Τι εννοεί ο λόγος του Θεού όταν λέει πως στο Χριστό βρίσκονται κρυμμένοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης; Ή όπως το γράφει στο αρχαίο: ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι.
Ποιον Χριστό εννοεί;
Ποιον Χριστό εννοεί;
Τι ακριβώς εννοεί η Καινή Διαθήκη, τι εννοούν οι απόστολοι όταν μιλάνε για τον Ιησού Χριστό. Πάντα ο Χριστός είναι πρόσωπο «αντιλεγόμενο» (Λουκ.β:34), δηλαδή πρόσωπο για το οποίο οι άνθρωποι διαφωνούν. Και μέσα στα χρόνια έχει ακουστεί κυριολεκτικά ότι βάλει ο νους του ανθρώπου.
Ο Χριστός για τον οποίο μιλάει, και για τον οποίο θα μιλήσουμε και σήμερα, είναι ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας αμήν. Είναι ο Γιος του Θεού, ο αμνός που πήρε πάνω του την αμαρτία του κόσμου.
Είναι Αυτός που λέει ο Παύλος στον Τιμόθεο:
Είναι Αυτός που λέει ο Παύλος στον Τιμόθεο:
Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη (Α΄ Τιμ.γ:16).
Γι’ αυτό το Χριστό μιλάμε. Για το Χριστό που κήρυξε ο Πέτρος όταν μίλησε στον Κορνήλιο:
πως ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ με Πνεύμα Άγιον και με δύναμιν, όστις διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου, διότι ο Θεός ήτο μετ' αυτού και ημείς είμεθα μάρτυρες πάντων όσα έκαμε και εν τη γη των Ιουδαίων και εν Ιερουσαλήμ τον οποίον εφόνευσαν κρεμάσαντες επί ξύλου. Τούτον ο Θεός ανέστησε την τρίτην ημέραν και έκαμεν αυτόν να εμφανισθή ουχί εις πάντα τον λαόν, αλλ' εις μάρτυρας τους προδιωρισμένους υπό του Θεού, εις ημάς, οίτινες συνεφάγομεν και συνεπίομεν μετ' αυτού, αφού ανέστη εκ νεκρών και παρήγγειλεν εις ημάς να κηρύξωμεν προς τον λαόν και να μαρτυρήσωμεν ότι αυτός είναι ο ωρισμένος υπό του Θεού κριτής ζώντων και νεκρών. Εις τούτον πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, ότι διά του ονόματος αυτού θέλει λάβει άφεσιν αμαρτιών πας ο πιστεύων εις αυτόν. (Πράξ.ι:38-43).
Μιλάμε για το Θεό που φανερώθηκε σε σάρκα, το Λυτρωτή του καθένα που μετανοεί και πιστεύει. Γι’ αυτόν που θα ξαναέρθει για να κρίνει τον κόσμο. Σ’ αυτό το Χριστό, λοιπόν, βρίσκονται κρυμμένοι θησαυροί. Θησαυροί για να γίνει κάποιος σοφός και γνώστης. Μάλιστα σ’ Αυτόν είναι κρυμμένοι «όλοι» οι θησαυροί.
Τι σημαίνει πως οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης είναι «κρυμμένοι»;
Μιλάμε για το Θεό που φανερώθηκε σε σάρκα, το Λυτρωτή του καθένα που μετανοεί και πιστεύει. Γι’ αυτόν που θα ξαναέρθει για να κρίνει τον κόσμο. Σ’ αυτό το Χριστό, λοιπόν, βρίσκονται κρυμμένοι θησαυροί. Θησαυροί για να γίνει κάποιος σοφός και γνώστης. Μάλιστα σ’ Αυτόν είναι κρυμμένοι «όλοι» οι θησαυροί.
Τι σημαίνει πως οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης είναι «κρυμμένοι»;
Βασικά, δεν σημαίνει πως ο Θεός παίζει «κρυφτό» μαζί μας και δεν θέλει να τους βρούμε. Σημαίνει πως είναι κρυμμένοι από κάθε άνθρωπο που δεν πλησιάζει το Χριστό όπως ο ίδιος ζητάει. Με ταπεινό πνεύμα. Με μετάνοια. Με πίστη. Δεν είναι θησαυροί σε κοινή θέα, αλλά πρέπει κανείς να ψάξει να τους βρει!
