Σ’ αυτό το κεφάλαιο βλέπουμε την ιστορία της αποστασίας πέντε βασιλιάδων εναντίον του Χοδολλογομόρ και τη μάχη που ακολούθησε.
Το Άγιο Πνεύμα ασχολείται με τις κινήσεις αυτές, επειδή θίγουν κατά κάποιο τρόπο το λαό του Θεού.
Τέσσερις βασιλιάδες από την περιοχή της Βαβυλώνας εναντίον πέντε πόλεων που βρισκόταν στο Νότιο άκρο της Νεκράς θάλασσας (Γη Σεναάρ, το σημερινό Ιράκ, Ιράν). Ο Χοδολλογομόρ θα ήταν ισχυρός βασιλιάς με πολύ στρατό και θα είχε υποτάξει όλους αυτούς που για δώδεκα χρόνια θα του πλήρωναν φόρους, και τώρα επαναστατούν και αποστατούν.
Ο Αβραάμ δεν είχε εμπλακεί προσωπικά σ’ αυτή την υπόθεση.
Όμως ο Λωτ που είχε πάει με την οικογένειά του στα Σόδομα για να κερδίσει κοσμικά πλούτη και χωράφια, μέσα σε πολύ λίγο χρόνο τα έχασε όλα και ο ίδιος αντιμετωπίζει πρόβλημα. Οι σκηνές του που ήταν “έως Σοδόμων”, τώρα είναι “εν Σοδόμεις” (εδ.12). Δεν είχε κανένα λόγο να μπλεχτεί σ’ αυτή την υπόθεση, αλλά τώρα είναι μπλεγμένος.
Και ακριβώς αυτή τη στιγμή που έχει ανάγκη λόγω της κρίσης που περνάει, βρίσκει τον εαυτό του αδύναμο και αβοήθητο. Αυτή η έλλειψη δύναμης έχει να κάνει απόλυτα με το συμβιβασμό του με τον κόσμο. Η δύναμη από τον Θεό έρχεται πάντοτε μέσα από τον αποχωρισμό απ’ τον κόσμο και από την κοινωνία με Αυτόν.
Η σκηνή και το θυσιαστήριο του Αβραάμ δεν δίνουν καμιά αφορμή για πόλεμο. Όμως ο Λωτ λόγω της θέσης του, επειδή εγκατέλειψε το “εν ουρανοίς πολίτευμα” και ζήτησε όνομα, θέση και μερίδα σ’ αυτή τη γη, μπλέκεται με τις ταραχές αυτού του κόσμου.
Όταν ο Αβραάμ άκουσε ότι ο Λωτ είχε αιχμαλωτιστεί, δεν δίστασε. Όπλισε 318 υπηρέτες του και με τόλμη καταδίωξε αυτούς που οι πέντε βασιλιάδες με τους στρατούς τους δεν μπόρεσαν. Ήταν μια απόσταση περίπου 190 χλμ. πριν φθάσει και νικήσει τους τέσσερις ειδωλολάτρες βασιλιάδες.
Πώς έγινε αυτό; Ο Κύριος των δυνάμεων ήταν μαζί του! Διέγειρε την καρδιά του να κινηθεί με ταχύτητα και θα τον γέμισε με σοφία, κουράγιο και επιδέξιο ηγετικό πνεύμα, ώστε να επιτεθεί, να νικήσει και να ελευθερώσει τον Λωτ.
Κάτι που πρέπει να προσέξουμε πολύ βρίσκεται στο εδ.14. Εδώ έχουμε μια μεγάλη αλήθεια, ο Λωτ είναι “αδελφός” και όχι “ξάδελφος” όπως στο εδ.12. Ποια θα πρέπει να είναι η αντίδρασή μας όταν μάθουμε ότι κάποιος “αδελφός” έχει αιχμαλωτιστεί από τον εχθρό;
Συμβαίνει συχνά, οι συμφορές να μαλακώνουν την καρδιά και να την κάνουν ευαίσθητη ώστε να φερθεί με αγαθότητα ακόμα και προς εκείνους που έβλαψαν και αποχωρίστηκαν.
Τα αισθήματα μιας καρδιάς αδελφού, πρέπει πάντα να απαντούν τις ανάγκες κάποιου αδελφού που περνάει κάποια συμφορά. Αν και η αληθινή πίστη μας κάνει πάντοτε ανεξάρτητους, δεν πρέπει να μας κάνει ποτέ αδιάφορους!
Γέν.ιδ:17
Μετά τη μάχη, ο βασιλιάς των Σοδόμων συναντά τον Αβραάμ στην κοιλάδα Σαυή - πιθανόν κοντά στη Σαλήμ (Ιερουσαλήμ) γιατί βλέπουμε να τον υποδέχεται ο Μελχισεδέκ βασιλιάς της Σαλήμ.
Ιερουσαλήμ ονομάστηκε αργότερα. Υπάρχουν πολλές εκδοχές για το τί σημαίνει αυτό το όνομα, αλλά η πιο πιθανή είναι να σημαίνει “πόλη ειρήνης” επειδή “ήρ” σημαίνει πόλις και “σαλήμ” σημαίνει ειρήνη. Όταν θέλανε να πουν “πάμε προς την Ιερουσαλήμ” λέγανε: “Γερουσαλάγιμ” και απ’ αυτό μάλλον προήλθε το Ιεροσόλυμα.
