Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - Θαύματα αναστάσεων

Α. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΖΩΗ

Σ’ αυτό το μάθημα θα μελετήσουμε τρία θαύματα που αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς είναι η ανάσταση και η ζωή. Στην πραγματικότητα Αυτός είναι η πηγή της ζωής. Ήταν Αυτός που εμφύσησε μέσα στον άνθρωπο την πνοή της ζωής. Μέσα σ’ αυτόν ζούμε κινούμεθα και υπάρχουμε.

Όχι μόνο αυτά τα θαύματα αποδεικνύουν αυτή την μεγάλη αλήθεια, αλλά υπάρχουν πολλά εδάφια που δηλώνουν καθαρά αυτό το γεγονός.   Ιωάν.α:4   Ιωάν.ια:25  Κολ.α:17

Β. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ

Ματθ.θ:18-26  Μάρκ.ε:21-43  Λουκ.η:40-56

1.  Τα γεγονότα

Αυτό το θαύμα έγινε στην Καπερναούμ. Πολλοί άνθρωποι είχαν περικυκλώσει τον Ιησού. Καθώς ο Ιησούς μιλούσε στο πλήθος ένας αρχισυνάγωγος ήλθε με την είδηση ότι το μοναδικό παιδί του, μια δωδεκάχρονη κόρη, ήταν άρρωστη και κινδύνευε να πεθάνει.  Το όνομά του ήταν Ιάειρος. Έπεσε στα πόδια του Ιησού ικετεύοντας να πάει μαζί του στο σπίτι και να βάλει τα χέρια Του πάνω στην κόρη του για να γίνει καλά.

Ο Ιησούς πήγε με τον Ιάειρο, αλλά δεν είχαν απομακρυνθεί πολύ όταν τους είπαν ότι το παιδί πέθανε.

2.  Η ανάγκη.

Εδώ έχουμε ένα κορίτσι δώδεκα χρόνων νεκρό.

3.  Πώς έγινε το θαύμα.

Όταν έφθασαν στο σπίτι, το βρήκαν γεμάτο ανθρώπους που έκαναν πολύ φασαρία με τα μοιρολόγια τους. Ο Ιησούς τους ρώτησε: Γιατί κάνετε τόση φασαρία, το παιδί δεν πέθανε αλλά κοιμάται. Αυτοί όμως Τον αντιμετώπισαν με περιφρόνηση και κοροϊδία.

Ο Ιησούς τους έβγαλε όλους έξω εκτός απ’ τον πατέρα την μητέρα και τρεις από τους μαθητές Του, τον Πέτρο τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Μπήκαν στο δωμάτιο που ήταν ξαπλωμένο το κορίτσι. Ο Ιησούς έπιασε το χέρι του κοριτσιού και είπε:

«Κοράσιον, σοι λέγω, σηκώθητι». Αμέσως το πνεύμα της επέστρεψε σ’ αυτήν, σηκώθηκε και περπάτησε. Ο Ιησούς τότε διέταξε να της δώσουν να φάγει.

4.  Αποτελέσματα και τι διδασκόμαστε.

Το πρώτο πράγμα που διδάσκεται εδώ είναι η αλήθεια ότι ο Ιησούς είναι η ανάσταση  και η ζωή. Διαφορετικά Αυτός ποτέ δεν θα μπορούσε να κάνει αυτό το θαύμα.

Όταν ο Ιησούς είπε ότι το παιδί κοιμόταν, δείχνει ότι για τον Ιησού Χριστό ο φυσικός θάνατος δεν είναι παρά ύπνος.

Το τρίτο μάθημα είναι ότι μερικές φορές πρέπει να ξεφύγουμε απ’ το πλήθος και να πάρουμε μόνο δυο-τρεις ανθρώπους που μπορούμε να υπολογίζουμε σ’ αυτούς αν θέλουμε να δούμε την θαυμαστή δύναμη του Θεού.

Γ. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΣ ΝΑΙΝ.

Λουκ.ζ:11-17

1.  Τα γεγονότα.

Το θαύμα αυτό έγινε ακριβώς έξω απ’ την πύλη της Ναίν. Η Ναίν ήταν μια περιτειχισμένη πόλη, περίπου 40 χλμ.  νοτιοδυτικά απ’ την Καπερναούμ. Περίπου 1,5 χλμ. στ’ ανατολικά της πόλης είναι ένα παλιό νεκροταφείο που ακόμα χρησιμοποιείται.

