<Μη κλέψης...μη αποστερήσης> (Μάρκ.ι:19) (Έξ.κ:15)
Σ' αυτό το κεφάλαιο θα μελετήσουμε διάφορες ερωτήσεις που έχουν να κάνουν με την προσωπική τιμιότητα και ακεραιότητα, δηλαδή την κλοπή, τον εκβιασμό, την απάτη, τη δωροδοκία. Για το ψέμα μιλήσαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο.
Κλοπή. Μια από τις βασικές διδασκαλίες της Βίβλου είναι ο σεβασμός της ιδιοκτησίας και των υπαρχόντων των άλλων. Κλοπή είναι απλά η ενέργεια του να πάρεις κάτι που ανήκει σε κάποιον δίχως την έγκρισή του. Αυτό ισχύει άσχετα με το αν η αξία αυτού που κλέφτεται είναι μικρή η μεγάλη. Με το ίδιο σκεπτικό, η κλεψιά είναι λάθος έστω κι αν το θύμα είναι πολύ πλούσιο ενώ ο κλέφτης πολύ φτωχός. Η Βιβλική λύση σε μια τέτοια περίπτωση βρίσκεται στην Εφεσ.δ:28 & Α΄Θεσ.γ:10 .
Μερικοί φιλόσοφοι διδάσκουν ότι αν ένα φτωχό άτομο πραγματικά έχει ανάγκη κάτι, μπορεί να το πάρει από ένα πλούσιο άτομο που εύκολα μπορεί να το αντικαταστήσει. 'Αλλοι διδάσκουν ότι αν κάτι δεν φυλάσσεται αυτό σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες δεν θεωρούν ότι έχει αξία, άρα μπορεί να το πάρει κάποιος. Ωστόσο, όλα αυτά είναι ανθρώπινες φιλοσοφίες και δεν έχουν να κάνουν με το λόγο του Θεού. Και ο νόμος του Μωυσή αλλά και η διδασκαλία του Ιησού δεν υπονοούν κάτι σαν τα παραπάνω, απλά λένε «Μη κλέψης».
Η έννοια της κλοπής είναι καθαρή, αλλά ας δώσουμε μερικά παραδείγματα για να το εννοήσουμε σε πρακτική εφαρμογή.
1. Είναι κλοπή το να πάρεις ένα βιβλίο από μια βιβλιοθήκη και να μην το επιστρέψεις.
2. Είναι κλοπή όταν παίρνεις υλικά από ένα οργανισμό χωρίς να πληρώνεις την αξία τους ή να έχεις την έγκριση του υπεύθυνου.
3.Είναι κλοπή το να δανειστείς χρήματα και να μην σκοπεύεις να τα ξεπληρώσεις, ή να μην κάνεις προσπάθειες να τα ξεπληρώσεις. Αυτό ισχύει και όταν κάποια τοπική εκκλησία δανειστεί χρήματα από κάποια άλλη εκκλησία για κάποια ανάγκη.
4.Σύμφωνα με το Μαλαχ.γ:8-12 ένας άνθρωπος μπορεί να κλέψει το Θεό με το να κατακρατεί τα δέκατα και τις προσφορές.
5. Μερικές φορές άνθρωποι παίρνουν χρήματα που ανήκουν στην εκκλησία με τη δικαιολογία: «Αυτά ανήκουν στην εκκλησία κι εγώ σαν μέλος αυτής της εκκλησίας έχω δικαίωμα, άλλωστε είμαι παιδί του Θεού».
Με το ίδιο σκεπτικό κάποιος μπορεί να πει: «Είμαι ένας πολίτης αυτής της χώρας, άρα έχω δικαίωμα να χρησιμοποιώ όπως θέλω την κυβερνητική περιουσία, τα χρήματα από τους φόρους». Όσοι προσπάθησαν να το εφαρμόσουν κατέληξαν στη φυλακή. Ακόμα και ο Ιησούς πλήρωσε φόρο (Ματθ.ιζ:24-27 κβ:15-22).
