Νομίζω
ότι εκφράζω τον κρυφό πόθο και την ανομολόγητη επιθυμία κάθε πιστού ανθρώπου,
είτε είναι εργάτης του Κυρίου με ευθύνες ποίμανσης,
διδασκαλίας, είτε είναι ένας απλός πιστός του Χριστού χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ρόλο
ή αποστολή ακόμα στον αγρό του Κυρίου. Όλοι θα το θέλαμε να γεμίσει η εκκλησία
μας, να ανήκουμε ή να υπηρετούμε μία κατάμεστη εκκλησία, μία πολυάριθμη συνάθροιση
ανθρώπων. Να τους διδάσκεις, να τους ποιμαίνεις, να τους ανήκεις πνευματικά και
να έχετε ζωντανή κοινωνία αγάπης.
Και
ποιος δεν προσπάθησε και ποιος δεν το ζήτησε να δει την εκκλησία που ανήκει ή
που πηγαίνει να μεγαλώνει και να γεμίζει με κόσμο! Και προσευχές στον Κύριο κάναμε
και νηστεία και επιμονή. Γίνονται συσκέψεις, συνέδρια, επιστρατεύονται ποικίλα
μέσα και μέθοδοι, διοργανώνονται εξορμήσεις για να μαζέψουμε κόσμο να γεμίσουμε
την εκκλησία μας.
Μετά
αρχίζει άλλος αγώνας. Αυτοί που ήρθαν να μείνουν, να τους κρατήσουμε μαζί μας.
Επιστρατεύονται στρατηγικές, μεθοδολογία, μάρκετινγκ, αλλά δυστυχώς τα αποτελέσματα
είναι σχεδόν πάντα φτωχά. Ιδιαίτερα στις μέρες μας. Οι εκκλησίες μικρές, η
προσέλευση απρόθυμη, οι συναθροίσεις χλωμές. Μεσοβδόμαδα η κατάσταση είναι
απελπιστική. Το ίδιο και στις αργίες, τις γιορτές, τα καλοκαίρια ή τις
χειμωνιάτικες μέρες. Δηλαδή τι μένει; Κάτι μένει, αλλά απέχει πολύ από αυτό που
θέλουμε ή επιδιώκουμε.
Έχουμε
τη συνταγή! Σίγουρη, δοκιμασμένη, με άμεσα, ορατά αποτελέσματα. Και μόνο που θα
τη διαβάσετε και χωρίς να την εφαρμόσετε θα χαμογελάσετε. Η επιτυχία είναι
βέβαιη. Υπάρχουν κάποιοι που τη δοκίμασαν και έπιασαν γρήγορα και άνετα τους
στόχους τους. Πρόκειται για απλά βήματα, απλά, λογικά βήματα, χωρίς ιδιαίτερο
κόστος ή θυσία θα έλεγα. Μάλλον ευχάριστα φαίνεται ότι είναι. Η δε απόδοσή τους
εγγυημένη και άμεση.
Τίτλος
της συνταγής: ΕΤΣΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ,
χωρίς κόπο, χωρίς θυσίες. Το αντίθετο μάλιστα, κάνοντας το δρόμο του Χριστού
ευχάριστο και ελκυστικό. Ας δούμε ένα-ένα τα βήματα της συνταγής.
Α.
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. Ίσως
δεν έχετε δοκιμάσει την περιοχή, αλλά χωρίς συναίσθημα δεν ελκύονται οι
άνθρωποι. Το κήρυγμα θα πρέπει να τους μιλάει στο συναίσθημα, η λατρεία να διεγείρει
το συναίσθημα και όλη η ατμόσφαιρα να είναι γεμάτη διέγερση και ένταση συναισθηματική,
με εξάρσεις, με υφέσεις, για να νιώθουν οι άνθρωποι όμορφα και να περνούν
ευχάριστα.
Στις
μέρες μας, που οι άνθρωποι είναι καταπονημένοι και κουρασμένοι, γεμάτοι με σκοτούρες
και ευθύνες, αποζητούν οάσεις συναισθηματικής αποφόρτισης και χαλάρωσης. Το
κήρυγμα που ελέγχει, που οδηγεί σε θυσίες και κόστος δεν αρέσει, δεν έρχονται
να το ακούσουν οι άνθρωποι. Δεν γεμίζει τις εκκλησίες. Για να έρθουν και να
μείνουν οι άνθρωποι στην εκκλησία πρέπει να νιώθουν όμορφα και να περνούν ευχάριστα.
