Πολλά τα πρόσωπα που βρέθηκαν στο προσκήνιο των
σχεδίων του Θεού. Το καθένα με το δικό του ρόλο προσέφερε εκείνο που ήταν
ταγμένο από το Θεό.
Αξίζει να σταθούμε σ' ένα πρόσωπο που ταιριάζει
στις γυναίκες, την Μαριάμ, μητέρα του Ιησού και να τη δούμε στα διάφορα
στάδια-φάσεις της ζωής της: σαν κοπέλα, σαν γυναίκα αρραβωνιασμένη, σαν μητέρα.
Τρεις (3) περίοδοι της ζωής της, που φανερώνουν
το χαρακτήρα της αλλά και την υπακοή της στο Νόμο και στο θέλημα του Θεού,
παρόλο που ζει ιστορικά δυναμικά γεγονότα, όχι σαν άβουλο άτομο, αλλά σαν
υπόδειγμα υπακοής σ’ εκείνο που ο Θεός την έχει καλέσει. Αν και πολύ λίγα
καταλάβαινε, της αρκούσε ότι το έλεγε και το ήθελε ο Θεός. Γιατί τις
περισσότερες φορές, εμείς προσπαθούμε να διαφοροποιήσουμε εκείνο που λέει ο
λόγος του Θεού, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Αναζητούμε αιτίες για να δικαιολογήσουμε
τη στάση μας, το φέρσιμό μας, τη συμπεριφορά μας.
Άλλες φορές διαπραγματευόμαστε (το συζητάμε,
ψάχνουμε να βρούμε δική μας φόρμουλα) εκείνο που απαιτεί ο Θεός από μας. Δεν το
δεχόμαστε όπως το λέει ο Θεός και συχνά η κάθε μια γυναίκα δίνει τη δική της
ερμηνεία και έχει τη δική της τοποθέτηση σε κάτι που λέει ο Θεός, ανάλογα με το
βαθμό αγιότητας και σχέσης μαζί Του που έχει η καθεμιά. Και ό,τι δεν
καταλαβαίνουμε δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει και να το πιστέψουμε, να το δεχτούμε
ή να το κάνουμε. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε το αρνητικό παράδειγμα της Σάρας
που ενώ άκουσε την υπόσχεση του Θεού ότι θα κάνει παιδί δεν μπόρεσε αρχικά να
το δεχτεί, έβαλε τα γέλια γιατί κοίταξε τον εαυτό της, τον γερασμένο βιολογικά
κύκλο της.
Άλλωστε υπάρχει η τάση μέσα στον άνθρωπο να
προσπαθεί να αλλάξει, να διαφοροποιήσει κάτι επειδή ο ίδιος δεν το
καταλαβαίνει, δεν του ταιριάζει ή δεν το εγκρίνει. Σ' αυτό το σημείο, επειδή ο
Θεός ξέρει την τάση του ανθρώπου να προσαρμόσει ό,τι δεν το καταλαβαίνει ή δεν
του αρέσει, γι' αυτό όταν έδωσε στο Μωυσή οδηγίες να φτιάξει τη σκηνή του
μαρτυρίου στην έρημο ήταν λεπτομερής, αλλά και στον Σολομώντα έδωσε
συγκεκριμένες οδηγίες πώς να φτιάξει το ναό. Έτσι στο Μωυσή λέει: "πρόσεξε να κάνεις κατά τον τύπο τον δειχθέντα
εις σε εις το όρος" δηλαδή να μην αλλάξεις τίποτα.
Άλλο παράδειγμα αποτελεί ο Νεεμάν ο στρατηγός που
όταν του είπε ο Θεός με τον προφήτη να βουτηχτεί 7 φορές στον Ιορδάνη για να
θεραπευτεί από τη λέπρα, εκείνος επειδή το βρήκε τόσο απλό αυτό που του ζητούσε
ο Θεός το απέρριψε αρχικά, πράγμα που δείχνει πως ό,τι δεν καταλαβαίνουμε δεν
θέλουμε και να το κάνουμε. Και όταν ο δούλος του του συνέστησε να κάνει ό,τι
του είπε ο προφήτης και το έκανε "ευθύς εκκαθαρίσθη η λέπρα του".
