Μια συνηθισμένη ερώτηση που
κάνουν οι νέοι κήρυκες στην εκκλησία όταν θέλουν να κηρύξουν για την πίστη
είναι: «Πόσοι από εσάς έχετε πίστη;»
Η ερώτηση στην πραγματικότητα δεν
έχει νόημα επειδή δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, «άνθρωποι που έχουν πίστη» και
«άνθρωποι που δεν έχουν πίστη».
Η αλήθεια είναι ότι όλοι εναποθέτουν την πίστη τους σε κάτι. Ένας πολύ πιο λογικός τρόπος για να κάνεις αυτή την ερώτηση θα ήταν να τους ρωτήσεις: «Σε ποιον ή σε τι ή πού έχετε εναποθέσει την πίστη σας σήμερα;»
Μάρκ.ια:22 Και
αποκριθείς ο Ιησούς, λέγει προς αυτούς· Έχετε πίστιν Θεού.
Ένας άθεος μπορεί να με ρωτήσει
«ποια είναι η διαφορά;».
Λοιπόν, με απλά λόγια, μπορούμε
να έχουμε πίστη σε πολλά πράγματα, αλλά μόνο ο Θεός είναι πιστός.
Μόνο ο Θεός είναι ικανός να τιμά
και να ανταποκρίνεται στην πίστη μας.
Η Σουναμίτισα σε αυτό το
απόσπασμα είχε θέσει την πίστη της σε άλλα πράγματα εκτός από τον Θεό.
Μια μέρα ο Θεός θέλησε να
αντιμετωπίσει την άστοχη πίστη της και το έκανε έτσι: Β΄Βας.δ:8-37
1. Ο Θεός προκάλεσε την
πίστη της
Β΄Βας.δ:8-17 Και εν
ημέρα τινί διέβαινεν ο Ελισσαιέ εις Σουνάμ, όπου ήτο γυνή τις μεγάλη, και αυτή
εκράτησεν αυτόν διά να φάγη άρτον. Και οσάκις διέβαινεν, έστρεφεν εκεί διά να
φάγη άρτον. Και είπεν η γυνή προς τον άνδρα αυτής, Ιδού τώρα, γνωρίζω ότι είναι
άγιος άνθρωπος του Θεού ούτος, όστις πάντοτε διαβαίνει προς ημάς· ας κάμωμεν,
παρακαλώ, μικρόν υπερώον επί του τοίχου· και ας βάλωμεν εκεί δι' αυτόν κλίνην
και τράπεζαν και καθέδραν και λύχνον, διά να στρέφη εκεί, όταν έρχηται προς
ημάς. Και εν ημέρα τινί ήλθεν εκεί και έστρεψεν εις το υπερώον και εκοιμήθη
εκεί. Και είπε προς Γιεζεί τον υπηρέτην αυτού, Κάλεσον την Σουναμίτιν ταύτην.
Και ότε εκάλεσεν αυτήν, εστάθη έμπροσθεν αυτού. Και είπε προς αυτόν, Ειπέ τώρα
προς αυτήν, Ιδού, συ έλαβες πάσας ταύτας τας φροντίδας υπέρ ημών· τι να κάμω
προς σε; έχεις τι να είπης προς τον βασιλέα ή προς τον αρχιστράτηγον; Η δε
απεκρίθη, Εγώ κατοικώ μεταξύ του λαού μου. Και
είπε, Τι λοιπόν να κάμω δι' αυτήν; Και ο Γιεζεί απεκρίθη, Αληθώς, αυτή δεν έχει
τέκνον, και ο ανήρ αυτής είναι γέρων. Και είπε, Κάλεσον αυτήν. Και ότε
εκάλεσεν αυτήν, εστάθη εις την θύραν. Και είπε, Το ερχόμενον έτος, κατά τούτον
τον καιρόν, θέλεις έχει υιόν εις τας αγκάλας σου. Η δε είπε, Μη, κύριέ μου,
άνθρωπε του Θεού, μη ψευσθής προς την δούλην σου. Και η γυνή συνέλαβε και
εγέννησεν υιόν το ερχόμενον έτος, κατά τον καιρόν εκείνον τον οποίον είπε προς
αυτήν ο Ελισσαιέ.
