Ιωάν.κ:17 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Μη μου άπτου·
διότι δεν ανέβην έτι προς τον Πατέρα μου. Αλλ' ύπαγε προς τους αδελφούς μου και
ειπέ προς αυτούς· Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και
Θεόν σας.
Είναι μια αναφορά στην ανθρώπινη φύση του Ιησού επειδή είπε στη Μαρία, «ύπαγε προς τους αδελφούς μου». Ο Χριστός, σαν άνθρωπος, είναι αδελφός
μας (Εβρ.β:11-13). Αυτό δεν αποδεικνύει ότι ο Ιησούς δεν ήταν πλέον ο Πατέρας,
άλλα ότι μιλούσε σαν άνθρωπος. Ένας νεκρός Θεός αναστήθηκε και αναλήφθηκε σ’
έναν άλλο Θεό;
Ιωάν.η:16
Αλλά και εάν εγώ κρίνω, η κρίσις η εμή είναι αληθής, διότι μόνος δεν είμαι,
αλλ' εγώ και ο Πατήρ ο πέμψας με.
Οι τριαδικοί χρησιμοποιούν αυτό το εδάφιο για να πουν ότι ο Πατέρας ήταν μαζί με τον Χριστό σαν ένα άλλο ξεχωριστό πρόσωπο. Ο Ιησούς, σαν μέλος της θεότητας, δεν είχε σωστή κρίση;
Στην πραγματικότητα, η Γραφή λέει ότι η κρίση Του «ΕΙΝΑΙ» αληθινή γιατί
δεν είναι μόνος. Γιατί ήταν η κρίση του αληθινή και γιατί δεν ήταν μόνος; Απλά,
επειδή ήταν ο Πατέρας, το αιώνιο Πνεύμα, που κατοικούσε μέσα Του, κι Αυτός
έκανε τα έργα (Ιωάν.ιδ:10), κι όχι επειδή ήταν κυριολεκτικά ένα χωριστό πρόσωπο
της θεότητας που ήταν μαζί Του.
Ο Θεός που ήταν μέσα Του ήταν ο Πατέρας, και όχι κάποιος «θεός υιός».
Σύμφωνα με το Ιωάν.ε:30, ο Ιησούς είπε «Δεν
δύναμαι εγώ να κάμνω απ' εμαυτού ουδέν» και αυτό περιλαμβάνει και την
κρίση. Δεν ήταν ικανός, σαν μέλος της θεότητας, να κάνει τίποτα από μόνος Του,
ή μήπως είναι μια αναφορά στην ανθρώπινη φύση Του, στον Ιησού σαν άνθρωπο; Όταν
ο Ιησούς είπε «αλλά τώρα και είδον και
εμίσησαν και εμέ και τον Πατέρα μου» (Ιωάν.ιε:24), οι άνθρωποι είδαν
κυριολεκτικά και μίσησαν δύο πρόσωπα της θεότητας; Ή, όταν είδαν τον Ιησού και
τον Πατέρα, οι άνθρωποι είδαν μόνο ένα πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό; Κατά συνέπεια,
αποδεικνύεται ότι ήταν ο Πατέρας, σε αρμονία με το Ης.θ:6, όπου το παιδί που γεννήθηκε
και ο γιος που δόθηκε ήταν επίσης ο δυνατός Θεός και ο αιώνιος Πατέρας.
Το να μας κατηγορούν ότι πιστεύουμε ότι ο Ιησούς είναι
πατέρας και γιος του Εαυτού Του, είναι μια άμεση διαστρέβλωση της αλήθειας.
Αυτό δείχνει ότι υπάρχει συνολική παρανόηση της διπλής φύσης του Ιησού. Ό, τι
φαίνεται παράξενο ή αδύνατο, εάν εφαρμοστεί σ’ ένα απλό άνθρωπο, γίνεται
κατανοητό όταν το βλέπουμε στο πλαίσιο που ο λόγος του Θεού μας φανερώνει τον
Ιησού: είναι ο Θεός και την ίδια στιγμή τέλειος άνθρωπος. Κάθε φορά που
βλέπουμε μια περιγραφή των δύο φύσεων σε σχέση με τον Ιησού, θα πρέπει να σκεφτόμαστε
τον Θεό σαν Πνεύμα και τον άνθρωπο σαν σάρκα. Επειδή ο Ιησούς είχε διπλή φύση, δεν
πρέπει να μας φαίνεται περίεργο ότι μπορούσε να εκπληρώνει δύο ρόλους
ταυτόχρονα. Η αλήθεια είναι ότι το αιώνιο Πνεύμα γέννησε τη σάρκα ή τον άνθρωπο
Ιησού, τον Γιο του Θεού. Σαν ο Θεός, ο Ιησούς είναι ο Πατέρας. Σαν Γιος, είναι
η ανθρώπινη σάρκα, μέσα στην οποία κατοικεί η θεότητα (Κολ.β:9). Δεν διδάσκουμε,
όπως κάποιοι λένε, ότι ο Θεός γέννησε Θεό, ή ότι ο Ιησούς είχε δύο πατέρες.
