Ο διάβολος με πειράζει σχεδόν μέρα - νύχτα. Ζω με φόβους και βασανίζομαι από μια συνεχή αυτοκατάκριση. Όταν ένα όμορφο κορίτσι περάσει από κοντά μου, κλείνω τα μάτια για ν' αποφύγω κάποια επιθυμία που μπορεί να μου δημιουργηθεί. Όταν δω ένα ωραίο αμάξι, γεμίζω φόβους μήπως έχω πέσει στην αμαρτία της απληστίας.
Όταν κάποιος με ρωτάει κάτι, πάντοτε απαντάω με «ίσως», «μπορεί», «υποθέτω», «θα μπορούσε να είναι έτσι», γιατί φοβάμαι ότι αν πω κάτι διαφορετικό μπορεί να πω ψέματα. Έχω φτάσει στο σημείο να μην μπορώ να πω την ώρα, γιατί τη στιγμή που απαντάω, ήδη η ώρα έχει αλλάξει! Συνεχώς απολογούμαι για κάθε τι που κάνω, με αποτέλεσμα οι φίλοι μου να μην με θέλουν μαζί τους γιατί συνέχεια τους ζητάω συγνώμη.
Όταν κάποιος με ρωτάει κάτι, πάντοτε απαντάω με «ίσως», «μπορεί», «υποθέτω», «θα μπορούσε να είναι έτσι», γιατί φοβάμαι ότι αν πω κάτι διαφορετικό μπορεί να πω ψέματα. Έχω φτάσει στο σημείο να μην μπορώ να πω την ώρα, γιατί τη στιγμή που απαντάω, ήδη η ώρα έχει αλλάξει! Συνεχώς απολογούμαι για κάθε τι που κάνω, με αποτέλεσμα οι φίλοι μου να μην με θέλουν μαζί τους γιατί συνέχεια τους ζητάω συγνώμη.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Η απάντηση προϋποθέτει ότι το άτομο είναι βαπτισμένο στο όνομα του Ιησού και έχει λάβει το 'Αγιο Πνεύμα.
Αν και ο πιστός πρέπει να έχει μια ευαίσθητη συνείδηση, να ζητά πάντοτε συγνώμη για τα λάθη του και να συγχωρεί, αυτή η περίπτωση φαίνεται ότι έχει πάει στα άκρα που πάντοτε είναι επικίνδυνα.
Πολλές φορές, όταν ο διάβολος δεν μπορεί να μας κάνει ν' αμαρτήσουμε, προσπαθεί να μας κάνει να νομίζουμε ότι έχουμε αμαρτήσει για να φέρει κατάκριση στη ζωή μας, μια κατάκριση που δεν ισχύει.
Η κανονική χριστιανική ζωή είναι μια χαρούμενη ζωή. «Και εν ευφροσύνη θέλετε αντλήσει ύδωρ εκ των πηγών της σωτηρίας» (Ησ.ιβ:3). Δες ακόμα Α' Πετρ.α:8 και Νεεμ.η:10. Είναι μια ζωή ελεύθερη από κατακρίσεις (Ρωμ.η:1).
Ωστόσο, ο διάβολος είναι ο κλέφτης της χαράς μας. Του αρέσει να ζούμε μια ζωή μέσα στη μιζέρια. Ο Ιησούς είπε: «Ο κλέπτης (ο Σατανάς) δεν έρχεται, ειμή δια να κλέψη και θύση και απολέση. Εγώ ήλθον δια να έχωσι ζωήν, και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία» (Ιωαν.ι:10).
Ο Σατανάς είναι «ο κατήγορος των αδελφών ημών» (Αποκ.ιβ:10). Η κατηγορία είναι μια απ' τις αγαπημένες του τακτικές. Χαίρεται να σε κάνει να νομίζεις ότι είσαι ένας ασυγχώρητος αμαρτωλός, ένοχος, πεσμένος, χαμερπής και ανάξιος. Δεν σε κατηγορεί μόνο στο Θεό και σε άλλους, αλλά αν τον ακούσεις, θα σε κατηγορήσει και στον ίδιο σου τον εαυτό. Τώρα, αν δεχτείς την κατάκριση αυτή που σε πιέζει να πιστέψεις, σου έχει κλέψει τη χαρά, την πίστη και τη βεβαιότητα που χρειάζεσαι για να μπορέσεις να μπεις μέσα στην παρουσία του Θεού την ώρα της προσευχής.
