Αγιασμός
Αγιασμός κυριολεκτικά σημαίνει ξεχώρισμα. Στο θέμα μας, σημαίνει
αποχωρισμός από την αμαρτία και αφιέρωση στον Θεό. Αγιασμός είναι η διαδικασία
να γίνει κανείς δίκαιος – ουσιαστικά σαν τον Χριστό.
Κατά την αναγέννηση ο Θεός μας αγιάζει (Α΄Κορ.ς:11), αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή της όλης διαδικασίας. Ο Θεός συνεχίζει να εργάζεται στην ζωή μας για να μας τελειοποιήσει και να μας κάνει άγιους. Η Γραφή διδάσκει ότι μπορούμε να πετύχουμε την ωριμότητα σ’ αυτή τη ζωή (Β΄Κορ.γ:18, ζ:1, Εφες.δ:11-15, Β΄πέτρ.γ:18). Αυτό δεν σημαίνει απόλυτη αναμάρτητη τελειότητα όπως το παράδειγμα του Ιησού, αλλά μια σχετική τελειότητα, εφόσον η αμαρτωλή φύση και η πιθανότητα να αμαρτήσει κανείς παραμένουν μέσα στον άνθρωπο.
Μπορούμε όλοι να είμαστε το ίδιο σχετικά τέλειοι, ακόμα κι αν έχουμε
καταφέρει διαφορετικά επίπεδα απόλυτης τελειότητας. Όπως δύο παιδιά σε
διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης μπορούν να είναι και τα δύο φυσιολογικά και υγιή.
Ο Θεός αποτιμά τη ζωή μας ξέροντας από που έχει έρθει ο καθένας μας,
ποιες είναι οι ικανότητές μας, τι μας έχει δώσει και ποιο είναι το δυναμικό μας
(Ματθ.ιγ:23, κε:14-30).
Περιμένει μέσα από την πείρα μας να έχουμε μια αυξητική πρόοδο
(Μαρκ.δ:26-29). Αν έχουμε αναγεννηθεί, αν αυξάνουμε φυσιολογικά στην σχέση μας
μαζί Του, χρησιμοποιούμε τα χαρίσματά Του, ζούμε μια ζωή μετάνοιας, και
προοδευτικά γινόμαστε σαν το Χριστό, τότε μπορούμε να γίνουμε τέλειοι σύμφωνα
με το θέλημά Του. Ο στόχος που μας έχει δώσει για να αγωνιστούμε είναι η
απόλυτη τελειότητα (Ματθ.ε:48). Αν παραχωρηθούμε στην αγιαστική διαδικασία,
τελικά ο Χριστός θα μας μεταμορφώσει σε τέλεια, αναμάρτητη τελειότητα (Φιλιπ.γ:12-14,
Α΄Θες.γ:13, Α΄Ιωάν.γ:2).
Ο αγιασμός μας είναι με τη χάρη, δια της πίστεως στην θυσία του Ιησού
Χριστού (Πράξ.κς:18, Α΄Θες.ε:23, Εβρ.ι:10). Η αρχική ενέργεια αγιασμού
συμβαίνει την στιγμή της μετάνοιας, του βαπτίσματος στο νερό και στο Άγιο
Πνεύμα (Α΄Κορ.ς:11). Το συνεχιζόμενο έργο αγιασμού, γίνεται από το Άγιο Πνεύμα
που κατοικεί μέσα μας (Β΄Θες.β:13, Α΄Πέτρ.α:2) καθώς ζούμε καθημερινά δια
πίστεως (Ρωμ.α:17).
Συμπερασματικά, ο αγιασμός είναι πρώτα απ’ όλα ένα στιγμιαίο έργο που
λαμβάνει χώρα κατά την αναγέννηση, όταν αποχωριζόμαστε από την αμαρτία για να
αφιερωθούμε στον Θεό. Ο αγιασμός συνεχίζει προοδευτικά καθ’ όλη την χριστιανική
μας ζωή και θα τελειοποιηθεί κατά την έλευση του Χριστού για την αρπαγή της
εκκλησίας.
Το αιώνιο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία
Το Ρωμ.η:28-30 περιγράφει πέντε βήματα όσο αφορά στο αιώνιο σχέδιο του
Θεού για την σωτηρία της πεσμένης ανθρωπότητας:
(1) Πρόγνωση. Ο Θεός προγνώριζε ότι ο άνθρωπος θα αμαρτήσει και θα χρειαζόταν
σωτηρία. Επίσης προγνώριζε ότι την σωτηρία που θα προμήθευε, κάποιοι θα την
αποδεχόταν.
(2) Προορισμός. Επειδή ο Θεός
προείδε αυτή την ανταπόκριση, σχεδίασε από καταβολής κόσμου να προμηθεύσει
σωτηρία μέσα από την αντικαταστατική θυσία του Ιησού Χριστού (Α΄Πέτρ.α:18-20,
Αποκ.ιγ:8). Αυτοί που διαλέγουν το σχέδιο του Θεού, είναι προορισμένοι να
γίνουν σύμμορφοι της εικόνας του Χριστού. Η εκκλησία είναι προορισμένη να
νικήσει, αλλά ο καθένας χωριστά πρέπει να αποφασίσει αν θέλει να είναι μέρος
αυτού του σχεδίου ή όχι.