Η Σουναμίτισα ήταν μια ευγενής
που χαιρόταν να φιλοξενεί τον Ελισσαιέ. Ο Κύριος ασφαλώς το πρόσεξε αυτό και
θέλησε να την ανταμείψει με μια ξεχασμένη επιθυμία της καρδιάς της, σε
αντάλλαγμα για όλα τα καλά πράγματα που έκανε για την παρηγοριά του δούλου Του:
Ψαλμ.λζ:4 και ευφραίνου
εν Κυρίω, και θέλει σοι δώσει τα ζητήματα της καρδίας σου.
Ματθ.ι:42 Και όστις
ποτίση ένα των μικρών τούτων ποτήριον μόνον ψυχρού ύδατος εις όνομα μαθητού,
αληθώς σας λέγω, δεν θέλει χάσει τον μισθόν αυτού.
Ωστόσο, αυτή η γυναίκα, όπως και
κάθε άλλη, λαχταρούσε ένα παιδί, αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι, όπως και κάθε άλλη
άτεκνη γυναίκα, είχε αποφασίσει να προχωρήσει στη ζωή της.
Σταδιακά το αποδέχτηκε και
συνέχισε τη ζωή της. Αυτό ήταν προφανές όταν είπε: «Εγώ κατοικώ μεταξύ του λαού
μου».
Αν και ο σύζυγός της ήταν
ηλικιωμένος, δεν είχε τίποτα να φοβηθεί επειδή είχε το δικό της σπίτι και μετά
το θάνατο του συζύγου της, οι άνθρωποί της θα συνεχίσουν να τη φροντίζουν.
Η προφητεία, από την άλλη πλευρά,
ήταν επικίνδυνη. Τι θα γινόταν αν τα μέλη της οικογένειας νόμιζαν ότι απατούσε
τον σύζυγό της και την αποκήρυτταν; (Ο σύζυγός της ήταν γέρος).
Σαφώς, η εκπλήρωση της προφητείας
ήταν μακριά, από τα όρια των προσδοκιών της και ήταν αβέβαιη για τα
αποτελέσματά της.
Τότε ο Κύριος ξαφνικά προκάλεσε
την πίστη της! Η Αγία Γραφή μας λέει ότι η γυναίκα συνέλαβε και τον επόμενο
χρόνο περίπου εκείνη την εποχή γέννησε ένα γιο.
Μάθημα:
Α΄Κορ.β:9 αλλά καθώς
είναι γεγραμμένον, Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε και ωτίον δεν ήκουσε και
εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας
αυτόν.
Η ανακάλυψη αυτών των πραγμάτων
στην πραγματικότητα απαιτεί ένα βήμα πίστης.
Το πρόβλημα με μια κατάσταση που
αισθάνεσαι άνετα και η ικανότητα και η αποφασιστικότητά σου δεν δοκιμάζονται, είναι
ότι αντικαθιστά την πίστη σου στον Θεό με μια ψεύτικη αίσθηση σιγουριάς που
βρίσκεται μέσα στη ζώνη άνεσής σου.
Σε τέτοιες στιγμές ο Θεός μας
οδηγεί σε ένα σημείο όπου προκαλεί την πίστη μας.
