Περισσότερα από 80 ζεύγη εδαφίων μπορούν να αναφερθούν, τα οποία φανερώνουν και αποδεικνύουν ότι ο ΙΗΣΟΥΣ είναι ο ΓΙΑΧΒΕ της Παλαιάς Διαθήκης.
Από αυτά τα εδάφια παραθέτουμε μόνο 12 ζεύγη τα οποία είναι ικανά να φανερώσουν την αλήθεια αυτή:
Περισσότερα από 80 ζεύγη εδαφίων μπορούν να αναφερθούν, τα οποία φανερώνουν και αποδεικνύουν ότι ο ΙΗΣΟΥΣ είναι ο ΓΙΑΧΒΕ της Παλαιάς Διαθήκης.
Από αυτά τα εδάφια παραθέτουμε μόνο 12 ζεύγη τα οποία είναι ικανά να φανερώσουν την αλήθεια αυτή:
Το όνομα ΙΗΣΟΥΣ σημαίνει «Ο ΓΙΑΧΒΕ
είναι ΣΩΤΗΡ». Το ίδιο το όνομα δείχνει καθαρά ποιος είναι ο Ιησούς. Ήταν ο ΓΙΑΧΒΕ,
ο ένας αληθινός Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, που φανερώθηκε εν σαρκί για να μας
απαλλάξει από τις αμαρτίες μας.
Στους Αριθ.ιγ:8 βλέπουμε να αναφέρεται το όνομα ΑΥΣΗΣ ο οποίος ήταν γιος του Ναυή. Οκτώ εδάφια παρακάτω (ιγ:16) λέει: «Ταύτα είναι τα ονόματα των ανδρών, τους οποίους απέστειλεν ο Μωϋσής διά να κατασκοπεύσωσι την γήν· και επωνόμασεν ο Μωϋσής τον Αυσή, τον υιόν του Ναυή, Ιησούν».
Ιησούς, ο Θεός και άνθρωπος
Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Θεός και ταυτόχρονα τέλειος άνθρωπος. Είχε διπλή φύση. Η ανθρώπινη φύση του Χριστού όπως είδαμε, διδάσκεται καθαρότατα μέσα από τις Γραφές, όμως η ανθρώπινη φύση Του δεν πρέπει ποτέ να απομονώνεται από το σύνολο της αλήθειας για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, δεν πρέπει κανείς να μένει μόνο σ' αυτήν.
Τα παρακάτω εδάφια μας δείχνουν χωρίς αμφιβολία την ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού. Αναντιρρήτως ήταν ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς που πέθανε πάνω στον σταυρό, και όχι η θεϊκή φύση που κατοικούσε μέσα Του, γιατί ο Θεός είναι αθάνατος.
Μερικοί έχουν την εντύπωση ότι η Βίβλος
είναι μία καταγραφή της προσπάθειας του ανθρώπου να γνωρίσει τον Θεό. Πιστεύουν
ότι περιγράφει απλά την πρόοδο και τα
συμπεράσματά του σ’ αυτή την αναζήτηση. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια.
Η Γραφή περιλαμβάνει την εξελισσόμενη
αποκάλυψη του Θεού για τον Εαυτό Του και την είσοδό Του στον κόσμο στο πρόσωπο
του Υιού Του, Ιησού Χριστού.
Στη Βίβλο σκιαγραφούνται πολλοί χαρακτήρες, αγίων κι αμαρτωλών ανθρώπων, ωστόσο σε κάθε σελίδα της διαφαίνεται η εικόνα Του. Αυτό που βλέπουμε κάθε φορά που ανοίγουμε τη Βίβλο μας είναι “το πρόσωπο του Ιησού Χριστού” (Β’ Κορ.δ:6), ο οποίος είναι “η εικόνα του Θεού του αοράτου” (Κολ.α:15).
Α. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Εβρ.β:14 “Επεί ουν τα παιδιά κεκοινώνηκεν αίματος και
σαρκός, και αυτός παραπλησίως μετέχειν των αυτών, ίνα δια του θανάτου καταργήση
τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστιν τον διάβολον.”
Βλέπουμε την τέλεια ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού. Ήταν ο Θεός και τέλειος άνθρωπος. Δεν χρησιμοποιούμε τη λέξη τέλειος στη θεότητα, επειδή δεν υπάρχουν βαθμίδες τελειότητας στο Θεό. Υπάρχουν όμως βαθμίδες τελειότητας στον άνθρωπο. Επομένως, λέμε ότι ο Ιησούς ήταν ο Θεός και τέλειος άνθρωπος.