Η άποψη ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Πατέρας, αντιφάσκει με τις
γραφές που αποκαλύπτουν ότι είναι. Οι ακόλουθες Γραφές διδάσκουν ότι ο Ιησούς
είναι ο Πατέρας:
Ησ.θ:6
Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός
εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα
αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος
αιώνος, Άρχων ειρήνης.
(1) Το παιδίον που εγεννήθη εις ημάς, και ο υιός που εδόθη εις ημάς είναι ο
αιώνιος Πατέρας. Ο Ιησούς είναι ο Υιός που μιλάει η προφητεία και υπάρχει μόνο
ένας Πατέρας (Μαλ.β:10, Εφες.δ:6), έτσι ο Ιησούς πρέπει να είναι ο πατέρας
Θεός.
Ιωάν.ιδ:8-10
Λέγει προς αυτόν ο Φίλιππος· Κύριε,
δείξον εις ημάς τον Πατέρα και αρκεί εις ημάς. Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Τόσον
καιρόν είμαι μεθ' υμών, και δεν με εγνώρισας, Φίλιππε; όστις είδεν εμέ είδε τον
Πατέρα· και πως συ λέγεις, Δείξον εις ημάς τον Πατέρα; Δεν πιστεύεις ότι εγώ
είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί; τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ
προς υμάς, απ' εμαυτού δεν λαλώ· αλλ' ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα
έργα.
(2)
Ο Φίλιππος ζήτησε από τον Ιησού να τους δείξει τον Πατέρα. Ο Ιησούς είπε, «όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα». Ο
Χριστός απαίτησε ότι είναι ο Πατέρας που φανερώθηκε σε σάρκα.
Ιωάν.β:19
Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτούς·
Χαλάσατε τον ναόν τούτον, και διά τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν.
(3)
Ο Ιησούς υποστήριξε ότι Αυτός θα εγείρει το σώμα Του από τους νεκρούς,
αναφερόμενος στον Πατέρα. Στις Πράξ.β:24
ο Πέτρος κήρυξε ότι ο Θεός ανάστησε τον Ιησού από τους νεκρούς.
(4) μόνο ο Πατέρας μπορεί να ελκύσει τους ανθρώπους στον
Εαυτό Του (Ιωάν.ς:44), αλλά ο Ιησούς
είπε ότι θα ελκύσει πάντας προς σεαυτόν (Ιωάν.ιβ:32).
(5) ο Ιησούς υποσχέθηκε να απαντήσει την προσευχή του πιστού
(Ιωάν.ιδ:14), αλλά είπε ότι ο
Πατέρας θα απαντήσει την προσευχή (Ιωάν.ις:23).
Μπορούμε εύκολα να τα κατανοήσουμε όλα αυτά, αν καταλάβουμε
ότι ο Ιησούς έχει διπλή φύση. Είναι ταυτόχρονα Πνεύμα και σάρκα, Θεός και
άνθρωπος, Πατέρας και γιος. Το Άγιο Πνεύμα μέσα στον Υιό είναι ο Πατέρας.
Εβρ.α:8 περί δε του Υιού· Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι
εις τον αιώνα του αιώνος· σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρον της βασιλείας
σου.
Ο Ιησούς δεν ονομάζεται Θεός Υιός, αυτό το εδάφιο αναφέρεται
σαφώς στη θεότητα που κατοικεί στον Υιό. Δεν είναι μια συνομιλία μέσα στη
θεότητα, αλλά ένας προφητικός λόγος εμπνευσμένος από τον Θεό που αποβλέπει στην
μελλοντική κατοίκηση του Θεού στη σάρκα. Ο όρος «Υιός», είναι μια αναφορά στη
σάρκα και ποτέ δεν αναφέρεται στη θεότητα μόνο, ή στη θεότητα χωριστά από την
ανθρώπινη φύση του Χριστού. Ο Πατέρας είναι το αιώνιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα
στον άνθρωπο Χριστό. Ο όρος «θεός Υιός» είναι ανάρμοστος, γιατί εξισώνει τον Γιο
με την θεότητα μόνο, ή την θεότητα με απούσα την ανθρώπινη φύση, πράγμα
αντιγραφικό.