Ήταν θέμα υπακοής σ' αυτό, που του ζήτησε ο Θεός να κάνει.
Η Μαριάμ υπάκουσε κατά πάντα, και σε ό,τι δεν
καταλάβαινε της αρκούσε ότι ήταν το θέλημα του Θεού, ότι το έλεγε ο Θεός. Ήταν κάτι
που ευχαριστούσε το Θεό και αυτό την ευχαριστούσε, "ηγαλίαζε"
το πνεύμα της. Είναι αυτό που απλά ζητά ο Θεός από εκείνους που είναι δικά Του παιδιά.
Και θα πρέπει να ξέρουμε ότι όταν ο Θεός μας καλεί σε κάτι μέσα από το λόγο
του, δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω. Δεν μπορεί να ζητήσει ο Θεός κάτι
από σένα ή από μένα όταν ξέρει ότι δεν το μπορούμε. Αυτό που ζητάει να κάνουμε
ξέρει ότι μπορούμε να το κάνουμε, αρκεί να το θέλουμε, διότι Αυτός λέγει ότι "εγώ
είμαι μαζί σου". Όταν Εκείνος είναι μαζί σου, τότε μπορείς.
Ας δούμε τώρα τα στάδια που πέρασε η Μαριάμ καθώς
επίσης και τον τρόπο και τη συμπεριφορά της σ' αυτά.
1ο Στάδιο - Σαν κοπέλα
Μέσα από το λόγο του Θεού φαίνεται ότι ήταν
παρθένος, ταπεινή και είχε την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Η Μαριάμ είναι μια γυναίκα που καθώς τη βλέπουμε
από τη σκοπιά της κοπέλας διακρίνεται για την καθαρότητά της. Δεν μπορούσε ο
Θεός να πάρει ένα σκεύος μη καθαρό για να το χρησιμοποιήσει για τους σκοπούς
του. Αυτό φαίνεται από τη συμπεριφορά της σαν κοπέλα και τις επιλογές που
κάνει.
Δεν επέλεξε έναν οποιοδήποτε άνδρα για να κάνει
οικογένεια. Δεν επέλεξε έναν άνδρα με άλλα χαρίσματα ή προσόντα, αλλά έναν
άνδρα ευσεβή, δίκαιο κατά το Θεό. Στη φάση αυτή της ζωής της, σαν κοπέλα,
επιλέγει έναν άνδρα ευσεβή και δίκαιο.
Ίσως αυτό είναι κάτι που αξίζει να μας
προβληματίσει στο πώς επηρεάζουμε τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τι κριτήρια να
έχουν στην επιλογή τους για σύντροφο. Πώς τα βοηθάμε στο να θέτουν
προτεραιότητα στην επιλογή τους αυτή, την τόσο βασική στη ζωή τους. Τον φτωχό
μαραγκό και ευσεβή (όπως η Μαριάμ) ή τον τελώνη τον πλούσιο, τον ονομαστό, τον
σπουδαίο αλλά μη ευσεβή;
2η Φάση - Σαν κοπέλα
αρραβωνιασμένη
Στη φάση αυτή της ζωής της η Μαριάμ μένει έγκυος.
Την εποχή εκείνη, σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, έπρεπε να θανατωθεί δια
λιθοβολισμού.
Δέχεται πίεση κοινωνική και ψυχολογική. Πώς να
βγει έξω, τι θα έλεγαν οι άλλοι. Η γειτονιά βλέπει, ο διάβολος πειράζει.
Αρραβωνιασμένη μ' ένα παιδί στα σπλάχνα της, φαντάζεστε την πίεση που δέχτηκε
από τους συγγενείς της, από τη γειτονιά της, από τους συγχωριανούς της, από
τους κατοίκους γύρω. Κι' όμως, σ΄ αυτή την κατάσταση τη δύσκολη, μένει πιστή
στο θέλημα του Θεού.
