Ο εργάτης του Θεού

II. Χαρακτήρας

Η προσωπική ζωή του εργάτη με το Θεό είναι το μυστικό του Χριστιανικού χαρακτήρα, η πηγή της δύναμης για υπηρεσία, η γραμμή ζωής για όλα όσα ο εργάτης πρέπει να είναι και να κάνει. Η εσωτερική ζωή της ψυχής τρέφει την εξωτερική ζωή που ο καθένας μπορεί να δει.

Η πρώτη μας ευθύνη είναι να είμαστε άγιοι μπροστά στον Κύριο και να επιζητούμε να Τον ευχαριστούμε. Μόνο τότε θα μπορούμε να υπηρετούμε επαρκώς τους ανθρώπους Του.

Αμαρτίες που δεν ενοχλούν την εκκλησία!!!

Ψέματα

Αν η λαιμαργία είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο που ο καθένας βλέπει, αλλά κανείς δεν μιλά γι’ αυτόν, τότε το ψέμα είναι ο ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο που κανείς δεν βλέπει.

Τα ψέματα είναι τόσο αποδεκτά στην κοινωνία, ακόμη και σε χριστιανικούς κύκλους, που συχνά περνάνε απαρατήρητα. Μάλλον έχουμε χάσει την ευαισθησία μας σ’ αυτό το θέμα.

ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ.

<Mη κλέψης> (Έξ.κ:15)

<Μη κλέψης...μη αποστερήσης> (Μάρκ.ι:19)

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα μελετήσουμε διάφορες ερωτήσεις που έχουν να κάνουν με την προσωπική τιμιότητα και ακεραιότητα, δηλαδή την κλοπή, τον εκβιασμό, την απάτη, τη δωροδοκία. Για το ψέμα μιλήσαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο.

Κλοπή. Μια από τις βασικές διδασκαλίες της Βίβλου είναι ο σεβασμός της ιδιοκτησίας και των υπαρχόντων των άλλων. Κλοπή είναι απλά η ενέργεια του να πάρεις κάτι που ανήκει σε κάποιον δίχως την έγκρισή του. Αυτό ισχύει άσχετα με το αν η αξία αυτού που κλέφτεται είναι μικρή η μεγάλη. Με το ίδιο σκεπτικό, η κλεψιά είναι λάθος έστω κι αν το θύμα είναι πολύ πλούσιο ενώ ο κλέφτης πολύ φτωχός. Η Βιβλική λύση σε μια τέτοια περίπτωση βρίσκεται στην Εφεσ.δ:28 & Α΄Θεσ.γ:10 .

ΑΓΙΑΣΜΟΣ 10 - Τιμιότητα και ακεραιότητα

<Μη κλέψης...μη αποστερήσης> (Μάρκ.ι:19) (Έξ.κ:15)

Σ' αυτό το κεφάλαιο θα μελετήσουμε διάφορες ερωτήσεις που έχουν να κάνουν με την προσωπική τιμιότητα και ακεραιότητα, δηλαδή την κλοπή, τον εκβιασμό, την απάτη, τη δωροδοκία. Για το ψέμα μιλήσαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο. 

Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών (1)

Ψαλ. 32:9 Μη γίνεσθε ως ίππος, ως ημίονος, εις τα οποία δεν υπάρχει σύνεσις των οποίων το στόμα πρέπει να κρατήται εν κημώ και χαλινώ, άλλως δεν ήθελον πλησιάζει εις σε.

Συνετός είναι ο φρόνιμος, ο σοφός.

Παρ. η:12 Εγώ η σοφία κατοικώ μετά της φρονήσεως, και εφευρίσκω γνώσιν συνετών βουλευμάτων.

Παρ. ιβ:16 Ο άφρων φανερόνει ευθύς την οργήν αυτού ο δε φρόνιμος σκεπάζει το όνειδος αυτού.

Παρ. ιδ:8 Η σοφία του φρονίμου είναι να γνωρίζη την οδόν αυτού η δε μωρία των αφρόνων αποπλάνησις.