Υπήρχε μια περίοδο στην Χριστιανική μου πορεία (και πιθανόν και στην δική σας επίσης) όπου έφτανα στο τέλος της ημέρας και αναρωτιόμουνα αν είχα κάνει αρκετά για τον Χριστό. Θα έπρεπε μήπως να κάνω περισσότερα; Θα μπορούσα να κάνω περισσότερα; Πόσα ήταν αρκετά τέλος πάντων;
Ο Κατήγορος με τροφοδοτούσε με κατάκριση θυμίζοντας μου όλα τα πράγματα που είχα αφήσει χωρίς να κάνω. Έτσι, μεγάλο μέρος της προσευχής μου στο τέλος της ημέρας πήγαινε κάπως έτσι: "Κύριε συγχώρεσε με. Ξέρω δεν έκανα όλα όσα θα έπρεπε να κάνω σήμερα. Βοήθησε με να κάνω περισσότερα αύριο." Όλα αυτά πριν να μιλήσω με την βρύση.
Μια μέρα λοιπόν, περπατώντας στην κουζίνα, παρατήρησα ότι η βρύση φαινόταν κατηφής. Σταμάτησα και τις είπα,
"Τι γίνεται? Μοιάζεις θλιμμένη"
"Ναι Κύριε είμαι"
"Γιατί;"
Η βρύση κοίταξε κάτω.
"Απότυχα. Συγγνώμη."
"Απότυχες; Γιατί;"
"Σε είδα κύριε να περνάς δίπλα μου δεκάδες φορές σήμερα και δεν έκανα τίποτα για σένα. Δεν έπλυνα τα χέρια σου . Δεν έσβησα την διψά σου . Δεν έκανα τίποτα. Δυο φορές προσπάθησα να με ανοίξω, αλλά δεν κατάφερα να βγάλω παρά μόνο κανά δυο σταγόνες. Συγγνώμη"
Χτύπησα τρυφερά το λαμπερό της χερουλάκι. Ανόητη βρύση.Έχεις δίκιο. Έχω περάσει δεκάδες φορές δίπλα σου και δεν έκανες τίποτα για μένα. Δεν έχει ανοίξει ούτε μια φορά σήμερα - αυτό όμως είναι δικιά μου δουλεία. Αν ήθελα να πλύνω τα χέρια μου ή να δροσιστώ θα σε άνοιγα. Δεν θέλω να ανοίγεις από μόνη σου - το μόνο που θα καταφέρεις είναι να σπαταλήσεις νερό και να δημιουργήσεις ακαταστασία. Κοίταξα την βρύση ευθέως και τις είπα,
"Ακουσε με. Κάθε φορά που πέρασα από δίπλα σου σήμερα, ήξερα ότι ήσουνα εκεί. Ήξερα ότι αν ήθελα να σε χρησιμοποιήσω το μόνο που είχα να κάνω ήταν να σε αγγίξω και θα άνοιγες. Δεν μετρώ την πιστότητα σου από το πόσο νερό ξοδεύεις αλλά από την Διαθεσιμοτητα ΣΟΥ. Ήσουνα σήμερα πιστή σε μένα βρύση, γιατί μου ήσουνα διαθέσιμη. Είμαι πραγματικά περήφανος για σένα."
Δεν ξέρω κατά πόσο αυτός ο διάλογος βοήθησε την βρύση ή όχι αλλά σίγουρα βοήθησε εμένα. Μου θύμισε ότι ο Θεός δεν μας κρίνει από τα κατορθώματα του δικού μας χεριού, αλλά από την καρδιά μας. Όπως ο Θεός είπε στον Δαβίδ, πιστεύω ότι λεει και σε μας "καλά έκαμες που συνέλαβες τούτο στην καρδιά σου" (Β Χρονικών 6:8).
Θυμάστε την όμορφη εικόνα που ο Χριστός μας δίνει στο κατά Ιωάννη; "Αν κάποιος διψά, ας έρχεται σε μένα, και ας πίνει.., και ποτάμια ζωντανού νερού θα ρεύσουν από την κοιλιά του" (κατά Ιωάννη 7:37, 38). Εσύ βάζεις την κοίτη και ο Κύριος το ποτάμι. Αυτό είναι διαθεσιμότητα.
"Γιατί;"
Η βρύση κοίταξε κάτω.
"Απότυχα. Συγγνώμη."
"Απότυχες; Γιατί;"
"Σε είδα κύριε να περνάς δίπλα μου δεκάδες φορές σήμερα και δεν έκανα τίποτα για σένα. Δεν έπλυνα τα χέρια σου . Δεν έσβησα την διψά σου . Δεν έκανα τίποτα. Δυο φορές προσπάθησα να με ανοίξω, αλλά δεν κατάφερα να βγάλω παρά μόνο κανά δυο σταγόνες. Συγγνώμη"
Χτύπησα τρυφερά το λαμπερό της χερουλάκι. Ανόητη βρύση.Έχεις δίκιο. Έχω περάσει δεκάδες φορές δίπλα σου και δεν έκανες τίποτα για μένα. Δεν έχει ανοίξει ούτε μια φορά σήμερα - αυτό όμως είναι δικιά μου δουλεία. Αν ήθελα να πλύνω τα χέρια μου ή να δροσιστώ θα σε άνοιγα. Δεν θέλω να ανοίγεις από μόνη σου - το μόνο που θα καταφέρεις είναι να σπαταλήσεις νερό και να δημιουργήσεις ακαταστασία. Κοίταξα την βρύση ευθέως και τις είπα,
"Ακουσε με. Κάθε φορά που πέρασα από δίπλα σου σήμερα, ήξερα ότι ήσουνα εκεί. Ήξερα ότι αν ήθελα να σε χρησιμοποιήσω το μόνο που είχα να κάνω ήταν να σε αγγίξω και θα άνοιγες. Δεν μετρώ την πιστότητα σου από το πόσο νερό ξοδεύεις αλλά από την Διαθεσιμοτητα ΣΟΥ. Ήσουνα σήμερα πιστή σε μένα βρύση, γιατί μου ήσουνα διαθέσιμη. Είμαι πραγματικά περήφανος για σένα."
Δεν ξέρω κατά πόσο αυτός ο διάλογος βοήθησε την βρύση ή όχι αλλά σίγουρα βοήθησε εμένα. Μου θύμισε ότι ο Θεός δεν μας κρίνει από τα κατορθώματα του δικού μας χεριού, αλλά από την καρδιά μας. Όπως ο Θεός είπε στον Δαβίδ, πιστεύω ότι λεει και σε μας "καλά έκαμες που συνέλαβες τούτο στην καρδιά σου" (Β Χρονικών 6:8).
Θυμάστε την όμορφη εικόνα που ο Χριστός μας δίνει στο κατά Ιωάννη; "Αν κάποιος διψά, ας έρχεται σε μένα, και ας πίνει.., και ποτάμια ζωντανού νερού θα ρεύσουν από την κοιλιά του" (κατά Ιωάννη 7:37, 38). Εσύ βάζεις την κοίτη και ο Κύριος το ποτάμι. Αυτό είναι διαθεσιμότητα.
(από τις ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ (Μετάφραση από το βιβλίο του Ronald Dunn, "Don΄t just stay there..Pray something")