Μιχαίας ε:1-6 - Ματθαίος β:5-6
Ξεκινώντας την παρουσίαση της ζωής και
του έργου του Κυρίου μας, ο Ματθαίος βάζει το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα χτίσει
την αφήγησή του.
Έτσι, στα πρώτα δύο κεφάλαια, ηχεί επανειλημμένα η φράση, δια να πληρωθή το ρηθέν... (α:22, β:5, 15, 17, 23).
Την εποχή αυτή στο
τέλος του χρόνου, ο Ιησούς αναφέρεται συχνά σαν «ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ των Ουρανών» και «ο
ΒΑΣΙΛΕΥΣ των Ιουδαίων».
Εκείνο όμως που μας
παρουσιάζεται είναι ένα ανυπεράσπιστο βρέφος, που περισσότερο χρειάζεται τη
δική μας βοήθεια και συμπάθεια, χωρίς τίποτα να θυμίζει κάτι βασιλικό – εκτός
ίσως από τα δώρα των Μάγων και ...τα κάλαντα των παιδιών.
Αντίθετα η βασιλική
ιδιότητα του Ιησού προβάλλεται μάλλον στη σκηνή της εισόδου Του στα Ιεροσόλυμα
“μετά βαΐων και κλάδων” λίγες ημέρες πριν από τη Σταύρωση.
Οι δύο αυτές σκηνές, εντούτοις, έχουν κάποια κοινά σημεία που καλό είναι να παρατηρήσουμε.
Ο Αδάμ έπρεπε να ονομάσει όλα τα
ζώα.
Γέν.β:19 Έπλασε δε Κύριος ο
Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού, και
έφερεν αυτά προς τον Αδάμ, διά να ίδη πως να ονομάση αυτά· και ό,τι όνομα ήθελε
δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού.
Ο Θεός ονόμασε τον Αδάμ και ο Αδάμ ονόμασε την Εύα.
Γαλ.δ:19 Τεκνία μου, διά τους οποίους πάλιν είμαι εις
ωδίνας, εωσού μορφωθή ο Χριστός εν υμίν·
Πρέπει να μορφωθεί ο Χριστός μέσα μας! Ποιος Χριστός;
Ιωάν.ιη:19 Ο αρχιερεύς λοιπόν ηρώτησε τον Ιησούν περί των μαθητών αυτού και περί της διδαχής αυτού.
Τις επίστευσεν εις το
κήρυγμα ημών; και ο βραχίων του Κυρίου εις τίνα απεκαλύφθη; διότι ανέβη ενώπιον
αυτού ως τρυφερόν φυτόν και ως ρίζα από ξηράς γής· δεν έχει είδος ουδέ
κάλλος· και είδομεν αυτόν και δεν είχεν ώραιότητα ώστε να επιθυμώμεν αυτόν
(Ησ.νγ:1-2).
Ήλθεν ο Υιός του ανθρώπου τρώγων και πίνων, και λέγουσιν· Ιδού, άνθρωπος φάγος και οινοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών. Και εδικαιώθη η σοφία από των τέκνων αυτής (Ματθ.ια:19).
Πράξ.ζ:55-59 Ο δε Στέφανος, πλήρης ων Πνεύματος Αγίου,
ατενίσας εις τον ουρανόν, είδε την δόξαν του Θεού και τον Ιησούν ιστάμενον εκ
δεξιών του Θεού και είπεν· Ιδού, θεωρώ τους ουρανούς ανεωγμένους και τον Υιόν
του ανθρώπου ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού. Τότε φωνάξαντες μετά φωνής μεγάλης,
έφραξαν τα ώτα αυτών και ώρμησαν ομοθυμαδόν επ' αυτόν, και εκβαλόντες έξω της
πόλεως ελιθοβόλουν. Και οι μάρτυρες απέθεσαν τα ιμάτια αυτών εις τους πόδας
νεανίου τινός ονομαζομένου Σαύλου. Και ελιθοβόλουν τον Στέφανον, επικαλούμενον
και λέγοντα· Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμά μου.
Ο Στέφανος είδε μόνο ένα πρόσωπο, τον Ιησού.
Όμως η Γραφή δεν σταματάει μόνον στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, πηγαίνει πολύ πιο βαθειά, για να μας δείξει την άλλη φύση του Χριστού. Θα δούμε τώρα τέτοιες μαρτυρίες, που διευκρινίζουν τις δύο φύσεις Του.