2. Ο Θεός ραφινάρισε την πίστη
της
Β΄Βασ.δ:18-31 Και ότε
εμεγάλωσε το παιδίον, εξήλθεν ημέραν τινά προς τον πατέρα αυτού εις τους
θεριστάς. Και είπε προς τον πατέρα αυτού, Την κεφαλήν μου, την κεφαλήν μου. Ο
δε είπε προς τον δούλον, Λάβε αυτό προς την μητέρα αυτού. Και λαβών αυτό,
έφερεν αυτό προς την μητέρα αυτού, και εκάθησεν επί των γονάτων αυτής μέχρι
μεσημβρίας και απέθανε. Και ανέβη και επλαγίασεν αυτό επί της κλίνης του
ανθρώπου του Θεού, και έκλεισε την θύραν επάνωθεν αυτού και εξήλθε. Και εκάλεσε
τον άνδρα αυτής, λέγουσα, Απόστειλον προς εμέ, παρακαλώ, ένα εκ των δούλων και
μίαν εκ των όνων, διά να τρέξω προς τον άνθρωπον του Θεού και να επιστρέψω. Ο
δε είπε, Διά τι συ υπάγεις σήμερον προς αυτόν; δεν είναι νεομηνία ουδέ
σάββατον. Η δε είπεν, Ειρήνη. Τότε έστρωσε την όνον και είπε προς τον δούλον
αυτής, Σύρε και προχώρει μη παύσης εις εμέ την πορείαν, εκτός εάν σε προστάξω. Και
υπήγε και ήλθε προς τον άνθρωπον του Θεού εις το όρος τον Κάρμηλον. Και ως
είδεν ο άνθρωπος του Θεού αυτήν μακρόθεν, είπε προς τον Γιεζεί τον υπηρέτην
αυτού, Ιδού, η Σουναμίτις εκείνη· τώρα λοιπόν, τρέξον εις συνάντησιν αυτής· και
ειπέ προς αυτήν, Καλώς έχεις; καλώς έχει ο ανήρ σου; καλώς έχει το παιδίον; Η
δε είπε, Καλώς. Και ότε ήλθε προς τον άνθρωπον του Θεού εις το όρος, επίασε τους πόδας αυτού· ο δε Γιεζεί επλησίασε διά να
αποσύρη αυτήν. Ο άνθρωπος όμως του Θεού είπεν, Άφες αυτήν· διότι η ψυχή αυτής
είναι κατάπικρος εν αυτή· και ο Κύριος έκρυψεν αυτό απ' εμού και δεν μοι
εφανέρωσε. Και εκείνη είπε, Μήπως εζήτησα υιόν παρά του
κυρίου μου; δεν είπα, Μη με απατάς; Τότε είπε προς τον Γιεζεί, Ζώσθητι την
οσφύν σου και λάβε την βακτηρίαν μου εις την χείρα σου και ύπαγε· εάν απαντήσης
άνθρωπον, μη χαιρετήσης αυτόν· και εάν τις σε χαιρετήση, μη αποκριθής εις
αυτόν· και επίθες την βακτηρίαν μου επί το πρόσωπον του παιδίου. Και η μήτηρ
του παιδίου είπε, Ζη Κύριος και ζη η ψυχή σου, δεν θέλω σε αφήσει. Και εσηκώθη
και ηκολούθησεν αυτήν. Ο δε Γιεζεί επέρασεν έμπροσθεν αυτών, και επέθεσε την
βακτηρίαν επί το πρόσωπον του παιδίου· πλην ουδεμία φωνή και ουδεμία ακρόασις.
Όθεν επέστρεψεν εις συνάντησιν αυτού και απήγγειλε προς αυτόν, λέγων, Δεν
εξύπνησε το παιδίον.
ραφινάρω: καθαρίζω υγρό
από ουσίες του ή από ξένες προσμείξεις για να γίνει διαυγές (και να αποβάλει μη
αρεστή ιδιότητα)· λαμπικάρω.
Είδαμε ότι οι ζώνες άνεσης (το
βόλεμα), μας εμποδίζουν να ανακαλύψουμε τα καλά πράγματα που έχει ο Θεός για
εμάς και όταν συμβαίνει αυτό, ο ίδιος ο Θεός μας οδηγεί σε ένα σημείο όπου
προκαλεί την πίστη μας. Αυτό είναι κάτι που μας ανοίγει τα μάτια.
Η Αγία Γραφή μας λέει ότι το
αγόρι μεγάλωσε και έγινε ένα καλό παιδί και τότε χτύπησε η συμφορά.
Τώρα η απάντηση της γυναίκας στην
τραγωδία είναι ενδιαφέρουσα.
Αντί να κανονίσει την κηδεία του
νεκρού αγοριού (οι Εβραίοι γενικά θάβουν το νεκρό μέσα σε 24 ώρες), το έβαλε
στο κρεβάτι του Ελισαιέ και έφυγε. Αυτή ήταν μια πράξη πίστης. Πίστευε ότι ο
Θεός θα μπορούσε να αναστήσει τον γιο της από τους νεκρούς.
