Οι Σαμαρείτες μίλησαν σε γλώσσες
Αυτά τα
εδάφια στις Πράξ.η σχετικά με τους Σαμαρείτες που έλαβαν το Άγιο Πνεύμα, δεν
λένε σαφώς ότι μίλησαν σε γλώσσες, δεν δίνουν κανένα σημείο λήψης του
Πνεύματος. Όμως, παρά την έλλειψη λεπτομερών περιγραφών, υπήρχαν κάποια αισθητά
σημεία. Το βάπτισμα του Πνεύματος ήταν αντικειμενικά ένα αξιοπρόσεκτο
φαινόμενο, το οποίο πιστοί και άπιστοι αμέσως αναγνώριζαν σαν υπερφυσικό. Είναι
λογικό να συμπεράνουμε ότι αυτό που έβλεπαν και άκουγαν ώστε να εκπλήσσονται,
ήταν η ομιλία σε γλώσσες.
(1) Παρά τα
θαύματα, την χαρά, την πίστη, και το βάπτισμα στο νερό, όλοι ήξεραν ότι οι
Σαμαρείτες δεν είχαν λάβει ακόμα το Πνεύμα. Ο Φίλιππος, ο Πέτρος και ο Ιωάννης
περίμεναν κάποιο συγκεκριμένο σημάδι και ήξεραν ότι οι Σαμαρείτες δεν είχαν
λάβει το Πνεύμα εξαιτίας της έλλειψης αυτού του σημείου.
(2) Όλοι ήξεραν ότι οι Σαμαρείτες έλαβαν το Άγιο Πνεύμα, τη στιγμή που ο Πέτρος και ο Ιωάννης επέθεσαν τα χέρια πάνω τους. Πως; Θα υπήρξε ένα συγκεκριμένο σημάδι που ο καθένας θα μπορούσε να το αντιληφθεί με σιγουριά. Επιπλέον αυτό το σημάδι πρέπει να ήταν κάτι περισσότερο από ένα συναίσθημα, μια ομολογία πίστης, ή το βάπτισμα στο νερό, γιατί όλα αυτά είχαν συμβεί νωρίτερα. Ούτε περίμεναν να δουν κάποιο θαύμα, ή κάποιο πνευματικό χάρισμα να ενεργείται, γιατί θεραπείες και εκβολές δαιμονίων είχαν ήδη συμβεί.
(3) Θα υπήρξε
κάποιο πολύ συγκεκριμένο σημείο, ώστε ο Σίμων ο μάγος να εντυπωσιαστεί τόσο και
να το επιθυμήσει. Ο Σίμων προφανώς ήθελε να αγοράσει και να χρησιμοποιήσει αυτό
το θαύμα στις παραστάσεις που έδινε. Ήθελε να μπορεί να βάζει τα χέρια του πάνω
σε ανθρώπους και να συμβαίνει το θαυμαστό σημείο που συνέβαινε σε κάθε βάπτιση.
Επαναλαμβάνουμε, το σημείο πρέπει να ήταν κάτι περισσότερο από χαρά, ομολογία
πίστης ή δοξολογία προς τον Θεό, πράγματα που εύκολα μπορούν να πλαστογραφηθούν
και δύσκολα θα εντυπωσίαζαν ένα μάγο και το σκεπτικιστικό ακροατήριό του.
Επιπλέον, το σημείο αυτό εντυπωσίασε το Σίμωνα, όσο κανένα άλλο θαύμα.
Ο Παύλος μίλησε με γλώσσες
Στο Πράξ.θ
υποδηλώνεται ότι ο Παύλος έλαβε το Άγιο Πνεύμα αλλά δεν υπάρχει καμία περιγραφή
του γεγονότος και κατά συνέπεια δεν αναφέρεται ότι μίλησε σε γλώσσες. Ο Παύλος
όμως μίλησε πολύ συχνά για τις γλώσσες και σ’ ένα από τα τελευταία του γραπτά
λέει: «Ευχαριστώ εις τον Θεόν μου ότι
λαλώ πλειοτέρας γλώσσας παρά πάντας υμάς» (Α΄Κορ.ιδ:18). Αφού είχε διδάξει
ότι οι γλώσσες είναι από το Πνεύμα (Α΄Κορ.ιβ:8-10), είναι λογικό να
συμπεράνουμε ότι μίλησε με γλώσσες όταν βαπτίστηκε, όπως όλοι.
Όπως και η
περίπτωση των Εφεσίων, η ομολογία του Παύλου δείχνει ότι η ομιλία με γλώσσες
δεν ήταν κάτι που συνέβη μια φορά και δεν επαναλήφθηκε στην πρώτη εκκλησία. Ο
Παύλος, ένας Εβραίος, μίλησε με γλώσσες πολύ αργότερα από την ημέρα της
Πεντηκοστής και συνέχισε να μιλάει την ώρα της λατρείας και της προσευχής καθ’
όλη τη διακονία του.
Σύγκριση των αναφορών στο βιβλίο των Πράξεων
Έχουμε
εξετάσει και τις πέντε αναφορές της Βίβλου όσον αφορά στη βάπτιση με Πνεύμα Άγιο. Σε τρεις περιπτώσεις (Πεντηκοστή,
Έφεσος, Κορνήλιος) αυτοί που έλαβαν το Πνεύμα, μίλησαν αμέσως σε γλώσσες. Στην
τέταρτη περίπτωση (Σαμάρεια) δεν έχουμε ακριβή περιγραφή κάποιας ιδιαίτερης
εξωτερικής φανέρωσης, αλλά είναι πασιφανές ότι υπήρξε κάποιο θαυμαστό εξωτερικό
φαινόμενο που αμέσως αναγνωρίστηκε σαν το σημείο ότι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα και
οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν ότι αυτό πρέπει να ήταν η ομιλία γλωσσών. Στην
πέμπτη περίπτωση (Παύλος), η Γραφή δεν δίνει καμία περιγραφή της βάπτισης, αλλά
το μέλλον αποκαλύπτει ότι ο βαπτισμένος μιλούσε γλώσσες σε όλη τη διάρκεια της
χριστιανικής του ζωής. Υπάρχουν άλλα σημάδια βάπτισης με Πνεύμα Άγιο; Στις
Πράξ.β αναφέρεται ήχος ανέμου βιαίως
φερομένου και γλώσσες σαν φωτιάς, αλλά αυτά τα φαινόμενα συνέβησαν μόνο
στην πρώτη έκχυση και δεν αναφέρονται ξανά. Το Πράξ.η μας δείχνει ότι όλα τα
χαρίσματα του Πνεύματος και τα θαύματα, δεν είναι σημείο ότι κάποιος έλαβε το
Πνεύμα. Το Πράξ.ιθ αναφέρει την προφητεία, αλλά προηγήθηκαν οι γλώσσες σαν
σημείο. Το Πράξ.ι αναφέρει δοξολογία, κάτι που δεν είναι υπερφυσικό σημείο.
