ΕΡΩΤΗΣΗ:
Πού πηγαίνουν τα παιδιά που πεθαίνουν και δεν έχουν βιώσει το Πράξ.β:38, τα οποία είναι πάρα πολύ μικρά για να ξέρουν την αμαρτία σύμφωνα με το Ιάκ.δ:17; Τι θα συμβεί σ' αυτά που θα είναι ζωντανά όταν θα έρθει ο Κύριος; Θα αρπαχτούν;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Όλα τα παιδιά γεννιούνται με μια πεσμένη, αμαρτωλή φύση. Ένα παιδί δεν είναι απαραίτητο να διδαχτεί πώς να λέει ψέματα, να νευριάσει, ή να κλέψει. Εντούτοις, μια παιδική αμαρτία δεν καταλογίζεται έως ότου το παιδί έρθει σε μια ηλικία που θα μπορεί να ξεχωρίζει το σωστό απ' το λάθος και πώς θα απορρίπτει το ένα και θα κρατά το άλλο. (Βλ. Ης.ζ:16).
Αυτή η ηλικία, αποκαλούμενη συχνά «ηλικία της υπευθυνότητας», θεωρείται από τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία ότι είναι τα δώδεκα χρόνια. 'Αλλοι το τοποθετούν σε διαφορετικές ηλικίες, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι το ίδιο με όλα τα παιδιά.
Στην πραγματικότητα, έχω δει παιδιά τεσσάρων ή πέντε ετών να κράζουν στο Θεό αναγνωρίζοντας και μεταμελούμενα για τις αμαρτίες τους, και να παίρνουν το δώρο του Αγίου Πνεύματος. Δεν θα μπορούσαν να μετανοήσουν και να αποστραφούν την αμαρτία χωρίς να μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα στο σωστό και το λάθος. Εντούτοις, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι μεταξύ επτά και δέκα ετών που ένα παιδί γίνεται υπεύθυνο για τις αμαρτίες του και επομένως χάνεται εκτός αν υπακούσει το σχέδιο της σωτηρίας.
Ας προχωρήσουμε λίγο ακόμα. Γιατί σώζονται πριν φτάσουν στην ηλικία της υπευθυνότητας; Δεν είναι επειδή είναι καλά, γιατί είναι «εκ φύσεως τέκνα οργής» (Εφες.β:3), σώζονται επειδή συμπεριλαμβάνονται στο λυτρωτικό έργο του Χριστού πάνω στο σταυρό. Ο Ιησούς είπε, «τών τοιούτων είναι η βασιλεία τού Θεού» (Μάρκ.ι:14). Ο Κύριος πέθανε για όλο τον κόσμο. Η εξιλέωση Του τα εξασφαλίζει κάτω από το αίμα Του έως ότου γίνουν ηθικά υπεύθυνα μπροστά στο Θεό. (Ματθ.ιη:3).
Φαίνεται ότι ο Θεός έχει δώσει σε κάθε παιδί έναν άγγελο να το προσέχει. Αυτοί οι άγγελοι έχουν άμεση πρόσβαση στο θρόνο του Θεού στον ουρανό (Ματθ.ιη:10), που σημαίνει ότι εάν πεθάνει το παιδί πριν γίνει υπεύθυνο για τις αμαρτίες του θα πάει στον ουρανό και θα δει το πρόσωπο του Θεού. Όταν η ηλικία της υπευθυνότητας φθάσει για εκείνο το παιδί και μάθει να κάνει το καλό, εάν δεν το κάνει αυτό είναι αμαρτία (Ιάκ.δ:17). Από κει και πέρα εάν δεν μετανοήσει και υπακούσει το σχέδιο της σωτηρίας, χάνεται.
Η δεύτερη ερώτησή μας φέρνει σε μια τελείως διαφορετική κατάσταση. Το θέμα τώρα είναι τα μικρά παιδιά που είναι ζωντανά στη γη την ώρα της Αρπαγής, ενώ στην πρώτη εξετάσαμε την περίπτωση που ένα παιδί πεθάνει πριν φτάσει στην ηλικία της υπευθυνότητας.
Ο Θεός δίνει τα παιδιά στους γονείς τους για να τα μεγαλώσουν γι' Αυτόν. Οι Γραφές είναι γεμάτες με οδηγίες προς τους γονείς σχετικά με το πώς θα αναθρέψουν, εκπαιδεύσουν, και πειθαρχήσουν τα παιδιά τους. Αυτή η ευθύνη που βαραίνει τους γονείς, σταματά μόνο με το θάνατο ή την ωρίμανση του παιδιού.
Αρπαγή είναι το μάζεμα της εκκλησίας στον ουρανό, για να είναι πάντα με τον Κύριο. Είναι για εκείνους που έχουν υπακούσει τις Πράξ.β:38 και μ' αυτό τον τρόπο «διά τού ένός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις έν σώμα» (Α΄Κορ.ιβ:13). Οι άγιοι αρπάζονται για να συναντήσουν τον Κύριο στον αέρα, συμπεριλαμβανομένων των γονέων που είναι έτοιμοι.
Τι θα συμβεί όμως στο παιδί τους που δεν έχει φτάσει στην ηλικία της υπευθυνότητας; Το παιδί δεν έχει πεθάνει ούτε έχει ωριμάσει. Φαίνεται, ότι αυτά τα παιδιά θα παραμείνουν με τους γονείς τους και μαζί θα αρπαχτούν για να είναι με τον Κύριο.
Το Α' Κορ.ζ:14 μας λέει ότι τα παιδιά ενός ευσεβή γονέα είναι άγια. Τι ευλογία για ένα παιδί να γεννηθεί από θεοσεβείς γονείς!
Τι θα γίνει με τα παιδιά των άπιστων γονέων που θα μείνουν πίσω κατά την Αρπαγή; Ακόμα κι αν είναι κάτω από την ηλικία της υπευθυνότητας, το Α΄Κορ.ζ:14 λέει ότι είναι ακάθαρτα. Αν και αν πέθαιναν θα σώζονταν, επειδή ζουν δεν είναι κατάλληλα να είναι στην Αρπαγή, η οποία είναι για τους «Μακάριους και άγιους» (Αποκ.κ:6), έτσι θα παραμείνουν με τους γονείς τους. Αν πεθάνουν μετά την Αρπαγή και δεν έχουν φτάσει στην ηλικία της υπευθυνότητας, θα σωθούν πάλι όπως αν πέθαιναν πριν από την Αρπαγή.
Αφού φθάσουν στην ηλικία της υπευθυνότητας, πρέπει να έχουν τα προσόντα που θα απαιτεί το σχέδιο της σωτηρίας του Θεού από τους ανθρώπους εκείνης της ημέρας, γιατί ο Θεός έχει ένα σχέδιο σωτηρίας για κάθε εποχή που οι άνθρωποι πρέπει να υπακούσουν. Αναμφισβήτητα θα είναι ευκολότερο για τα παιδιά εκείνης της εποχής να σωθούν, απ' ότι για τους γονείς τους που έχασαν την Αρπαγή.
Τι θαυμαστό προνόμιο για ένα παιδί να γεννηθεί μέσα σ' ένα χριστιανικό σπίτι! Και πόσος ζωτικό είναι για τους χριστιανούς γονείς να είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή για την Αρπαγή, γιατί έτσι δεν εργάζονται μόνο για τη δική τους σωτηρία, αλλά και για των παιδιών τους.
