Ψαλ. 32:9 Μη γίνεσθε ως ίππος, ως ημίονος, εις τα οποία δεν υπάρχει σύνεσις των οποίων το στόμα πρέπει να κρατήται εν κημώ και χαλινώ, άλλως δεν ήθελον πλησιάζει εις σε.
Συνετός είναι ο φρόνιμος, ο σοφός.
Παρ. η:12 Εγώ η σοφία κατοικώ μετά της φρονήσεως, και εφευρίσκω γνώσιν συνετών βουλευμάτων.
Παρ. ιβ:16 Ο άφρων φανερόνει ευθύς την οργήν αυτού ο δε φρόνιμος σκεπάζει το όνειδος αυτού.
Παρ. ιδ:8 Η σοφία του φρονίμου είναι να γνωρίζη την οδόν αυτού η δε μωρία των αφρόνων αποπλάνησις.
Έχοντας αυτά υπ’ όψιν, διαβάζουμε από την Α΄Κορ.ι:1-15
Στο εδάφιο 15 γράφει: «Λέγω ως προς φρονίμους». Ο Θεός θέλει να λειτουργούμε σαν φρόνιμοι, όχι ασύνετα, επιπόλαια, εγωιστικά, εγωκεντρικά.
Επιθυμηταί κακών
Αριθ.ια:4-6 & 33,34 «Και το σύμμικτον πλήθος το μεταξύ αυτών, επεθύμησαν επιθυμίαν και έκλαιον πάλιν και οι υιοί Ισραήλ, και είπαν, Τις θέλει δώσει εις ημάς κρέας να φάγωμεν; ενθυμούμεθα τα οψάρια, τα οποία ετρώγομεν εν Αιγύπτω δωρεάν, τα αγγούρια και τα πεπόνια και τα πράσα και τα κρόμμυα και τα σκόρδα τώρα δε η ψυχή ημών είναι κατάξηρος δεν είναι εις τους οφθαλμούς ημών ουδέν άλλο παρά τούτο το μάννα…. Ενώ δε το κρέας ήτο έτι εις τους οδόντας αυτών, πριν μασσηθή, εξήφθη η οργή του Κυρίου επί τον λαόν και επάταξε Κύριος τον λαόν εν πληγή μεγάλη σφόδρα. Και εκάλεσε το όνομα του τόπου εκείνου Κιβρώθ-αττααβά, διότι εκεί ετάφη ο λαός ο επιθυμητής».
Το σύμμικτο πλήθος έφυγε μαζί με τους Ισραηλίτες, έκαναν κι αυτοί διαθήκη με το Θεό. Έσφαξαν αρνί, βάλανε το αίμα στους παραστάτες, αναγεννήθηκαν!
Όταν ο λαός βγήκε από την Αίγυπτο με «υψωμένη χείρα», πέρασε μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα, έψαλε στις όχθες της το άσμα του θριάμβου, το σύμμικτο πλήθος ήταν εκεί.
Αλλά η επίδραση της παρουσίας του φάνηκε αργότερα και κανείς δεν το περίμενε.
Τελικά, τι είχε μεγαλύτερη επίδραση στην καρδιά των Ισραηλιτών, η θάλασσα ή το σύμμικτο πλήθος;
Όμως, ο Θεός θα τους ξεχωρίσει. Αν ο στόχος μας δεν είναι να ζήσουμε άγια μπροστά στο Θεό μας και να φτάσουμε μέχρι το τέλος, δεν θ’ αντέξουμε.
Τι αν σου πάρουν δεν μπορείς να ζήσεις;
Υπάρχουν διάφορα κίνητρα που έρχεται κανείς στο Χριστό, αλλά το κίνητρο πρέπει να είναι: για να σκεπαστούν οι αμαρτίες μου! Η αναγνώριση ότι ζυγίστηκα και βρέθηκα ελλιπής.
Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει ο λαός του Θεού είναι να αναμιχτεί με ανθρώπους που έχουν συγκεχυμένες αρχές, αμφίβολο χαρακτήρα - κι ο διάβολος αυτό το ξέρει.