Κατά το βράδυ ο Ιησούς πλησίαζε την Ναίν μ’ ένα μεγάλο πλήθος να Τον ακολουθεί χαρούμενο απ’ τα πολλά θαύματα που είχαν δει και περιμένοντας να δουν πολλά περισσότερα. Καθώς πλησίαζαν την πόλη συνάντησαν ένα άλλο πλήθος που βρισκόταν σε τελείως διαφορετική κατάσταση. Οδηγός αυτής της πομπής ήταν μια τεθλιμμένη χήρα και μητέρα που είχε χάσει τον μοναδικό της γιο. Πίσω της ερχόταν ένα πλήθος από γυναίκες που θρηνούσαν δυνατά. Μετά ήταν οι άνδρες που κουβαλούσαν το φέρετρο. Η καρδιά της χήρας είχε ραγίσει γιατί όλη της η ελπίδα για το μέλλον ήταν συγκεντρωμένη σ’ αυτόν τον γιο που τώρα ήταν νεκρός κι αυτή έμενε μόνη στη θλίψη και τη μοναξιά της. Ήταν τόσο βαριά η λύπη που δεν φαινόταν να υπάρχει παρηγοριά.

2.  Η ανάγκη.

Ένας νέος έχει πεθάνει, και η σωρός του μεταφέρεται στο νεκροταφείο.

3.  Πώς έγινε το θαύμα.

Δεν ήταν απλή σύμπτωση που οι δύο πομπές συναντήθηκαν εδώ στον δρόμο έξω απ’ την Ναίν. Ο Ιησούς φρόντισε να φθάσει την σωστή στιγμή. Αν ερχόταν λίγο αργότερα η κηδεία θα είχε τελειώσει.

Ο Ιησούς σπλαχνίστηκε την λυπημένη μητέρα και της είπε να μην κλαίει. Σταμάτησε την νεκρώσιμη ακολουθία, πλησίασε το φέρετρο, και το άγγιξε. Αυτό ήταν μίασμα του χειρότερου βαθμού, κι όλοι τρόμαξαν. Ο Ιησούς όμως δεν έδωσε προσοχή στις προλήψεις του κόσμου.

Ξαφνικά η φωνή Του αντήχησε: «Νεανίσκε, προς σε λέγω, σηκώθητι» Αμέσως ο νεαρός σηκώθηκε και επέστρεψε σε μια χαρούμενη και ευτυχισμένη μητέρα. Ο νεαρός άρχισε να μιλάει κι είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τι έλεγε.

4.  Αποτελέσματα και τι διδασκόμαστε.

Αυτό είναι άλλο ένα θαύμα που αποδεικνύει ότι ο Ιησούς είναι η ανάσταση και η ζωή κι ότι δεν μπορεί να μολυνθεί με λύπη και θάνατο.

Κάτι που πρέπει να μάθουμε απ’ αυτό είναι ότι η ευσπλαχνία και η συμπόνια μας θα πρέπει πάντοτε να είναι ενεργητική. Πρέπει να βρίσκουμε γρήγορα τρόπους να υπηρετούμε τους λυπημένους.

Δ. Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Ιωάν.ια:1-54

1.  Τα γεγονότα.

Αυτό ήταν ένα από τα πιο σπουδαία θαύματα του Κυρίου μας Πιθανόν να ήταν το τελευταίο θαύμα στην δημόσια διακονία του Ιησού πριν οι καταστάσεις οδηγήσουν πάνω στον Γολγοθά.  Τουλάχιστον ήταν ένα από τα τελευταία θαύματα.

Η Βηθανία ήταν ένα χωριό περίπου 3 χλμ. Νοτιοανατολικά της Ιερουσαλήμ. Εδώ ζούσαν τρεις πολύ καλοί φίλοι του Κυρίου μας, ο Λάζαρος και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία. Ο Ιησούς ερχόταν συχνά σαν καλεσμένος εδώ, και τους αγαπούσε πολύ.

«Ηγάπα δε ο Ιησούς την Μάρθαν και την αδελφήν αυτής και τον Λάζαρον» (Ιωάν.ια:5). Βέβαια αυτός ο στίχος έχει ένα ξεχωριστό νόημα εδώ.

