Τι σημαίνει "Είμαι έτοιμος";

Μια μεγάλη μέρα έρχεται για μας τους πιστούς, η μέρα του Βήματος του Χριστού. Πόσο με τρομάζει τούτο!

Πόσο με κάνει να σκέφτομαι τις ευθύνες που έχω όσο ακόμη βρίσκομαι σ' αυτή τη ζωή!

Διαβάζω σε διάφορα sites και σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, σλόγκαν όπως: «Ο Ιησούς έρχεται, είσαι έτοιμος;»! (όπως η εικόνα του άρθρου)

Είναι εύκολο να το λες, να το γράφεις, να το αναμασάς, να τρομοκρατείς, αλλά έχεις σκεφτεί ποτέ τι σημαίνει «ΕΤΟΙΜΟΣ»;

Στην καθημερινότητά μας, αυτή η ερώτηση – είσαι έτοιμος; – έχει πολλές έννοιες, αλλά στα πράγματα του Θεού; Τι σημαίνει να είμαι έτοιμος; Ποιος είναι έτοιμος; Πως γίνομαι έτοιμος;

Πιστεύω όλοι να συμφωνούμε ότι το βασικότερο στοιχείο της σχέσης μας με το Θεό, είναι η υπακοή. Η φύλαξη των εντολών του Θεού.

Ο Θεός, από την αρχή της δημιουργίας, έθεσε αυτό το κριτήριο ανάμεσα σ’ Αυτόν και τον άνθρωπο!

Πολλά άλλα εδάφια επαναλαμβάνουν τη βασική σχέση ανάμεσα στην υπακοή και τη σωτηρία. Ο Ιησούς είπε: «Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς» (Ματθ.ζ:21). Μόνο αυτός που ακούει και πράττει το λόγο του Θεού θα σωθεί (Ματθ.ζ:24-27). Ο Ιησούς ακόμα είπε: «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε» (Ιωάν.ιδ:15). «Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει» (Ιωάν.ιδ:23).

Ο Ιωάννης έδωσε το εξής τεστ για ένα Χριστιανό: «Και εν τούτω γνωρίζομεν, ότι εγνωρίσαμεν αυτόν, εάν τας εντολάς αυτού φυλάττωμεν. Όστις λέγει, εγνώρισα αυτόν, και τας εντολάς αυτού δεν φυλάττει, ψεύστης είναι, και εν τούτω η αλήθεια δεν υπάρχει όστις όμως φυλάττη τον λόγον αυτού, αληθώς εν τούτω η αγάπη του Θεού είναι τετελειωμένη.  Εν τούτω γνωρίζομεν ότι είμεθα εν αυτώ» (Α’ Ιωάν.β:3-5). Ξέρουμε το Θεό, η αγάπη Του είναι τετελειωμένη σε μας και είμαστε εν αυτώ μόνο όταν υπακούμε Αυτόν. Ο αληθινός πιστός θα υπακούσει τις εντολές του Θεού κι έτσι θα ξέρει ότι έχει την αγάπη του Θεού (Α’ Ιωάν.ε:1-3).

Όταν ο Θεός έστειλε τον εξολοθρευτή άγγελο να επισκεφτεί κάθε οικογένεια στην Αίγυπτο, οι Ισραηλίτες δεν ήταν αυτόματα προστατευμένοι επειδή απλά πίστευαν στην υπόσχεση. Έπρεπε να βάλουν το αίμα από το αρνί του Πάσχα στους παραστάτες της πόρτας (Έξ.ιβ). Μόνο όταν εκφράσανε την πίστη τους με την υπακοή στην εντολή του Θεού ήταν ασφαλείς. «Δια πίστεως (ο Μωυσής) έκαμε το πάσχα και την πρόσχυσιν του αίματος, δια να μη εγγίση αυτούς ο εξολοθρεύων τα πρωτότοκα» (Εβρ.ια:28).

Κατά τον ίδιο τρόπο, η σώζουσα πίστη σήμερα, περιλαμβάνει ενεργητική υπακοή. Πρέπει να βάλουμε το αίμα Του Αρνίου στη ζωή μας με την υπακοή στο ευαγγέλιό Του που είναι μετάνοια, βάπτισμα στο όνομα του Ιησού και λήψη του Αγίου Πνεύματος με το σημείο της γλωσσολαλιάς.