Δέχτηκε πίεση κι' από τον Ιωσήφ τον
αρραβωνιαστικό της. Ο Ιωσήφ αρχικά δεν νοιώθει άνετα και ψάχνει να βρει τρόπο να
την "απολύσει". Ίσως να είχε στενοχωρηθεί από αυτό το γεγονός, να
είχε θυμώσει, να είχε πικραθεί αρχικά γιατί πίστευε ότι η Μαριάμ έφταιγε για
την εγκυμοσύνη της. Μας λέει ο λόγος του Θεού "μη θέλων να θεατρίση
αυτήν, ηθέλησε να απολύσει αυτήν κρυφίως", μέχρις ότου ο άγγελος του
φανερώθηκε και τον ενημέρωσε. Κατάλαβε, γιατί και ο ίδιος ήταν ανήρ αγαθός και
ευσεβής.
Ως ανήρ δίκαιος και ευσεβής βλέπουμε πώς
χειρίστηκε την όλη υπόθεση: "μη θέλων να θεατρίσει αυτήν", δεν
την έκανε θέατρο, περίγελο στους άλλους, δεν την πρόσβαλλε, δεν την ξευτέλισε
κ.τ.λ
Να γιατί πρέπει η επιλογή συντρόφου να γίνεται με
πνευματικά κριτήρια πίστεως και αφιέρωσης, για να μπορεί ο Θεός να μιλήσει στον
άλλο στη δύσκολη στιγμή, στη σύγκρουση, στην άρνηση, στην τρικυμία .
Η Μαριάμ ίσως να μην καταλαβαίνει, τι της γίνεται
σ' αυτό το στάδιο, "ηρραβωνιασμένη μετά του Ιωσήφ, πριν συνελθώσιν
ευρέθη εν γαστρί", δηλαδή έγκυος. "Είπε δε η Μαριάμ προς τον
άγγελο : Πώς θέλει είσθαι τούτο, επειδή άνδρα δεν γνωρίζω;" Επίσης
καθώς ο άγγελος της μιλά, ο λόγος του Θεού λέει: "Εκείνη δε ιδούσα,
διεταράχθη δια του λόγου αυτού και διαλογίζετο οποίος τάχα ήτο".
Παρ' όλο που απορεί και δεν καταλαβαίνει τι της
συμβαίνει, παραμένει σταθερή στο χαρακτήρα και στη σχέση της με το Θεό, στο
δρόμο της υπακοής, σε πράγματα που καταλάβαινε και δεν καταλάβαινε. Αυτό μας
φανερώνει, ότι δεν εξαρτάται η σχέση της με το Θεό από τις συνθήκες ή τις
καταστάσεις, ή σε όσα συνέβαιναν γύρω της, αλλά αγαπούσε το Θεό κι' αυτό της
έφτανε.
3η φάση- Σαν μητέρα
Κυνηγημένη με το μωρό στην αγκαλιά τρέχει στην
Αίγυπτο τη νύχτα. Η φυγή στην Αίγυπτο δεν ήταν κάτι το ευχάριστο ή εύκολο. Όμως
το έκανε γιατί έτσι το ήθελε ο Θεός, πάλι δηλαδή βλέπουμε την τέλεια υπακοή
της.
Δεν έκανε κάποιο θαύμα ο Θεός, να την εξαφανίσει,
να την κρύψει, δεν έκανε μια θαυμαστή ενέργεια ώστε να προστατεύσει τη γυναίκα
με το παιδί, τους λέει απλά ότι πρέπει να φύγουν στην Αίγυπτο τη νύχτα.
Η Μαριάμ δεν το αμφισβητεί, δεν το
διαπραγματεύεται, το κάνει. Δεν λέει "άσε να ξημερώσει να φύγουμε μέρα ή
άσε να ξημερώσει και βλέπουμε", αλλά υπακούει σ' αυτό που ζητάει ο Θεός να
κάνουν.