Ο Ιησούς και οι μαθητές Του βρισκόταν κοντά στον ποταμό Ιορδάνη περίπου 65 χλμ. μακριά από την Βηθανία όταν ήλθαν τα νέα ότι ο Λάζαρος είναι πολύ άρρωστος. Ο Ιησούς είπε: «Αύτη η ασθένεια δεν είναι προς θάνατον, αλλ’ υπέρ της δόξης του Θεού». Και έμεινε εκεί άλλες δύο μέρες. Όταν ο Ιησούς τους είπε να επιστρέψουν στην Βηθανία, οι μαθητές Του προσπάθησαν να Τον εμποδίσουν εξ αιτίας του κινδύνου. Ήξεραν ότι η ζωή του Ιησού απειλούταν. Τότε ο Ιησούς μίλησε για τον θάνατο σαν να ήταν μόνο ύπνος, αλλά Αυτός ήξερε ότι ο Λάζαρος ήταν νεκρός.

Όταν ο Ιησούς έφθασε στη Βηθανία, ο Λάζαρος ήταν ήδη τέσσερις μέρες νεκρός. Πιθανότατα τον είχαν θάψει την ίδια μέρα, αλλά ο θρήνος θα συνεχιζόταν για πολλές μέρες. Το σπίτι ήταν γεμάτο από κόσμο.

Η Μάρθα βγήκε έξω να συναντήσει τον Ιησού, αλλά η Μαρία ήταν ακόμη μέσα. Η Μάρθα μέμφθηκε τον Ιησού που δεν είχε έλθει: «Κύριε, εάν ήσο εδώ, ο αδελφός μου δεν ήθελε αποθάνει»

2.  Η ανάγκη.

Ο Λάζαρος ήταν νεκρός τέσσερις μέρες και το σώμα είχε αρχίσει να αποσυντίθεται.

3.  Πώς έγινε το θαύμα.

Η ευσπλαχνία και η αγάπη του Ιησού φαίνεται σε δύο λέξεις: «Εδάκρυσεν ο Ιησούς»

Πιθανότατα το σώμα του Λάζαρου βρισκόταν κοντά στο σπίτι σ’ ένα οικογενειακό τάφο. Ήταν δεμένο με τα σάβανα και αλειμμένο με αρωματικά λάδια.

Ο Ιησούς πλησίασε τον τάφο και στέναξε πάλι από μέσα Του.  Είχε μεγάλο βάρος. Διέταξε να κυλήσουν τον βράχο. Μετά κοίταξε ψηλά και προσευχήθηκε. Τότε φώναξε με δυνατή φωνή:

«Λάζαρε ελθέ έξω». Αυτός που είχε πεθάνει βγήκε έξω απ’ τον τάφο με τα σάβανα.  Ο Ιησούς τώρα πρόσταξε: «Λύσατε αυτόν και αφήσατε να υπάγη».

4.  Αποτελέσματα και δίδαγμα.

Ο Λάζαρος γύρισε πίσω ζωντανός και υγιής προς μεγάλη χαρά όλων. Όταν τα νέα για το θαύμα έφθασαν στο συνέδριο, αμέσως έκαναν ενέργειες να συλληφθεί ο Ιησούς και να θανατωθεί.

Ένα από τα πιο πολύτιμα μαθήματα που διδάσκονται εδώ είναι ο λόγος που ο Χριστός χρονοτριβούσε δύο μέρες πριν πάει στην Βηθανία. Αυτός έκανε περισσότερα για τους αγαπημένους Του κάνοντάς τους να περιμένουν για να δοκιμαστεί η πίστη τους. Μερικές φορές καθώς περιμένουμε ο Κύριος κάνει περισσότερα για μας.

Το ΕΓΩ ΕΙΜΙ του Ιησού είναι πολύ σημαντικό εδώ. Η Μάρθα ήξερε ότι θα μπορούσε να είχε θεραπεύσει τον αδελφό της πριν τέσσερις μέρες. Η πίστη της ήταν στον Θεό των θαυμάτων του παρελθόντος αλλά ο Ιησούς απάντησε ΕΓΩ ΕΙΜΙ. Η ανάγκη ήταν της στιγμής και ο Ιησούς ήταν απόλυτα αρκετός έστω και αν επρόκειτο για ανάσταση νεκρού.

Θα έπρεπε να σημειώσουμε ότι σ’ αυτό το θαύμα ο Ιησούς προσευχήθηκε. Βλέπουμε καθαρά την διπλή φύση, την ανθρώπινη και την θεϊκή. Σαν άνθρωπος έκλαψε, λυπήθηκε, αναστέναξε και προσευχήθηκε. Σαν ο Θεός, διέταξε τον νεκρό να σηκωθεί κι αυτός υπάκουσε.