Είναι κρυμμένοι απ' όποιον θέλει να ανακρίνει το Χριστό. Από κάθε άνθρωπο που θέλει να Τον βάλει στο σκαμνί γιατί δεν κάνει τα θαύματα που εκείνος θέλει.
Είναι κρυμμένοι απ' όποιον θέλει να ανακρίνει το Χριστό. Από κάθε άνθρωπο που θέλει να Τον βάλει στο σκαμνί γιατί δεν κάνει τα θαύματα που εκείνος θέλει.
«Τότε απεκρίθησάν τινές των γραμματέων και Φαρισαίων, λέγοντες Διδάσκαλε, θέλομεν να ίδωμεν σημείον από σου. Εκείνος δε αποκριθείς είπε προς αυτούς Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον ζητεί, και σημείον δεν θέλει δοθή εις αυτήν ειμή το σημείον Ιωνά του προφήτου. Διότι ως ο Ιωνάς ήτο εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτω θέλει είσθαι ο Υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας» (Ματθ.ιβ:38-40).
Η θησαυροί του Χριστού είναι κρυμμένοι γιατί δεν φανερώνεται με τρόπους που ο άνθρωπος θέλει.
Οι θησαυροί του Χριστού είναι κρυμμένοι από τον άνθρωπο που νομίζει ότι μπορεί να βάλει το Χριστό στη θέση του και να του υποδείξει τι πρέπει να κάνει και ποιος πρέπει να είναι.
Οι θησαυροί του Χριστού είναι κρυμμένοι από τον άνθρωπο που νομίζει ότι μπορεί να βάλει το Χριστό στη θέση του και να του υποδείξει τι πρέπει να κάνει και ποιος πρέπει να είναι.
Οι θησαυροί του Χριστού είναι κρυμμένοι από καθένα που πιστεύει πως δεν χρειάζεται το Χριστό γιατί τα καταφέρνει μόνος του, ή γιατί βρίσκει από αλλού βοήθεια, ή γιατί είναι αρκετά σοφός ή δυνατός ή καπάτσος. Θυμηθείτε τι έγινε όταν πήγαν το Χριστό στον Ηρώδη:
«Ο δε Ηρώδης, ιδών τον Ιησούν, εχάρη πολύ διότι ήθελε προ πολλού να ίδη αυτόν, επειδή ήκουε πολλά περί αυτού και ήλπιζε να ίδη τι θαύμα γινόμενον υπ' αυτού. Ηρώτα δε αυτόν με λόγους πολλούς πλην αυτός δεν απεκρίθη προς αυτόν ουδέν» (Λουκ.κγ: 8-9).
Οι θησαυροί του Χριστού είναι κρυμμένοι από κάθε φαρισαίο και θρησκευόμενο που βαθειά μέσα του πιστεύει πως μπορεί να εξαγοράσει το Θεό με τις προσευχές και τις καλοσύνες του, και πως αφού δώσει στο Θεό το ξεροκόμματο των δικών του καλών πράξεων, μετά ο Θεός του χρωστάει.
Όπως ο Φαρισαίος της παραβολής: «σταθείς προσηύχετο καθ' εαυτόν ταύτα Ευχαριστώ σοι, Θεέ, ότι δεν είμαι καθώς οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και καθώς ούτος ο τελώνης νηστεύω δις της εβδομάδος, αποδεκατίζω πάντα όσα έχω» (Λουκ.ιη:11-12).
Όμως, οι θησαυροί του Χριστού αποκαλύπτονται και δεν μένουν κρυμμένοι, σ' αυτούς που προσεύχονται όπως ο τελώνης:
Όμως, οι θησαυροί του Χριστού αποκαλύπτονται και δεν μένουν κρυμμένοι, σ' αυτούς που προσεύχονται όπως ο τελώνης:
«Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκ.ιη:13).
Γι’ αυτόν είπε ο Χριστός: «Σας λέγω, Κατέβη ούτος εις τον οίκον αυτού δεδικαιωμένος μάλλον παρά εκείνος διότι πας ο υψών εαυτόν θέλει ταπεινωθή, ο δε ταπεινών εαυτόν θέλει υψωθή» (Λουκ.ιη:14).
Οι θησαυροί του Χριστού φανερώνονται στα νήπια! «Εν εκείνω τω καιρώ αποκριθείς ο Ιησούς είπε Δοξάζω σε, Πάτερ, κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά εις νήπια» (Ματθ.ια:25).