Αυτός που πραγματικά πιστεύει στο λόγο του Θεού θα υπακούσει σ’ αυτό. Ο λόγος του Θεού διδάσκει το βάπτισμα στο νερό, άρα αυτός που λέει ότι πιστεύει στη Βίβλο πρέπει να βαπτιστεί. Ο λόγος του Θεού υπόσχεται τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, άρα αυτός που λέει ότι πιστεύει στη Βίβλο πρέπει να το περιμένει, να το ζητά και να το πάρει.

Η γνήσια πίστη στο Θεό, περιλαμβάνει πάντοτε υπακοή στο λόγο Του. Αν πιστεύουμε στον Ιησού, τότε πρέπει να υπακούσουμε τις εντολές Του, να μετανοήσουμε και να βαπτιστούμε. Αν πιστεύουμε στο Χριστό και το λυτρωτικό Του θάνατο, θα βαπτιστούμε στο νερό εις άφεση αμαρτιών, διαφορετικά απλά βρεχόμαστε στο βάπτισμα. Αν πιστεύουμε στον Ιησού σύμφωνα με τις Γραφές, Αυτός θα μας πληρώσει με το Πνεύμα Του. Μετά, η πίστη θα κρατήσει τον αναγεννημένο πιστό σε μια συνεχή κοινωνία με το Χριστό που σημαίνει συνεχή υπακοή και άγια ζωή με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί μέσα του.

Πιστεύουμε, ότι ο Θεός έχει μόνο ένα σχέδιο για να προμηθεύει τη σωτηρία στο ανθρώπινο γένος και συγκεκριμένα με τη χάρη δια της πίστεως που βασίζεται στον απολυτρωτικό θάνατο του Χριστού. Ο Θεός έχει διαδικαστεί με τον άνθρωπο με διάφορους τρόπους δια μέσου των αιώνων, αλλά τελικά όλοι αυτοί οι τρόποι στηρίζονται σ’ αυτό το μοναδικό σχέδιο σωτηρίας. Αν και ο αιώνας μας έχει δει την πληρότητα της χάρης του Θεού, σε σημείο που μπορούμε να μιλάμε για περίοδο χάρης (Ιωάν.α:17), η σωτηρία σ’ όλες τις περιόδους ήταν αποτέλεσμα της χάρης του Θεού κι όχι ανθρώπινων έργων. Αν ποτέ ο άνθρωπος μπορούσε να σωθεί από μόνος του, θα μπορούσε να το κάνει και τώρα, αλλά ο λόγος του Θεού το ξεκαθαρίζει, ότι αυτό δεν γίνεται.

Κατά τον ίδιο τρόπο, η αρχή της πίστης έχει αποσαφηνιστεί τόσο πολύ στον καιρό μας, που μπορούμε να τον ονομάζουμε περίοδο πίστης (Γαλ.γ:23-25), αν και ο Θεός πάντοτε απαιτούσε πίστη. Ο Αβραάμ δικαιώθηκε δια πίστεως (Γαλ.γ:6). Αν και μερικοί Εβραίοι νόμιζαν ότι η σωτηρία τους στηρίζεται στα έργα του νόμου, ακόμα κι αυτό δεν είχε αξία χωρίς πίστη (Ματθ.κγ:23  Ρωμ.β:29  δ:11-16  θ:30-33).

Φυσικά, η πίστη περιλαμβάνει πάντοτε την υπακοή. Σαν μέρος της πίστης του στο Θεό, ο Αβραάμ υπάκουσε και άφησε τη γη του - εμπιστευόμενος τις υποσχέσεις του Θεού - και πρόσφερε το γιο του Ισαάκ (Ρωμ.δ:16-22  Εβρ.ια:8-10,  17-18  Ιάκ.β:20-24). Σαν μέρος της πίστης τους στο Θεό, οι Εβραίοι προσκολλήθηκαν στο νόμο, όπως αποκαλύφθηκε στο Μωυσή, συμπεριλαμβανομένων και των αιματηρών θυσιών (Εβρ.ια:28-29). Μέρος της πίστης μας είναι η υπακοή στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Αυτή η υπακοή ήταν και είναι απαραίτητη, αν και η σωτηρία σε κάθε περίπτωση είναι δια πίστεως και όχι με έργα.

