Μήνας
Δεκέμβρης. Άλλη μια φορά ο λεγόμενος χριστιανικός κόσμος άρχισε τις
προετοιμασίες του για τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων.
Μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, περιμένουν κάτι το ιδιαίτερο τις μέρες αυτές. Οι έμποροι περισσότερα κέρδη, τα ταχυδρομεία πολλές κάρτες, οι φτωχοί την ελεημοσύνη, οι εκκλησίες τους «πιστούς» και οι μισθωτοί τον 13ο μισθό. Ο καθένας, και ιδιαίτερα τα παιδιά, ονειρεύονται τι δώρα θα πάρουν.
Μέσα
στον κόσμο που πηγαινοέρχεται μπρος από τις στολισμένες βιτρίνες, βλέπω κι
εσένα, φορτωμένη με χίλια δυο πακέτα. Αγόρασες δένδρο, πολύχρωμες μπάλες, δώρα
για τον άντρα, τα παιδιά και τους συγγενείς. Πήρες κάρτες, καινούργιο φόρεμα
κ.λ.π.
Κάτι
με σπρώχνει να σε σταματήσω εκεί, στη μέση του δρόμου. Να σε βοηθήσω ν'
ακουμπήσεις κάτω το βαρύ φορτίο σου και να κουβεντιάσουμε για λίγο.
Εσύ
κι εγώ καμαρώνουμε ότι γνωρίζουμε το αληθινό νόημα της γέννησης του Χριστού.
Πολλές φορές ακούσαμε και διαβάσαμε την ιστορία στα Ευαγγέλια και με την
φαντασία μας βρεθήκαμε στη φάτνη της Βηθλεέμ. Μάθαμε απ' έξω το εδάφιο «πλούσιος
ων, επτώχευσε δια σας δια να πλουτήσητε σεις με την πτωχείαν εκείνου»
(Β' Κορ.η:9).
Συλλογίστηκες
ποτέ αν ο Κύριος θέλει να γιορτάζουμε τη γέννηση Του και μάλιστα με τον τρόπο
που το κάνουμε;
Σε
ποια επιστολή τους οι απόστολοι δίνουν οδηγίες για το πώς να γιορτάζεται η γέννηση
του Χριστού;
Μήπως
όλος αυτός ο κόπος και τα έξοδα δεν ευχαριστούν τον Κύριο μας αλλά μάλλον Τον
κάνουν να λυπάται;
Θα
συμφωνήσω μαζί σου πως ό,τι κάνουμε γίνεται με «χριστιανικό πνεύμα». Όμως
σκέφτηκες ποτέ αν όλα αυτά είναι «αληθή, σεμνά, καθαρά» (Φιλ.δ:8).
Τι
εξυπηρετούν; Να δημιουργήσουν «χριστουγεννιάτικη» ατμόσφαιρα, θα μου πεις. Και
δεν είναι ντροπή, για ένα χριστιανικό σπίτι, να χρειάζεται «μέσα» ώστε ν'
αποκτήσει «ατμόσφαιρα»; Και η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ποια είναι;
Ύστερα
είναι και η άλλη συνήθεια των δώρων. Τι είναι αυτό που ξαφνικά μας κάνει τόσο
γενναιόδωρους; Η αγάπη για τους δικούς μας και το Χριστό;
Μήπως
μας παρασύρει αυτό που λένε «πνεύμα των Χριστουγέννων» και όχι το Πνεύμα
του Θεού;
Ένα
πνεύμα καταναλωτικό, σπάταλο που μόνο το εμπόριο εξυπηρετεί, ενώ εμάς μας
φορτώνει με σκοτούρες και στενοχώριες.
Ασφαλώς
είναι ωραίο να δίνεις δώρα δεν υπάρχει όμως λόγος αυτό να γίνεται οπωσδήποτε
τούτες τις μέρες. Και πιο ακριβά τα αγοράζεις και λιγότερο εκτιμούνται από τον
παραλήπτη τους.
Να
κάτι άλλο που θα μπορούσα να προτείνω:
- Να μη στολίσουμε
δέντρο αλλά να ντύσουμε έναν φτωχό. «Γυμνός ήμην και με
ενεδύσατε» (Ματθ.κε:36).
- Να βρούμε μια
φτωχή οικογένεια και να καλύψουμε κάποια ανάγκη της «Καί θέλεις είσθαι
μακάριος διότι δεν έχουσι να σοι ανταποδώσωσιν» (Λουκ.ιδ:44).
- Αντί για το «Ρεβεγιόν»
της γειτόνισσας να επισκεφθούμε μια απομονωμένη και πονεμένη ψυχή. Να της
κάνουμε συντροφιά και να διαβάσουμε λίγα λόγια από την Αγία Γραφή. «Θρησκεία
καθαρά είναι αυτή. Να επισκέπτηται τους ορφανούς καί τάς χήρας εν τη
θλίψει αυτών, και να φυλάττει εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου»
(Ιακ.α:27).
- Όσο για τον
χαρακτήρα των παιδιών μας ας τα διδάξουμε όχι ν' ανταλλάσσουν δώρα
αλλά να κάνουν δώρα - και μάλιστα όχι σε ανώτερους τους, για να
έχουν την εύνοια τους, αλλά σε άτομα που έχουν τη δική τους ανάγκη, όπως
έκανε και ο Θεός σε μας. «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά
να λαμβάνη» (Πράξ.κ:35).
Ας ζήσουμε εξαρτώμενοι από τον Κύριο και όχι
από τις συνήθειες του κόσμου έτσι ώστε να βρουν εφαρμογή σε μας τα λόγια της
Γραφής. «Είτε λοιπόν τρώγετε, είτε
πείνετε, είτε πράττετε τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού». (Α' Κορ.ι:31).