Οι θησαυροί του Χριστού αποκαλύπτονται σ’ αυτούς που παραδέχονται πως μπροστά στο Θεό είναι φτωχοί πνευματικά: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ.ε:3).
Αν λοιπόν, είσαι και είμαι διατεθειμένος να πλησιάσω το Χριστό με τους δικούς Του όρους, τότε ναι, θα γνωρίσω κάθε θησαυρό σοφίας και γνώσης, γιατί θα γνωρίζω το Χριστό. Όταν μιλάμε για τον Ιησού Χριστό, δεν μιλάμε για κάποιον άνθρωπο, αλλά για τον αιώνιο Θεό.
Οι θησαυροί του Χριστού φανερώνονται στα νήπια! «Εν εκείνω τω καιρώ αποκριθείς ο Ιησούς είπε Δοξάζω σε, Πάτερ, κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά εις νήπια» (Ματθ.ια:25).
Οι θησαυροί του Χριστού αποκαλύπτονται σ’ αυτούς που παραδέχονται πως μπροστά στο Θεό είναι φτωχοί πνευματικά: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ.ε:3).
Αν λοιπόν, είσαι και είμαι διατεθειμένος να πλησιάσω το Χριστό με τους δικούς Του όρους, τότε ναι, θα γνωρίσω κάθε θησαυρό σοφίας και γνώσης, γιατί θα γνωρίζω το Χριστό. Όταν μιλάμε για τον Ιησού Χριστό, δεν μιλάμε για κάποιον άνθρωπο, αλλά για τον αιώνιο Θεό.
Αυτόν που είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, ο πρώτος κι ο έσχατος, το αληθινό αμπέλι, ο καλός ποιμένας, αυτός που τα μάτια Του είναι σαν τη φωτιά και βλέπει τις καρδιές, αυτός που είναι Παντοκράτορας, δημιουργός Θεός, Κύριος των Κυρίων και Βασιλιάς των βασιλιάδων.
Τι εννοεί όταν μιλάει για θησαυρούς «γνώσης» και «σοφίας»; Τι θα γνωρίσω που δεν γνώριζα πιο πριν; Πως θα γίνω σοφός τώρα που γνώρισα το Χριστό;
Η γνώση για την οποία μιλάμε αφορά σίγουρα τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Ποιος είμαι; Γιατί είμαι εδώ; Πώς να ζήσω; Γιατί να ζήσω με τον ένα τρόπο κι όχι με τον άλλο; Τι είναι αλήθεια; Γιατί είναι κάτι αλήθεια κι όχι κάτι άλλο; Ποιος με δημιούργησε; Με δημιούργησε κάποιος ή υπάρχω σαν αποτέλεσμα φυσικής επιλογής;
Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να ψάχνει τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. «Και έδωκα την καρδίαν μου εις το να γνωρίση σοφίαν και εις το να γνωρίση ανοησίαν και αφροσύνην πλην εγνώρισα ότι και τούτο είναι θλίψις πνεύματος. Διότι εν πολλή σοφία είναι πολλή λύπη και όστις προσθέτει γνώσιν, προσθέτει πόνον» (Εκκλ.α:17-18).
Τα ερωτήματα αυτά τα ψάχνει κάθε άνθρωπος κάποια στιγμή στη ζωή του.
Η γνώση λοιπόν, που αποκτά κανείς με το Χριστό είναι η απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα! Γιατί να υπάρχω; Ποιος με έφερε; Ο Χριστός λέει πως χωρίς εμένα θα είσαι σαν τον άνθρωπο που ψάχνει τη σοφία και διαπιστώνει πως κυνηγάει τον άνεμο! Δύο φορές το λέει ο Εκκλησιαστής. Έψαξα να βρω το νόημα της ζωής και ήταν σαν να κυνηγάω τον άνεμο.
Ο Χριστός δίνει απαντήσεις. Και λέει πως το κέντρο της ζωής, ο σκοπός της ζωής, ο λόγος της ύπαρξής μας, δεν είμαστε εμείς. Είναι ο Θεός. Ο άνθρωπος πλάστηκε για να ζει μαζί με το Θεό, να έχει κοινωνία μαζί Του. Η ζωή μας ξεκινάει από το Θεό και σ' Αυτόν καταλήγει. Αν αυτό δεν το βρω, αν δεν βρω το Θεό, θα κυνηγάω τον άνεμο.