Βλέπουμε ότι σε όλα τα στάδια της ζωής της, η
Μαριάμ δεν έτυχε μιας ευνοϊκής αντιμετώπισης. Δεν είχε μια άλλη - διαφορετική
αντιμετώπιση. Όχι ιδιαίτερες συνθήκες ζωής, επειδή θα έφερνε στον κόσμο το Γιο
του Θεού. Μάλιστα όλες οι συνθήκες της ζωής της δεν ήταν καλές, δεν ήταν
καθόλου ευνοϊκές για μια κοπέλα αρραβωνιασμένη, ή για μια μητέρα .
Ενώ θα γεννούσε τον Υιό του Θεού μετακινείται
επάνω σε γαϊδουράκι. Δεν είχε ιδιαίτερο χειρισμό, ιδιαίτερη αντιμετώπιση. Δεν
την περίμενε κανένα μαιευτήριο, ούτε κάποιος χώρος κατάλληλος για να μείνει. "Δεν
υπήρχε τόπος εν τω καταλύματι". Σε στάβλο γέννησε μαζί με τα ζώα, εκεί
σπαργάνωσε το βρέφος.
Εκείνο όμως που την ξεχώριζε από την αρχή μέχρι
το τέλος ήταν η αγάπη της για το Θεό που ήταν αληθινή και μεγάλη ώστε να
σκεπάζει κάθε τι και να αντιμετωπίζει κάθε της άγνοια, προβληματισμό και κάθε
της δυσκολία, υπακούοντας στο θέλημα του Θεού. Την ευχαριστούσε να κάνει ό,τι
της ζητούσε ο Θεός "και ηγαλλίασε το πνεύμα μου εις τον Θεό τον Σωτήρα
μου" (Λουκ.α:46).
Ο τρόπος της, η συμπεριφορά της σαν κοπέλα, σαν
αρραβωνιασμένη, σαν μητέρα, δεν έχει σκαμπανεβάσματα, είναι μια τέλεια υπακοή
στο θέλημα του Θεού.
Όταν λέμε ότι είμαστε παιδιά του Θεού, θυγατέρες
του Θεού, πρέπει να φαίνεται στη ζωή μας, μέσα στα σπίτια μας, μέσα στη
γειτονιά μας, μέσα στην εκκλησία μας, μέσα στην κοινωνία που ο Θεός επιτρέπει
να ζούμε. Να αποδεικνύεται σε κάθε περίσταση της ζωής, όσο δύσκολη κι αν είναι,
η αγάπη μας για το Θεό, με την υπακοή μας στο θέλημά Του.
Οι όποιες περιστάσεις, δεν πρέπει να αλλοιώνουν
τη σχέση μας με το Θεό όσο και αν είναι δύσκολες. Η Μαριάμ αρραβωνιασμένη,
εγκυμονούσα, τράβηξε το δρόμο του Θεού, δεν είχε πού να γεννήσει, πού να κλίνει
την κεφαλή. Κι' αυτό γιατί έτσι το ήθελε ο Θεός, κι' εκείνη υπάκουσε στο θέλημα
του Θεού.
Αυτό είναι και
το μήνυμά μας. Δεν πρέπει ν' αλλάζουμε στάση απέναντι στο Θεό, η θέση μας
πρέπει να παραμένει ακλόνητη - με υπακοή στο θέλημά Του ακόμη κι' αν οι περιστάσεις
στη ζωή μας είναι δύσκολες, όταν Τον αγαπάμε με καθαρή και ειλικρινή καρδιά. Η
αλλαγή στάσης και ο συμβιβασμός με το περιβάλλον, θα πρέπει να μας προβληματίσει,
και να εξετάσουμε πόσο είναι καθαρό και γνήσιο αυτό που νομίζουμε για τον εαυτό
μας και τη σχέση μας με το Θεό.
