Α. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΡΙΤΗΣ
Τα δυο θαύματα
που εξετάζονται εδώ δείχνουν ότι ο Ιησούς είναι ο μεγάλος κριτής του ανθρώπινου
γένους. Υπάρχουν πολλές βιβλικές αναφορές που το βεβαιώνουν: Ιωάν.ε:22 ΠΡΑΞ.ι:42
ΠΡΑΞ.ιζ:31 Β’ΤΙΜ.δ:1
Β. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΤΑΡΑΣΤΗΚΕ ΤΗΝ ΑΚΑΡΠΗ ΣΥΚΙΑ
Ματθ.κα:17-19
Μάρκ.ια:12-14,20-26
1. Τα
γεγονότα
Μετά την
θριαμβευτική είσοδο στα Ιεροσόλυμα, ο Ιησούς και οι μαθητές Του ξεκουράστηκαν
στην Βηθανία εκείνο το βράδυ. Νωρίς το άλλο πρωί ξεκίνησαν για την Ιερουσαλήμ.
Καθώς ο Ιησούς ταξίδευε πείνασε. Στην άκρη του δρόμου μπροστά τους υψώνεται μια
περίβλεπτη συκιά εξ αιτίας της άφθονης φυλλωσιάς της. Η εποχή των σύκων ήταν
αργότερα, αλλά αυτό το δένδρο έδινε υποσχέσεις πρώιμων φρούτων. Στη συκιά, τα
σύκα εμφανίζονται πριν τα φύλλα, και γι’ αυτό τον λόγο, έπρεπε να υπάρχουν
σύκα.
Ο Ιησούς
πλησίασε το δένδρο αλλά δεν βρήκε σύκα παρά μόνο φύλλα. Ο Ιησούς καταράστηκε το
δένδρο προφέροντας και κάποια κρίση: «Μηδείς
πλέον εις τον αιώνα να μη φάγη καρπόν από σου».
Πήγαν στην
Ιερουσαλήμ για να περάσουν τη μέρα, αλλά το βράδυ επέστρεψαν στην Βηθανία πάλι
για να ξεκουραστούν. Το άλλο πρωί καθώς έμπαιναν στην πόλη, βρήκαν την συκιά
μαραμένη απ’ τις ρίζες.
2. Η
ανάγκη.
Εδώ υπήρχε
ανάγκη για καρπό, υπήρχε υπόσχεση αλλά μόνο υπόσχεση. Το δένδρο ήταν άκαρπο.
3. Πώς
έγινε το θαύμα.
Το θαύμα της
κρίσης έγινε απλά με τον λόγο του Ιησού. Δεν υπήρξε άμεσο αποτέλεσμα, γιατί η
κρίση έγινε στις ρίζες. Ίσως οι μαθητές να έψαχναν για κάποιο σημείο που θα
γινόταν αμέσως. Το επόμενο πρωί εξεπλάγησαν όταν είδαν την συκιά μαραμένη.
4. Αποτελέσματα
και τι διδάσκουν.
Η συκιά είναι
τύπος του έθνους Ισραήλ, αλλά το μάθημα μπορεί να απευθυνθεί και στην εκκλησία.
Πρέπει να υπάρχουν τα φύλλα σαν θρησκευτική ομολογία.
Παρ’ όλα αυτά
ο Κύριος δεν ικανοποιείται μόνο με μια ομολογία-πρέπει να υπάρχει καρπός. Κάθε
έθνος ή εκκλησία που δεν έχει καρπό αλλά μόνο ομολογία θα ξεραθεί τελικά απ’
τις ρίζες.
Οι ρίζες είναι
οι πρώτες που μαραίνονται, και αναφέρεται στην ζωή της προσευχής. Εκεί είναι
που κανείς ξεραίνεται πρώτα!
Γ. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΝΑΟ
Ματθ.κα:12-13 Μάρκ.ια:15-17 Λουκ.ιθ:45-46 Ιωάν.β:13-25
1. Τα γεγονότα.
Ο Ιησούς
καθάρισε τον ναό σε δυο διαφορετικές περιστάσεις, μια στην αρχή της διακονίας
Του, και πάλι στο τέλος της διακονίας Του ακριβώς μετά την θριαμβευτική είσοδο.
Κατατάσσουμε
αυτά τα γεγονότα στα θαύματα, γιατί δεν θα μπορούσαν να είχαν συμβεί αν δεν
ήταν θαύμα. Διαφορετικά, οι αργυραμοιβοί ποτέ δεν θα το επέτρεπαν.
Η αυλή των
εθνικών είχε γίνει αγορά βοδιών, προβάτων και περιστεριών που χρειαζόταν οι
προσκυνητές για θυσία. Οι αργυραμοιβοί αντάλλαζαν τα ξένα χρήματα σε «Σέκελ»
που ήταν το μόνο αποδεκτό νόμισμα στον ναό. Ήταν ένα πάρα πολύ θορυβώδες μέρος
με τις συναλλαγές των εμπόρων και τη φασαρία από τα ζώα. Οι ιερείς το ανεχόταν
γιατί κέρδιζαν κι αυτοί κάποιο ποσοστό απ’ αυτό το εμπόριο.
Η δίκαιη
αγανάκτηση του Κυρίου μας εκδηλώθηκε λέγοντας ότι ο οίκος του Θεού έγινε
«σπήλαιο ληστών».
2. Η
ανάγκη.
Ο Ναός είχε
μολυνθεί και βεβηλωθεί απ’ το εμπόριο. Όλος ο τόπος ήταν διεφθαρμένος.
3. Πώς
έγινε το θαύμα.
Ο Ιησούς πήρε
ένα μαστίγιο και ακολουθούμενος από τους μαθητές Του, έδιωξε τα ζώα απ’ την
πόρτα του ναού, αναποδογυρίζοντας τα τραπέζια με τα χρήματα την ίδια
στιγμή. Οι ιερείς δεν ήταν δημοφιλείς
και ήξεραν ότι ήταν καλύτερα να μην επέμβουν.
Ο Ιησούς τότε
είπε: «Ο οίκος μου, οίκος προσευχής θέλει
ονομάζεσθαι».
4.
Αποτελέσματα και τι διδάσκουν.
Αυτή η
ενέργεια κρίσης διδάσκει ότι ο οίκος του Θεού πρέπει να διατηρείται πάντοτε
άγιος και καθαρός.
Επίσης
διδάσκει ότι είναι δικαιολογημένη η αγανάκτηση όταν υψωθεί εναντίον του λάθους.
Αυτό δεν είναι σαρκικός θυμός.