Πράξ.ι:38 πως ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ
με Πνεύμα Άγιον και με δύναμιν, όστις διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας
τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου, διότι ο Θεός ήτο μετ' αυτού·
Αυτό το απόσπασμα δεν σημαίνει δύο ξεχωριστά πρόσωπα στη
θεότητα, αλλά αναφέρεται στη διπλή φύση του Χριστού. Ο Ιησούς χρειαζόταν χρίσμα
με δύναμη σαν Θεός ή σαν άνθρωπος; Σαν ο Θεός, ήταν ο Παντοδύναμος (Αποκ.α:8). Σαν
άνθρωπος, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα από μόνος Του και χρειαζόταν την δύναμη
του Αγίου Πνεύματος (Ιωάν.ε:30).
Αν ο Ιησούς και το Άγιο Πνεύμα είναι ξεχωριστά πρόσωπα, πώς χρίστηκε
με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος και την ίδια στιγμή ισχυριζόταν ότι ήταν ο Πατέρας
Αυτός που εκτελεί τα έργα; (Ιωάν.ιδ:10). Τι συνέβη με το Άγιο Πνεύμα; Γιατί
χρειάστηκε ένας θεός να χρίσει έναν άλλο θεό; Αυτό είναι απλά άλλη μια γραφή,
που κάνει διάκριση μεταξύ της θεότητας του Χριστού και της ανθρώπινης φύσης Του,
δεν είναι χωριστά πρόσωπα στη θεότητα.
Οι τριαδικοί λένε ότι άλλο πρόσωπο είναι ο Ιησούς, και άλλο πρόσωπο το
Άγιο Πνεύμα, αλλά η Βίβλος διδάσκει ότι είναι το ίδιο πρόσωπο. Σύγκρινε τα
παρακάτω εδάφια:
(1) Σύμφωνα με το Ιωάν.δ:24, ο Θεός είναι Πνεύμα. Υπάρχει
μόνο ένα Πνεύμα του Θεού (Εφες.δ:4).
Σύμφωνα με το Β’ Κορ.γ:17, ο λόγος
του Θεού μας λέει «Ο δε Κύριος είναι το
Πνεύμα». Υπάρχει ένας Κύριος (Εφες.δ:5).
Όταν ο Σαούλ ρώτησε: «Τις είσαι Κύριε;»,
ο Κύριος απάντησε «Εγώ είμαι ο Ιησούς»
(Πράξ.θ:5). Αυτά όλα δεν ακούγονται σαν δύο πρόσωπα.
(2) Το Πνεύμα του
Χριστού ήταν στους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης (Α’ Πέτρ.α:10-11), όμως
ξέρουμε ότι «υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του
Θεού» (Β’ Πέτρ.α:21).
(3) Ποιος μεσιτεύει;
Το Εβρ.δ:15 & ζ:25 μας διδάσκει ότι είναι ο Ιησούς. Στο Ρωμ.η:26, λέει ότι
«το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών».
(4) Το Ιωάν.ιδ:16 λέει ότι ο Πατέρας «θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, (δηλ.
το Άγιο Πνεύμα) διά να μένη μεθ' υμών εις
τον αιώνα». Όμως, στο Ιωάν.ιδ:17-18,
ο Ιησούς είπε «έρχομαι προς εσάς». Το
Άγιο Πνεύμα έμενε μαζί τους (μένει μεθ'
υμών), στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, αλλά σύντομα θα ήταν μέσα τους (εν υμίν θέλει είσθαι) σαν το Πνεύμα του
Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι «εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος»
(Ματθ.κη:20).
Όπως έχουμε δει, η θεία φύση του Ιησού Χριστού, του γιου του
Θεού, ταυτίζεται με τον πατέρα και το Άγιο Πνεύμα. Επιπλέον, ο Πατέρας και το
Άγιο Πνεύμα αναγνωρίζονται σαν το ίδιο πρόσωπο. Αντί να δείχνει τρία ξεχωριστά
και διαφορετικά πρόσωπα στη θεότητα, μας φανερώνει τους διαφορετικούς ρόλους ή λειτουργήματα,
μέσα από τα οποία ο ένας Θεός λειτουργεί και αποκαλύπτει τον Εαυτό Του, ή διάκριση
μεταξύ της θείας και της ανθρώπινης φύσης του Ιησού.
Αν ήταν δυνατόν να υπάρξει διάκριση προσώπων, τότε δημιουργούνται
αυτόματα ξεχωριστά κέντρα ενδιαφέροντος στην θεότητα, κάτι που είναι πολυθεϊσμός.
Τελικά, είναι ο Ιησούς μέσα στη θεότητα, όπως διδάσκουν οι
τριαδικοί, ή είναι η θεότητα μέσα στον Ιησού;
Σύμφωνα με το Κολ.β:9
«εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της
θεότητος σωματικώς», και είμαστε «πλήρεις
εν αυτώ», όχι εν αυτοίς.
Πάλι μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο λόγος του Θεού δεν διδάσκει
ότι ο Ιησούς είναι το δεύτερο πρόσωπο μιας τριπρόσωπης θεότητας.