Γράφει στη Ρωμαίους, Όλα υπάρχουν από αυτόν και μέσω αυτού, κι αυτόν έχουν σκοπό τους. Ας είναι δοξασμένος στους αιώνες! Αμήν. (Ρωμ.ια:36). Ό, τι υπάρχει προέρχεται από το Θεό, Αυτός το βαστάει και στο Θεό καταλήγει.
Ο Χριστός δεν είναι τυχαίο που είπε, Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή (Ιωάν.ιδ:6α). Δεν είπε κατά λάθος: χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε (Ιωάν.ιε:5β). Είπε επίσης Και να ποια είναι η αιώνια ζωή: Ν' αναγνωρίζουν οι άνθρωποι εσένα ως το μόνο αληθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό (Ιωάν.ιζ:3).
Όταν γνωρίσει ο άνθρωπος το Χριστό αυτά τα ερωτήματα αρχίζουν και βρίσκουν την απάντησή τους. Γιατί ο σκοπός της ζωής μας είναι να γνωρίσουμε το Θεό. Και μέχρι να Τον γνωρίσουμε, μέσα από το Χριστό, θα κυνηγάμε τον άνεμο.
Τότε, τα δώρα του Θεού, η υγεία, η εργασία, ο σύντροφος, η οικογένεια, τα όνειρα και οι επιθυμίες, θα βρουν τη σωστή τους θέση.
Η γνώση για την οποία μιλάει είναι η γνώση της πραγματικότητας. Να έχω σωστή αντίληψη που βρίσκομαι, γιατί ζω, που πάω. Αν ο άνθρωπος βάλει το Χριστό στη ζωή του σαν Σωτήρα και Κύριο, τότε είναι σαν να ανοίγει ένα παράθυρο και να αρχίζει να βλέπει αυτά που δεν μπορούσε να δει νωρίτερα.
Αυτή είναι και η αρχή της σοφίας! Για να γίνω πραγματικά σοφός, πρέπει να φοβάμαι το Θεό. Αρχή σοφίας είναι ο φόβος τού Κυρίου οι άφρονες καταφρονούν τη σοφία και τη διδασκαλία (Παρ.α:7).
Τώρα, μένει να δούμε μια πολύ βασική αλήθεια:
Τι εννοεί όταν μιλάει για θησαυρούς «γνώσης» και «σοφίας»; Τι θα γνωρίσω που δεν γνώριζα πιο πριν; Πως θα γίνω σοφός τώρα που γνώρισα το Χριστό;
Η γνώση για την οποία μιλάμε αφορά σίγουρα τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Ποιος είμαι; Γιατί είμαι εδώ; Πώς να ζήσω; Γιατί να ζήσω με τον ένα τρόπο κι όχι με τον άλλο; Τι είναι αλήθεια; Γιατί είναι κάτι αλήθεια κι όχι κάτι άλλο; Ποιος με δημιούργησε; Με δημιούργησε κάποιος ή υπάρχω σαν αποτέλεσμα φυσικής επιλογής;
Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να ψάχνει τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. «Και έδωκα την καρδίαν μου εις το να γνωρίση σοφίαν και εις το να γνωρίση ανοησίαν και αφροσύνην πλην εγνώρισα ότι και τούτο είναι θλίψις πνεύματος. Διότι εν πολλή σοφία είναι πολλή λύπη και όστις προσθέτει γνώσιν, προσθέτει πόνον» (Εκκλ.α:17-18).
Τα ερωτήματα αυτά τα ψάχνει κάθε άνθρωπος κάποια στιγμή στη ζωή του.
Η γνώση λοιπόν, που αποκτά κανείς με το Χριστό είναι η απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα! Γιατί να υπάρχω; Ποιος με έφερε; Ο Χριστός λέει πως χωρίς εμένα θα είσαι σαν τον άνθρωπο που ψάχνει τη σοφία και διαπιστώνει πως κυνηγάει τον άνεμο! Δύο φορές το λέει ο Εκκλησιαστής. Έψαξα να βρω το νόημα της ζωής και ήταν σαν να κυνηγάω τον άνεμο.
Ο Χριστός δίνει απαντήσεις. Και λέει πως το κέντρο της ζωής, ο σκοπός της ζωής, ο λόγος της ύπαρξής μας, δεν είμαστε εμείς. Είναι ο Θεός. Ο άνθρωπος πλάστηκε για να ζει μαζί με το Θεό, να έχει κοινωνία μαζί Του. Η ζωή μας ξεκινάει από το Θεό και σ' Αυτόν καταλήγει. Αν αυτό δεν το βρω, αν δεν βρω το Θεό, θα κυνηγάω τον άνεμο.
