«Τα στρογγυλεύει»

 

Αυτή η έκφραση σημαίνει ότι αυτός που μιλάει διαλέγει τις λέξεις, τις φρά­σεις, τα νοήματα ώστε να μην ενοχλούν αλλά και να μην τα λένε όλα.

Λέει μερικά, αυτά που μπορεί να πει. Μιλάει επιλεκτικά, προσεκτικά και ελέγχει τελείως τα νοήματα ώστε να βρίσκονται στα πλαίσια που ο ίδιος έχει προκαθορίσει.

Τα στρογγυλεύει, θα πει ότι προσέχει να μην ενοχλή­σει κανέναν, να μη στενοχωρήσει, να μη γίνει δυσάρεστος.

Τα στρογ­γυλεύει, θα πει ακόμα ότι δε λέει ολόκληρη την αλήθεια, δε μιλάει πηγαία, απλά, αλλά επεξεργάζεται τα νοήματα να μην ξεφύγει από τα όρια που έχει αποφασίσει.

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (5)

Το «Γιατί;» της Κοινωνίας

«Ένας για Όλους & Όλοι για έναν!»

«Το σκεύος εκείνο μέσω του οποίου ο Κύριος Ιησούς μπορεί - και θέλει - να αποκαλύψει τον εαυτό Του στη γενιά μας, δεν είναι η μονάδα/ ο μεμονωμένος πιστός, αλλά το Σώμα Του...Μεμονωμένοι πιστοί δεν είναι το Σώμα» (οι πιστοί ατομικά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη λειτουργία και τη μαρτυρία του Σώματος συνολικά).

Τι θέλει να πει αυτό; Εάν επιθυμούμε ο Θεός να φανερώσει τη Δόξα και τη Σωτηρία Του με μοναδικό τρόπο στις ημέρες μας, έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Εμείς, μόνοι μας, σαν άτομα, σαν τοπικές εκκλησίες και σαν εκκλησιαστικές ομολογίες δεν τα ξέρουμε όλα, και δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα.

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (2)

Το «Πού;» της Διδασκαλίας

Διάφορα ήταν τα σημεία που συναθροίζονταν.

· Στο ανώγειο (Πραξ.α:13, β:1): Εκεί που είχαν μερικές απ' τις πιο όμορφες αναμνήσεις, (το τελευταίο δείπνο τους με τον Κύριο, οι μεταναστάσιμες φανερώσεις του Κυρίου, η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή) χωρίς αμφιβολία συναθροίζονταν αρχικά μέρος της πρώτης εκκλησίας.

·  Στο ιερό & σε αδελφικά σπίτια (Πραξ.β:46, ε:42).

Πού πραγματοποιείται σήμερα η διδασκαλία;

· Σε ευκτήριους οίκους, σαν τοπικές εκκλησίες.

· Σε διάφορες αίθουσες, για ομάδες μαθητείας, κυριακά σχολεία.

· Σε σπίτια, για συμμελέτες.

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (1)

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων, που πρέπει να έχουμε στο νου μας καθώς μελετούμε το Πράξεις β:42, είναι ότι το συγκεκριμένο αυτό βιβλίο είναι το μόνο που ουσιαστικά δεν τελειώνει με ένα «Αμήν!», αλλά συνεχίζει διαχρονικά να...γράφεται! Δεν το εννοώ αυτό φυσικά κυριολεκτικά, αλλά πνευματικά, δια του Αγίου Πνεύματος, στις λαμπρές σελίδες του ουρανού, από το λαό της Διαθήκης, την Εκκλησία!

Το γεγονός αυτό θα πρέπει να μας ενθαρρύνει και κινητοποιήσει για να συμβάλουμε και εμείς, σαν πιστοί κι σαν τοπικές εκκλησιαστικές κοινότητες, στη γενιά μας, στη συγγραφή του μοναδικού αυτού βιβλίου με λαμπρά γράμματα, στην ένδοξη αιώνια Ζωή και Ιστορία του Ουρανού. Διότι, «Ιστορία είναι του Θεού η Ιστορία!»

