Καθ’ ομολογία χριστιανοί στην εκκλησιαστική ιστορία.
Η Βίβλος, που ισχύει σε όλη τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας, αποκαλύπτει
μονάχα ένα σχέδιο σωτηρίας για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης.
Ιστορικές αναφορές από την πρώτη μεταποστολική περίοδο, είναι σήμερα
προσιτές και επιβεβαιώνουν το αποστολικό μήνυμα της βάπτισης στο νερό στο όνομα
του Ιησού Χριστού, καθώς και για το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα με το σημείο της
γλωσσολαλιάς.
Επιπλέον, φαίνεται ότι αυτές οι διδασκαλίες υπήρχαν καθ’ όλη τη διάρκεια
της εκκλησιαστικής ιστορίας.
Δεν ξέρουμε τα πάντα για την πνευματική ζωή σημαινόντων εκκλησιαστικών ηγετών κατά την διάρκεια της Μεταρρύθμισης. Πιθανόν κάποιοι να έλαβαν το Άγιο Πνεύμα και να μίλησαν με γλώσσες, ίσως χωρίς να κατανοούν πλήρως τη σπουδαιότητα αυτής της εμπειρίας.
Σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχουν μαρτυρίες, ότι συγκεκριμένοι
Προτεστάντες ηγέτες ήταν ενήμεροι για τις αποστολικές διδασκαλίες κλειδιά. Για
παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της Μεταρρύθμισης, ένας ονομαστός Ισπανός γιατρός,
ο Μιχάλης Σερβέτος, κήρυττε τη μονότητα του Θεού, την πλήρη θεότητα του Ιησού
Χριστού και την ανάγκη αναβαπτισμού.
Ο Λούθηρος, ο Ζβίγκλιος και ο Καλβίνος ήξεραν πολύ καλά αυτά που δίδασκε
ο Σερβέτος. Ιδιαίτερα ο Λούθηρος, ήταν ενήμερος για μια διαμάχη που υπήρχε
σχετικά με τον τρόπο βαπτίσματος στο όνομα του Ιησού Χριστού. Η γλωσσολαλιά
υπήρχε ανάμεσα στους πρώτους Αναβαπτιστές και οι Μεταρρυθμιστές πρέπει να είχαν
ακούσει γι’ αυτή την εμπειρία.
Ο Λούθηρος σαφώς ήξερε για τους «ενθουσιαστικούς», μια ομάδα που έδινε
έμφαση στην κίνηση του Πνεύματος και την επικοινωνία με το Θεό μέσω της
προφητείας, των γλωσσών και της ερμηνείας αυτών. Αυτοί είχαν αντιταχτεί στο
Λούθηρο, χαρακτηρίζοντάς τον άνθρωπο του γράμματος μόνο. Απ’ τη μεριά του, ο
Λούθηρος τους απέρριψε το 1557. Προφανώς λοιπόν, οι Μεταρρυθμιστές ήξεραν
τουλάχιστον μερικά από τα αποστολικά δόγματα.
Οι Μεταρρυθμιστές βεβαίως δεν ήταν δογματικά αλάνθαστοι, γιατί υποστήριξαν
αρκετές ψευδοδιδασκαλίες, όπως του απόλυτου προορισμού, το νηπιοβάπτισμα, τον
ραντισμό στο βάπτισμα και βέβαια τη θεωρία της τριάδας. Ούτε ήταν πάντοτε
αξιοθαύμαστα παραδείγματα χριστιανικών αρχών.
Ο βασικός ευγενικός χαρακτήρας τους και η σημαντική συνεισφορά τους στην
ιστορία της εκκλησίας είναι γεγονός, αλλά είναι το ίδιο αλήθεια ότι κανείς απ’
αυτούς δεν ήταν τέλειος ούτε αλάνθαστος.
Δεν μπορούμε να κάνουμε ειδικές εξαιρέσεις βασισμένες στο προσωπικό
θάρρος, τον ζήλο ή στη διορατικότητα σε κάποια θέματα της Γραφής. Πολλοί άνθρωποι
έχουν επιδείξει θάρρος, ζήλο, αποφασιστικότητα και θυσίασαν πράγματα για ψευδοθρησκείες,
για την πολιτική, για κάποιες ιδέες.
Πολλοί έχουν διωχτεί, έχουν βασανιστεί σκληρά και μαρτύρησαν για τον
Ιουδαϊσμό, το Βουδισμό, τον Μωαμεθανισμό, τον κομμουνισμό, για επαναστατικές
ιδέες και αναρχισμό. Πολλοί αιρετικοί και μάγοι έχουν υποφέρει εξαιτίας της
ομολογίας τους για τον Χριστό.
Άνθρωποι έζησαν και πέθαναν για ευγενείς σκοπούς, ακόμα για σημαντικούς για
τον Θεό λόγους όπως είναι η Δημοκρατία, η ελευθερία της θρησκείας και της
λατρείας, για την πίστη τους στον Γιάχβε και την Βίβλο.
Όμως, κανείς απ’ αυτούς δεν ήταν σωσμένος επειδή θυσιάστηκε ή υπέφερε.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε την ζωή των θεοσεβούμενων προγόνων
μας ή κάποιο αξιοσέβαστο ηγέτη της εκκλησιαστικής ιστορίας να μας αποτρέψει από
το να πιστεύουμε, να υπακούμε και να διακηρύττουμε ό,τι ξέρουμε ότι είναι το
θέλημα του Θεού σήμερα.