Γράφει στη Ρωμαίους, Όλα υπάρχουν από αυτόν και μέσω αυτού, κι αυτόν έχουν σκοπό τους. Ας είναι δοξασμένος στους αιώνες! Αμήν. (Ρωμ.ια:36). Ό, τι υπάρχει προέρχεται από το Θεό, Αυτός το βαστάει και στο Θεό καταλήγει.
Ο Χριστός δεν είναι τυχαίο που είπε, Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή (Ιωάν.ιδ:6α). Δεν είπε κατά λάθος: χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε (Ιωάν.ιε:5β). Είπε επίσης Και να ποια είναι η αιώνια ζωή: Ν' αναγνωρίζουν οι άνθρωποι εσένα ως το μόνο αληθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό (Ιωάν.ιζ:3).
Όταν γνωρίσει ο άνθρωπος το Χριστό αυτά τα ερωτήματα αρχίζουν και βρίσκουν την απάντησή τους. Γιατί ο σκοπός της ζωής μας είναι να γνωρίσουμε το Θεό. Και μέχρι να Τον γνωρίσουμε, μέσα από το Χριστό, θα κυνηγάμε τον άνεμο.
Τότε, τα δώρα του Θεού, η υγεία, η εργασία, ο σύντροφος, η οικογένεια, τα όνειρα και οι επιθυμίες, θα βρουν τη σωστή τους θέση.
Η γνώση για την οποία μιλάει είναι η γνώση της πραγματικότητας. Να έχω σωστή αντίληψη που βρίσκομαι, γιατί ζω, που πάω. Αν ο άνθρωπος βάλει το Χριστό στη ζωή του σαν Σωτήρα και Κύριο, τότε είναι σαν να ανοίγει ένα παράθυρο και να αρχίζει να βλέπει αυτά που δεν μπορούσε να δει νωρίτερα.
Αυτή είναι και η αρχή της σοφίας! Για να γίνω πραγματικά σοφός, πρέπει να φοβάμαι το Θεό. Αρχή σοφίας είναι ο φόβος τού Κυρίου οι άφρονες καταφρονούν τη σοφία και τη διδασκαλία (Παρ.α:7).
Τώρα, μένει να δούμε μια πολύ βασική αλήθεια:
Η σοφία του Χριστού δεν έχει λογική για τον κόσμο. Οι θησαυροί της σοφίας δεν είναι αυτό που ο άνθρωπος ίσως περιμένει. Η σοφία του Χριστού τις πιο πολλές φορές είναι αντίθετη με τον κόσμο. Κι ακόμη περισσότερο, η σοφία του Χριστού υπονομεύει τη σοφία του κόσμου. Πρέπει να σκύψουμε σ' αυτή την αλήθεια επειδή πραγματικά πρέπει να σκεφτούμε αν τη θέλουμε αυτή τη σοφία.
Ο Θεός είπε μέσω του προφήτη Του: Οι σκέψεις σας δεν είναι σαν τις δικές μου σκέψεις… και τα έργα σας δεν είναι όπως τα δικά μου έργα (Ης.νε:8-13). Είναι νομίζω πασιφανές τόσο από τη μελέτη του λόγου του Θεού όσο κι από την καθημερινή μας εμπειρία με το Χριστό, ότι πολλές φορές, ίσως τις περισσότερες, αυτό που γενικότερα θεωρείται σαν καλό ή κακό για τη ζωή μας, δεν είναι και κατά τη Βίβλο καλό ή κακό. Αυτό που για μας ή για τον έξω κόσμο θεωρείται επιτυχία ή αποτυχία, δεν είναι κατ’ ανάγκη και για τα μέτρα του Θεού επιτυχία ή αποτυχία. Στη βασιλεία του Θεού, τα πράγματα αντιστρέφονται.
Για παράδειγμα διαβάζουμε, «Όταν φαίνεται πως έχω χάσει κάθε δύναμη, τότε είμαι πραγματικά δυνατός» (Β΄ Κορ.ιβ:10).
«Όποιος βρει τη ζωή του θα τη χάσει, κι όποιος χάσει τη ζωή του για μένα, θα τη βρει» (Ματθ.ι:39).
Ή το είναι μακάριο να δίνει κάποιος μάλλον, παρά να παίρνει (Πράξ.κ:35).