Διαλέγουν την εκκλησία με τα ίδια κριτήρια που θα διάλεγαν ένα παραθαλάσσιο
εστιατόριο να πάνε με τους φίλους τους ή ένα καλό αυτοκίνητο για να κάνουν
ευχάριστα και άνετα ταξίδια.
Κοιτάξτε
για παράδειγμα αυτό που λέμε λατρεία. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μια
ώρα που απευθύνεται κυρίως στο συναίσθημα, με τη δομή που έχει και το περιεχόμενό
της. Η υμνωδία, η μουσική, το περιβάλλον, τα λόγια που ακούγονται, η διάνθιση, η ατμόσφαιρα, η μεθοδολογία που επιστρατεύεται
απευθύνονται στο συναίσθημα, με στόχο την εξύψωση, την ανάταση, την
ευχαρίστηση. Οι άνθρωποι που μένουν ικανοποιημένοι θα ξανάρθουν, έτσι λένε οι
νόμοι της αγοράς. Και επειδή εμείς θέλουμε να ξανάρθουν και να μείνουν, εφαρμόζουμε
πιστά τους νόμους της αγοράς.
Μετά
έρχεται το κήρυγμα, η διδασκαλία, η προσευχή. Και εδώ πρέπει να δεσπόζει, να καλλιεργείται,
να διεγείρεται το συναίσθημα. Κηρύγματα φτιαγμένα με συναίσθημα, που απευθύνονται
στο συναίσθημα και στοχεύουν στο συναίσθημα, με ανάλογα βέβαια αποτελέσματα.
Κηρύγματα που αρέσουν, συγκινούν, σε κάνουν να νιώθεις καλά και να περνάς
ευχάριστα. Και όταν τελειώνει η εκκλησία να είναι όλοι χαρούμενοι, να συζητάνε
για τον καιρό…, να προγραμματίζουν για το πού θα πάνε το απόγευμα, πώς θα
ξαναπεράσουν ευχάριστα. Κανένας στενοχωρημένος, ή πεσμένος, ή προβληματισμένος.
Θα φτάσουν στο σημείο να περιμένουν με ανυπομονησία πότε θα έρθει η επόμενη
Κυριακή το πρωί για να νιώσουν το ίδιο συναίσθημα και να περάσουν το ίδιο
ευχάριστα. Δεν είναι ανάγκη να τα πιστεύουν ή να τα ζουν αυτά που ακούνε ή που
λένε. Αρκεί που νιώθουν ευχάριστα, «γαργαλιζόμενοι την ακοήν» (Β΄ Τιμ.δ:3).
Το κήρυγμα έχει παραδείγματα, ιστοριούλες,
ο ομιλητής μπορεί να λέει και ανέκδοτα, το ακροατήριο γελάει, αντιδρά, συνεπαίρνεται,
επικοινωνεί, συμμετέχει, ευχαριστιέται. Είναι βέβαιο πως αν αυτά είναι που
θέλει η καρδιά σου από τον Κύριο και την εκκλησία, όταν τα βρεις δεν τα
αφήνεις. Ο σταυρός του Ιησού Χριστού, το κήρυγμα της αγάπης, της ειρήνης, της
συμφιλίωσης, τα θαύματα του Κυρίου, οι υποσχέσεις Του, οι εκδηλώσεις του Αγίου
Πνεύματος, όλα επιστρατεύονται για να περάσει το ακροατήριο ευχάριστες
συναισθηματικές ώρες με συγκινήσεις και με γέλια,
συνεπαρμένοι, γοητευμένοι, έχοντας ξεχάσει προσωρινά τα προβλήματα και τις
στενοχώριες τους. Και κυρίως να θέλουν να το επαναλάβουν, να το ξαναζήσουν.
Β.
