Ήταν οι μέρες των Χριστουγέννων και όλα στο σπίτι βούιζαν από την προετοιμασία της γιορτής.
Όλοι ήταν τόσο απασχολημένοι που δεν έβρισκαν λίγο χρόνο για να διαθέσουν στο μικρό κοριτσάκι του σπιτιού, που οτιδήποτε έκανε για να κερδίσει την προσοχή ή τη βοήθειά τους, ήταν αιτία για να την μαλώσουν που έμπαινε στα πόδια τους.
Απόδειξη:
Δεν υπάρχουν γνωστά είδη ταράνδου που να πετάνε. Υπάρχουν όμως 300.000 ζωντανοί οργανισμοί που δεν έχουν ακόμα καταγραφεί και παρόλο που οι πιο πολλοί είναι μικροοργανισμοί και έντομα αυτό δε σημαίνει ότι αποκλείεται η ύπαρξη ιπτάμενων τάρανδων, που μόνο ο Αη Βασίλης έχει δει.
Μήνας
Δεκέμβρης. Άλλη μια φορά ο λεγόμενος χριστιανικός κόσμος άρχισε τις
προετοιμασίες του για τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων.
Μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, περιμένουν κάτι το ιδιαίτερο τις μέρες αυτές. Οι έμποροι περισσότερα κέρδη, τα ταχυδρομεία πολλές κάρτες, οι φτωχοί την ελεημοσύνη, οι εκκλησίες τους «πιστούς» και οι μισθωτοί τον 13ο μισθό. Ο καθένας, και ιδιαίτερα τα παιδιά, ονειρεύονται τι δώρα θα πάρουν.
Ειδωλολάτρες δεν
είναι μόνο όσοι γιορτάζουν τα Χριστούγεννα!
Έχουμε συνηθίσει
να λέμε ότι ο γιορτασμός των Χριστουγέννων είναι ειδωλολατρία. Όμως, υπάρχουν
«Χριστιανοί», που δεν γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, και ησυχάζουν μ’ αυτό, αλλά
κάνουν ένα σωρό άλλα πράγματα, ίσως πολύ χειρότερα!
Βέβαια, αυτό πάλι δεν μας δίνει την άδεια να κάνουμε το πρώτο, αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, γιατί ο διάβολος «περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίη»!
Ημέρα χαράς και αγαλλίασης για τον ουρανό και τη γη ήταν η ημέρα που γεννήθηκε ο Χριστός. Οι αιθέρες γέμισαν από τον αγγελικό ύμνο. Οι ποιμένες της Βηθλεέμ εχάρησαν χαράν μεγάλην, όπως τους το μήνυσε ο άγγελος: Ιδού ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην...
Και όμως υπήρξαν άνθρωποι, που όχι μονάχα έχασαν την ευκαιρία να απολαύσουν τη χαρά της γέννησης του Χριστού, αλλά και παρέμειναν τραγικές μορφές μέσα στο φωτεινό και χαρούμενο πλαίσιό της.
Πριν από περίπου
2.000 χρόνια, ένα μωρό γεννήθηκε από μια γυναίκα που την έλεγαν Μαρία. Το μωρό ονομάστηκε
Ιησούς.
Η γέννηση του Ιησού δεν
ήταν συνηθισμένη. Η Μαρία ήταν παρθένα, και γέννησε τον Ιησού από το Άγιο
Πνεύμα.
Η γέννηση αυτή ήταν ένα θαύμα. Δεν διάλεξε η Μαρία το όνομα του μωρού, γιατί του δόθηκε από τον ουρανό.
Από τη γέννηση του Χριστού, περίπου δυο
χιλιάδες είκοσι τέσσερεις φορές γύρισε η γη γύρω απ’ τον ήλιο. Και πάνε κι
έρχονται. Και κάποια τελευταία απ’ όλα θα πάνε και δε θα ξανάρθουν.
Γιατί; Διότι στο μεταξύ θα ‘χει φανερωθεί
Εκείνος. Ο Ιησούς Χριστός, ο Γιος του Θεού, του οποίου τον πρώτο ερχομό δεν θα
χρειαστεί πια να θυμηθούμε.
Έναν ερχομό που διαρκώς μας θύμιζε και μας πρόσφερε αιώνια σωτηρία της ψυχής μας. Τούτος ο δεύτερος, θάναι ερχομός για κρίση, για απονομή δικαιοσύνης, για τον τελικό διαχωρισμό των πιστών απ’ τους απίστους, των προβάτων από τα ερίφια.
Φυσικά η λέξη για τα «κάλαντα» είναι δανεισμένη από τη ρωμαϊκή γιορτή των καλένδων, που με τη σειρά της όμως απηχεί ένα ακόμα πιο αρχαίο, ελληνικό έθιμο, αυτό της Ειρεσιώνης.
Την εποχή αυτή στο
τέλος του χρόνου, ο Ιησούς αναφέρεται συχνά σαν «ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ των Ουρανών» και «ο
ΒΑΣΙΛΕΥΣ των Ιουδαίων».