Η σοφία σύμφωνα με την Αγία Γραφή είναι δώρο Θεού. Είναι μια αρετή που ο Θεός την δίνει. Τι περιέχει; Σοφός είναι αυτός που μπορεί να δει τη ζωή και την πορεία της με πνευματικά μάτια. Στην Παλαιά Διαθήκη η σοφία του Σολομώντα ήταν η ικανότητά του να εφαρμόσει αυτά που ήξερε στα προβλήματα της ζωής. Δεν ήταν όμως μια οποιαδήποτε εφαρμογή. Ήταν μια εφαρμογή που λάμβανε υπόψη της το Θεό και το θέλημά Του.
Ο Κύριός μας, στην Καινή Διαθήκη, υποσχέθηκε πως όταν μας δικάσουν εξαιτίας Του, θα μας δώσει στόμα και σοφία, στην οποία δεν θα μπορέσουν να αντιλογήσουν ούτε να αντισταθούν όλοι οι ενάντιοι μας (Λουκ.κα:15).
Σοφία λοιπόν είναι να μιλήσω σωστά σε μια περίσταση. Ο Στέφανος ήταν προικισμένος με σοφία για να μπορεί να μιλήσει σωστά. Μόνο που το «σωστό» στη δική του περίπτωση δεν ήταν να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση, αλλά να πει, αυτά που έπρεπε να πει, αυτά που ο Θεός ήθελε να πει.
Και όσο τους μιλούσε ο Στέφανος, τόσο περισσότερο αυτοί θύμωναν και τέλος τον λιθοβόλησαν. Ήταν σοφός; Η Γραφή λέει πως ήταν. Διαβάζουμε πως οι αντίπαλοί του, δεν μπορούσαν να αντισταθούν στη σοφία και στο πνεύμα με το οποίο μιλούσε (Πράξ.ς:10).
Η σοφία του Χριστού δεν είναι η ανθρώπινη διπλωματία, είναι η ικανότητα να μπορώ να δω μια κατάσταση, να την εκτιμήσω, και να ξέρω πώς να εφαρμόσω σ' αυτή την περίσταση αυτό που λέει ο λόγος του Θεού. Ποια είναι η λύση που τιμάει το Θεό.
Είναι σημαντικό να το ξεκαθαρίσουμε αυτό στο νου μας αδελφοί γιατί η σοφία του Θεού και η σοφία του κόσμου πολύ συχνά συγκρούονται.
Στον κόσμο θεωρείται σοφό να κάνεις και κάποιο συμβιβασμό για να επιβιώσεις, για το χριστιανό όμως αυτό δεν είναι σωστό. Διαβάζουμε πως …Το «μωρό» τού Θεού είναι σοφότερο από τους ανθρώπους (Α΄Κορ.α:25).
Στον κόσμο θεωρείται σοφό να κάνεις και κάποιο συμβιβασμό για να επιβιώσεις, για το χριστιανό όμως αυτό δεν είναι σωστό. Διαβάζουμε πως …Το «μωρό» τού Θεού είναι σοφότερο από τους ανθρώπους (Α΄Κορ.α:25).
Στη Βασιλεία του Θεού σοφός είναι αυτός που συγχωρεί τους εχθρούς του. Όταν λοιπόν, κάποιος με εχθρεύεται και μάλιστα με κατατρέχει, η σοφία του Χριστού λέει: Έχετε ακούσει πως δόθηκε η εντολή: "ν' αγαπήσεις τον πλησίον σου και να μισήσεις τον εχθρό σου". Εγώ όμως σας λέω: Ν' αγαπάτε τους εχθρούς σας, να δίνετε ευχές σ' αυτούς που σας δίνουν κατάρες, να ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν, και να προσεύχεστε γι' αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται και σας καταδιώκουν (Ματθ.ε:43-44). Όταν λοιπόν, έχω ένα γείτονα δύσκολο και μου κάνει τη ζωή ποδήλατο, ή ένα συνάδελφο ή ένα συγγενή, η σοφία του Θεού λέει «ευεργέτησέ τον». Κάνε του επίθεση αγάπης.
Στη Βασιλεία του Θεού σοφός είναι αυτός που γίνεται υπηρέτης. Τους κάλεσε τότε ο Ιησούς και τους λέει: «Ξέρετε ότι αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους, και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. Σ' εσάς όμως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους (Μάρκ.ι:42-45).
