Αυτή τη φορά το θέμα μας απευθύνεται σ’
εσένα αδελφή μου, που μένεις πολλές ώρες μόνη. Και μπορεί να είσαι μόνη για
διάφορους λόγους. Είτε γιατί τα παιδιά σου μεγάλωσαν κι έκαναν το δικό τους
σπιτικό. Είτε γιατί δεν έχεις δικά σου παιδιά. Η ίσως η εργασία του αναγκάζει
το σύζυγό σου να λείπει για μέρες από κοντά σου. Ακόμα μπορεί να είσαι μόνη
γιατί δεν παντρεύτηκες, ή επειδή ο σύζυγός σου αναχώρησε για κείνο τον τόπο
όπου είναι «πολύ πλέον καλύτερα».
Όμως, άσχετα με την αιτία της μοναξιάς σου, η πραγματικότητα είναι ίδια. Είσαι μόνη!
Αλλά, στ’ αλήθεια, είσαι μόνη; Δε μπορεί να
είσαι μόνη.
Έχεις κάποια συντροφιά. Κάποια παρέα. Και η
παρέα αυτή είναι οι σκέψεις σου. Ναι, είτε το συνειδητοποιείς είτε όχι, σε
συντροφεύουν οι σκέψεις που συνεχώς περνούν από το μυαλό σου.
Το θέλουμε ή δεν το θέλουμε, το μυαλό μας
εργάζεται συνεχώς. Εργάζεται και επεξεργάζεται. Πρόσφατα είχα την εμπειρία να
δω από κοντά πως δουλεύει ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής. Αλήθεια, με πόση σοφία
από Θεού κατάφεραν οι άνθρωποι να κατασκευάσουν ένα τέτοιο μηχάνημα. Του δίνουν
πληροφορίες, που συνήθως αποθηκεύονται σε μια δισκέτα κι εκείνο, σύμφωνα μ’ ένα
πρόγραμμα που του έχουν «φορτώσει», υπολογίζει, συγκρίνει, βγάζει αποτελέσματα
και κάνει προτάσεις!...
Ένας ασύγκριτα ανώτερος υπολογιστής είναι ο
ανθρώπινος εγκέφαλος-το μυαλό μας. Επεξεργάζεται όσα καθημερινά-και για πολλά
χρόνια-το τροφοδοτούμε.
Στον υπολογιστή, όταν θέλουμε να
εργαστούμε, διαλέγουμε το κατάλληλο cd, όπου υπάρχουν απομνημονευμένες
οι πληροφορίες που μας εξυπηρετούν κάθε φορά, και τις χρησιμοποιούμε για τους
υπολογισμούς μας. Κάτι ανάλογο δε συμβαίνει και με τη σκέψη μας; Όμως, έχω
γνωρίσει γυναίκες, που δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να γυρίζουν και να
ξαναγυρίζουν στο μυαλό τους πάντα το ίδιο «cd». Είναι το «cd» των
παραπόνων. Αυτό δεν περιέχει παρά μόνο πράγματα που προκαλούν λύπη, ανησυχία
και ό,τι άλλο στενόχωρο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Αλλά γιατί ν’ απασχολούμε το μυαλό μας με
τα δυσάρεστα αυτά πράγματα; Γιατί να σκεφτόμαστε μόνο όσα άσχημα έχουν συμβεί
στη ζωή μας και, το χειρότερο, με όσα άσχημα πράγματα ... θα μπορούσαν να μας
βρουν στο μέλλον;
Το μοναδικό αποτέλεσμα είναι να έχουμε
διαρκώς θλίψη και σοβαρά κακά επακόλουθα στην υγεία μας. Οι γιατροί
επιβεβαιώνουν ότι πάρα πολλές αρρώστιες έχουν την αρχή τους στον ψυχικό κόσμο
του ανθρώπου.
Αιώνες πριν, ο λόγος του Θεού υπογράμμιζε: «Η ευφραινομένη καρδία δίδει ευεξίαν ως
ιατρικόν, το δε κατατεθλιμμένον πνεύμα ξηραίνει τα οστά» (Παρ.ιζ:22)
Σαν παιδιά του Θεού κι επειδή γνωρίζουμε
την προτροπή του Παύλου, «πάντοτε
χαίρετε», χρειάζεται να εκπαιδευτούμε στο να συλλογιζόμαστε πράγματα που
μας φέρνουν χαρά. Και δεν είναι λίγα αυτά. Δόξα στο Θεό! Κοιτάζοντας η κάθε μια
στη ζωή της θα βρει αρκετά ώστε να γεμίζει η σκέψη της μ’ αυτά, να χαίρεται και
να δοξάζει τον Κύριο.
«Το
λοιπόν αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα
προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε». (Φιλιπ.δ:8)
Παρατηρείτε σ’ αυτό το εδάφιο, πού μας
προτρέπει το Πνεύμα του Θεού να στρέφουμε το λογισμό μας; Όσο κακός, όσο
στριμμένος κι αν είναι κάποιος από το περιβάλλον μας, δεν έχει πάνω του και
κάποια αρετή; Δεν έχει έστω κάτι το ελάχιστο για το οποίο θα μπορούμε να τον
επαινέσουμε; Ε, λοιπόν, αυτό το κάτι θα πρέπει να ψάχνουμε να βρούμε και αυτό
μόνο θα πρέπει να σκεφτόμαστε.
Και, προσέξτε, δε λέει εδώ να λέμε την
αρετή και τον έπαινο στους άλλους αλλά μέσα μας εμείς να σκεφτόμαστε όλα τα
άλλα. Το τονίζει μάλιστα: «ταύτα συλλογίζεσθε». Με το συλλογισμό δε βλάπτουμε
κανέναν, θα έλεγε κάποιος. Λάθος!
Προξενούμε τη μεγαλύτερη βλάβη στον ίδιο μας τον εαυτό, στο πνεύμα και
το σώμα μας.
Μερικές μέρες, χωρίς να έχει συμβεί τίποτα
το δυσάρεστο, νιώθω μέσα μου θλίψη και συννεφιά. Δεν έχω διάθεση ν’ ανοίξω το
στόμα μου να ψάλλω ούτε να μιλήσω. Ψάχνοντας στον εαυτό μου βρίσκω την αιτία
για όλα αυτά. Κάποιες σκέψεις δυσάρεστες που κατάφεραν να τρυπώσουν στο νου
μου, από τη μια, και ο Διάβολος, που ποτέ δε χάνει την ευκαιρία να τις μεγαλοποιήσει,
έκαναν το έργο τους. Το αποτέλεσμα; Πονάκια στο στομάχι, τσιμπήματα στην καρδιά
και άλλα παρόμοια επακόλουθα.
Είναι καιρός να πάρουμε στα χέρια μας τα
χαλινάρια της σκέψης. Με τη χάρη του Θεού ας καθαρίσουμε το νου μας και ας
ζητήσουμε από Εκείνον να κατευθύνει τους λογισμούς μας στην αρετή και τον
έπαινο.
Παράλληλα, αν εξασκηθούμε στο «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» δύσκολα θα βρίσκεται
στο μυαλό μας χώρος για σκέψεις βλαβερές σαν τις παραπάνω.