Ο Θεός είχε δώσει σ' αυτή τη
γυναίκα το δικό της μέτρο πίστης και τώρα χρειαζόταν να μεγαλώσει:
Ρωμ.ιβ:3 Διότι λέγω διά
της χάριτος της εις εμέ δοθείσης προς πάντα όστις είναι μεταξύ σας, να μη φρονή
υψηλότερα παρ' ό,τι πρέπει να φρονή, αλλά να φρονή ώστε να σωφρονή, κατά το
μέτρον της πίστεως, το οποίον ο Θεός εμοίρασεν εις έκαστον.
Φαίνεται, ωστόσο, ότι ένα μέρος
της πίστης της ήταν ακόμα θολό από μια αίσθηση «ανασφάλειας» που εμπόδιζε την
ανάπτυξή της.
Ένιωθε δύσκολο να εμπιστευτεί
ολόκαρδα τον Κύριο. Είπε «Μήπως εζήτησα υιόν παρά του κυρίου μου; δεν είπα,
Μη με απατάς;»
Η πίστη της χρειαζόταν λίγο
περισσότερο φτιάξιμο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός επέτρεψε να συμβούν όλα αυτά.
Μάθημα:
Η πίστη μας πρέπει να αυξηθεί
επειδή η ανακάλυψη όλων των καλών πραγμάτων που έχει ο Θεός για μας δεν είναι
πάντα εύκολη.
Ορισμένα πράγματα συμβαίνουν
γρήγορα και εύκολα, ενώ άλλα όχι.
Σε τέτοιες στιγμές, αντί να
περιμένουμε από τον Κύριο τις απαντήσεις, είναι πιο βολικό να ενδώσουμε σε
αισθήματα ανασφάλειας, να νιώσουμε χαρούμενοι για όσα έχει ήδη κάνει ο Κύριος
για εμάς και να ξεχάσουμε τα πολύ μεγαλύτερα πράγματα που πρόκειται να έρθουν.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο Θεός
επεμβαίνει για να καθαρίσει την πίστη μας. Αυτό μας διδάσκει πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε καιρούς αφαίρεσης ρύπων της πίστης.
3. Ο Θεός τίμησε την πίστη της
Το αγόρι πέθανε ενώ βοηθούσε τον
πατέρα του στο χωράφι και η είδηση του θανάτου του πρέπει να διαδόθηκε στη
γειτονιά πολύ γρήγορα.
Στους βιβλικούς χρόνους, ήταν γενική
άποψη μεταξύ των Ιουδαίων ότι οι συμφορές όλων των ειδών ήταν τα αποτελέσματα
της αμαρτίας:
Ιωάν.θ:2 Και ηρώτησαν
αυτόν οι μαθηταί αυτού, λέγοντες· Ραββί, τις ήμαρτεν, ούτος ή οι γονείς αυτού,
ώστε να γεννηθή τυφλός;
Σε αυτή την περίπτωση, επειδή ο
νεκρός ήταν αγόρι, οι γείτονες θα έλεγαν ότι ήταν εξώγαμο και ο θυμός του
Κυρίου ήρθε πάνω του:
Β΄Σαμ.ιβ:13 Και είπεν ο
Δαβίδ προς τον Νάθαν, Ημάρτησα εις τον Κύριον. Ο δε Νάθαν είπε προς τον Δαβίδ,
Και ο Κύριος παρέβλεψε το αμάρτημά σου· δεν θέλεις αποθάνει·
Β΄Σαμ.ιβ:15-19 Και
απήλθεν ο Νάθαν εις τον οίκον αυτού. Ο δε Κύριος επάταξε το παιδίον, το οποίον
εγέννησεν η γυνή του Ουρίου εις τον Δαβίδ, και ηρρώστησε. Και ικέτευσεν ο Δαβίδ
τον Θεόν υπέρ του παιδίου· και ενήστευσεν ο Δαβίδ και εισελθών διενυκτέρευσε,
κοιτόμενος κατά γης. Και εσηκώθησαν οι πρεσβύτεροι του οίκου αυτού, και ήλθον
προς αυτόν διά να σηκώσωσιν αυτόν από της γής· πλην δεν ηθέλησεν ουδέ έφαγεν
άρτον μετ' αυτών. Και την ημέραν την εβδόμην απέθανε το παιδίον. Και εφοβήθησαν
οι δούλοι του Δαβίδ να αναγγείλωσι προς αυτόν ότι το παιδίον απέθανε· διότι
έλεγον, Ιδού, ενώ έζη έτι το παιδίον, ελαλούμεν προς αυτόν, και δεν εισήκουε
της φωνής ημών· πόσον λοιπόν κακόν θέλει κάμει, εάν είπωμεν προς αυτόν ότι το
παιδίον απέθανεν; Αλλ' ιδών ο Δαβίδ ότι οι δούλοι αυτού εψιθύριζον μετ'
αλλήλων, ενόησεν ο Δαβίδ ότι το παιδίον απέθανεν· όθεν είπεν ο Δαβίδ προς τους
δούλους αυτού, Απέθανε το παιδίον; οι δε είπον, Απέθανε.