Η χριστιανική σοφία ανατρέπει την ανθρώπινη σοφία. Σοφός είναι αυτός που δεν θέλει να κλέψει, όχι αυτός που ψάχνει να βρει τρόπους να κλέβει χωρίς να τον πιάνουν.
Η χριστιανική σοφία ανατρέπει την ανθρώπινη σοφία. Σοφός είναι αυτός που δεν θέλει να κλέψει, όχι αυτός που ψάχνει να βρει τρόπους να κλέβει χωρίς να τον πιάνουν.
Σοφία για το Χριστό είναι αν είμαι παιδί, να υπακούω στους γονείς μου σε όλα. Αν είμαι γονιός να μεγαλώνω το παιδί μου όπως θέλει ο Θεός κι όχι όπως νομίζω εγώ.
Σοφία Χριστού είναι να κοιτάω με καθαρά μάτια το άλλο φύλο και να μην κλέβω την αξιοπρέπεια του άλλου ακόμη και μέσα στο μυαλό μου.
Η σοφία του Χριστού Τον οδήγησε να πάει να φάει στο σπίτι ενός αρχιτελώνη κι ας διαμαρτύρονταν όλοι οι άλλοι. Η σοφία Του, τον οδήγησε να μιλάει μόνος του με μια γυναίκα σε ένα πηγάδι. Τον οδήγησε να αγκαλιάσει τα παιδιά, να αγγίξει ένα λεπρό, να αφήσει μια γυναίκα να του πλύνει τα πόδια με το άρωμά της. Να πει σε αυτούς που τον ρώτησαν: Δώστε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, και τα του Θεού τω Θεώ. Να συγκρουστεί με τους Φαρισαίους. Να πάρει το αυτί του Μάλχου (ο υπηρέτης του αρχιερέα) που το έκοψε ο Πέτρος, και να το θεραπεύσει την ώρα που τον συνέλαβαν. Να μείνει σιωπηλός και ανυπεράσπιστος την ώρα της δίκης του, σαν αρνί που το πάνε για σφάξιμο. Να φροντίσει για άλλους την ώρα της σταύρωσης.
Η σοφία του Θεού διαλέγει αυτούς που ο κόσμος θεωρεί ασήμαντους για να ντροπιάσει τους σημαντικούς. Σύμφωνα με τη σοφία του Θεού, ζεις πραγματικά όταν πεθαίνεις για την παλιά σου ζωή, όταν χάνεις τη ζωή σου για το Χριστό επειδή έτσι την κερδίζεις πίσω. Νικάς όταν χάνεις.
Το ζητούμενο πάντα είναι ο Χριστός. Ο Χριστός, αυτός είναι Θεού δύναμη και Θεού σοφία (Α’ Κορ.α:24). Η επιτομή της σοφίας είναι ο Χριστός! Αυτός έγινε σε μας σοφία από το Θεό, και δικαιοσύνη και αγιασμός και απολύτρωση (Α΄ Κορ.α:30).
Όταν λοιπόν, ο άνθρωπος παραδώσει τη ζωή του στο Χριστό, τότε όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης γίνονται δικοί Του. Κι αρχίζει να τους μαθαίνει, να τους εξερευνά, να τους εφαρμόζει.
Θα ρωτήσει κάποιος: Αν έτσι είναι τα πράγματα, θέλω το Χριστό;
Θα ρωτήσει κάποιος: Αν έτσι είναι τα πράγματα, θέλω το Χριστό;
Ο Χριστός μας καλεί στον εαυτό Του, επειδή ο Χριστός είναι η αλήθεια! Όχι επειδή είναι εύκολο. Πράγματι, μας καλεί να πεθάνουμε και να αναστηθούμε μαζί Του. Μας καλεί να πάρουμε το Σταυρό Του και να Τον ακολουθήσουμε. Δεν μας έκρυψε τίποτα. Δεν είπε ελάτε και όλα θα λυθούν. Αντίθετα διαβάζουμε:
Μαζί με τον Ιησού βάδιζε πολύς λαός, κι εκείνος στράφηκε και τους είπε: «Αν κάποιος έρχεται κοντά μου και δεν απαρνιέται τον πατέρα του και τη μάνα του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του, τους αδερφούς και τις αδερφές του, ακόμη και την ίδια του τη ζωή, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου. Όποιος δεν σηκώνει το σταυρό του και δε με ακολουθεί, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου. Ποιος από σας που θέλει να χτίσει έναν πύργο δε θα καθίσει πρώτα να υπολογίσει τη δαπάνη, για να δει αν του φτάνουν τα χρήματα να τον τελειώσει; Κι αυτό, ώστε όταν βάλει το θεμέλιο και δεν μπορεί να τελειώσει το έργο, να μην αρχίσουν όλοι όσοι τον βλέπουν να τον κοροϊδεύουν και να λένε ότι αυτός ο άνθρωπος άρχισε να χτίζει αλλά δεν μπόρεσε να τελειώσει.Ποιος βασιλιάς, πάλι, ξεκινάει να κάνει πόλεμο με άλλον βασιλιά χωρίς πρώτα να καθίσει να σκεφτεί αν μπορεί με δέκα χιλιάδες άντρες να αντιμετωπίσει αυτόν που του επιτίθεται με είκοσι χιλιάδες; Αν δεν μπορεί, στέλνει μεσολαβητές, όταν ακόμη ο άλλος είναι μακριά, και ζητάει διαπραγματεύσεις για ειρήνη. Έτσι, λοιπόν, κανείς από σας δεν μπορεί να είναι μαθητής μου αν δεν απαρνηθεί όλα του τα υπάρχοντα». (Λουκ.ιδ:25-33).