Μην επιτρέπεις να σε χειραγωγούν άλλοι.

 Διά τιμής ηγοράσθητε· Μη γίνεστε δούλοι ανθρώπων (Α΄ Κορ.ζ:23, Δευτ.κε:42,55).

Ο αγώνας του ανθρώπου

Από την ημέρα της πτώσης όπου ο άνθρωπος έχασε την ελευθερία του, προσπαθεί μάταια να την ξανακερδίσει με λάθος τρόπους.

·        υποδούλωση στην αμαρτία

·        υποδουλώνοντας άλλους

·        υποδούλωση του εαυτού του σε άλλους

Ι. ΕΙΔΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ

Η υποδούλωση αυτή, εμφανίζεται  με διάφορες μορφές αμαρτίας όπως:

·        η επιθυμία της σάρκας

·        η επιθυμία των οφθαλμών

·        η αλαζονεία του βίου

·        η ύπουλη «φυσιολογική» εξέλιξη της χειραγώγησης

Η Εκκλησιαστική «Πράξη»

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων, που πρέπει να έχουμε στο νου μας καθώς μελετούμε το Πράξεις β:42, είναι ότι το συγκεκριμένο αυτό βιβλίο είναι το μόνο που ουσιαστικά δεν τελειώνει με ένα «Αμήν!», αλλά συνεχίζει διαχρονικά να...γράφεται! Δεν το εννοώ αυτό φυσικά κυριολεκτικά, αλλά πνευματικά, δια του Αγίου Πνεύματος, στις λαμπρές σελίδες του ουρανού, από το λαό της Διαθήκης, την Εκκλησία!

Τα συστήματα του Θεού και τα συστήματα των ανθρώπων

Με απασχολεί σοβαρά και καθημερινά αυτό, που πιστεύω απασχολεί και εσάς. Ψάχνω να βρω την αιτία της ανεπάρκειάς μας. Ψάχνω να βρω γιατί γίναμε μικροί και ασήμαντοι. Γιατί δεν παράγουμε, δεν αναπτυσσόμαστε, γιατί λιγοστεύουμε, γιατί υποκύπτουμε, γιατί πεθαίνουμε, γιατί είμαστε πιο συχνά νικημένοι παρά νικητές, γιατί θαυμάζουμε, αλλά δε μας θαυμάζουν όπως γινόταν παλιά…, γιατί ο κατάλογος των απολεσθέντων ή εξαφανισμένων μακραίνει, ενώ ο κατάλογος των νέων έχει μείνει σχεδόν χωρίς ονόματα. Τι φταίει και δεν μας ευλογεί ο Θεός; Τι φταίει και οι ευλογίες Του περνούν πάνω από τα κεφάλια μας σαν κατάφορτα σύννεφα, που θα μπορούσαν να γεμίσουν τον τόπο με ευλογημένη, καρποφόρα βροχή και φεύγουν μακριά από εμάς και ποτίζουν άλλους κήπους, άλλα μποστάνια, που όντως είναι γεμάτα καρπό και ευλογία Θεού;

Πώς η εκκλησία σας θα γεμίσει εύκολα και γρήγορα

                                                                     

Νομίζω ότι εκφράζω τον κρυφό πόθο και την ανομολόγητη επιθυμία κάθε πιστού ανθρώπου, είτε είναι εργάτης του Κυρίου με ευθύνες ποίμανσης, διδασκαλίας, είτε είναι ένας απλός πιστός του Χριστού χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ρόλο ή αποστολή ακόμα στον αγρό του Κυρίου. Όλοι θα το θέλαμε να γεμίσει η εκκλησία μας, να ανήκουμε ή να υπηρετούμε μία κατάμεστη εκκλησία, μία πολυάριθμη συνάθροιση ανθρώπων. Να τους διδάσκεις, να τους ποιμαίνεις, να τους ανήκεις πνευματικά και να έχετε ζωντανή κοινωνία αγάπης.