ΔΡΑΣΗ. Όσο όμορφα και αν
περνούν συναισθηματικά, μέσα στην εκκλησία, μόνο του αυτό δε φτάνει. Χρειάζεται
κάτι να κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, με κάτι να ασχολούνται ώστε να νιώθουν
ότι είναι χρήσιμοι και ότι κάτι προσφέρουν. Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού
μιλάει για άγια χέρια και καθαρή ζωή υπηρεσίας, αλλά αυτά όλα μπορούν να παρακαμφθούν…
Οι
άνθρωποι που έρχονται στην εκκλησία πρέπει κάτι να κάνουν, να νιώθουν χρήσιμοι,
να νιώθουν υπεύθυνοι. Στις εκκλησίες που θέλουν να κρατήσουν τα μέλη τους και
να τα αυξήσουν, όλοι έχουν κάτι να κάνουν, όλοι είναι δραστήριοι. Ακόμα και αν
οι θέσεις είναι περιορισμένες γιατί οι ανάγκες είναι συγκεκριμένες,
δημιουργούνται πλασματικές ανάγκες και ανάλογες υπευθυνότητες, ώστε όλοι να
συμμετέχουν. Κανένας δεν εξετάζει την ατομική ζωή του καθενός, την πνευματική
του σχέση με τον Κύριο. Καλό είναι βέβαια να αποφεύγονται οι προκλήσεις και
κάποια χτυπητά πράγματα, αλλά το βασικό είναι να νιώθουν ότι προσφέρουν, ότι
αξιοποιούνται, ότι έχουν λόγο, φωνή συμμετοχής στο σύνολο.
Αν
λοιπόν θέλετε να αυξήσετε τα μέλη της εκκλησίας σας, δώστε τους κάτι να κάνουν,
να εργάζονται, να απασχολούνται. Έστω και αν δεν έχετε ανάγκη την εργασία τους.
Έστω και αν δεν είναι κατάλληλοι, έστω και χωρίς άγια και καθαρή ζωή. Κάποιος
διόρισε υπεύθυνο για ζευγάρια 20-30 ετών και άλλον για 31-40 ετών και άλλους
για 41-50 ετών… Ειδικούς επί της συμβουλευτικής, ειδικούς επί των φωτιστικών
της εκκλησίας, ηχολήπτες και τεχνικούς βίντεο και ήχου, υπεύθυνους των εκδόσεων,
των συνεστιάσεων, των προμηθειών, της πληρωμής των λογαριασμών ΔΕΗ, ΟΤΕ…
Όλα
αυτά τα βήματα στηρίζονται στην ψυχολογία του ατόμου, είναι καλά μελετημένα και
εφαρμόζονται με επιτυχία στον κόσμο. Εμείς απλώς τα μεταφέρουμε μέσα στην
εκκλησία για να την κάνουμε μεγάλη και τη διακονία μας πετυχημένη. Ο κόσμος ακολουθεί
αυτή τη μέθοδο για να κάνει τον άλλο να συμμετέχει, να νιώθει καλύτερα, να
βοηθηθεί ψυχολογικά, να έχει να ασχολείται, να έχει κάποια αξία. Όλα αυτά και
πολλά περισσότερα, και σωστότερα, γεμάτα ευλογία, δόξα και τιμή τα χαρίζει ο
Ιησούς Χριστός με την αναγέννηση στη ζωή του ανθρώπου. Είναι πνευματικά δώρα
της πνευματικής ζωής, σε πνευματικούς ανθρώπους. Ο Κύριος καλεί, εξοπλίζει, αποστέλλει,
χρησιμοποιεί και ευλογεί τους δούλους Του! Δεν είναι σίγουρο ότι τα χαρίσματα
του Κυρίου γεμίζουν υποχρεωτικά τις εκκλησίες. Κάποτε ίσως τις αδειάζουν
κιόλας, όταν αυτό χρειάζεται. Αν θέλουμε όμως να γεμίσει η εκκλησία μας εύκολα
και γρήγορα για να ανήκουμε σε μια μεγάλη εκκλησία, φτιάχνουμε δραστήρια έως
υπερδραστήρια άτομα, με αρμοδιότητες και στόχους χωρίς πνευματικούς όρους ούτε
αντίκρισμα μπροστά στον Κύριο.