'Ανθρωποι που χρησιμοποιούν τέτοιες σκέψεις είναι διεστραμμένοι στο νου τους. Αυτό που ξεχνούν ή αγνοούν είναι ότι η εκκλησία έχει μια σειρά εξουσίας που πρέπει να ακολουθείται. Στις περιπτώσεις που περιγράψαμε, χρήματα έχουν δοθεί για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό και υπάρχει κάποιος υπεύθυνος πάνω σ' αυτά τα χρήματα. Αν κάποιος πάρει απ' αυτά τα χρήματα χωρίς την άδεια του υπεύθυνου, τον κλέβει και στην ουσία κλέβει το Θεό. Αλλά και αν ο υπεύθυνος χρησιμοποιεί τα χρήματα μ' ένα μη εξουσιοδοτημένο τρόπο, κάνει κατάχρηση και παραβιάζει την υπευθυνότητά του.
Απάτη. Επιπρόσθετα στην απλή κλοπή, υπάρχουν κι άλλοι άτιμοι τρόποι να αφαιρέσει κανείς χρήματα η περιουσία. Και οι δύο Διαθήκες μας λένε να μην εξαπατούμε (Λευιτ.ιθ:13 Μάρκ.ι:19 Α΄Κορ.ς:8 Α΄Θεσ.δ:6). Απατώ κάποιον σημαίνει τον κοροϊδεύω, παίρνω κάτι με κοροϊδία ή κόλπο, τέχνασμα. Και πάλι θα δώσουμε μερικά πρακτικά παραδείγματα για να καταλάβουμε καλύτερα.
1.Έμποροι Μπορεί να εξαπατήσουν αν δεν έχουν σωστές ζυγαριές ή επίτηδες βάζουν κάτι λιγότερο απ' ότι ο πελάτης έχει πληρώσει. Επίσης εξαπατούν αν δώσουν χαλασμένα προϊόντα σε κάποιο άγνωστο πελάτη.
2.Πωλήσεις Ένας πωλητής μπορεί να εξαπατήσει με το να δώσει υπερβολικές περιγραφές ή να δημιουργήσει λάθος εντυπώσεις. Αν είσαι πωλητής, πούλησε ότι μπορείς να προτείνεις χωρίς να πεις ψέματα. Αν πουλάς κάτι, να απαντάς στις ερωτήσεις του αγοραστή τίμια και μην κρύβεις επίτηδες βασικές αλήθειες για το αντικείμενο της πώλησης.
3.Χρήματα Αν κάποιος έχει πάρει χρήματα για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, αλλά τα χαλάει κάπου αλλού, αυτό είναι απάτη. Για παράδειγμα, αν κάποιος ζητήσει χρήματα για ένα εισιτήριο πρώτης θέσης στο τρένο, τότε πρέπει να τα χρησιμοποιήσει γι' αυτό το λόγο. Αν χαλάσει τα χρήματα για κάτι άλλο ή αγοράσει ένα φθηνότερο εισιτήριο και βάλει στην τσέπη του τη διαφορά, τότε αυτό είναι απάτη. Αν σε ένα εργάτη του Θεού δοθούν ορισμένα χρήματα για κάποιο σκοπό, δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για άλλο σκοπό χωρίς την άδεια του δωρητή.
4.Αποδείξεις. Αν δοθούν σε κάποιον 500 €. για να αγοράσει κάτι και αυτό κοστίζει μόνο 300 €. τότε θα πρέπει να επιστρέψει τη διαφορά. Αν αλλάξει την απόδειξη να δείχνει 500 € λέει ψέματα (μέσω της απόδειξης) και εξαπατά.
5.Έγγραφα Αν κάποιος δημιουργήσει ψεύτικα έγγραφα όπως ένα ψεύτικο πιστοποιητικό αποφοίτησης, εξαπατά αυτόν που του το δίνει σαν απόδειξη. Αν ο αποδέκτης πάρει ένα τέτοιο έγγραφο, γνωρίζοντας ότι είναι ψεύτικο, κι αυτός με τη σειρά του εξαπατά τον οργανισμό ή την υπηρεσία για την οποία δέχεται το έγγραφο.
