Β’ Ιωάν. 1-13
Στην εποχή μας, με τον τόσο έντεχνα επιχειρούμενο
αποπροσανατολισμό και αλλοτρίωση, ανάγκη μεγάλη έχουμε ν’ ανασυνταχτούμε πνευματικά.
Να συνειδητοποιήσουμε ποια είναι η πίστη μας, ποια τα σύνορά μας τα πνευματικά
και ποιος ο ιδιαίτερος σκοπός και το έργο της ζωής μας. Κι αφού το κάνουμε
τούτο, να σταθούμε ορθοί και πιστοί στις επάλξεις. Ν’ αρνηθούμε το συμβιβασμό
και την υποστολή. Να σταθούμε προσωπικοί και υπεύθυνοι. Να...
Κρατήσουμε τη διδαχή του Χριστού. Ποια είναι τούτη η διδαχή
του Χριστού; Είναι απλούστατα η διδασκαλία εκείνη που υψώνει το άγιο πρόσωπο
και το εξιλαστήριο έργο του Χριστού.
«Αίρεση είναι ό,τι μειώνει και υποβαθμίζει τη μοναδικότητα
του προσώπου και του έργου του Χριστού». Σήμερα ατυχώς, υπάρχει πολύ
χριστιανική διδασκαλία, με πολύ λίγο Χριστό. Σήμερα πολλοί «καπηλεύουν το λόγο
του Θεού» (Β' Κορ.β:17) και «κηρύττουν α μη δει, αισχρού κέρδους χάριν» (Τιτ.α:11).
Σήμερα είναι ανάγκη ν’ αγρυπνούμε και να γίνουμε στην πίστη, ζωή, ομολογία και
υπηρεσία, Βιβλικά και ουσιαστικά Χριστοκεντρικοί.
Είναι τούτη η ουσιαστικότερη ανάγκη της Εκκλησίας, σήμερα.
Όσο ο επίσημος(;) χριστιανισμός γίνεται πλαδαρότερος και συμβιβαστικότερος, τόσο
ο Βιβλικός χριστιανισμός μας να γίνεται πιο συνειδητός και ασυμβίβαστος.