Ένα εδάφιο που πολλές φορές έχει παρανοηθεί, μπορεί να μας βοηθήσει εδώ: «Μακάριος όστις δεν κατακρίνει εαυτόν εις εκείνο το οποίο αποδέχεται» (Ρωμ.ιδ:22). Αυτό που θέλει να πει εδώ είναι, ότι αν ο Θεός δεν σε κατακρίνει, ούτε συ πρέπει να κατακρίνεις τον εαυτό σου. Και θα μπορούσα να προσθέσω, ούτε να δέχεσαι κατηγορίες απ' το διάβολο.
Κανείς μας δεν είναι άξιος από δικού του. Αν δεν ήταν η χάρις του Θεού, το έλεός Του και το αίμα του Ιησού Χριστού, όλοι θα ήμασταν σ' αυτή τη μίζερη κατάσταση. Αλλά εξαιτίας της χάρης Του και του άπειρου ελέους Του που το αίμα του Ιησού Χριστού έφερε στη ζωή μας δια του Πνεύματος που κατοικεί μέσα μας, ελευθερωθήκαμε απ' την κατάκριση (Ρωμ.η:1).
Ας δούμε λίγο το θέμα μας μέσα απ' την Α΄Ιωαν.α. Στο εδάφιο 7 λέει ότι «το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» καθώς εμείς «περιπατώμεν εν τω φωτί».
Η λέξη «καθαρίζει» φανερώνει μια συνεχή κατάσταση που ενεργείται στη ζωή μας. Στο εδάφιο 8 η λέξη «αμαρτία» αναφέρεται στη φύση της αμαρτίας που είναι μέσα μας, όχι σε αμαρτωλές πράξεις. Αυτό που θέλει να μας πει το εδάφιο είναι ότι όλοι έχουμε μέσα μας μια αμαρτωλή φύση απ' την πρώτη μας γέννηση. Εδάφιο 9, τι θαυμαστό εδάφιο! Τη στιγμή που αναγνωρίζουμε και ομολογούμε μια αμαρτία που έχουμε κάνει, την ίδια στιγμή αυτή η αμαρτία είναι συχωρεμένη, είμαστε καθαροί και αποκαταστημένοι με το αίμα Του (εδ.7) καθώς περπατάμε με το Θεό.
Αυτή η σκέψη μας οδηγεί σε τρία θαυμαστά εδάφια, στην Α. Ιωαν.γ:19-21! Τί γίνεται λοιπόν; Την ώρα που ομολογούμε καθαριζόμαστε κι όταν αυτό συμβεί, μας δίνει τη βεβαιότητα ότι είμαστε ελεύθεροι από κατάκριση. Ο βασανισμός φεύγει, γιατί ξέρεις ότι ο Θεός σ' αγαπά και σ' έχει συγχωρέσει.
Έχοντας σαν βάση αυτή την αλήθεια, ας εξετάσουμε τη ρίζα του προβλήματος. Πρώτα απ' όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το γεγονός ότι ο πειρασμός δεν είναι αμαρτία. Ο Ιησούς «πειράστηκε κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών» (Εβρ.δ:15).
Έτσι λοιπόν, ένας πειρασμός επιθυμίας ή απληστίας που μπορεί να έρθει στο μυαλό δεν σημαίνει ότι είναι αυτή η αμαρτία. Η σκέψη μπορεί να έρθει, αλλά αν εσύ την απορρίψεις, δεν έχεις αμαρτήσει. Στην πραγματικότητα, έχει συμβεί ακριβώς το αντίθετο, έχεις νικήσει τον πειρασμό. Απ' την άλλη μεριά, αν φιλοξενήσεις αυτή τη σκέψη, επιτρέποντας στο νου σου να την αποδεχτεί ή να την επιθυμήσει, σ' αυτό το σημείο έχεις δώσει τόπο στην αμαρτία και της έχεις επιτρέψει να μπει μέσα στις σκέψεις σου.
Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει τις περισσότερες φορές, μπερδεύουμε τον πειρασμό με την αμαρτία. Αυτά τα δύο, απλά δεν είναι το ίδιο πράγμα. Πολλές φορές κατακρίνουμε τους εαυτούς μας επειδή πειραχτήκαμε, ενώ θα έπρεπε να χαιρόμαστε που νικήσαμε τον πειρασμό με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί μέσα μας.
Να δούμε τώρα το θέμα του ψέματος. Είναι παγκόσμια κατανοητό, ότι ό,τι λέμε δεν μπορεί να είναι απόλυτα αλάθητο. Για παράδειγμα, ποτέ δεν μπορούμε να πούμε την ακριβή ώρα, γιατί τη στιγμή που την προφέρουμε, ήδη έχει αλλάξει. Όλοι το καταλαβαίνουν αυτό. Όταν μας ρωτάει κάποιος «τί ώρα είναι;» και του πούμε «δυόμισι», καταλαβαίνει αυτός που ρώτησε ότι του είπαμε περίπου τί ώρα είναι. Δεν είναι ανάγκη να πεις «δύο και τριάντα ένα πρώτα λεπτά»! Σ' αυτή την περίπτωση δεν έχεις πει ψέματα, έστω κι αν είπες ένα ή δύο λεπτά λάθος. Ψέμα είναι μια εκ προθέσεως προσπάθεια με σκοπό ν' απατήσεις κάποιον.
Πάντοτε υπάρχουν περιθώρια λάθους. Δεν είναι αμαρτία να κάνει κάποιος λάθος. Είμαστε άνθρωποι και τα ανθρώπινα λάθη είναι κοινά σε όλους μας. Καμιά φορά μπορεί να έχουμε ξεχάσει ακριβείς λεπτομέρειες, μπορεί να διαβάσαμε κάτι λάθος, να καταλάβαμε κάτι λάθος ή να έχουμε λάθος πληροφορίες. Μπορεί να έχουμε πει κάποια πράγματα, αλλά αν αργότερα καταλάβουμε ότι ήταν λάθος, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε αμαρτήσει.
Ασφαλώς πρέπει να είμαστε όσο το δυνατόν προσεκτικοί, αλλά δεν πρέπει να κατακρίνουμε τον εαυτό μας αν την ώρα που λέγαμε κάτι πιστεύαμε ότι αυτό είναι αλήθεια. Βέβαια, είναι καλό κι ευγενικό, όποτε είναι δυνατόν, να διορθώνουμε κάτι που έχουμε πει και αργότερα ανακαλύψαμε ότι ήταν λάθος.
Είχα γνωρίσει μια κοπέλα που δεν ήθελε να ψάλει τον ύμνο «Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, Ιησού μόνο εσένα αγαπώ» γιατί ο διάβολος ερχόταν και της έλεγε: «λες ψέματα, δεν αγαπάς μόνο τον Ιησού, κι άλλα πράγματα αγαπάς». Σε μια άλλη περίπτωση, όταν μια γυναίκα έλεγε σε κάποιον «χαίρομαι που σε βλέπω», ο διάβολος της έλεγε, «λες ψέματα, δεν χαίρεσαι, έτσι το λες».
Πόσο λυπηρό είναι αυτό, και πόσο απέχει απ' τη χαρούμενη και νικηφόρα ζωή που ο Θεός θέλει να ζούμε!
Σήκω πάνω και ομολόγησε δυνατά: «ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΜΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΕΧΩ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΑΠ' ΟΛΗ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ. Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΙΗΣΟΥ ΠΟΥ Μ' ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΣ».
Μετά, γύρνα στο διάβολο και πες του: ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΣΑΤΑΝΑ, ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ Σ' ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΣΟΥ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΔΕΧΤΩ ΤΟΥΣ ΥΠΑΙΝΙΓΜΟΥΣ ΣΟΥ. ΠΑΙΡΝΩ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΠΑΝΩ ΣΟΥ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!
Μετά απ' αυτό, πάρε τη θέση σου σαν ένας χαρούμενος και νικηφόρος χριστιανός, γιατί στην πραγματικότητα αυτό είσαι!
