Διάταξη του στρατοπέδου του Ισραήλ
(Αριθμοί β:1-34)
Αυτοί που δεν πιστεύουν στην οργάνωση στο έργο του Κυρίου χρειάζονται να μελετήσουν την οργάνωση του Θεού στην κατασκευή της Σκηνής, τις υπηρεσίες του ιερατείου, την διάταξη του στρατοπέδου του Ισραήλ, τις υπηρεσίες των Λευιτών, και τον σχηματισμό αυτής της τεράστιας ομάδας ανθρώπων καθώς ταξίδευαν στην έρημο.
Μέσα σε όλη τη Βίβλο ο Θεός φανερώνεται σαν Θεός τάξης και οργάνωσης. Όταν οποιαδήποτε φάση του έργου του Θεού είναι σωστά οργανωμένη σύμφωνα με το Θείο σχέδιό Του, όλα θα κινηθούν ομαλά. Αλλά χωρίς την σωστή οργάνωση υπάρχει μονάχα χάος.
Ο Κύριος χρησιμοποίησε το Μωυσή, τον Ααρών, τους γιους του Ααρών, τους Λευίτες, τους αρχηγούς των φυλών, και τους αρχηγούς των οικογενειών αλλά τα σχέδια και οι οδηγίες προήλθαν από Αυτόν. Έδωσε τις οδηγίες Του στο Μωυσή, και ο Μωυσής μετέφερε το λόγο Του στην υπεύθυνη ομάδα.
Το σώμα του Χριστού, η εκκλησία, είναι ένα σώμα με πολλά μέλη. Εάν τα μέλη είναι υπάκουα στο λόγο του Θεού και στην οδηγία του Αγίου Πνεύματος, το κάθε μέλος θα βρει τη θέση του στο σώμα σύμφωνα με το θέλημα και το σχέδιο του Θεού (Α’ Κορινθ.ιβ:1-28 Ρωμαίους η:14).
Ο Κύριος έδωσε στο Μωυσή το σχέδιο για το στρατόπεδο του Ισραήλ και ο Μωυσής τοποθέτησε το λαό σύμφωνα με τα πρότυπα του Θεού. Η Σκηνή, της οποίας τα Αγια των Αγίων ήταν το κατοικητήριο του Θεού, ήταν το κέντρο του στρατοπέδου και πάντα στηνόταν για να “βλέπει” προς την ανατολή.
Κάθε μία από τις 12 φυλές του Ισραήλ είχε ένα αρχηγό για ολόκληρη τη φυλή. Αυτός θα έθετε μια σημαία, ένα κέντρο για το προσδιορισμένο μέρος του στρατοπέδου που είχε, και ο λαός θα μαζευόταν γύρω από το λάβαρό του.
Οι 12 φυλές είχαν διαταχθεί να στρατοπεδεύουν μακριά από τη Σκηνή. Αυτό ήταν για να αφήνουν χώρο κοντά στην αυλή της Σκηνής για τους Λευίτες, που τους είχε ανατεθεί να κάνουν το έργο για τη Σκηνή, ειδικότερα στο θέμα του σηκώματός της, στην ετοιμασία για ταξίδι, και του στησίματός της, όταν η νεφέλη σταματούσε από πάνω τους σαν ένα σημάδι ότι έπρεπε να στρατοπεδεύσουν (Αριθμοί α:50-54).
Οι οδηγίες του Θεού στο Μωυσή άρχισαν με τις φυλές του Ιούδα, του Ισσάχαρ, και του Ζαβουλών, που τους ανατέθηκε να στρατοπεδεύσουν στην πέρα ανατολική πλευρά στο μπροστινό μέρος της Σκηνής (Αριθμοί β:3-9).
Οι φυλές Ρουβήν, Συμεών, και Γαδ θα στρατοπέδευαν στην πέρα νότια πλευρά (Αριθμοί β: 10-16). Οι φυλές Εφραΐμ, Μανασσή, και Βενιαμίν πήραν την πέρα δυτική πλευρά στο όπισθεν της Σκηνής (Αριθμοί β:18-24). Και οι φυλές Δαν, Ασήρ, και Νεφθαλί πήραν την πέρα βόρεια πλευρά (Αριθμοί β:25-30).
Ο Κύριος κατόπιν καθόρισε τα μέρη όπου θα στρατοπέδευαν οι Λευίτες. Υπήρχαν τρεις μεγάλες οικογενειακές ομάδες από τη φυλή του Λευΐ, πέρα από την οικογένεια του Μωυσή, του Ααρών, και των γιων του.
Οι τρεις ομάδες ήταν απόγονοι των τριών γιων του Λευΐ: Του Γηρσών, του Καάθ, και του Μεραρί (Αριθμοί γ:14-17).
Στους Γηρσωνίτες, απογόνους του Γηρσών, ανατέθηκε να στρατοπεδεύσουν στην δυτική πλευρά της αυλής, πίσω από την Σκηνή (Αριθμοί γ:23,24).
Στους Κααθίτες, τέκνα του Καάθ, διανεμήθηκε η νότια πλευρά του περιτειχίσματος της αυλής (Αριθμοί γ:29,30).
Και στους Μεραρίτες, απογόνους του Μεραρί, διαμοιράστηκε η βόρεια πλευρά του περιτειχίσματος της αυλής (Αριθμοί γ:35).
Στην ανατολική πλευρά, μπροστά από την αυλή, ήταν το στρατόπεδο του Μωυσή, του Ααρών και των γιων του (Αριθμοί γ:38).
