Ο διάβολος με πειράζει σχεδόν μέρα - νύχτα. Ζω με φόβους και βασανίζομαι από μια συνεχή αυτοκατάκριση. Όταν ένα όμορφο κορίτσι περάσει από κοντά μου, κλείνω τα μάτια για ν' αποφύγω κάποια επιθυμία που μπορεί να μου δημιουργηθεί. Όταν δω ένα ωραίο αμάξι, γεμίζω φόβους μήπως έχω πέσει στην αμαρτία της απληστίας.
Όταν κάποιος με ρωτάει κάτι, πάντοτε απαντάω με «ίσως», «μπορεί», «υποθέτω», «θα μπορούσε να είναι έτσι», γιατί φοβάμαι ότι αν πω κάτι διαφορετικό μπορεί να πω ψέματα. Έχω φτάσει στο σημείο να μην μπορώ να πω την ώρα, γιατί τη στιγμή που απαντάω, ήδη η ώρα έχει αλλάξει! Συνεχώς απολογούμαι για κάθε τι που κάνω, με αποτέλεσμα οι φίλοι μου να μην με θέλουν μαζί τους γιατί συνέχεια τους ζητάω συγνώμη.
Όταν κάποιος με ρωτάει κάτι, πάντοτε απαντάω με «ίσως», «μπορεί», «υποθέτω», «θα μπορούσε να είναι έτσι», γιατί φοβάμαι ότι αν πω κάτι διαφορετικό μπορεί να πω ψέματα. Έχω φτάσει στο σημείο να μην μπορώ να πω την ώρα, γιατί τη στιγμή που απαντάω, ήδη η ώρα έχει αλλάξει! Συνεχώς απολογούμαι για κάθε τι που κάνω, με αποτέλεσμα οι φίλοι μου να μην με θέλουν μαζί τους γιατί συνέχεια τους ζητάω συγνώμη.
