Ήτανε γιορτή του Κυριακού Σχολείου, κείνο το βραδινό. Γονείς
και δάσκαλοι, ζούσαν τις όμορφες κείνες στιγμές, που βιώνεται μπροστά μας το ευλογημένο
- «από βρέφους γνωρίζεις τα Ιερά Γράμματα» (Β' Τιμ.γ:15). Κάθε μαθητής είχε και
κάτι να αποστηθίσει. Ανάμεσά τους και ο Ντουάϊτ. Κατάπιε λοιπόν το σάλιο του
και άρχισε: «μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ». Και τελείωσε μετά από... 23 λεπτά.
Είχε κλέψει την παράσταση. Είχε απαγγείλει τα 176 εδάφια του μεγαλύτερου Ψαλμού
της Βίβλου. Και ανάμεσά τους τα:
- ζωοποίησε
με κατά το λόγο σου (εδ.25)
- στερέωσέ με
κατά το λόγο σου (εδ.28)
- ελέησέ με
κατά το λόγο σου (εδ.58)
- ευεργέτησέ
με κατά το λόγο σου (εδ.76)
- υποστήριξέ
με κατά το λόγο σου (εδ.116)
- συνέτισέ με
κατά το λόγο σου (εδ.169)
- λύτρωσέ με
κατά το λόγο σου (εδ.170)
Πόσες πολλές ώρες μάθησης για τούτη την αποστήθιση!.. Πόση
μητρική φροντίδα για το νεαρό μαθητή του Κυριακού Σχολείου!.. Πόσο μακριά από
τη «μοντέρνα» νοοτροπία- «όχι και στο Κυριακό καθήκοντα κατ’ οίκον»!.. Άλλαξαν
πράγματι οι καιροί. Γιατί από τότε που ο Ντουάιτ Μούντυ πήγαινε στο Κυριακό,
πέρασαν χρόνια και χρόνια. Οι πιστοί δεν είναι - στην πλειοψηφία τους - οι
άνθρωποι του ενός βιβλίου, της Βίβλου. Η Βιβλική μελέτη, αδυνάτισε.
