Α. Η ιστορία της λέξης Βίβλος
Η ενότητα του περιεχομένου της Βίβλου φανερώνεται από τον ενικό του ονόματός της. Αρχικά ο τίτλος δεν ήταν στον ενικό, γιατί στην πρώτη εκκλησία οι Χριστιανοί που μιλούσαν Ελληνικά ονόμαζαν τα βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης σαν “Τα Βιβλία”. Οι Λατίνοι δανείστηκαν τον τίτλο “Βιβλία” αλλά τον μετέφεραν στον ενικό (Βίβλος).
Η Ελληνική χρήση του τίτλου, “Τα Βιβλία” έχει την προέλευσή της από το όνομα του παπύρου ή καλαμιού που χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα για να φτιάχνουν περγαμηνές ή βιβλία. Οι Έλληνες φυσικά ονόμαζαν ένα βιβλίο “βίβλος” ή, όταν επρόκειτο για μικρό βιβλίο, “βιβλίον”. Αργότερα οι Έλληνες ονόμασαν τις Άγιες Γραφές “Τα Βιβλία”.
Β. Άλλα ονόματα που χρησιμοποιούνται για τη Βίβλο
1. Γραφές
Ο όρος Γραφές σημαίνει “τα γραπτά”. Η χρήση του όρου Γραφές σε σχέση με τη Βίβλο δημιουργήθηκε από τη χρησιμοποίησή του για τα αποσπάσματα της Βίβλου. Αυτή η λέξη χρησιμοποιείται τώρα για τη Βίβλο.
Με την ακριβή της έννοια, η λέξη Γραφή στον ενικό αναφέρεται σε αποσπάσματα απ’ την Π.Δ. τα οποία παρατίθενται ή αναφέρονται στην Κ.Δ. Ο πληθυντικός Γραφές αναφέρεται σε βιβλία ή σ’ ένα σύνολο βιβλίων της Π.Δ. Καθώς δημιουργήθηκαν τα γραπτά της Κ.Δ. έγιναν κι αυτά γνωστά σαν Γραφή ή Γραφές.
Το Δαν.ι:21 είναι το μοναδικό εδάφιο της Π.Δ. στο οποίο χρησιμοποιείται ο όρος Γραφή. Κάποια παραδείγματα της χρήσεις στη Βίβλο είναι τα ακόλουθα:
• Στην Εξ.λβ:16 οι εντολές που γράφτηκαν σε πέτρινες πλάκες ονομάζονται “Γραφή Θεού”.
• Το Δαν.ι:21 αναφέρει το “γραφή της αληθείας”.
• Το Μάρκ.ιβ:10 αναφέρει μία συγκεκριμένη “γραφή” της Π.Δ. (Ψαλμ.ριη:22).
• Το Ρωμ.θ:17 αναφέρει την διήγηση του λαού Ισραήλ στην Αίγυπτο σαν “γραφή”.
• Τα λόγια που ειπώθηκαν στον Αβραάμ θεωρούνται σαν “γραφή” (Γαλ.γ:8).
• Το Β’ Τιμ.γ:16 θεωρεί “όλη τη γραφή” σαν “θεόπνευστη”.
2. Ο λόγος του Θεού
“Ο λόγος του Θεού” είναι η φράση που έχει επικρατήσει να χρησιμοποιούμε για τη Βίβλο. Είναι, φυσικά, ο κατάλληλος τίτλος γιατί ξεχωρίζει τη Βίβλο από τα υπόλοιπα γραπτά των ανθρώπων. Αυτή η φράση χρησιμοποιείται πολλές φορές μέσα στη Γραφή σε σχέση με τους λόγους τους οποίους ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο. Μερικά παραδείγματα είναι τα παρακάτω:
• “Έγινε λόγος του Θεού προς τον Νάθαν” (Α’ Χρον.ιζ:3)
• Οι Ψαλμοί μιλάνε για τον “λόγο του Κυρίου”.
• “Πας λόγος Θεού είναι δεδοκιμασμένος” (Παρ.λ:5)
• “Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον Θεού” (Λουκ.δ:4)
• “Διότι ο λόγος του Θεού είναι ζων, και ενεργός, και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν” (Εβρ.δ:12)
Με τη σωστή έννοια, μπορούμε να αναφερόμαστε συνολικά στη Βίβλο σαν το “λόγο του Θεού”, γιατί αυτές οι λέξεις στο σύνολό τους αποτελούν το σώμα της αλήθειας το οποίο ο Θεός έχει μεταδώσει με θεϊκό τρόπο στον άνθρωπο. Είναι, με βεβαιότητα, τα λόγια του Θεού στον άνθρωπο!