Και ποιος δεν προσπάθησε και ποιος δεν το ζήτησε να δει την εκκλησία που ανήκει ή που πηγαίνει να μεγαλώνει και να γεμίζει με κόσμο! Και προσευχές στον Κύριο κάναμε και νηστεία και επιμονή. Γίνονται συσκέψεις, συνέδρια, επιστρατεύονται ποικίλα μέσα και μέθοδοι, διοργανώνονται εξορμήσεις για να μαζέψουμε κόσμο να γεμίσουμε την εκκλησία μας.

Προειδοποίηση: Μην αφήσετε το άτομο αυτό να μπει στην εκκλησία σας!

Προσοχή κάντε ότι μπορείτε προκειμένου να απομακρύνεται αυτό το άτομο από την εκκλησία σας! Θα κάνει ότι μπορεί για να κρατήσει την εκκλησία σας απασχολούμενη και εστιασμένη στα εσωτερικά της με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κάνει τίποτε άλλο.

Εξαιτίας αυτού του ατόμου, οι πραγματικές ανάγκες δεν ικανοποιούνται μέσα στην κοινότητά μας. Συνεχώς δικαιολογείται, προκαλεί συγκρούσεις, και κάθε τόσο κάνει αβάσιμες ερωτήσεις και κριτικές.

Μας χρωστάνε ή χρωστάμε;

 Εύχομαι σ’ εσάς, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, να μην είστε ανάμεσα σ’ εκείνους που χρωστάνε σε δάνεια, πιστωτικές κάρτες κ.ά., καθώς συχνά αναφέρεται στα ΜΜΕ, ότι είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός όσων στις μέρες μας είναι χρεωμένοι, αρκετοί από αυτούς μάλιστα δανείστηκαν για ν’ αποκτήσουν πράγματα, που δεν τους ήταν απαραίτητα (ακούμε για δωροδάνεια, εορτοδάνεια κ.ά.).

Με όλα αυτά τα χρέη φορτωμένοι οι άνθρωποι, προσπαθούν ύστερα να βρουν τρόπους να ξεχρεωθούν, και γεμίζουν με άγχος και μύρια άλλα προβλήματα.

Αυτό συμβαίνει στην εποχή μας επειδή οι άνθρωποι κυριαρχούνται από μια «νοοτροπία δικαιωμάτων». 

Οι διαφημιστές μάς λένε ότι αξίζουμε εκείνο το αυτοκίνητο ή εκείνες τις διακοπές κ.λπ. Επίσης, αφού πληρώνουμε φόρους, θεωρούμε ότι δικαιούμαστε δρόμους χωρίς λακκούβες, προστασία από την αστυνομία, καλή ιατρική περίθαλψη, καθαρό πόσιμο νερό κ.ο.κ., ενώ κάποιες φορές η νοοτροπία δικαιωμάτων επεκτείνεται για να περιλάβει ακόμη και υπηρεσίες για τις οποίες δεν έχουμε πληρώσει... Έτσι δημιουργείται στην κοινωνία μια νοοτροπία, που συνεχώς λέει «Μου χρωστάτε!».