Τελικά, σε κάθε περίπτωση, η σωτηρία στηρίζεται στο λυτρωτικό θάνατο του Χριστού. Ήταν η μόνη θυσία που μπορούσε να συγχωρέσει αμαρτίες (Εβρ.θ:22  ι:1-18). Ο θάνατος του Χριστού κάλυψε τις αμαρτίες όλων των εποχών. «τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως διά της πίστεως εν τω αίματι αυτού, προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού, διά την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων, διά της μακροθυμίας του Θεού» (Ρωμ.γ:25).

Οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης σώζονταν δια της πίστεως στο μελλοντικό απολυτρωτικό σχέδιο του Θεού και την εκφράζανε - χωρίς να καταλαβαίνουν ακριβώς - με την υπακοή στο σύστημα των θυσιών που ο Θεός είχε ορίσει. Οι άγιοι της Καινής Διαθήκης σώζονται δια πίστεως στο απολυτρωτικό σχέδιο του Θεού και εκφράζουν αυτή την πίστη τους υπακούοντας στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Οι απαιτήσεις υπακοής της Π.Δ. όπως η περιτομή και οι αιματηρές θυσίες, συνιστούσαν την αρχή της δικαίωσης δια πίστεως. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι απαιτήσεις υπακοής της Κ.Δ. όπως η μετάνοια και το βάπτισμα στο νερό, συνιστούν τη δικαίωση δια πίστεως.

Ο απόστολος Παύλος, στην Α’ Κορ.ιε:1 μας φανερώνει το ευαγγέλιο δια του οποίου σωζόμαστε, αν το φυλάξουμε, διαφορετικά η πίστη μας είναι μάταιη!!!

Α’ Κορ.ιε:1-4 Σας φανερόνω δε, αδελφοί, το ευαγγέλιον, το οποίον εκήρυξα προς εσάς, το οποίον και παρελάβετε, εις το οποίον και ίστασθε, διά του οποίου και σώζεσθε, τίνι τρόπω σας εκήρυξα αυτό, αν φυλάττητε αυτό, εκτός εάν επιστεύσατε ματαίως. Διότι παρέδωκα εις εσάς εν πρώτοις εκείνο, το οποίον και παρέλαβον, ότι ο Χριστός απέθανε διά τας αμαρτίας ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι ανέστη την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς,

Απ’ ότι διαβάζουμε, το ευαγγέλιο δια του οποίου σωζόμαστε αν το φυλάξουμε, είναι ο θάνατος, η ταφή και η ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Πως μπορώ εγώ σήμερα να φυλάξω αυτό το ευαγγέλιο; Να υπακούσω σ’ αυτό το ευαγγέλιο;

Ο λόγος του Θεού λέει ότι θα κριθούν όλοι όσοι δεν υπακούσουν στο ευαγγέλιο του Χριστού:

Β’ Θεσ.α:6-8 επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν, εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ' ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ' ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,

Ο απόστολος Παύλος στην επιστολή προς Ρωμαίους, μας εξηγεί πως υπακούμε στο ευαγγέλιο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού:

Ρωμ.ς:3-7 Η αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν. Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως, τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας· διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας.

Αυτά τα λόγια, συμφωνούν απόλυτα με την απάντηση που έδωσε ο απόστολος Πέτρος στην ερώτηση: «Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί;».

Πράξ.β:38-39 Και ο Πέτρος είπε προς αυτούς· Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών.

Υπακούω λοιπόν στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού σημαίνει μετανοώ, βαπτίζομαι στο όνομα του Ιησού Χριστού – όχι στο όνομα του πατρός και του υιού και του αγίου πνεύματος – γιατί τέτοιο βάπτισμα δεν υπάρχει μέσα στην Αγία Γραφή, και λαμβάνω το Άγιο Πνεύμα με το σημείο της γλωσσολαλιάς.