Πρέπει απ’ το μέρος μας, να μπούμε στο φρόνημα των μαθητών του Κυρίου, που ήταν Εβραίοι, πίστευαν και λάτρευαν τον ένα Θεό, τον Πατέρα, άκουσαν, είδαν και γεύτηκαν τον Κύριο Ιησού το Μεσσία, γνώριζαν το Πνεύμα το Άγιο, που έχριε τους προφήτες και παρόλα αυτά πίστευαν στον ίδιο Θεό της Παλαιάς Διαθήκης.
Η ψυχή που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, σαν έννοια, δεν αναφέρεται μόνο στη πνοή των μυκτήρων του ανθρώπου, που είναι και το στοιχείο της ύπαρξης της ζωής, αλλά σε κάτι πολύ περισσότερο από αυτό.
Όταν ήρθε το πλήρωμα των καιρών, ο Θεός ικανοποίησε τον πόθο του λαού
Του και φανέρωσε τον εαυτό Του σε όλη Του τη δύναμη και δόξα μέσω του ονόματος
Ιησούς.
Ιησούς είναι το ελληνικό όνομα που αντιστοιχεί στο Εβραϊκό, που
αποδίδεται με πολλούς τρόπους, Γιεχοσούα, Γιεσούα, ή Τζόσουα.
Ιησούς σημαίνει Γιάχβε-Σωτήρας, ο Γιάχβε η Σωτηρία μας ή ο Γιάχβε είναι Σωτηρία. Γι’ αυτό ο άγγελος είπε, «Θέλει δε γεννήσει υιόν, και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού ΙΗΣΟΥΝ, διότι αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ.α:21).
Το όνομα ΙΗΣΟΥΣ σημαίνει «Ο ΓΙΑΧΒΕ είναι ΣΩΤΗΡ». Το ίδιο το όνομα δείχνει καθαρά ποιος είναι ο Ιησούς. Ήταν ο ΓΙΑΧΒΕ, ο ένας αληθινός Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, που φανερώθηκε εν σαρκί για να μας απαλλάξει από τις αμαρτίες μας.
Στους Αριθ.ιγ:8 βλέπουμε να αναφέρεται το όνομα ΑΥΣΗΣ ο οποίος ήταν γιος του Ναυή. Οκτώ εδάφια παρακάτω (ιγ:16) λέει: «Ταύτα είναι τα ονόματα των ανδρών, τους οποίους απέστειλεν ο Μωϋσής διά να κατασκοπεύσωσι την γήν· και επωνόμασεν ο Μωϋσής τον Αυσή, τον υιόν του Ναυή, Ιησούν».
Εμείς οι άνθρωποι όταν πρόκειται να κάνουμε σε κάποιον, όχι πολύ γνωστό, μια χάρη - ας πούμε να τον πάρουμε σε μια δουλειά - αρχίζουμε την ανάκριση: «Από πού είσαι, πόσων χρόνων είσαι, είσαι παντρεμένος, τι έκανες στη ζωή σου;» και άλλα, ανάλογα με τις περιστάσεις.
Είμαστε, έξυπνοι και φρόνιμοι εμείς, προκειμένου να υπερασπίσουμε τα συμφέροντά μας.
Ψαλμ.ρλθ:1-12 Κύριε, εδοκίμασάς με και με εγνώρισας. Συ γνωρίζεις το κάθισμά μου και την έγερσίν μου· νοείς τους λογισμούς μου από μακρόθεν. Εξερευνάς το περιπάτημά μου και το πλαγίασμά μου και πάσας τας οδούς μου γνωρίζεις. Διότι και πριν έλθη ο λόγος εις την γλώσσαν μου, ιδού, Κύριε, γνωρίζεις το παν. Με περικυκλόνεις όπισθεν και έμπροσθεν, και έθεσας επ' εμέ την χείρα σου. Η γνώσις αύτη είναι υπερθαύμαστος εις εμέ· είναι υψηλή· δεν δύναμαι να φθάσω εις αυτήν. Που να υπάγω από του πνεύματός σου; και από του προσώπου σου που να φύγω; Εάν αναβώ εις τον ουρανόν, είσαι εκεί· εάν πλαγιάσω εις τον άδην, ιδού, συ. Εάν λάβω τας πτέρυγας της αυγής και κατοικήσω εις τα έσχατα της θαλάσσης, και εκεί θέλει με οδηγήσει η χειρ σου και η δεξιά σου θέλει με κρατεί. Εάν είπω, Αλλά το σκότος θέλει με σκεπάσει, και η νυξ θέλει είσθαι φως περί εμέ· και αυτό το σκότος δεν σκεπάζει ουδέν από σού· και η νυξ λάμπει ως η ημέρα· εις σε το σκότος είναι ως το φως.