Δανιήλ η:1-27
Στο ανάγνωσμα τούτο,
έχουμε μια καταπληκτική προφητεία, που προφέρθηκε δυο αιώνες, πριν την
επαλήθευσή της. Oι προφητείες
είναι «το μόνιμο θαύμα», που μπορούμε κάθε στιγμή να το θεωρήσουμε και να το
θαυμάσουμε.
Η προφητεία για τον κριό
με τα δυο κέρατα (η αυτοκρατορία των Μήδων και Περσών, εδ.7) και για τον τράγο
τον τριχωτό «τον βασιλιά των Ελλήνων» (21), γράφτηκε το 539 π.Χ., δηλαδή 200
χρόνια πριν την εξάπλωση του κράτους του Μ. Αλεξάνδρου και το θάνατό του
(334-323 π.Χ.). Εντούτοις με θαυμαστή ακρίβεια προλέγεται η διαίρεση του
βασιλείου του, τα τέσσερα κέρατα που φυτρώνουν στη θέση του ενός και που είναι
τα τέσσερα βασίλεια στα οποία διαιρέθηκε το κράτος του Μ. Αλέξανδρου
(Πτολεμαίοι, Σελευκίδες, Αντιγονίδες, Ατταλίδες).
Το μικρό κέρας που
«εμεγαλύνθη καθ’ υπερβολήν» (εδ.9), φαίνεται να συμβολίζει τον Αντίοχο τον
Επιφανή (175-163 π.Χ.), που προσπάθησε να καταστρέψει την ιουδαϊκή λατρεία (Β'
Μακκαβαίων δ:32- 39, το 171 π.Χ.). Η φράση ότι «η ρηθείσα όρασις είναι δια
ημέρας πολλάς» (εδ.26), προφανώς αναφέρεται σε γεγονότα των «έσχατων καιρών»
(εδ.17,19), των οποίων ο Αντίοχος θα ήταν ένας συμβολικός πρόδρομος.
«Γαβριήλ, κάμε τον
άνθρωπον τούτον να εννοήσει» (16). Να μια αλήθεια και μια πνευματική προτροπή.
Μόνο το Πνεύμα το Άγιο του Θεού, μπορεί να μας ερμηνεύσει αυθεντικά τις
Γραφές. Ας αφιερωθούμε λοιπόν στη μελέτη τους.