6.Πληροφορίες Μπορεί κανείς να γίνει ένοχος εξαπάτησης αν παραλείψει επίτηδες πολύτιμες και βασικές πληροφορίες όταν του ζητηθεί να εξηγήσει κάτι. Λέγοντας μόνο ένα μέρος της αλήθειας μπορεί να παραπλανήσει άλλους.
7.Εργάτες Όταν ένα άτομο δουλεύει για ένα ποσό χρημάτων, πουλάει το χρόνο του σε αντάλλαγμα γι' αυτά τα χρήματα. Γι' αυτό, θα πρέπει να αποδώσει στον εργοδότη του τον συμφωνηθέντα χρόνο ή παραγωγή. Αν δεν ξεκινά τη δουλειά του την ορισμένη ώρα (καθυστερεί) ή φεύγει όταν το αφεντικό δεν είναι εκεί, εξαπατά.
Φυσικά, υπάρχει χρόνος στη δουλειά για ξεκούραση και διάλειμμα, για τον απλό λόγο να μπορείς να είσαι πιο παραγωγικός. Επίσης, μπορεί να υπάρχει χρόνος, στο γραφείο για παράδειγμα, που να μην έχεις τόση δουλειά να κάνεις. Αν δεν υπάρχει δουλειά του γραφείου, μπορεί να επιτρέπεται ν' ασχοληθείς με δικά σου πράγματα. Όμως, δεν θα πρέπει να αμελείς τη δουλειά σου γι' αυτά. Σ' αυτή την περίπτωση, το αφεντικό σου νομίζει ότι ασχολείσαι με τη δική του δουλειά, αλλά τον εξαπατάς χρησιμοποιώντας την ώρα του και δίνοντάς του ψεύτικη εντύπωση.
Ας μην ειπωθεί ποτέ ότι δεν μπορεί κανείς να εμπιστευτεί Χριστιανό όσον αφορά το χρόνο εργασίας. Προσπάθησε πάντα να είσαι στην ώρα σου. Αν χρειάζεσαι διάλειμμα για προσωπικούς λόγους, πάρε την άδεια πρώτα. Αν καθυστέρησες χωρίς λόγο, δούλεψε extra τόσο όσο να καλύψεις την καθυστέρησή σου. Θυμήσου, είμαστε αντιπρόσωποι του Ιησού Χριστού, και η ζωή μας μαρτυρεί γι' Αυτόν. Αφού είμαστε Χριστιανοί, ο εργοδότης μας πρέπει να μας εμπιστεύεται για την τιμιότητά μας είτε είναι παρών, είτε όχι. Θυμήσου ότι ο Θεός σε βλέπει αν εξαπατάς και κοροϊδεύεις έστω και αν κανείς άλλος δεν σε βλέπει.
Μη χρωστάς σε κανένα. Στους Ρωμ.ιγ:8 λέει: <Εις μηδένα μη οφείλετε μηδέν, ειμή το να αγαπάτε αλλήλους>. Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να δανειστούμε ή να αγοράσουμε κάτι με δόσεις; Όχι. Αν δανειστείς χρήματα και υποσχεθείς να τα επιστρέψεις στις 10 του μήνα, τότε νομικά δεν τα χρωστάς μέχρι την καθορισμένη ημερομηνία. Αυτό το εδάφιο ισχύει όταν δεν τα πληρώσεις την ημέρα που υποσχέθηκες. Θα έχεις πρόβλημα με το Θεό μόνο αν δεν πληρώσεις στην ώρα σου. Μπορείς να δανείζεσαι, αλλά πρέπει να ξεπληρώνεις.
Δανειζόμενος κάτι και μη επιστρέφοντάς το, αυτό είναι κλεψιά. Αν παρά τις προβλέψεις σου εξ αιτίας κάποιου απρόοπτου προβλήματος δεν μπορείς να πληρώσεις κάποιο χρέος σου, τότε θα πρέπει να βρεις το δανειστή σου, να του εξηγήσεις και να ζητήσεις παράταση χρόνου. Τότε, μπορείς να τον πληρώσεις αργότερα. Αν δεν ζητήσεις παράταση, τότε έχεις σπάσει την υπόσχεση να επιστρέψεις τα χρήματα, του χρωστάς, δηλαδή ενεργείς κατά παράβαση σύμφωνα με το Ρωμ.ιγ:8.