Τρεις φορές λέει πως κάποιος δεν μπορεί να είναι μαθητής του. Όταν δεν αρνείται τον εαυτό του, όταν αγαπάει κάποιον άλλο άνθρωπο πιο πολύ από το Χριστό κι όταν δεν απαρνείται όλα του τα υπάρχοντα.
Τρεις φορές λέει πως κάποιος δεν μπορεί να είναι μαθητής του. Όταν δεν αρνείται τον εαυτό του, όταν αγαπάει κάποιον άλλο άνθρωπο πιο πολύ από το Χριστό κι όταν δεν απαρνείται όλα του τα υπάρχοντα.
Δεν κάλεσε ποτέ ο Χριστός κανέναν για να περάσει καλά ή καλύτερα από πριν. Δεν πάμε στο Χριστό για να ζήσουμε στον κόσμο της «Barbie και του John John».
Σοφία είναι να υπομένεις λίγο για να ζήσεις αιώνια!
Σοφία είναι να υπομένεις λίγο για να ζήσεις αιώνια!
Πάμε στο Χριστό γιατί Αυτός είναι η αλήθεια για τη ζωή. Πάμε στο Χριστό γιατί έχουμε ανάγκη να συμφιλιωθούμε με το Θεό. Γιατί ο Χριστός δίνει νόημα και σκοπό στη ζωή μας.
Δεν έρχομαι στο Χριστό επειδή αυτός θα είναι η καλή νεράιδα του παραμυθιού, αλλά επειδή κουράστηκα και το παραδέχομαι. Επειδή βλέπω πως μ' αυτό τον τρόπο που ως τώρα έζησα δεν βγήκε τίποτα. Επειδή θέλω να βρω συγχώρηση, σκοπό και νόημα στη ζωή.
Δεν έρχομαι στο Χριστό επειδή αυτός θα είναι η καλή νεράιδα του παραμυθιού, αλλά επειδή κουράστηκα και το παραδέχομαι. Επειδή βλέπω πως μ' αυτό τον τρόπο που ως τώρα έζησα δεν βγήκε τίποτα. Επειδή θέλω να βρω συγχώρηση, σκοπό και νόημα στη ζωή.
Εύχομαι αν δεν έχεις κάνει αυτό το βήμα, να το κάνεις σήμερα. Ο Χριστός ξέρει που ζεις. Ξέρει σε τι σε καλεί, ότι ο δρόμος Του δεν είναι εύκολος. Ξέρει πως ο δρόμος δεν τελειώνει στο θάνατο, στο σταυρό, αλλά στην ανάσταση.
Το θέμα δεν είναι τι θα πουν οι άλλοι για μας, αλλά τι θα πει ο Χριστός εκείνη την ημέρα. Έλα στο Χριστό. Κάντο τώρα, σήμερα, εκεί που βρίσκεσαι! Και θα βρεις σ' Αυτόν κάθε θησαυρό σοφίας και γνώσης.
Ελάτε σ' εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω. Σηκώστε πάνω σας το ζυγό μου και διδαχτείτε από το δικό μου παράδειγμα, γιατί είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και οι ψυχές σας θα βρουν ξεκούραση. Γιατί ο ζυγός μου είναι απαλός, και το φορτίο μου ελαφρό (Ματθ.ια:28-29).