Ματθ.ιγ:24-38 Η παραβολή των ζιζανίων. Ο Ιησούς είπε ότι τα ζιζάνια τα έσπειρε εχθρός άνθρωπος.
Γαλ. 2:4 αλλά διά τους παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον διά να κατασκοπεύσωσι την ελευθερίαν ημών, την οποίαν έχομεν εν Χριστώ Ιησού, διά να μας καταδουλώσωσιν
Ιούδ. 1:4 Διότι εισεχώρησαν λαθραίως τινές άνθρωποι, οίτινες ήσαν παλαιόθεν προγεγραμμένοι εις ταύτην την καταδίκην, ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν, και αρνούμενοι τον μόνον δεσπότην Θεόν και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.
Γι’ αυτό ο λαός του Θεού πρέπει πάντοτε να αγρυπνεί!
Το σύμμικτο πλήθος πάντα θα επιθυμεί επιθυμία, η λύση είναι η απόλυτη εξάρτηση από τον Ιησού, από το λόγο του.
Το πρώτο πράγμα που ζητάνε είναι κρέας – σάρκα. Ο Ιούδας λέει: «Ούτοι είναι κηλίδες εις τας αγάπας σας…», είναι μώμος στη διακονία.
Τον πρώτο καιρό, στις μέρες της νεότητας, όταν η χάρη ρέει με ευλογημένο τρόπο, όταν ο ζήλος και η δροσιά του πνεύματος μας χαρακτηρίζει, πολλά πράγματα μπορεί να περάσουν ακατάκριτα. Όμως προσοχή, είναι σπόροι του εχθρού.
Ο λαός παρασυρόμενος, αρχίζει να ζητά την κατσαρόλα της Αιγύπτου. Δεν θυμούνται τίποτε άλλο από τα μέσα που η Αίγυπτος ικανοποιούσε τη σάρκα τους.
Όταν η καρδιά χάσει τη δροσιά που αντλεί από την άγια ζωή
Όταν ο ουρανός χάσει τη γεύση του
Όταν η πρώτη αγάπη αρχίσει να κρυώνει
Όταν ο Ιησούς παύει να είναι για την ψυχή ικανοποιητική και πολύτιμη μερίδα
Όταν ο λόγος του Θεού και η προσευχή χάνουν τη γοητεία τους και γίνονται ανιαρό και μηχανικό βάρος
ΤΟΤΕ το βλέμμα επαναφέρεται στον κόσμο, ΕΠΕΙΤΑ η καρδιά ακολουθεί το βλέμμα και ΤΕΛΟΣ τα πόδια ακολουθούν την καρδιά.
Τώρα η ψυχή ημών είναι κατάξηρος… μόνο μάνα…
Η ουράνια τροφή δεν είναι αρκετή!
Δεν μπορώ να σκέφτομαι μόνο το Χριστό και τον ουρανό, χρειάζομαι διασκέδαση!
Ζητώντας άλλα πράγματα, απλά δείχνουμε ότι ο Χριστός δεν επαρκεί στην καρδιά μας.
Η ελαφριά άχρηστη φιλολογία είναι τα πράσα τα κρεμμύδια και τα σκόρδα σε αντιπαράθεση με το μάνα που είναι ο λόγος του Θεού.
Ο Χριστός ικανοποιεί την καρδιά του Πατέρα, τη δική σου;
Μήπως έχουμε ανάγκη άλλα πράγματα;
Είναι δυνατόν η ΨΥΧΗ να είναι κατάξηρος επειδή δεν έχει ΚΡΕΑΣ;
Απλά βαρέθηκαν το Μωυσή, τους ιερείς, τη Σκηνή του Μαρτυρίου, τις θυσίες.
Αυτός είναι ο σαρκικός άνθρωπος που αφού γευτεί το Χριστό, καταλαβαίνει ότι μόνο με υπομονή, πίστη, αγώνα, κατακτούνται οι υποσχέσεις του Θεού και επειδή η σάρκα δεν ικανοποιείται μ’ αυτά, ζητάει κάτι άλλο.
Όμως, έτσι, είναι αδύνατον να βαδίσουμε με το Θεό.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