Καμιά φορά δημιουργείται πρόβλημα όταν κάποιος αρχίζει κάτι «δια πίστεως». Κάποιος ποιμένας, ενώ δεν είχε τα οικονομικά να χτίσει μια εκκλησία, ωστόσο παρήγγειλε τα υλικά «δια πίστεως» και άρχισε να κτίζει. Αργότερα δεν μπορούσε να πληρώσει τα χρέη του. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο ποιμένας και η εκκλησία δημιούργησαν ένα κακό όνομα στην κοινωνία. Έγινε αιτία οι άπιστοι να ξεσηκωθούν και να περιγελάσουν την εκκλησία. Αυτό δεν είναι ενέργεια πίστης αλλά ενέργεια ανοησίας! Αν θες να κτίσεις μια εκκλησία δια πίστεως, φύλαξε τα χρήματά σου δια πίστεως και καθώς θα αυξάνουν κάνε ότι μπορείς να κάνεις περιμένοντας δια πίστεως για το παραπάνω. Γιατί να μην έχεις πίστη να περιμένεις να μαζέψεις πρώτα τα χρήματα πριν τα ξοδέψεις; (Λουκ.ιδ:28)
Θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν δανειζόμαστε. Αν κάποιος σε θέση διακονίας δανειστεί χρήματα και δεν τα επιστρέφει - ίσως και λέγοντας ψέματα -αυτό είναι σοβαρός λόγος να χάσει τη θέση του.
Το συμπέρασμα είναι ότι όταν δανείζεσαι θα πρέπει να έχεις την πρόθεση να επιστρέψεις τα χρήματα στην ώρα σου και κάποιο αντίκρισμα. Πρέπει να επιστρέφεις ότι δανείστηκες εκτός κι αν ο δανειστής σε αποδεσμεύσει από το χρέος σου. Διαφορετικά θα έχεις ενεργήσει ενάντια στο θέλημα του Θεού.
Εκβιασμός. <Οι άρπαγες δεν θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού> (Α΄Κορ.ς:10). Στην πραγματικότητα, οι Χριστιανοί διατάσσονται να μην συναναστρέφονται μ' αυτούς που αποκαλούν τους εαυτούς τους πιστούς αλλά είναι άρπαγες (Α΄Κορ.ε:11). Εκβιάζω σημαίνει αποκομίζω χρήματα ή κάποια χάρη (εκδούλευση) με τη βία, με απειλή ή κατάχρηση εξουσίας. Αυτό είναι αμαρτία σύμφωνα με τη Γραφή. Συνήθως έχουμε συνδεδεμένο τον εκβιασμό με χρήματα, αλλά δεν είναι πάντα απαραίτητο. Μια μορφή εκβιασμού είναι η απειλή αποκάλυψης και έκθεσης καταστάσεων.
Να, μερικά παραδείγματα εκβιασμού:
1. Ο κύριος Α είχε κλέψει χρήματα πριν γνωρίσει τον Ιησού. Ένας παλιός γνωστός, ο κύριος Β, ζητά από τον Α να τον βοηθήσει να βρει δουλειά στο γραφείο του Α. Αν δεν τον βοηθήσει, ο Β απειλεί να αποκαλύψει το παρελθόν του Α στο χώρο της δουλειάς του με αποτέλεσμα να τον απολύσουν. Ο Β είναι ένοχος για εκβιασμό ακόμα κι αν δεν εμπλέκονται χρήματα.
2. Ο κύριος Α πάντα φεύγει από το γραφείο όταν λείπει ο διευθυντής. Η κυρία Β ζητά μια χάρη από τον Α, και όταν αυτός αρνείται η κυρία Β απειλεί να πει στον διευθυντή τί κάνει ο Α. Ο Α είναι ένοχος απάτης, αλλά και η Β είναι ένοχος εκβιασμού.