Οι
νέοι ειδικά, που έχουν ορμή και φλόγα, πρέπει με κάτι να ασχολούνται μέσα στην
εκκλησία, αν θέλουμε να παραμείνουν. Τους στέλνουμε να διοργανώνουν γιορτές, συναυλίες,
βραδιές ζευγαριών, σεμινάρια… Γενικώς να ασχολούνται και μ’ αυτό τον τρόπο και
λίγο ζαλισμένοι και λίγο γοητευμένοι και λίγο αφιονισμένοι από τα μπράβο, τα
συγχαρητήρια, τα παλαμάκια, να κάθονται στην εκκλησία και να καλούν κι άλλους,
να έρθουν για να περνάνε το ίδιο καλά και να γίνουν οπαδοί και μέλη. Όχι του Χριστού
αναγεννημένοι πιστοί, αλλά μέλη της ομάδας με τις πολλές δραστηριότητες και την
έντονη ζωή.
Όλα
αυτά θυμίζουν τους φυσιολατρικούς συλλόγους με τις εκδρομές και τις εκδηλώσεις
της υγιεινής ζωής, τους αγώνες σκακιού και τα προγράμματα δενδροφύτευσης,
που στοχεύουν να αυξήσουν τα μέλη. Κάνουν και κοινωνικό έργο, το οποίο και προβάλλουν.
Όλα αυτά στις μέρες μας αρέσουν και ελκύουν. Μπορεί βέβαια να μην οδηγούν τις
ψυχές σε μετάνοια και αναγέννηση, αλλά οι εκκλησίες σίγουρα μεγαλώνουν σε
αριθμό εύκολα και γρήγορα.
Γ. ΤΟ
ΦΑΡΔΕΜΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ.
Όλα τα παραπάνω που αναφέραμε είναι καλά, χρήσιμα και αποτελεσματικά. Μόνα τους
όμως δε φέρνουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα, αν ο δρόμος του Χριστού προς τον
Ουρανό παραμείνει «στενός και τεθλιμμένος» (Ματθ.ζ:14). Απαραίτητη προϋπόθεση
για να πετύχει η συνταγή και να μεγαλώσει η εκκλησία, είναι να φαρδύνει ο
δρόμος του Χριστού. Πώς γίνεται αυτό; Είναι πολύ απλό.
Αποσιωπούμε
την αμαρτία, χρησιμοποιούμε δύο μέτρα και δύο σταθμά, αγαπάμε και δικαιολογούμε
με σκοπιμότητα και πολιτική και κυρίως αφήνουμε τον κόσμο και τα του κόσμου να
μπουν ελεύθερα μέσα στην εκκλησία του Ιησού Χριστού.
Όπου
προσφέρεται ο Χριστός χωρίς κόστος και θυσία των αγαπημένων μας επιθυμιών και
ειδώλων, ο κόσμος τρέχει και οι εκκλησίες γεμίζουν εύκολα και γρήγορα. Ποιος
είπε ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν τον Ιησού Χριστό; Μεγάλο λάθος.
Όλοι
θέλουν τον Ιησού που αγαπάει, συγχωρεί, πληρώνει για τις αμαρτίες μας και μας ετοιμάζει
τόπο στον Ουρανό. Εκείνο που δεν θέλουν είναι να τους θυμίζεις ότι πρέπει να πεθάνουν
μαζί με το Χριστό, «συσταυρωμένοι» (Ρωμ.ς:6, Γαλ.β:20), να συναναστηθούν σε
μία καινούρια ζωή, άγια και καθαρή, να μη ζουν πλέον για τον εαυτό τους, να
απαρνηθούν τον εαυτό τους, να σηκώσουν το σταυρό τους και να ακολουθούν τον
Κύριο (Ματθ.ις:24, Μάρκ.η:34, Λουκ.θ:23), «εις τα
ίχνη Του, καθώς Εκείνος περιεπάτησε» (Α΄ Πέτρ.β;21,
Α΄ Ιωάν.β:6). Αυτά δεν αρέσουν, νιώθουν ότι περιορίζονται οι ψυχές και κοιτάζουν
να φύγουν, να πηγαίνουν κάπου που δεν προσφέρεται έτσι ο Χριστός.