(3) Κλήση. Ενεργώντας πάνω σ’ αυτό το σχέδιο, ο
Θεός καλεί κάθε άνθρωπο (όστις θέλει) να συμμετέχει σ’ αυτό. Το
Ρωμ.η μας μιλάει για μια δυναμική κλήση και μόνο όσοι ανταποκριθούν σ’ αυτή την
παγκόσμια κλήση του Θεού θα γίνουν πραγματικά μέλη της εκκλησίας, αυτοί που
έχουν καλεστεί έξω από…
(4) Δικαίωση. Μετά, ο Θεός
δικαιώνει αυτούς που αποδέχονται την κλήση Του. Τους ανακηρύσσει δίκαιους,
πράγμα που τους δίνει δικαίωμα σε όλα τα προνομία της σωτηρίας .
(5) Δόξα. Το τελευταίο στάδιο είναι η δόξα, το θεμελιώδες
έργο του αγιασμού. Στο Ρωμ.η μιλάει σε παρελθόντα χρόνο, επειδή για τον Θεό
αυτό είναι απόλυτα σίγουρο, και κατ’ επέκταση, προορισμένο γεγονός, για την
εκκλησία. Τότε, είναι που θα πάρουμε τα ένδοξα σώματα, τα απόλυτα τέλεια και
χωρίς αμαρτία. Όταν το σχέδιο του Θεού τελειώσει, τότε θα είμαστε απόλυτα και
αιώνια ελεύθεροι από την δύναμη και τις επιδράσεις της αμαρτίας.
Συμπέρασμα
Εξετάσαμε 4 σημαντικές πτυχές
της σωτηρίας μας: (1) Δικαίωση, η
πράξη κατά την οποία ο Θεός μας ανακηρύσσει δίκαιους, (2) Αναγέννηση, η πράξη με την οποία ξαναγεννιόμαστε, και παίρνουμε την
νέα φύση, (3) Υιοθεσία, η πράξη με
την οποία μπαίνουμε στην οικογένεια του Θεού, άρα και κληρονόμοι, (4) Αγιασμός, η πράξη κατά την οποία
αποχωριζόμαστε από την αμαρτία και η διαδικασία με την οποία ουσιαστικά δικαιωνόμαστε.
Και τα τέσσερα αυτά έργα της σωτηρίας, ξεκινούν από
την χάρη του Θεού, αγοράστηκαν με το αίμα του Χριστού και γίνονται κτήμα μας
δια πίστεως σ’ αυτό το έργο του Χριστού.
Επιπλέον, όλα αυτά συμβαίνουν όταν μετανοούμε,
βαπτιζόμαστε στο νερό στο όνομα του Ιησού και παίρνουμε την δωρεά του Αγίου
Πνεύματος. Έτσι λοιπόν, η μελέτη μας επαναβεβαιώνει δύο βασικές αλήθειες:
(1)
η σωτηρία είναι αποτέλεσμα χάρης και αποκτιέται
δια πίστεως
(2)
το βάπτισμα στο νερό και το βάπτισμα του
Αγίου Πνεύματος είναι μέρη της εμπειρίας της σωτηρίας.
Η δικαίωση, η αναγέννηση, η υιοθεσία, και ο αρχικός
αγιασμός, όλα αυτά συμβαίνουν ταυτοχρόνως κατά την εμπειρία της αναγέννησης.
Τα έχουμε περιγράψει σαν στιγμιαία, αναγνωρίζοντας το
γεγονός ότι ο Θεός λογαριάζει την αναγέννηση σαν αδιάσπαστο σύνολο. Εφόσον η
Γραφή διδάσκει την ενότητα του βαπτίσματος στο νερό και στο Πνεύμα (κεφ.4),
πιστεύουμε ότι το έργο δεν έχει τελειώσει μέχρι να συμβούν και οι δύο
βαπτισμοί. Το φυσιολογικό στο βιβλίο των Πράξεων είναι να γίνουν και τα δύο
συγχρόνως (Πράξ.β:38, ι:44-48, ιθ:1-6).
Αν κάποιος έχει πίστη και διδαχτεί να περιμένει την
δωρεά του Αγίου Πνεύματος κατά τη βάπτιση στο νερό, αυτό θα συμβεί, όπως στις
μέρες των αποστόλων. Μπορεί κάποιος να βαπτιστεί στο νερό, στο όνομα του Ιησού
και καθώς βγαίνει από το νερό να βαπτιστεί στο Άγιο Πνεύμα (Πράξ.ιθ:1-6), ή
μπορεί να λάβει το Άγιο Πνεύμα και αμέσως να υπακούσει στην εντολή της βάπτισης
στο νερό στο όνομα του Κυρίου (Πράξ.ι:44-48).
Υπό το φως όλων αυτών, είναι θαυμαστό το πως ο Θεός
τα σχεδίασε ώστε όλες τις πτυχές της σωτηρίας να εκπληρώνονται όταν κάποιος
υπακούει στο απλό μήνυμα του Ιωάν.γ:5 και Πράξ.β:38.