3. Είναι πολύ κακό ο ποιμένας (ή η γυναίκα του ποιμένα) να κάνει χρήση εξουσίας και να ζητά πράγματα ή εκδουλεύσεις από το ποίμνιο.
Τοκογλυφία. Καθώς μιλάμε για οικονομικά θέματα σ' αυτό το κεφάλαιο, μπορούμε άνετα να αναφερθούμε στην τοκογλυφία. Αρκετά εδάφια στην Π. Διαθήκη την καταδικάζουν (Ψαλμ.ιε:5 Ιεζ.ιη:8-17 κβ:12). Η λέξη στην πρωταρχική γενική της έννοια αναφέρεται σε τόκους δανείων. Σε πιο μοντέρνα και απαγορευμένη χρήση σημαίνει εξωφρενικό, υπέρογκο τόκο. Στις μέρες μας μπορούμε να το συσχετίσουμε με τόκο που χρεώνεται από ένα τοκογλύφο καρχαρία. Κάτω από το νόμο οι Ισραηλίτες δεν μπορούσαν να πάρουν τόκο από τους φτωχούς ή τους αδελφούς (Έξ.κβ:25 Δευτ.κγ:19-20).
Παραδοσιακά είναι απαγορευμένο από ένα Εβραίο να ζητήσει τόκο από άλλο Εβραίο. Στις Παρ.κη:8 εννοεί ότι άδικος και υπέρογκος τόκος είναι κάτι που ο Θεός αντιπαθεί. Η Κ. Διαθήκη δεν έχει κάποια συγκεκριμένη διδασκαλία πάνω σ' αυτό το θέμα. Ο Ιησούς είχε πει μια παραβολή για ένα πονηρό υπηρέτη - που επιπλήχθηκε - που δεν έβαλε τα χρήματα του Κυρίου του στην τράπεζα έτσι ώστε να τα πάρει με τόκο (Ματθ.κε:27 Λουκ.ιθ:23).
Δωροδοκίες και δώρα. Αυτό το θέμα είναι ζωτικής σημασίας σε σχέση με την ακεραιότητα των επισκόπων. Η Βίβλος διδάσκει ότι είναι κακό να δωροδοκείσαι. Μιλάει κατά της αποδοχής ενός δώρου με σκοπό τη διαστρέβλωση της δικαιοσύνης. Σημειώστε ότι το δώρο δεν είναι ανάγκη να είναι χρήματα, μπορεί να είναι ένα μη νομισματικό δώρο ή μια χάρη που γίνεται σε ανταλλαγή μιας άλλης χάρης.
Έξ.κγ:8. Δευτ.ις:18-19 Παρ.ιζ:23 Ψαλμ.κς:10 Εκκλ.ζ:7 Τα δώρα μπορεί να τυφλώσουν τους σοφούς και να τους κάνουν ν' αμαρτήσουν.
Και βέβαια υπάρχει ώρα να δώσεις και ώρα να πάρεις κάποιο δώρο. Ωστόσο πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί.
Σύμφωνα μ' αυτά τα εδάφια κάθε δώρο που σε καθιστά υποχρεωμένο στο δωρητή μπορεί να σε κάνει ν' αμαρτήσεις. Αν ένα δώρο έχει επιρροή στην κρίση σου ή σε κάνει να δώσεις κάτι που δεν θα έπρεπε, είσαι ένοχος δωροδοκίας. Αν απαιτήσεις δώρο έμμεσα ή άμεσα, για να κάνεις αυτό που είναι καθήκον σου, τότε είσαι ένοχος για εκβιασμό, ακόμα κι αν αυτό που δίνεις ή κάνεις είναι νόμιμο.
Αν ένα δώρο δίνεται για να καταστρατηγηθεί η δικαιοσύνη, τότε και ο δωρητής και ο αποδέκτης έχουν αμαρτήσει μπροστά στο Θεό. Οι γιοι του Σαμουήλ είναι τέτοια παραδείγματα (Α΄Σαμ.η:3).