Αν
βρεθεί ένας τρόπος να κρατήσουμε τα εύκολα, τα ευχάριστα, τα βολικά του Χριστού
και να αποσιωπήσουμε όλα όσα έχουν σχέση με την απάρνηση του εαυτού μας, την
καταδίκη και την αποστροφή του εγωισμού μας, τότε αυτή η εκκλησία με αυτό το
κήρυγμα θα γεμίσει κόσμο εύκολα, γρήγορα και χωρίς τον κίνδυνο να φύγουν
κάποτε. Υπάρχουν πολλές, όμορφες προτάσεις. Το «κοινωνικό ευαγγέλιο» είναι μια
καλή λύση. Προβάλλεται εύκολα, γίνεται αποδεκτό, αρέσει, είναι στο πνεύμα της εποχής
και προσφέρει δραστηριότητα και ατομική ικανοποίηση. Η οικολογία επίσης, η
μόρφωση ή η επιμόρφωση σε διάφορα θέματα, η συμβουλευτική, για να θυμηθούμε
μερικά.
Μια
εκκλησία πραγματικό μελίσσι, αεικίνητη, δραστήρια, με κόσμο χαρούμενο και ικανοποιημένο.
Πώς να μη γεμίσει; Εύκολα και γρήγορα. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται να μην
υπάρχει ο έλεγχος, να αποσιωπάται η αμαρτία, η κοσμικότητα, ο συμβιβασμός, να
μη γινόμαστε δυσάρεστοι, να βοηθάμε τους ανθρώπους να περνάνε καλά.
Είναι
τόσο απαραίτητο αυτό το φάρδεμα του στενού δρόμου του Χριστού για να γεμίσει
γρήγορα μια εκκλησία, που μόλις αλλάξει κάπως το κήρυγμα, αμέσως κάποιοι ετοιμάζονται
να φύγουν και να πάνε αλλού. Αλλάζει αμέσως η σύνθεση του ακροατηρίου όταν
μιλήσεις για υπακοή και ταπείνωση, για μετάνοια, για αναγέννηση, για τη μόρφωση
του Ιησού Χριστού μέσα μας. (Γαλ.δ:19).
Στις
μέρες μας, που ο αγώνας για μεγάλες και εύρωστες οικονομικά εκκλησίες και
οργανώσεις είναι μεγάλος και επίμονος, αν δεν φαρδύνει ο δρόμος του Χριστού, κόσμος
δεν έρχεται αλλά και δεν μένει. Το πρόβλημα είναι ότι δίπλα στην εκκλησία που
ανήκεις και υπηρετείς με αγάπη και αλήθεια εσύ, υπάρχει κάποια άλλη που μιλάει
για τον ίδιο Χριστό αλλά με… λιγότερα έξοδα… ή καθόλου έξοδα… Όλα τα δέχεται ο
Κύριος, όλα τα ανέχεται, όλα μας τα συγχωρεί, άνθρωποι είμαστε! Αυτό το κήρυγμα
ικανοποιεί, ξεκουράζει, καθησυχάζει τις ψυχές των ανθρώπων και εκείνοι το
προτιμούν.
Φάρδεμα
του δρόμου του Ιησού Χριστού σημαίνει ότι δε θα ελέγχουμε τις ψυχές για την
αμαρτία, δεν θα τους μιλάμε για το δικό τους σταυρό, μόνο για το σταυρό του Χριστού
που συγχωρεί και καθαρίζει, δεν θα εμποδίζουμε το κοσμικό πνεύμα να μπαίνει
μέσα στην εκκλησία, θα αποσιωπούμε την αλήθεια για χάρη της ειρήνης, της αγάπης
και της ευημερίας των αριθμών. Η σχέση των πιστών με τον Κύριο θα είναι σχέση
συγχώρησης, βοήθειας και ευλογίας. Μόνο γι’ αυτά θα έχουμε το Θεό στη ζωή μας.
Το αίμα του Ιησού Χριστού για να μας συγχωρεί, η αγάπη Του για να μας βοηθάει
και η πλούσια καρδιά Του για να μας ευλογεί.
Είπαμε
στην αρχή ότι η συνταγή αυτή των τριών συστατικών είναι δοκιμασμένη και αποτελεσματική.