Γέν.ιδ:18-20
Μια περιγραφή του Μελχισεδέκ δίνεται στους Εβρ.ζ. Εκεί βλέπουμε ότι:
1. Μελχισεδέκ ήταν ανώτερος του Αβραάμ.
2. Ήταν ιερέας και βασιλιάς. Αυτός ο διπλός ρόλος ήταν αντίθετος με την εντολή του Θεού μέχρι που έλαβε χώρα στο πρόσωπο του Ιησού.
3. Ήταν ιερέας του Θεού του Υψίστου, που σημαίνει ότι γνώριζε τον Ένα Αληθινό Θεό.
Ο Μελχισεδέκ ήταν τύπος του Χριστού:
1. Βασιλιάς Σαλήμ (ειρήνης). Εβρ.ζ:1,2 Ησ.θ:6 άρχων ειρήνης.
2. Το όνομα σημαίνει “βασιλιάς δικαιοσύνης” Εβρ.ζ:2
3. Ιερ.κγ:5,6
4. Ήταν ιερεύς του Θεού του Υψίστου (Ελ ελιών). Εβρ.ε:6 ζ:15-17
5. Ήταν βασιλιάς και ιερέας Ζαχ.ς:13
6. Έφερε άρτο και κρασί που είναι προσφορά εξ αλφίτων και οίνου - σύμβολα του σώματος και του αίματος του Χριστού. Σύμβολα της θυσίας της Καινής Διαθήκης καθότι ο Μελχισεδέκ συμβόλιζε τον Ιησού Χριστό.
7. Ευλόγησε τον Αβραάμ, ο Χριστός ευλόγησε το σπέρμα του Αβραάμ
8. Απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος (Εβρ.ζ:3). Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχε πατέρα ή μητέρα, αλλά ότι δεν αναφέρεται η γενεαλογία του όπως αναφερόταν των Λευιτών και δικαιολογούσε τη διακονία τους σαν ιερείς. Κατ’ αυτή την ομοιότητα είναι και ο Ιησούς Χριστός ιερέας, χωρίς καμιά ιερατική γενεαλογία που να δικαιολογεί την ιεροσύνη Του.
Δεν είναι ο Μελχισεδέκ ο Χριστός, αλλά τύπος του Χριστού. Ούτε κάποιος άγγελος ή ο “προϋπάρχων Θεός Υιός” Εβρ.ζ:11,15. Ο Μελχισεδέκ ήταν άνθρωπος, οι άγγελοι ποτέ δεν μπορούν να είναι ιερείς ή μεσίτες μεταξύ Θεού και ανθρώπων γιατί ο μεσίτης πρέπει να μετέχει σαρκός και αίματος.
Η ιερατική τάξη του Μελχισεδέκ δεν ήταν ούτε Λευιτική, ούτε Ααρωνική. Ήταν μια διαφορετική τάξη ιερέων στην οποία ανήκε ο Ιώβ και ο Ιοθώρ (πεθερός του Μωυσή). Δεν είχε καμιά σχέση με γενεαλογίες αλλά ούτε ήταν βασισμένη στο νόμο του Μωυσή.
Εδώ έχουμε την αρχή του αποδεκατισμού. Άρχισε με τον Αβραάμ και αποδεικνύει ότι δεν είναι πράξη του νόμου, αλλά μάλλον πράξη πίστης. Είναι πράξη πίστης, υπακοής, λατρείας και πλήρους εξάρτησης από τον Ύψιστο Θεό.
Γέν.ιδ:21
Ο βασιλιάς των Σοδόμων επέτρεψε στον Αβραάμ να κρατήσει τα λάφυρα από τη μάχη, αλλά ήθελε το λαό του πίσω. Σύμφωνα με τα έθιμα - ισχύει ακόμα και σήμερα ανάμεσα στους Άραβες - ο Αβραάμ είχε δικαίωμα στα λάφυρα αλλά έπρεπε να επιστρέψει τους αιχμάλωτους.
Γέν.ιδ:22-24
Ο Αβραάμ έδειξε τον τέλειο αποχωρισμό του από τον κόσμο με το να αρνηθεί να δεχτεί οτιδήποτε από τα λάφυρα. Δεν ήθελε να μολυνθεί με τίποτα που προερχόταν από τα Σόδομα. Αρνήθηκε να συμβιβαστεί. Αυτό ήταν το μυστικό της επιτυχίας του Αβραάμ. Οι ευλογίες που είναι πάνω μας, θα πρέπει να είναι ολοφάνερο ότι είναι από το Θεό.
Πώς μπορούσε να σκέφτεται να ελευθερώσει τον Λωτ από τη δύναμη του κόσμου όταν τον ίδιο τον κυβερνούσε ο κόσμος; Δεν μπορώ να ελευθερώσω κάποιον, αν εγώ πρώτα δεν είμαι ελεύθερος.