Στον Ησ.λγ:15-16 περιγράφει τον τύπο του ανθρώπου που ευαρεστεί το Θεό. Αυτός ο άνθρωπος απεχθάνεται την απάτη και το άτιμο κέρδος. Δεν εξαπατά, δεν καταθλίβει το φτωχό, δεν εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους, δεν κλείνει ψεύτικες συμφωνίες. Δεν ψάχνει ούτε περιμένει δωροδοκίες, αλλά και τις αρνείται όταν του τις προσφέρουν. Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα γι' αυτούς που είναι σε θέσεις εξουσίας.
Το Ευαγγέλιο και τα οφέλη του είναι δωρεάν! Ο Πέτρος επέπληξε το Σίμωνα που προσπάθησε να αγοράσει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος (Πράξ.η:19-20). Ο προφήτης Ελισσαιέ αρνήθηκε να δεχτεί δώρο από το Νεεμάν όταν θεραπεύτηκε απ' τη λέπρα. Και όταν ο Γιεζεί μυστικά δέχτηκε δώρο από το Νεεμάν, χτυπήθηκε αυτός με λέπρα (Β' Βασ.ε:26-27). Αν άνθρωποι που λαβαίνουν ευλογίες απ' το Θεό θέλουν να δώσουν μια προσφορά ή ευχαριστία, ας τη δώσουν στην εκκλησία.
Σαν μια γενική συμβουλή, θυμηθείτε ότι πολλές φορές ένα δώρο δίνεται για να υποχρεώσει κάποιον που είναι σε θέση εξουσίας. Αφού το δώρο γίνει αποδεκτό, ο δωρητής ζητάει μια χάρη. Αν αυτό συμβεί, το δώρο μπορεί να γίνει δωροδοκία και να καταστρέψει μια συνείδηση, να διαστρεβλώσει τη δικαιοσύνη, ή να αποσπάσει μια ανεπίτρεπτη χάρη. Χρησιμοποιείστε σοφία και σύνεση στην αποδοχή δώρων. Ανάλογα με την περίπτωση, θα πρέπει να μη δεχτείς ένα δώρο, να το επιστρέψεις ή τουλάχιστον να μην το αφήσεις να σε επηρεάσει.
Ας δούμε μερικές δύσκολες περιπτώσεις: Υποθέστε ότι είστε υπεύθυνος να προσλάβετε ένα άτομο για μια δουλειά, και κάποιος που δεν τον ξέρετε σας δίνει ένα δώρο. Μπορεί να σας το δίνουν για να σας επηρεάσουν ή να σας υποχρεώσουν. Μπορεί να αισθάνεστε υποχρεωμένος να τον προσλάβετε. Αυτό καθ' αυτό το γεγονός μπορεί να σας ανακατέψει σε κάτι παράνομο. Αλλά δεν είναι και δίκαιο απέναντι στους άλλους υποψήφιους. Ακόμα μπορεί να μην προσλάβετε ένα άτομο με περισσότερα προσόντα κι έτσι να βλάψετε ή και να εξαπατήσετε τον εαυτό σας ή την εταιρεία σας.
Υποθέστε ότι ένας άγιος κάνει κάτι λάθος μέσα στη εκκλησία και πληγώνει πολλούς. Η Γραφική απαίτηση είναι να ζητήσει συγνώμη. Αντί όμως γι' αυτό, αυτός/η πηγαίνει στον ποιμένα του ένα κέικ. 'Ασχετα με το πόσο ωραία γεύση έχει αυτό το γλυκό ή με το πόσο φιλικά αισθάνεται το άτομο με τον ποιμένα μετά απ' αυτό, θα πρέπει να απολογηθεί στην εκκλησία για το λάθος. Τα δώρα δεν επιτρέπεται να ακυρώνουν Βιβλικές απαιτήσεις και λύσεις.
Για άλλη μια φορά τονίζουμε ότι ένα δώρο δεν είναι απαραίτητο να είναι χρήματα ή να έχει χρηματική αξία. Για παράδειγμα, υποθέστε ότι είστε καινούριος υπάλληλος σε κάποια εταιρεία και θέλετε να κερδίσετε την συμπάθεια των συναδέλφων σας. Ένας συνάδελφός σας, θέλει να κάνετε κάτι παράνομο, όπως να αποδεχτείτε ψεύτικα έγγραφα. Μπορείτε να το κάνετε; Και βέβαια όχι! Αν και δεν παίρνετε χρήματα, κάνετε μια παράνομη χάρη σε αντάλλαγμα την συμπάθεια, την ασφάλεια στη δουλειά, ή προθυμία για κάποια δική σας ανάγκη στο μέλλον. Όμως αυτό είναι δωροδοκία και ατιμία.