Ειρήνη στην εκκλησία

Κάποιοι έχουν την άποψη ότι οι συγκρούσεις ανάμεσα γενικά στους ανθρώπους και ειδικά ανάμεσα στους χριστιανούς είναι αναπόφευκτες κι από μια άποψη και χρήσιμες, γιατί όταν στο τέλος επέλθει η συμφιλίωση- κάτι που γίνεται σχεδόν πάντα μ’ ελάχιστες εξαιρέσεις- οι σχέσεις ανάμεσα στα συγκρουόμενα άτομα ή ανάμεσα στις συγκρουόμενες ομάδες βελτιώνονται και γίνονται πιο σταθερές, κι ίσως και πιο ειλικρινείς. Μια άποψη που θυμίζει το «πόλεμος πατήρ πάντων» του αρχαίου φιλοσόφου Ηράκλειτου. Όσο και αν από κάποιες τυχαίες συγκυρίες μπορεί πότε – πότε να συμβαίνουν και μερικές ευτυχείς καταλήξεις, μου είναι αδύνατον να συμφωνήσω με μια τέτοιου είδους λογική. Ένας πόλεμος αφήνει πίσω του πάντα ερείπια και πληγές, κι αν καμιά φορά τα ερείπια κτίζονται πιο όμορφα από πριν, οι πληγές όμως μένουν, με ολέθρια αποτελέσματα, μόνιμα τις πιο πολλές φορές. Άλλωστε ο απόστολος Παύλος δε μας προτρέπει άδικα να ειρηνεύουμε «μετά πάντων ανθρώπων», κάτι που τονίζει με μεγαλύτερη ακόμη έμφαση ο ίδιος ο Χριστός: «μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται».

Πόσο πονούν τα αληθινά λόγια;

Μερικοί δυσανασχετούν όταν αποκαλύπτονται τα κακώς κείμενα στις εκκλησίες τους. Αυτό εν μέρει ικανοποιεί, επειδή μαρτυρεί την παρουσία κάποιου ίχνους ντροπής, που ίσως οδηγήσει και σε μετάνοια. Άλλοι όμως αδιαφορούν για όλα, επειδή το κακό έχει γίνει πια συνήθεια στη ζωή τους και ελάχιστα πλέον ενοχλεί....

Ο Θεός δεν εντυπωσιάζεται με διαφημίσεις. Δεν διαθέτει χώρο για υπερβολές. Οι μεγάλες ομιλίες δεν Τον επηρεάζουν. Οι εντυπωσιακοί ισχυρισμοί δεν Τον εξαπατούν. Νοιάζεται μόνο για την αλήθεια. Κι ενώ μπορούμε εύκολα να εξαπατήσουμε τους άλλους (και τους εαυτούς μας), ποτέ δεν μπορούμε να εξαπατήσουμε τον Κύριο.

Οι παρείσακτοι

Το να κυλάνε νερά και λάσπες έξω από το σπίτι σου, είναι βέβαια κακό. Όμως χειρότερο είναι, όταν ανοίξεις την εξώπορτά σου και οι λάσπες και το κακό μπουν μέσα. Αυτό φαίνεται να λέει ο Ιούδας προσπαθώντας να διαφυλάξει το σώμα των πιστών:

Από τις «κηλίδες» (12) Άσχημο σ’ ένα κατάλευκο χιτώνα, να υπάρχει μια έντονη βρωμιά. Τρομερό, να πασκίζουνε δέκα άνθρωποι για την καθαριότητα ενός κοινόχρηστου χώρου και ένας....να πετάει ένα ντενεκέ σκουπίδια κάπου στη μέση. Έτσι και η πνευματική κηλίδα στο σώμα της εκκλησίας.

Άλλοτε και τώρα

Υπάρχει μία ευχή που συχνά ακούγεται από τους Χριστιανούς, σύμφωνα με την οποία καλό θα ήταν αν μπορούσαμε οι σημερινοί πιστοί να γίνουμε όπως εκείνοι της πρώτης Εκκλησίας της αποστολικής περιόδου.

Αυτή στηρίζεται στην εντύπωση ότι η πρώτη εκείνη Εκκλησία ήταν "τέλεια κατά πάντα" και ότι εκείνη η εποχή δεν γνώριζε τα προβλήματα που αναπτύχθηκαν στους επόμενους αιώνες και βασανίζουν τις εκκλησίες μέχρι σήμερα.