Όσοι έχουν βαπτιστεί κατά τον τριαδικό τρόπο, μπορεί να έχουν βαπτιστεί, αλλά δεν έχουν υπακούσει το ευαγγέλιο!!

Αν δεν έχω κάνει ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά τα τρία βήματα δεν μπορώ να αισθάνομαι ότι είμαι έτοιμος!!!

Στη συνέχεια, έχουμε τον αγιασμό «χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Εβρ.ιβ:14).

Ακόμα, όπως φαίνεται απ' το λόγο του Κυρίου, το Βήμα του Χριστού θα 'ναι στην ουσία ένα δικαστήριο ελατηρίων. Ένα δικαστήριο που θα κριθούν οι προθέσεις, το «γιατί» των πράξεών μας, εφόσον ο Θεός δε βλέπει το φαινόμενο αλλά την καρδιά.

«Διότι πρέπει πάντες νά εμφανισθώμεν έμπροσθεν τού βήματος τού Χριστού, διά νά ανταμειφθή έκαστος κατά τά πεπραγμένα διά τού σώματος καθ' ά έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν» (Β’ Κορ.ε:10).

«Εάν δέ τις εποικοδομή επί τό θεμέλιον τούτο χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην έκάστου τό έργον θέλει φανερωθή διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό, επειδή διά πυρός ανακαλύπτεται καί τό πύρ θέλει δοκιμάσει τό έργον έκάστου οποίον είναι. Εάν τό έργον τινός, τό οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν εάν τό έργον τινός κατακαή, θέλει ζημιωθή, αυτός όμως θέλει σωθή, πλήν ούτως ως διά πυρός» (Α' Κορ.γ:12-15).

Η πρώτη μας έκπληξη εκεί θα είναι που δε θα βρούμε ανθρώπους που πιστεύαμε πως θα 'τανε κι αντίθετα, θα βρούμε άλλους που τους είχαμε κατά την κρίση μας αποκλείσει.

Μια άλλη θα είναι, όταν θα περάσουν μπρος από τα μάτια μας - σαν σε κινηματογραφική ταινία - όλα όσα κάναμε και είπαμε, όσα θυμόμασταν και όσα είχαμε στο μεταξύ ξεχάσει, καλά και κακά, που ο λόγος του θεού τα ονομάζει «πεπραγμένα διά του σώματος».

Και μια τρίτη έκπληξη, ίσως κι η πιο μεγάλη, θα είναι, όταν θα δούμε να καίγονται σα χορτάρι και να μη μένει τίποτα, μα τελείως τίποτα απ' αυτά, κόποι, θυσίες και δραστηριοποίησή στο έπακρο στο έργο του Θεού.

Και τούτο γιατί; Διότι, όπως θα μας αποδειχθεί εκεί, τα ελατήρια της καρδιάς μας, καθώς εργαζόμασταν όλα αυτά, δεν ήταν καθαρά. Ήταν συμφέρον υλικό, εγωισμός, πνεύμα προβολής και επικράτησης μέσα στην αδελφότητα ή ό,τι άλλο απ' το φρόνημα της σάρκας.

Η δοκιμή που μας περιμένει στο βήμα δε θα είναι πόσα καλά έργα κάναμε, αλλά το γιατί τα κάναμε.

Είσαι έτοιμος, αδελφέ μου, όχι να κάνεις πολλά καλά έργα για να πιστωθείς μ' αυτά, αλλά να περάσεις απ' την επιθεώρηση που θα σου γίνει από τα μάτια του ίδιου του Θεού κάποτε;

«Συλλογίσθητε τας οδούς σας, λέγει ο Κύριος. Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα. Ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον. Το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι».

Είναι βασικό λοιπόν, να μη μένεις σε μια ανάρτηση: «Ο Κύριος έρχεται, είσαι έτοιμος;», αλλά να εξηγείς στον άλλο τι σημαίνει να είναι έτοιμος, πως μπορεί να γίνει έτοιμος!