Υπάρχει άλλη μια κατάσταση που προκαλεί προβλήματα σε πολλές χώρες. Συχνά, όταν συναλλάσσεστε με συγκεκριμένους υπαλλήλους (δημόσιους), κάποια στιγμή καταλαβαίνετε ότι δεν μπορείτε να πετύχετε τίποτα. Αρνούνται να σας περάσουν από επιθεώρηση, δεν δέχονται τις προτάσεις σας, ή δεν σας αφήνουν να ολοκληρώσετε τη δουλειά σας αν δεν πάρουν κάποια έξτρα χρήματα (λάδωμα, φακελάκι). Αυτό είναι δωροδοκία; Μπορείτε να τους δώσετε χρήματα με καθαρή καρδιά; Αυτή είναι σίγουρα παράνομη και ανήθικη συμπεριφορά από τη μεριά του υπαλλήλου. Σαν έθνος, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να εξοντώσουμε αυτό το σύστημα. Αν ζητήσετε κάποια ειδική μεταχείριση εν σχέση με τους άλλους ή ζητάτε να παραβλέψουν κάποιο λάθος ή παρατυπία σας, τότε είναι δωροδοκία. Ωστόσο, αν προσπαθήσετε να τον κάνετε να κάνει τη δουλειά του σωστά ή να είναι δίκαιος και με σας όπως και με τους άλλους, τότε δεν είναι λάθος. Δεν ζητάτε κάτι παράνομο ή ανήθικο, απλώς αναγκαζόσαστε να πληρώσετε έξτρα χρήματα για να κάνει το καθήκον του. Δυστυχώς αυτό είναι ένα σύστημα που ισχύει σε πολλές χώρες. Φυσικά ένας Χριστιανός δεν μπορεί να ζητήσει τέτοια χρήματα (έξτρα) γιατί αυτό είναι εκβιασμός.
Εν συντομία, η Βίβλος λέει να μην δεχόμαστε δώρα. Μπορούμε να δεχτούμε μόνο όταν αυτά δεν μας υποχρεώνουν. Δεν πρέπει ν' αφήσουμε κανένα δώρο να καταστρέψει τη συνείδησή μας ή να διαστρεβλώσει την κρίση μας. Απ' την άλλη μεριά δεν πρέπει να προσπαθούμε να υποχρεώσουμε κανένα με δώρα ή χάρες.
Ακεραιότητα και τιμιότητα σήμερα. Όπως και στις μέρες πριν τον κατακλυσμό, φαίνεται ότι όλη η γη είναι διεφθαρμένη (Γέν.ς:11). Η διαφθορά είναι πια φανερή σε υψηλά κυβερνητικά πρόσωπα, στην πολιτική, την οικονομία, αλλά και άτομα σε θρησκευτικές θέσεις. Υπάρχουν πολλοί θρησκευτικοί τσαρλατάνοι και εκβιαστές.
Επαγγελματίες, κυβερνητικοί υπάλληλοι, δικηγόροι, ηγέτες όλων των ειδών και ακόμα απλοί εργαζόμενοι είναι εκτεθειμένοι σε συνεχείς πειρασμούς όπου η τιμιότητα εμπλέκεται. Η ακεραιότητα εξαφανίζεται γρήγορα, αλλά είναι ακόμα κάτι που πρέπει να διατηρηθεί και να προστατευτεί. Μακάριος ο άνθρωπος που κρατάει το λόγο του ακόμα κι όταν τον πονάει να κάνει αυτό που έχει υποσχεθεί (Ψαλμ.ιε:4-5). Πόσο μακάριος είναι ο άνθρωπος που δεν πουλάει την ακεραιότητά του σε καμιά τιμή! Ματθ.ις:26.