Το θέμα της συγκατοίκησης

Στη σκέψη πολλών ανθρώπων - ίσως των περισσοτέρων -  είναι πόθος διαχρονικός, ίσως στόχος ζωής,  η προσπάθεια να μειώσουν το οποιοδήποτε κόστος και τα δυσάρεστα στη ζωή και να αυξήσουν όσο γίνεται περισσότερο τα ευχάριστα, τα εύκολα και τα βολικά.

Μερικά παραδείγματα αποδίδουν αυτή την αλήθεια πολύ καθαρά. Να μπορούσαν οι άνθρωποι να τρώνε όσο θέλουν, όποτε θέλουν,  ό,τι θέλουν και να μην παχαίνουν, να μην ασχημίζουν  και να μην αρρωσταίνουν. Αν ανακάλυπτε κάποιος μια ουσία που θα είχε αυτήν την ενέργεια, θα γινόταν πολύ σύντομα ο μεγάλος ευεργέτης της ανθρωπότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

 

Συγχώρησε μας για τα Χριστούγεννα!

Ήταν οι μέρες των Χριστουγέννων και όλα στο σπίτι βούιζαν από την προετοιμασία της γιορτής.

Όλοι ήταν τόσο απασχολημένοι που δεν έβρισκαν λίγο χρόνο για να διαθέσουν στο μικρό κοριτσάκι του σπιτιού, που οτιδήποτε έκανε για να κερδίσει την προσοχή ή τη βοήθειά τους, ήταν αιτία για να την μαλώσουν που έμπαινε στα πόδια τους.  

Στρογγυλέματα

«Τα στρογγυλεύει».

Αυτή η έκφραση σημαίνει ότι αυτός που μιλάει διαλέγει τις λέξεις, τις φράσεις, τα νοήματα ώστε να μην ενοχλούν αλλά και να μην τα λένε όλα. Λέει μερικά, αυτά που μπορεί να πει. Μιλάει επιλεκτικά, προσεκτικά και ελέγχει τελείως τα νοήματα ώστε να βρίσκονται στα πλαίσια που ο ίδιος έχει προκαθορίσει.

Τα στρογγυλεύει, θα πει ότι προσέχει να μην ενοχλήσει κανέναν, να μη στενοχωρήσει, να μη γίνει δυσάρεστος. Τα στρογγυλεύει, θα πει ακόμα ότι δε λέει ολόκληρη την αλήθεια, δε μιλάει πηγαία, απλά, αλλά επεξεργάζεται τα νοήματα να μην ξεφύγει από τα όρια που έχει αποφασίσει. Τα στρογγυλεύει, σημαίνει ότι κόβει κατά την κρίση του νοήματα, λέξεις, φράσεις και αποφασίζει τι θα βγει προς τα έξω ή τι θα ακουστεί.

Ποιους πρέπει να κρίνουμε;

Οι περισσότεροι χριστιανοί, είναι πρόθυμοι να κρίνουν και να κατακρίνουν τους ανθρώπους έξω από την Εκκλησία. Αντίθετα δείχνουν μεγάλη ανοχή σε ό,τι συμβαίνει μέσα στις τάξεις τους.

 

Είναι καλή η ανεκτικότητα;

Η λέξη ανεκτικότητα είναι πολύ δημοφιλής στις μέρες μας.

Ταιριάζει με τη σύγχρονη φιλοσοφία.

Αν δεν είσαι ανεκτικός, τότε είσαι φανατικός - τουλάχιστον αυτό θα πει ο κόσμος.

Αυτή η κοσμική αντίληψη είναι απειλή για τη χριστιανοσύνη και την κοινωνία γενικότερα. Αν παρακολουθείς με ειλικρίνεια τις διάφορες καταστάσεις στον κόσμο σήμερα, θα έχεις σημειώσει ότι η ανεκτικότητα έχει φτάσει στα άκρα - ακόμη και σε βάρος των ηθικών αξιών.