Αυτό ήταν σίγουρα μια από τις
ανησυχίες της. Αλλά αντί να κατηγορήσει τον προφήτη, «επίασε τους πόδας
αυτού» σαν μια πράξη υποταγής στην πνευματική εξουσία του Ελισσαιέ.
Γνωρίζουμε ότι ο Θεός τίμησε την
πίστη της και την ταπεινή της στάση επειδή, στο τέλος, επανάφερε τον γιο της
στη ζωή.
Στη Βίβλο, η Σουναμίτισα γυναίκα δεν
είναι η μόνη της οποίας καθαρίστηκε η πίστη:
· Ο Αβραάμ (Γέν.κβ:1-10) θυσία του Ισαάκ
· Ο Ιώβ (Ιώβ α:8-12) επέτρεψε
στον Σατανά να τον πειράξει
· Η Μαρία (Λουκ.α:29) διελογίζετο
οποίος τάχα ήτο ο ασπασμός ούτος.
· Ο Ιωσήφ (Ματθ.α:20) το
εν αυτή γεννηθέν είναι εκ Πνεύματος Αγίου
· Ο Ζαχαρίας (Λουκ.α:20) θέλεις είσθαι σιωπών και μη δυνάμενος να λαλήσης
και πολλοί άλλοι.
Όλοι τους περπάτησαν μέσα από την
οδυνηρή διαδικασία που είναι γνωστή σαν ραφινάρισμα της πίστης.
Ωστόσο, κανένας από αυτούς δεν
γύρισε την πλάτη του στον Θεό:
Ιώβ α:22 Εν πάσι τούτοις δεν
ημάρτησεν ο Ιώβ και δεν έδωκεν αφροσύνην εις τον Θεόν.
Λουκ.α:38 Είπε δε η
Μαριάμ· Ιδού, η δούλη του Κυρίου· γένοιτο εις εμέ κατά τον λόγον σου. Και
ανεχώρησεν απ' αυτής ο άγγελος.
Ματθ.α:24 Εξεγερθείς δε
ο Ιωσήφ από του ύπνου έκαμεν ως προσέταξεν αυτόν ο άγγελος Κυρίου και παρέλαβε
την γυναίκα αυτού,
Το αποτέλεσμα ήταν ο Θεός να
τιμήσει την πίστη τους:
· Ένα μεγάλο έθνος γεννήθηκε από τους απογόνους
του Αβραάμ (Γέν.κβ:17-18).
· Ο Θεός έδωσε στον Ιώβ την τιμή να μεσιτεύει για
τους φίλους του και ευλόγησε το τελευταίο μέρος της ζωής του περισσότερο από το
προηγούμενο (Ιώβ μβ:7-9, Ιώβ μβ:12).
· Η Ελισάβετ μπορούσε να πει με τόλμη ότι ο Θεός
της αφαίρεσε την ντροπή (Λουκ.α:25).
Μάθημα:
Αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος με
τον οποίο πρέπει κι εμείς να ανταποκρινόμαστε στους καιρούς «διορθώσεων» του
Θεού.
Δεν πρέπει να παραπονιόμαστε, να
γυρίζουμε την πλάτη μας στον Θεό ή να επιστρέφουμε στους παλιούς μας τρόπους.
Αλλά υποτασσόμαστε πλήρως στην
εξουσία του Θεού και να Του επιτρέπουμε να φτιάξει την πίστη μας ώστε να
αυξηθεί.
Όταν το κάνουμε, ο Θεός είναι
πιστός για να μας τιμά και να μας ανταμείβει.