Ο τόπος που στρατοπέδευαν οι Λευίτες, είχε να κάνει με τις συγκεκριμένες εργασίες της κάθε ομάδας. Αυτές οι υπευθυνότητες σχετιζόταν ιδιαίτερα με την αποσυναρμολόγηση της Σκηνής στην ετοιμασία για ταξίδι, και το στήσιμό της όταν στρατοπέδευαν. Στους άνδρες της κάθε μίας των τριών ομάδων, από τριάντα έως πενήντα ετών, είχε ανατεθεί αυτό το έργο.
Οι Κααθίτες είχαν την ευθύνη των ιερών αντικειμένων. Αυτό συμπεριλάμβανε τα αντικείμενα που περιέχονταν στην διακονία των ιερέων: η κιβωτός, το θυσιαστήριο του θυμιάματος, η τράπεζα των άρτων της προθέσεως, η λυχνία, ο νιπτήρας, και το χάλκινο θυσιαστήριο (του ολοκαυτώματος), μαζί με όλα τα σκεύη και τα σύνεργα που χρησιμοποιούνταν στην υπηρεσία του κάθε αντικειμένου.
Ωστόσο, μόνο οι ιερείς είχαν την άδεια να μπαίνουν στον χώρο όπου βρισκόταν αυτά τα αντικείμενα, και μόνο ο αρχιερέας είχε την άδεια να εισέρχεται στον χώρο της κιβωτού.
Όλα τα σκεύη σ’ αυτές τις περιοχές έπρεπε να αποσυναρμολογούνται και να καλύπτονται επιμελώς από τους ιερείς πριν οι Κααθίτες, μπουν για να τα μεταφέρουν έξω (Αριθμοί δ:1-15). Ο Κύριος προειδοποίησε το Μωυσή και τον Ααρών να καλύπτει προσεκτικά τα πάντα, πριν μπουν οι Κααθίτες, μην τυχόν και γίνουν αυτοί η αιτία να αποκοπούν οι Κααθίτες από τους Λευίτες με θάνατο (Αριθμοί δ:17-20).
Οι Γηρσωνίτες είχαν την ευθύνη της φροντίδας και της μεταφοράς όλων των καλυμμάτων της Σκηνής, των εσωτερικών και εξωτερικών καταπετασμάτων, των παραπετασμάτων που βρισκόταν στα περιτειχίσματα της αυλής, και στην εξώθυρα, μαζί με όλα τα σχοινιά, και ό,τι είχε να κάνει μ’ αυτά. (Αριθμοί δ:21-28). Ο Ααρών και οι γιοι του διόριζαν μεμονωμένα άτομα σε συγκεκριμένα καθήκοντα, και αυτοί υπηρετούσαν κάτω από τη διεύθυνση του Ιθάμαρ, του γιου του Ααρών.
Οι Μεραρίτες είχαν την ευθύνη της φροντίδας και της μεταφοράς όλων των σανίδων με τους μοχλούς και τις υποδοχές τους, όλων των στύλων της Σκηνής και των στύλων που βρισκόταν στα περιτειχίσματα της αυλής, μαζί με τις υποδοχές, τις περόνες και τα σχοινιά, μαζί με όλα τα σύνεργα που χρησιμοποιούσαν για το στήσιμό τους. Υπηρετούσαν επίσης κάτω από την διεύθυνση του Ιθάμαρ (Αριθμοί δ:29-33).
Αφού ο Μωυσής είχε στήσει τη Σκηνή και είχε αγιάσει τα πάντα που ήταν σχετικά με αυτήν, και έπειτα από τη φανέρωση του Θεού στην Σκηνή, κάθε ένας από τους αρχηγούς (άρχοντες) των 12 φυλών έφερε μια προσφορά από τη φυλή του μπροστά στον Κύριο. Συνολικά έφεραν έξι σκεπαστές άμαξες και 12 βόδια. Ήταν ένα βόδι από κάθε φυλή και μία άμαξα από κάθε δύο φυλές.
Ο Κύριος είπε στο Μωυσή να δώσει τις άμαξες και τα βόδια στους Λευίτες, σύμφωνα με τις συγκεκριμένες ανατεθείσες υπηρεσίες. Ο Μωυσής έδωσε δύο άμαξες και τέσσερα βόδια στους Γηρσωνίτες που είχαν την ευθύνη για την φροντίδα και την μεταφορά όλων των καλυμμάτων και παραπετασμάτων της Σκηνής και της αυλής (Αριθμοί ζ:1-7).
Έδωσε τέσσερις άμαξες και οκτώ βόδια στους Μεραρίτες, των οποίων η ευθύνη περιλάμβανε την φροντίδα και την μεταφορά όλων των σανίδων, των μοχλών, των στύλων και των υποβάσεων της Σκηνής και της αυλής (Αριθμοί ζ:1-8).
Ο Μωυσής ήταν πολύ δίκαιος στη μοιρασιά των αμαξών και των βοδιών ανάλογα με τα βάρη των δύο ομάδων. Δεν δόθηκαν άμαξες στους Κααθίτες γιατί αυτοί φρόντιζαν τα άγια σκεύη που έπρεπε να μεταφέρονται (Αριθμοί δ:4-15, ζ:9). Αυτά τα σκεύη έπρεπε να μεταφέρονται από τους Λευίτες εξ’ αιτίας της σχέσης τους με τις άγιες υπηρεσίες των ιερέων. Όλα τα μέρη της επίπλωσης της Σκηνής είχαν μοχλούς που περνούσαν μέσα από κρίκους στις δύο πλευρές, κι έτσι μεταφερόταν.