Συναίσθημα, Δράση, Φάρδεμα του δρόμου. Οι εκκλησίες γεμίζουν γρήγορα και χωρίς
κόπο. Προσοχή όμως, δεν είπαμε όλη την αλήθεια. Τι θα είναι αυτό που θα φτιάξουμε;
Εκκλησία του Ιησού Χριστού δεν θα είναι! Ούτε άγια, ούτε καθαρή. Μία οργάνωση
θα είναι κοινωνικο-θρησκευτικο-φιλανθρωπικού
χαρακτήρα. Ούτε καρπός του αίματος του Ιησού Χριστού θα είναι. Και με το δρόμο
το φαρδύ, το φαρδεμένο, αποκλείεται να οδηγεί στην
αιώνια ζωή, στη Βασιλεία του Θεού. Όσο για τα μέλη αυτής της εκκλησίας, μάλλον
την ψυχολογία και τη συμπεριφορά οπαδών θα έχουν, μέλη κάποιας οργάνωσης, αλλά
όχι σώμα του Ιησού Χριστού, όχι Νύμφη Του, όχι Εκκλησία Του οδηγούμενη και
διοικούμενη από το Άγιο Πνεύμα του Θεού.
Ας μη
γελιόμαστε. Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού είναι μία, με συγκεκριμένα γνωρίσματα,
πορεία και στόχο. Αποτελείται από ψυχές ανθρώπων που καταδίκασαν τον εαυτό
τους, τον μίσησαν, τον απαρνήθηκαν, τον έστειλαν επάνω στο σταυρό του Χριστού
να συσταυρωθεί για να συναναστηθεί
σε μια ζωή λυτρωμένη, πνευματική και αιώνια. Δεν είναι δραστήριοι ή
ενεργητικοί. Πριν από όλα είναι ταπεινοί και καθαροί. Δεν έχουν ανάγκη από
συναισθηματικά ανεβοκατεβάσματα για να περνάνε καλά και ευχάριστα. Η απόλαυσή
τους είναι ο Ιησούς Χριστός, και η άγια κοινωνία με τα πνευματικά αδέλφια τους.
Ο δρόμος που διάλεξαν με χαρά και πίστη να ακολουθήσουν είναι πάντα μόνο
στενός, δρόμος με θλίψεις, με δοκιμασίες, δρόμος παιδείας και σίγουρα δρόμος
για λίγους και εκλεκτούς. Το πρώτο που τους ενδιαφέρει είναι να κάνουν κάθε
στιγμή, κάθε μέρα το θέλημα του λατρευτού τους Σωτήρα και Κυρίου και να Του
μείνουν πιστοί μέχρι τέλους. Όσο για τον αριθμό τους, μάλλον δεν έχει και μεγάλη
σημασία. Μπορεί πολλοί να μην είναι, αλλά είναι όλοι τους μοναδικοί για τον
Κύριο, είναι οι ευλογημένοι του Κυρίου. Τους παραδέχεται και αναπαύεται η
καρδιά Του επάνω τους.
Όσο
για τη συνταγή της επιτυχίας της μεγάλης εκκλησίας που σας παραθέσαμε πιο πάνω,
σας ευχόμαστε αφού τη διαβάσατε και πήρατε τα σωστά, πνευματικά μηνύματα, να
την σχίσετε και να την πετάξετε. Στις μέρες μας θα βρείτε πολλές εκκλησίες που
μ’ αυτούς τους τρόπους μεγαλώνουν και πληθαίνουν. Και μάλιστα χωρίζονται οι
εκκλησίες ανάλογα με την περιοχή που τονίζουν και
χρησιμοποιούν ιδιαίτερα. Εκκλησίες με έντονο το συναισθηματικό στοιχείο,
εκκλησίες της δράσης και έντασης, εκκλησίες του συμβιβασμού και της συγχώνευσης
με τον κόσμο. Όμως το ερώτημα είναι άλλο. Μπροστά στο δοξασμένο βήμα του Κυρίου,
στον Ουρανό, όπου θα καταργηθούν οι ταμπέλες, τα σχήματα, τα ονόματα, οι εκκλησίες,
οι αριθμοί και θα είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο μόνοι με τον Κύριο εμείς, η καρδιά
μας, η ζωή που ζήσαμε, αυτό που θα μετράει και μάλιστα αιώνια, είναι μόνον το
«εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ εις τα ολίγα εστάθης
πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει είσελθε εις την
χαράν του Κυρίου σου» (Ματθ.κε:21).
Θα το ακούσουμε από το στόμα του Κυρίου;
