το βάπτισμα του Αγίου
Πνεύματος με το αρχικό σημείο της γλωσσολαλιάς που μας διακρίνει από όλους τους
άλλους ανθρώπους. Αν δεν ήταν αυτή η εμπειρία, που σήμερα τόσοι πολλοί δεν δέχονται,
δεν θα είχαμε κανένα λόγο να είμαστε μια διαφορετική κίνηση. Μερικοί θα ήθελαν
να έχουν το Άγιο Πνεύμα, αλλά δεν θέλουν τις γλώσσες σαν αποδεικτικό στοιχείο.
Αλλά όπως δεν μπορείς να έχεις βραστό νερό χωρίς ατμό, το ίδιο δεν μπορείς να
έχεις το Άγιο Πνεύμα χωρίς γλώσσες! Βεβαίως, δεν πρέπει να επιδιώκουμε απλά τις
γλώσσες, αλλά προτρέπουμε τους ανθρώπους να ζητάνε το Άγιο Πνεύμα, και όταν Αυτό
έρθει, θα υπάρξουν γλώσσες για να βεβαιώσουν την άφιξή Του.
Άνθρωποι που δεν ήταν πνευματικοί
αναρριχήθηκαν σε ηγετικές θέσεις, τις τελευταίες μέρες των αποστόλων. Αυτό ανάγκασε
τον Ιούδα να παροτρύνει την εκκλησία να αγωνίζεται
για την πίστη που παραδόθηκε άπαξ στους αγίους (Ιούδας 3,19)
Μια διεξοδική μελέτη του βιβλίου των
Πράξεων θα αποδείξει σε κάθε ειλικρινή αναζητητή της αλήθειας ότι η πλήρης
Πνεύματος Αγίου ζωή, είναι απλά το φυσιολογικό πρότυπο της Καινής Διαθήκης για
τον σημερινό χριστιανό.