Εκείνο όμως που μας
παρουσιάζεται είναι ένα ανυπεράσπιστο βρέφος, που περισσότερο χρειάζεται τη
δική μας βοήθεια και συμπάθεια, χωρίς τίποτα να θυμίζει κάτι βασιλικό – εκτός
ίσως από τα δώρα των Μάγων και ...τα κάλαντα των παιδιών.
Αντίθετα η βασιλική
ιδιότητα του Ιησού προβάλλεται μάλλον στη σκηνή της εισόδου Του στα Ιεροσόλυμα
“μετά βαΐων και κλάδων” λίγες ημέρες πριν από τη Σταύρωση.
Οι δύο αυτές σκηνές, εντούτοις, έχουν κάποια κοινά σημεία που καλό είναι να παρατηρήσουμε.
Μπορούν οι
Χριστιανοί να καθαρίσουν την εκκλησία από τον παγανισμό που μπήκε από τον πρώτο
αιώνα; Αυτή η ερώτηση μπορεί να σε εκπλήξει.
Πώς μπορώ να
ρωτάω κάτι τέτοιο; Δεν είναι αγνή η εκκλησιαστική διδασκαλία; Δεν είναι άγιες
οι γιορτές μας;
Σε αυτή την ανάρτηση, θα ήθελα να παρουσιάσω μια επισκόπηση των παγανιστικών διδασκαλιών που έχει υιοθετήσει η εκκλησία και πώς να τις ξεφορτωθεί.
Μία από τις πιο δημοφιλείς σκηνές που βλέπει
κανείς κατά την περίοδο των Χριστουγέννων είναι αυτή των τριών μάγων που
προσφέρουν δώρα στον Ιησού, ενώ είναι στη φάτνη. Κάποιοι έχουν προτείνει ότι
αυτοί οι άντρες ήταν μάγοι με την κακή έννοια, ή ίσως αστρολόγοι. Ωστόσο, αυτό
απλά δεν είναι αλήθεια.
Οι πιο απροσδόκητοι και μυστηριώδεις χαρακτήρες του ιστορικού της γέννησης του Ιησού, όπως μας το εξιστορεί ο ευαγγελιστής Ματθαίος, δε θα είχαμε κανένα δισταγμό να πούμε πως είναι οι μάγοι από την ανατολή.
"Και εγένησε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, εσπαργάνωσεν και κατέκλινεν
αυτόν εν τη φάτνη, διότι δεν ήτο τόπος δι' αυτούς εν τω καταλύματι" Λουκ.β:7
Δεν υπάρχει μέρος στην Αγία Γραφή
που να ξέρουν τόσο καλά οι Χριστιανοί, όσο το μέρος αυτό που περιγράφει τη γέννηση
του Ιησού Χριστού.
Η μητέρα του και ο Ιωσήφ ζούσαν στην πατρίδα τους την Ναζαρέτ. Η κυβέρνηση της Ρώμης διέταξε σε όλη την επικράτεια του Ρωμαϊκού κράτους απογραφή του πληθυσμού μόνο και μόνο για να γεμίσει τα ταμεία της αυτοκρατορίας με κεφαλικό φόρο.
Το επεισόδιο της Σφαγής των Νηπίων μνημονεύεται μόνο από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (β:16-18). Δεν μιλούν γι' αυτό ούτε οι άλλοι Ευαγγελιστές ούτε ο ιστορικός Ιώσηπος. Για το λόγο αυτό έχουν εκφραστεί αμφιβολίες για την ιστορικότητα αυτής της περικοπής.
Παράξενο είναι, το πώς κάποιος που πίστευε στον ερχομό του Χριστού μπορούσε να ήταν τόσο ανόητος και να είχε τέτοια έπαρση που να νόμιζε, ότι θα ήταν σε θέση να ματαιώσει τον ερχομό Του.
Λουκάς β:1-5
Εν εκείναις δε ταις ημέραις εξήλθε διάταγμα παρά του
Καίσαρος Αυγούστου να απογραφή πάσα η οικουμένη. Αύτη η απογραφή έγεινε πρώτη,
ότε ηγεμόνευε της Συρίας ο Κυρήνιος. Και ήρχοντο πάντες να απογράφωνται,
έκαστος εις την εαυτού πόλιν. Ανέβη δε και Ιωσήφ από της Γαλιλαίας εκ της
πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις την πόλιν του Δαβίδ, ήτις καλείται Βηθλεέμ,
επειδή αυτός ήτο εκ του οίκου και της πατριάς του Δαβίδ, διά να απογραφή μετά
της Μαριάμ της ηρραβωνισμένης με αυτόν εις γυναίκα, ήτις ήτο έγκυος.
Όλο το σκηνικό για τη γέννηση του Χριστού στήθηκε κάτω από το κυρίαρχο χέρι του Θεού. Ο Θεός είχε πει μέσω του προφήτη πως ο Μεσσίας θα γεννηθεί στην Βηθλεέμ: