Δανιήλ θ:1-19
Ήταν ένα μέρος από τις προφητείες του Ιερεμία (Ιερ.κε:11,12)
οι οποίες αναφέρονταν στη διάρκεια της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας, που ο Δανιήλ
ήθελε να εννοήσει, έτσι που να μπορέσει να ενθαρρύνει και να εμπνεύσει το λαό.
Αυτό τον έκαμε να επιδοθεί σε θερμή προσευχή, ένα μεγάλο μέρος της οποίας ήταν
αφιερωμένο σε εξομολόγηση, προσωπικών και εθνικών αμαρτιών. Τότε, και ενώ ακόμα
βρισκόταν σε προσευχή, ήρθε η απάντηση. O αρχάγγελος Γαβριήλ υποσχέθηκε να φανερώσει τα μυστήρια της
προφητείας του Ιερεμία.
Μπορούμε να συμπεράνουμε απ’ αυτό, πως ένας βασικός όρος για
να εννοούμε το λόγο του Θεού, είναι να τον πλησιάζουμε με καρδιές καθαρισμένες
από την αμαρτία. «Εάν εθεώρουν αδικίαν εν
τη καρδία μου», μας λέει ο λόγος του Θεού, «ο Κύριος δεν ήθελεν ακούσει» (Ψαλμ.ξς:18). Είναι επίσης ευνόητο,
πως εάν υπάρχει αμαρτία μέσα μας - μάλιστα γνωστή και συνειδητή - δεν μπορούμε
ν’ ακούσουμε καν τη φωνή του Θεού. Πολύ περσότερο, να την εννοήσουμε.
Βλέπουμε πόσο καθαρά φαίνεται εδώ, πώς η ανθρώπινη αμαρτία
στέκεται ενάντια στο χαρακτήρα του Θεού; Ο Θεός είναι - ο μεγάλος (4)
Δημιουργός του σύμπαντος. Είναι αγαθός (7), και δεν υπάρχει σ’ Αυτόν σκιά
αμαρτίας. Είναι οικτίρμων (9), και για όσους στρέφουν προς Αυτόν με αληθινή
μετάνοια και πίστη, είναι γεμάτος από έλεος και συγχώρεση.
Προσευχή: Σ’ ευχαριστούμε, Κύριε, γιατί δεν είσαι μόνο
άπειρος και αγαθός, αλλά και ελεήμων, γεμάτος από συμπάθεια και οικτιρμούς για
μας.
